pęcherzyk

См. также в других словарях:

• pęcherzyk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podskórny bąbelek wypełniony płynem (zwykle osoczem, limfą, ropą), będący objawem różnych chorób lub uszkodzeń skóry : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pęcherzyk — m III, D. a, N. pęcherzykkiem; lm M. i 1. «wypukłość na ciele przy zmianach chorobowych skóry» Ropne pęcherzyki. 2. «niewielki narząd błoniasty w organizmie ludzi i zwierząt (rzadziej roślin) pełniący różne funkcje» ∆ Pęcherzyk żółciowy «narząd… …   Słownik języka polskiego

• żółciowy — «dotyczący żółci wydzieliny wątroby, wchodzący w skład żółci» ∆ Drogi, przewody żółciowe «kanaliki przewodzące żółć z wątroby do dwunastnicy» ∆ Pęcherzyk, woreczek żółciowy «pęcherzyk, woreczek znajdujący się na dolnej powierzchni wątroby,… …   Słownik języka polskiego

• wodniczka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. wodniczkaczce; lm D. wodniczkaczek {{/stl 8}}{{stl 7}} występujący w komórkach roślinnych pęcherzyk wypełniony sokiem komórkowym, u niektórych zwierząt pęcherzyk zawierający i wydalający produkty przemiany… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bańka — ż III, CMs. bańkańce; lm D. baniek 1. «blaszane naczynie używane najczęściej do przechowywania i przenoszenia płynów» Bańka mleka, do mleka, na mleko, od mleka, po mleku, z mlekiem. Przynieść w bańce miód, wodę, olej. ◊ posp. Być na bańce «być… …   Słownik języka polskiego

• bąbel — m I, D. bąbelbla; lm D. bąbelbli 1. «pęcherzyk tworzący się z gazu w cieczy lub na jej powierzchni» Bąble na wodzie powstające podczas dużego deszczu. 2. «wygórowanie naskórka wypełnione zwykle płynem wysiękowym» Swędzące bąble. Bąble od… …   Słownik języka polskiego

• blastula — ż I, DCMs. blastulali; lm D. blastulaul biol. «wczesne stadium rozwojowe zarodka zwierząt i człowieka, powstałe w wyniku podziałów zapłodnionego jaja; kulisty pęcherzyk, którego ściana zbudowana jest z jednej lub z kilku warstw komórek… …   Słownik języka polskiego

• pęcherz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «wypełniona płynem wypukłość na ciele powstała wskutek oparzenia lub odciśnięcia skóry» Porobiły mu się na dłoniach pęcherze. Wyskoczył mu pęcherz na pięcie. ∆ leśn. Pęcherz żywiczny «szczelina między sąsiednimi …   Słownik języka polskiego

• pęcherzykowaty — «przypominający wyglądem pęcherzyk na skórze lub w cieczy; występujący w postaci pęcherzyków, złożony z pęcherzyków» …   Słownik języka polskiego

• pęcherzykowy — przym. od pęcherzyk w zn. 1 Grzybica pęcherzykowa …   Słownik języka polskiego

• płodowy — przym. od płód w zn. 1 Płodowy okres w rozwoju organizmu. ∆ biol. Błony płodowe «błony otaczające zarodek gadów, ptaków, ssaków i człowieka (owodnia, omocznia, kosmówka i pęcherzyk żółtkowy), chroniące zarodek przed urazami, pośredniczące w… …   Słownik języka polskiego