-
1 punkt honoru
де́ло че́сти -
2 punkt
сущ.• артикль• верхушка• вершина• вокзал• дело• должность• знак• клеймо• кончик• марка• место• метка• остановка• отдел• отделение• отметка• очко• параграф• пост• признак• примета• пункт• раздел• станция• статья• стежок• товар• точка• участок* * *1) (ciężkości) центр (тяжести)2) punkt (handlowy) точка (продаж)3) punkt (jednostka) очко4) punkt (ocena) балл5) punkt (pozycja) место6) fiz. punkt физ. точка7) pot. punkt (dokładnie) ровно, точно8) punkt (pozostałe znaczenia) пункт, точка* * *punk|t%1 ♂, Р. \punkttu 1. пункт;\punkt opatrunkowy перевязочный пункт; \punkt kulminacyjny (szczytowy) кульминационный момент (пункт); \punkt ciężkości физ. перен. центр тяжести; \punkt wrzenia физ. точка кипения;
2. спорт. очко ň;przegrać na \punktty проиграть по очкам; ● \punkt honoru дело чести; \punkt widzenia точка зрения; \punkt sporny спорный вопрос; \punkt zwrotny поворотный (переломный) момент; mocny, słaby \punkt сильная, слабая сторона; stanąć (utknąć) na martwym \punktcię остановиться на мёртвой точке; z \punkttu с места, сразу же
\punkt о pierwszej точно в час\punkt dwunasta точно (ровно) двенадцать (часов);
+ punktualnie, dokładnie* * *I м, P punktu1) пунктpunkt opatrunkowy — перевя́зочный пункт
punkt kulminacyjny (szczytowy) — кульминацио́нный моме́нт ( пункт)
punkt ciężkości — физ., перен. центр тя́жести
punkt wrzenia — физ. то́чка кипе́ния
2) спорт. очко́ nprzegrać na punkty — проигра́ть по очка́м
•- punkt zwrotny
- mocny, słaby punkt- z punktuII разг.ро́вно; то́чноpunkt dwunasta — то́чно (ро́вно) двена́дцать (часо́в)
punkt o pierwszej — то́чно в час
Syn:punktualnie, dokładnie -
3 honor
сущ.• достоинство• почесть• почет• почёт• слава• честь* * *честь, устар. гонорambicje, pretensje гонор* * *♂, Р. \honoru 1. честь ž, słowo \honoru честное слово;kwestia \honoru вопрос чести;
uważać coś za punkt \honoru считать что-л. для себя делом чести;godzić w \honor kogoś оскорблять чью-л. честь;wyjść z \honorem z sytuacji с честью выйти из положения;
2. \honorу мн. почести;uczcić \honorami wojskowymi воздать воинские почести; czynić \honory gospodyni domu принимать гостей в качестве хозяйки дома
* * *м, Р honoru1) честь żsłowo honoru — че́стное сло́во
kwestia honoru — вопро́с че́сти
uważać coś za punkt honoru — счита́ть что́-л. для себя́ де́лом че́сти
godzić w honor kogoś — оскорбля́ть чью́-л. честь
wyjść z honorem z sytuacji — с че́стью вы́йти из положе́ния
2) honory мн по́честиuczcić honorami wojskowymi — возда́ть во́инские по́чести
czynić honory gospodyni domu — принима́ть госте́й в ка́честве хозя́йки до́ма
См. также в других словарях:
punkt honoru — {{/stl 13}}{{stl 7}} warunek zachowania godności, dobrego imienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Napisanie tej pracy postawił sobie za punkt honoru. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
punkt — 1. Coś ruszyło z martwego punktu; ruszyć z martwego punktu «coś jest realizowane po przerwie, kontynuowane, ponieważ udało się pokonać przeszkody uniemożliwiające tę realizację; podjąć realizację lub próbę dokończenia czegoś»: Sprawa budowy toru… … Słownik frazeologiczny
punkt — I m IV, D. u, Ms. punktkcie; lm M. y 1. «mała, okrągła plamka; coś, co wygląda jak taka plamka; znak graficzny w kształcie takiej plamki; kropka» Połączyć punkty linią łamaną. Ciemny punkt na horyzoncie. Świecące punkty gwiazd. Samoloty stanowiły … Słownik języka polskiego
honor — 1. Unieść się, ująć się honorem «czując się urażonym w swej godności, postąpić tak, jak wskazuje honor, ambicja, a nie rozsądek»: (...) nie chciała być ciężarem w domu, gdzie nazywano ją darmozjadem, uniosła się honorem i uciekła (...). H.… … Słownik frazeologiczny
honor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. honororze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dobra reputacja, dobre imię, poczucie dumy i godności osobistej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poczucie honoru. Człowiek honoru.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
honor — m IV, D. u, Ms. honororze 1. blm «poczucie godności osobistej, dobre imię; cześć» Plamić honor. Godzić w czyjś honor. ∆ Słowo honoru «formuła wypowiadana przy uroczystym zaręczeniu własnym dobrym imieniem» ◊ Punkt honoru «to, co ma rozstrzygnąć o … Słownik języka polskiego
ambit — Wziąć, brać (coś) na ambit «uznać coś za punkt honoru i za wszelką cenę chcieć to zrobić»: Cóż to za przyjemny chłopak! Domyty, wyszczotkowany, wyczyszczony. Szykowny w najlepszym tego słowa znaczeniu. Moje drapichrusty wzięły też na ambit i… … Słownik frazeologiczny
ambit — m IV, D. u, Ms. ambiticie 1. lm M. y archit. «wąskie przejście wokół prezbiterium, zwykle na przedłużeniu naw bocznych, charakterystyczne dla kościołów romańskich i gotyckich; obejście, krużganek wokół dziedzińca klasztornego» Ambit katedry. 2.… … Słownik języka polskiego
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
uważać — ndk I, uważaćam, uważaćasz, uważaćają, uważaćaj, uważaćał 1. «natężać, skupiać uwagę; być uważnym, ostrożnym» Uważać na lekcjach. Uważaj, żebyś się nie zaziębił. 2. «zwracać uwagę na kogoś lub na coś; obserwować» Uważać na drogę. 3. «pilnować,… … Słownik języka polskiego
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
