-
1 basag
1 pauza2 przepuklina3 przerwa4 przerwanie5 przerywać6 pęknięcie7 rozbijać8 stłuc9 tłuc10 wyłom11 zerwanie12 zrywać13 złamanie14 złamać15 łamać -
2 byak
1 pęknięcie2 rozpadlina3 szczelina -
3 gahì
1 przepuklina2 przerwanie3 przerywać4 pęknięcie5 zerwanie6 zrywać -
4 gwang
1 brzęczeć2 brzęk3 błąd4 człowiek5 defekt6 dziupla7 dźwięczeć8 jama9 otchłań10 przepaść11 próżnia12 próżny13 pusty14 pękać15 pęknięcie16 rysa17 skaza18 szczelina19 szpara20 ułomność21 wada22 wydrążenie23 wydrążony24 zagłębienie -
5 kasama
1 człowiek2 kolega3 kum4 kumpel5 pękać6 pęknięcie7 rysa8 towarzysz9 współtowarzysz -
6 laháng
1 pęknięcie2 rozpadlina3 szczelina -
7 masirà
1 butwieć2 gnicie3 gnić4 murszeć5 przepuklina6 przerwanie7 przerywać8 pęknięcie9 rozkład10 upadek11 zerwanie12 zgnilizna13 zrywać -
8 pagkakásirâ
1 niezgoda2 niezgodność3 przepuklina4 przerwanie5 przerywać6 pęknięcie7 sprzeczka8 zerwanie9 zrywać -
9 pangá
1 człowiek2 pękać3 pęknięcie4 rysa5 szczęka6 żuchwa -
10 pumutok
1 eksplodować2 pękać3 pęknięcie4 rozerwać5 rozlecieć6 rozsadzać7 szarpnięcie8 trząść9 wstrząs10 wybuch11 wybuchać12 wybuchnąć13 zryw -
11 putok
1 detonacja2 eksplozja3 huk4 pękać5 pęknięcie6 rozerwać7 rozlecieć8 rozsadzać9 wybuch10 wybuchać11 zryw -
12 sihang
1 człowiek2 pękać3 pęknięcie4 rysa5 żuchwa -
13 silakbo
1 musowanie2 pękać3 pęknięcie4 rozerwać5 rozlecieć6 rozsadzać7 wrzenie8 wybuch9 wybuchać10 zryw -
14 sumabog
1 pękać2 pęknięcie3 rozerwać4 rozlecieć5 rozsadzać6 wybuch7 wybuchać8 zryw -
15 sumilakbo
1 pękać2 pęknięcie3 rozerwać4 rozlecieć5 rozsadzać6 wybuch7 wybuchać8 zryw -
16 wasák
1 przepuklina2 przerwanie3 przerywać4 pęknięcie5 zerwanie6 zrywać
См. также в других словарях:
pęknięcie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. pęknięcieęć, {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. pęknąć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce, w którym coś pękło; rysa : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pęknięcie — n I 1. rzecz. od pęknąć Pęknięcie kości biodrowej. 2. lm D. pęknięcieęć «miejsce pęknięte, rysa, szczelina» Na murze powstały liczne pęknięcia … Słownik języka polskiego
Pan Planeta — Infobox Album Name = Pan Planeta Type = Album Artist = Ścianka Background = Released = June 2006 Recorded = 2005 Genre = Rock Length = Label = Ampersand/Isound Producer = Ścianka Reviews = Last album = Boję się zasnąć, boję się wrócić do domu… … Wikipedia
РАЗРЫВ — в геологии образование крупных трещин в горных породах, сопровождаемое перемещением их разорванных частей относительно друг друга (Болгарский язык; Български) разсед (Чешский язык; Čeština) geologická porucha; geologický zlom (Немецкий язык;… … Строительный словарь
trup — 1. pot. Choćbym, żebym miał paść trupem, (to)...; prędzej trupem padnę, nim... «powiedzenie używane w sytuacji, kiedy ktoś w żadnym wypadku nie chce się na coś zgodzić, pozwolić na coś, czy czegoś zrobić»: Choćbym miał paść trupem, nie pozwolę,… … Słownik frazeologiczny
czaszka — ż III, CMs. czaszkaszce; lm D. czaszkaszek 1. «głowa, także sklepienie głowy od czoła do karku» Łysa czaszka. 2. «szkielet głowy kręgowców połączony stawowo z kręgosłupem, składający się z mózgoczaszki i trzewioczaszki» Pęknięcie podstawy czaszki … Słownik języka polskiego
perforacja — ż I, DCMs. perforacjacji; lm D. perforacjacji (perforacjacyj) 1. «przebijanie otworów w papierze, płytach itp.; dziurkowanie» 2. «otworki na brzegach taśmy filmowej służące do równomiernego jej przesuwania w aparatach fotograficznych, filmowych,… … Słownik języka polskiego
pergaminowy — przym. od pergamin a) w zn. 1: Opakowanie pergaminowe. Torebka pergaminowa. ∆ Papier pergaminowy → pergamin w zn. 1 b) w zn. 2: Rękopis pergaminowy. Pergaminowa oprawa książek. ◊ Twarz … Słownik języka polskiego
podłużny — 1. «ciągnący się wzdłuż» Oś podłużna przedmiotu. Podłużne pasy, pręgi. Podłużne pęknięcie. ∆ techn. Przekrój podłużny «przekrój wykonany wzdłuż płaszczyzn i osi symetrii przedmiotu» 2. «mający kształt wydłużony, często zbliżony do owalu, do… … Słownik języka polskiego
przyłącze — n I; lm D. przyłączeczy «połączenie rury lub węża z końcówką instalacji wodnej lub gazowej; także zespół przewodów elektrycznych służących do przyłączania odbiornika energii elektrycznej do sieci rozdzielczej» Przyłącze wodociągowe, kanalizacyjne … Słownik języka polskiego
rana — ż IV, CMs. rananie; lm D. ran 1. «uszkodzenie ciała człowieka lub zwierzęcia w jakimś miejscu, polegające na przerwaniu tkanek głębiej leżących lub otwarciu jam ciała» Lekka, powierzchowna, otwarta, śmiertelna rana. Rana cięta, kłuta, tłuczona,… … Słownik języka polskiego