-
1 punktualnie
нареч.• точно -
2 chodzić
глаг.• бродить• бывать• действовать• ездить• ехать• нападать• наступать• перейти• переходить• поводить• поехать• проезжать• происходить• пройти• проходить• слезать• спускаться• ступать• сходить• съездить• съезжать• ходить• шествовать* * *chodz|ić\chodzićę несов. 1. ходить;\chodzić do pracy ходить на работу; \chodzić na grzyby ходить по грибы (за грибами); \chodzić o kulach (na kulach) ходить на костылях; zegarek \chodzići punktualnie часы идут точно;
2. koło kogo-czego, za kim перен. ухаживать за кем-чем; заниматься кем-чем;● о со \chodzići? в чём дело?; о чём речь?;
\chodzići о... дело в том, что...; речь идёт о...;nieszczęścia (wypadki, przypadki) \chodzićą po ludziach погов. от несчастья никто не застрахован; грех да беда на кого не живёт
* * *chodzę несов.1) ходи́тьchodzić do pracy — ходи́ть на рабо́ту
chodzić na grzyby — ходи́ть по грибы́ (за гриба́ми)
chodzić o kulach (na kulach) — ходи́ть на костыля́х
zegarek chodzi punktualnie — часы́ иду́т то́чно
•- chodzi o…
- nieszczęścia chodzą po ludziach
- wypadki chodzą po ludziach
- przypadki chodzą po ludziach -
3 punkt
сущ.• артикль• верхушка• вершина• вокзал• дело• должность• знак• клеймо• кончик• марка• место• метка• остановка• отдел• отделение• отметка• очко• параграф• пост• признак• примета• пункт• раздел• станция• статья• стежок• товар• точка• участок* * *1) (ciężkości) центр (тяжести)2) punkt (handlowy) точка (продаж)3) punkt (jednostka) очко4) punkt (ocena) балл5) punkt (pozycja) место6) fiz. punkt физ. точка7) pot. punkt (dokładnie) ровно, точно8) punkt (pozostałe znaczenia) пункт, точка* * *punk|t%1 ♂, Р. \punkttu 1. пункт;\punkt opatrunkowy перевязочный пункт; \punkt kulminacyjny (szczytowy) кульминационный момент (пункт); \punkt ciężkości физ. перен. центр тяжести; \punkt wrzenia физ. точка кипения;
2. спорт. очко ň;przegrać na \punktty проиграть по очкам; ● \punkt honoru дело чести; \punkt widzenia точка зрения; \punkt sporny спорный вопрос; \punkt zwrotny поворотный (переломный) момент; mocny, słaby \punkt сильная, слабая сторона; stanąć (utknąć) na martwym \punktcię остановиться на мёртвой точке; z \punkttu с места, сразу же
\punkt о pierwszej точно в час\punkt dwunasta точно (ровно) двенадцать (часов);
+ punktualnie, dokładnie* * *I м, P punktu1) пунктpunkt opatrunkowy — перевя́зочный пункт
punkt kulminacyjny (szczytowy) — кульминацио́нный моме́нт ( пункт)
punkt ciężkości — физ., перен. центр тя́жести
punkt wrzenia — физ. то́чка кипе́ния
2) спорт. очко́ nprzegrać na punkty — проигра́ть по очка́м
•- punkt zwrotny
- mocny, słaby punkt- z punktuII разг.ро́вно; то́чноpunkt dwunasta — то́чно (ро́вно) двена́дцать (часо́в)
punkt o pierwszej — то́чно в час
Syn:punktualnie, dokładnie
См. также в других словарях:
punktualnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} dokładnie o wyznaczonej porze, na czas, ściśle przestrzegając terminu, nie spóźniając się i nie robiąc czegoś zbyt wcześnie; nie wcześniej i nie później, tylko właśnie o tej porze : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
punktualnie — punktualnieej przysłów. od punktualny Budzić się punktualnie o szóstej. Pociąg odjechał (przyjechał) punktualnie … Słownik języka polskiego
uderzenie — n I 1. rzecz. od uderzyć. 2. lm D. uderzenieeń «raz, cios zadany ręką lub trzymanym przedmiotem; w boksie, szermierce, walce wręcz: trafienie przeciwnika» Uderzenia młotem. Uderzenie batem. Uderzenie w plecy, w twarz. Powalić kogoś pierwszym… … Słownik języka polskiego
minuta — 1. Co do minuty «dokładnie w wyznaczonym czasie; punktualnie»: Następnego dnia pan Grzesio był co do minuty. R. Antoszewski, Kariera. 2. Czyjeś pięć minut «okres, w którym ktoś może odnieść sukces»: Michał i Tomek (...) przeżyli swoje pięć minut… … Słownik frazeologiczny
zegarek — 1. Coś idzie, chodzi itp. jak w zegarku «coś jest wykonywane regularnie, systematycznie, terminowo, coś jest dobrze zorganizowane»: Co by nie mówić, to był równy chłop i zawsze sprawiedliwy. Musztrował, dawał w kość jak nikt, ale wszystko… … Słownik frazeologiczny
co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania … Słownik języka polskiego
czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… … Słownik języka polskiego
dolecieć — dk VIIa, doleciećcę, doleciećcisz, doleciećleć, doleciećciał, doleciećcieli dolatywać ndk VIIIa, doleciećtuję, doleciećtujesz, doleciećtuj, doleciećywał 1. «lecąc osiągnąć jakiś cel, kres; dotrzeć» a) «o locie powietrznym» Ptaki dolatują do… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
minuta — ż IV, CMs. minutaucie; lm D. minutaut 1. «jednostka czasu stanowiąca sześćdziesiątą część godziny, składająca się z sześćdziesięciu sekund; potocznie także: chwila» Minuta ciszy, odpoczynku, spokoju, wolnego czasu. Coś trwa minutę, pół minuty.… … Słownik języka polskiego
pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy … Słownik języka polskiego
