-
1 publicum
pūblicum, ĭ n.1) государственное имущество, государственные угодья (земли) (p. Campanum C)2) государственные финансы, казна (pecuniam ex publico tradēre Cs)in p. emere L — покупать на государственный счётaliquid in p. addicere Cs или redigere L — отобрать что-л. в казнуp. habere Pl — быть откупщиком4) государственный склад, общественный магазин (frumentum conferre in p. Cs)5)а) государство, обществоconsulere in p. PJ — заботиться об общественном благеб) общественность, общественная жизнь, общественное местоin publico PJ, C, тж. in publicum Pt — в общественном месте, т. е. вне домаin p. prosilire Pt — броситься на улицуfugere in p. Pt — удирать, давать тягуpublico carere C (abstinere T, Su) — жить замкнуто, вести уединённую жизнь6) народные массы, народ ( nummos in publico effundere Pt)7) государственный архив (ut scriptum in publico exstat Vr) -
2 publicum
publicum publicum, i n общественное место -
3 publicum
publicum publicum, i n общество -
4 publicum
publicum publicum, i n государство -
5 publicum
pūblĭcus (in inscrr. also POBLICVS and POPLICVS), a, um, adj. [contr. from populicus, from populus], of or belonging to the people, State, or community; that is done for the sake or at the expense of the State; public, common.I.Lit.: multi suam rem bene gessere et publicam patriā procul, the business of the State, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 295 Vahl.):B.publica magnificentia (opp. privata luxuria),
Cic. Mur. 36, 76:sacrificia publica ac privata,
Caes. B. G. 6, 12:injuriae,
done to the State, id. ib. 1, 12:litterae testimonium,
Cic. Verr. 2, 3, 31, § 74:memoria publica recensionis tabulis publicis impressa,
id. Mil. 27, 73:pecunia,
id. Agr. 2, 30, 82:publicum funus,
at the public expense, Plin. Ep. 2, 1 init.:defunctum senatus publico funere honoravit,
Suet. Vit. 3:causa,
an affair of State, Liv. 2, 56;also,
a criminal process, Cic. Rosc. Am. 21, 59:in causis judiciisque publicis,
id. Div. in Caecil. 1, 1:largitiones,
Sall. C. 37, 7: res publica, the commonwealth, the State; v. publicus ludus, Hor. C. 4, 2, 42:in publica commoda peccare,
id. Ep. 2, 1, 3:incisa notis marmora publicis,
id. C. 4, 8, 13.—Subst.1.pūblĭcūs, i, m.a.A public officer, public functionary, magistrate:b.si quis aut privatus aut publicus, etc.,
Caes. B. G. 6, 12: metuit publicos, the police, Plaut. Truc. 2, 7, 6.—A public slave or servant, an attendant upon a college of augurs, etc., Inscr. Orell. 24, 68 sq.; 2470; 2853 al.—2.publĭcum, i, n.a.Possessions of the State, public territory, communal property:b.publicum Campanum,
Cic. Agr. 2, 30, 82.—The public purse, the public coffers or treasury, public income, revenue, etc.: solitus non modo in publico ( in public, openly; v. under II. b.), sed etiam de publico convivari, at public cost, Cic. Verr. 2, 3, 44, § 105:(β).bona alicujus vendere et in publicum redigere,
into the public treasury, for public use, Liv. 4, 15 fin.:in publicum emere,
id. 39, 44; 26, 27:mille et ducenta talenta praedae in publicum retulit,
Nep. Timoth. 1, 2:publicis male redemptis,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 11, § 33:conducere publica,
to farm the public revenues, Hor. Ep. 1, 1, 77:habere publicum,
to be a farmer of the public revenues, Plaut. Truc. 1, 2, 41:frui publico,
Cic. Prov. Cons. 5, 12; Dig. 39, 4, 1, § 1:publicum quadragesimae in Asiā egit,
Suet. Vesp. 1:publicum agitare,
Sen. Ep. 119, 5:pessimo publico facere,
to the injury of the State, Liv. 2, 1, 1.—Transf.: qui hoc salutationum publicum exercet, who receives pay (like a porter) for admitting to an audience, Sen. Const. 14, 4. —c.The archives of the State, public records:d.ut scriptum in publico in litteris exstat,
Varr. R. R. 2, 11, 10.—The commonwealth, State, community, city:II.consulere in publicum,
to deliberate for the public weal, Plin. Ep. 9, 13, 21.—Transf., common, general, public (as adj. rare, and mostly poet.):2.publica lex hominum,
Pers. 5, 98:juvenum Publica cura,
Hor. C. 2, 8, 7:usus,
id. Ep. 2, 1, 92:favor,
the favor of all, Ov. P. 4, 14, 56:lux publica mundi,
the sun, id. M. 2, 35:verba,
common, usual, id. Am. 3, 7, 12; id. A. A. 1, 144; Sen. Ep. 3, 1; 59, 1:moneta,
current, Vulg. Gen. 23, 16.— Hence,Substt. *a.publica, ae, f., a public woman, Sen. Ep. 88, 37.—b.pu-blicum, i, n., a public place, publicity (freq. and class.):B.NEVE IN POPLICOD NEVE IN PREIVATOD, S. C. de Bacchan.: IN. POPLICO, Tab. Bantin. lin. 3: in publico esse non audet, includit se domi,
Cic. Verr. 2, 5, 35, § 92:summa in publico copia,
id. Tusc. 5, 35, 102:epistulam in publico proponere,
publicly, id. Att. 8, 9, 2:prodire in publicum,
to go out in public, id. Verr. 2, 1, 31, § 80:egredi,
Tac. H. 4, 49:carere publico,
not to go out in public, to remain at home, Cic. Mil. 7, 18:abstinere publico,
Tac. A. 3, 3; Suet. Claud. 36:lectica per publicum vehi,
id. Ner. 9:oratio, quam nuper in publicum dedi,
published, Plin. Ep. 8, 3, 2.—General, in a bad sense, i. e. common, ordinary, bad (very rare):A.structura carminis,
Ov. P. 4, 13, 4:vatem, cui non sit publica vena,
Juv. 7, 53:sermo non publici saporis,
Petr. 3.—Hence, adv.: pu-blĭcē ( poplice).On account, at the cost, in behalf, or in charge of the State:B.haud scio mali quid ortum ex hoc sit publice,
Ter. Ad. 3, 3, 89:AES. ARGENTVM. AVRVMVE. PVPLICE. SIGNANTO,
to provide with the public stamp, Cic. Leg. 3, 3, 6: VT BONA EIVS POPLICE POSSIDEANTVR FACITO, for the State, in charge of the State, Tab. Bantin. lin. 9:sunt illustriora, quae publice fiunt,
Cic. Rep. 3, 12, 21:disciplina puerilis publice exposita,
on the part of the State, by the State, id. ib. 4, 3, 3:publice interfici,
by order of the State, id. Brut. 62, 224:legationis princeps publice dixit,
in the name of the State, id. Verr. 2, 3, 44, § 105:publice maximam putant esse laudem, quam latissime a suis finibus vacare agros,
in a national point of view, Caes. B. G. 4, 3:frumentum, quod Aedui essent publice polliciti,
for the State, in the name of the State, id. ib. 1, 16:gratiam atque amicitiam publice privatimque petere,
on behalf of the public, and as individuals, id. ib. 5, 55 fin.; id. B. C. 2, 16:ea privatim et publice rapere,
Sall. C. 11, 6:potius publice quam privatim amicitiam populi Ron ani colere,
id. J. 8, 2; id. C. 49, 3:Minucius eandem publice curationem agens, quam Maelius privatim agendam susceperat,
Liv. 4, 13:neque publice neque privatim,
Cic. Verr. 2, 1, 6, § 16:ut filiae ejus publice alerentur,
at the public expense, Nep. Arist. 3, 3: in urbe, celeberrimo loco elatus publice, id. Dion, 10, 3; cf. Liv. 5, 55; Plin. 33, 1, 4, § 11.—Generally, all together, universally:C.exulatum publice ire,
Liv. 5, 53 fin.; Dig. 39, 2, 24:Labeo consulentibus de jure publice responsitavit,
all without exception, Gell. 13, 10, 1.—Before the people, openly, publicly, = palam (only post-class.):publice disserere,
Gell. 17, 21, 1:virtutem Claudii publice praedicare,
Treb. Pol. Claud. 17:rumor publice crebuerat,
App. M. 10, p. 247, 16; id. Mag. p. 276, 35; id. M. 2, p. 118, 10. -
6 publicum
, i nобщество; общественное место -
7 publicum jus
прил.юр. публичное право -
8 Jus publicum
Все право распалось на договорное и внедоговорное. Для большей наглядности я Позволю себе привести всю схему до подразделения jus publicum, которое тоже обработано в формальной части. (К. Маркс, Письмо к отцу, 10.XI [ 1837 ].)...Польша, включенная Николаем в состав Российской империи, должна быть независимым конституционным королевством, связанным с Россией только личной унией через династию Романовых. Таким-то образом лист за листом вырывался из этой священной книги [ Венского договора ] европейского jus publicum. (Он же, Вопрос об Ионических островах.)Ant:Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Jus publicum
-
9 Collegium publicum
лат. n = =, pl Collegia publica -
10 Jus publicum
публичное правоЛатинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Jus publicum
-
11 bonum publicum
Юридический термин: публичная собственность -
12 jus publicum
Латинский язык: публичное право -
13 bonum publicum
Law: B.P. -
14 Jus publicum
лат. публичное правоАнгло-русский универсальный дополнительный практический переводческий словарь И. Мостицкого > Jus publicum
-
15 Collegium publicum
сущ. -
16 jus publicum
сущ.юр. публичное право -
17 jus publicum
лат.международное право; публичное право ( государственное и уголовное) -
18 jus publicum
s.derecho público. -
19 ius públicum
Derecho público◘ Derecho común de los ciudadanos en su relación con el Estado; Derecho político. -
20 publicus
pūblicus, a, um (altlat. in Inschrn. auch poblicus u. poplicus, v. poplus, s. 1. populusa. A.), zum Volke gehörig, öffentlich (Ggstz. privatus), I) zum Volke als Gemeinde-, zum Staate gehörig, dem Volke-, dem Staate-, allen Staatsbürgern-, dem Staatsschatze (Fiskus) eigen, -zustehend, vom Volke ausgehend, von Staats wegen-, im Namen-, auf Kosten des Staates stattfindend, -vollzogen, -veranstaltet u. dgl., Volks-, Staats-, öffentlich, A) adi.: loca, Cic.: litora, Cic.: flumina, ICt.: equus, s. equus: servus, Staatsknecht (als niederer Diener, bes. Häscher einer Behörde), SC. b. Frontin. aqu., Liv. u.a.: so auch minister, Apul.: vincula, Staatsgefängnis, Nep.: pecunia, Staatseinkünfte, Nep.: ebenso vectigal, Ulp. dig., vectigalia, Suet.: sine ulla impensa publica, ohne alle Kosten für den Staat, Nep.: so auch sumptu publico, auf Kosten des Staates, Cic.: magnificentia, Pracht des Staates, Cic.: munificentia, gegen den Staat, Tac.: clementia, die Gnade des Staates, Tac.: egregium publicum, Ruhm des Staates, Tac.: bonum publicum, das Staatswohl, Sall. u. Liv.: malum publicum, Nachteil des Staates, Sall. u. Liv.: pessimum publicum, größter Nachteil des Staates, Varro u. Liv.: poena, vom Staate auferlegte, Liv.: funus, auf Kosten des Staates veranstaltet, Plin. ep. u. Tac. ( aber Suet. Vit. 3, 1 ist publicum funus ein Leichenbegängnis, bei dem der ganze Staat durch Stillstand des Rechtes u. andere äußere Zeichen trauert): periculum, vom Staate übernommene, getragene Verantwortung, Liv.: iniuriae, gegen den Staat, Caes.: sollicitudo, wegen des Staates, Liv.: litterae, amtliches Schreiben, Cic.: di, Nationalgottheiten, Nep.: auctor consilii publici, des Senates, Cic. div. in Caecil. 1: causa, Staatsangelegenheit, Liv. 2, 56, 2; aber öfter = öffentlicher Prozeß, Prozeß in Staatsangelegenheiten, Cic.: so auch iudicium, Gell.: verb. causae iudiciaque publica, Cic.: res publica, s. rēs. – acta publica, Tac. u.a. – publicos canes alere, auf Kosten des Staates halten (Ggstz. domesticos, auf eigene Kosten), Cic. – iubere alqm oder alqd publicum populi Rom. esse, zum Staatseigentume erklären, Liv. u. ICt. – B) subst.: 1) pūblicus, ī, m., der Staatssklave, Staatsknecht (vollst. servus publicus, s. oben), als niederer Diener eines Kollegiums usw., publicus sacerdotialis, Corp. inscr. Lat. 6, 2332: a sacris, ibid. 6, 2331: a sacrario, ibid. 6, 2329: publicus VII vi ûm epulonum, Corp. inscr. Lat. 5, 2318: augurum, Corp. inscr. Lat. 6, 2316: pontificum, ibid. 6, 2308; vgl. Mommsen Röm. Staatsrecht2 1, 320 ff. – bes. als öffentlicher Häscher, metuit publicos, die Polizei, Plaut. truc. 557 Buecheler. – 2) pūblicum, ī, n., a) das Staatseigentum, Staatsgebiet, Campanum, Cic. de lege agr. 2, 82. – b) das Staatseigentum, das Staats vermögen, die Staatskasse, der Staatsschatz (auch als Ort), die Staatseinkünfte, und als verpachtet = der Staatspacht, convivari de publico, auf Staatskosten, Cic.: in publicum emere, für den Staatsschatz (Fiskus), auf Kosten des Staates, Liv.: in publicum redigere, Liv., od. referre, Nep., zum Staatsvermögen schlagen, in den Staatsschatz bringen: aurum et aes et argentum in publicum conferre, in den Staatsschatz bringen (abliefern), Liv.: pecuniam ex publico (aus dem Staatsschatz) tradere, Caes.: u. so ad equos emendos dena milia aeris ex publico dare, Liv.: publico teneri, dem Staatsschatze steuerpflichtig sein, Suet. – dum in eo publico essent, Staatspacht, Liv.: publicum habere, Staatspächter sein, Plaut.: publicum quadragesimae in Asia agere, den Vierzigsten (als Abgabe) beitreiben, Zollbeamter des V. sein (bei den Staatspächtern), Suet.: publico frui, den Ertrag einer Staatspachtung beziehen, Cic. prov. cons. 12. Ulp. dig. 39, 4, 1. § 1. – Plur., publica male redimere, Cic.: publica conducere, Hor.: societates publicorum, Gesellschaften der Generalpächter, Cic.: magister scripturae et sex publicorum, Cic. – übtr., qui salutationum publicum exercet, der sich für die Besuche bei seinem Herrn Trinkgeld zahlen läßt (v. Türsteher), Sen. de const. sap. 14, 2. – c) das öffentliche Magazin, in publicum conferre, magazinieren, frumenti quod inventum est, Caes. b. c. 1, 36, 3, panicum et hordeum corruptum, ibid. 2, 22, 1. – d) das Staatsarchiv, ut scriptum in publico in litteris exstat, Varro r. r. 2, 11, 10. – e) das Gemeinwesen, der Staat, in publicum consulere (sorgen), Plin. ep. 9, 13, 21. – f) die Öffentlichkeit, der öffentliche Ort, -Platz, die öffentliche Straße, prodire in publicum, öffentlich ausgehen, Cic.: procurrere in publicum, Caes.: convivari in publico, öffentlich, Cic.: in publico esse, außer dem Hause, nicht zu Hause sein, Cic.: cornua referre in publicum, öffentlich vorzeigen, Caes.: blandiores in publico (öffentlich, auf der Straße usw.) quam in privato, Liv.: in publico animadverti (Ggstz. in privato), Liv.: se proripere in publicum, auf die Straße, Liv.: legem proponere in publicum od. in publico, öffentlich, Cic. u. Liv.: publico carere, Cic., oder abstinere, Suet., nicht ausgehen, zu Hause bleiben: aequare Meli domum publico, der öffentl. Straße gleichmachen, Varro LL. – subst., pūblica, ae, f. (sc. via), die öffentliche Straße, Gromat. vet. 334, 16. – II) dem Volke als der ganzen Bevölkerung eigen, öffentlich = allen gemein, allgemein, allgemein üblich, im gemeinen Leben-, bei aller Welt gewöhnlich, -gebräuchlich, gang und gäbe, A) adi., illud verbum quasi publicum, Sen.: verba, Cic.: mores, Curt.: vina, Plin.: dies, der bürgerliche Tag (vom Morgen bis auf den Abend), Sen.: lux p. mundi, von der Sonne, Ov.: officia, Plin. ep.: destinare alqd publico usui, ICt., oder publicis usibus, Vell. u. ICt.: est publica omnium foliorum in ipsis differentia, Plin.: poet., p. cura iuvenum prodis, als Gegenstand der S. aller J., Hor. – publicum est (eine allgemeine Weise ist es) m. folg. Infin., publicum omnium (picorum) est tabulata ramorum sustinendo nido provide eligere, Plin. 10, 97. – poet. übtr., allgemein = alltäglich, structura carminis, Ov.: vena, Iuven. – B) subst., pūblica, ae, f., die öffentliche Dirne, Allerweltsdirne, Sen. ep. 88, 37. Augustin. serm. 9, 14.
См. также в других словарях:
Publĭcum — (v. lat.), 1) die Gesammtheit einer gemischten, aber zu einem Zweck verbundnen Menschenmasse, als das lesende, schreibende, musikalische P., Theaterpublicum etc.; 2) das P. einer Stadt od. eines ganzen Landes, z.B. das deutsche P., in welchem… … Pierer's Universal-Lexikon
Publĭcum — (sc. collegium, lat.), auf Universitäten öffentlich (publice et gratis) gehaltene Vorlesung, zu der jedermann freien Zutritt hat. Zum Gegenstand derartiger Publika werden meist Wissensgebiete von allgemeinerm Interesse, Zeitfragen etc. gewählt.… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
PUBLICUM — vide supra Publica … Hofmann J. Lexicon universale
Publicum, das — Das Publicum, des Publici oder, wie einige wollen, des Publicums, Plur. bey einigen die Publicums, ein aus dem Latein. Publicum gangbar gewordenes Wort. Es bedeutet, 1) eigentlich eine an einem öffentlichen Orte versammelte Menge Menschen. In… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
PUBLICUM raro prodeundi mos veter (in) — in PUBLICUM raro prodeundi mos veter in Oriente Regum, apud Auctores frequens occurrit. Ut de Persarum Regibus nil dicam, apud Indos Rex non nisi quatuor ob causas prodibat, cum bellum urgeret, cum iudicaret, cûm sacrum faceret. cum venaretur; ex … Hofmann J. Lexicon universale
publicum jus — /pabbksm jss/ In the civil law, public law; that law which regards the state of the commonwealth … Black's law dictionary
publicum jus — (Civil law.) Public law … Ballentine's law dictionary
Ius publicum — Le ius publicum (du latin, littéralement « droit public ») protège les intérêts de l État romain, tandis que le ius privatum (« droit privé ») protège les individus. Le droit public, à Rome, était divisé entre le droit sacré,… … Wikipédia en Français
Ius publicum — is Latin for public law. It is to protect the interests of the Roman state (while ius privatum (private law) concerned relations between individuals).Public law will only include some areas of private law close to the end of the Roman state. Ius… … Wikipedia
jus publicum — jus pub·li·cum / pə bli kəm, pü blē ˌku̇m/ n [New Latin, from Latin, public law or right]: a right of public ownership; specif: the right of ownership of real property that is held in trust by a government for the public tidal flats are subject… … Law dictionary
jus publicum — /jas pablakam/ Public law, or the law relating to the constitution and functions of government and its officers and the administration of criminal justice. Also public ownership, or the paramount or sovereign territorial right or title of the… … Black's law dictionary