-
1 popsu|ć
pf Ⅰ vt 1. (zniszczyć) to break [maszynę, zabawki]; to wreck, to spoil ⇒ psuć 2. (zakłócić) to spoil, to wreck, to mar- popsuć komuś zabawę to spoil sb’s fun- zła pogoda popsuła nam wakacje our holiday was ruined a. marred by foul weather- sprzeczka popsuła stosunki między nami the dispute soured our relationship ⇒ psuć3. przest. to demoralize przest.- był dobrym dzieckiem, ale popsuli go koledzy he was a good kid, but his friends had a bad influence on him- popsuł wnuki, kupując im wszystko, co chciały he spoiled his grandchildren by buying them whatever they wanted ⇒ psućⅡ popsuć się 1. (ulec zniszczeniu) to break down- samochód wczoraj się popsuł the car broke (down) yesterday2. (stać się niejadalnym) to spoil, to go bad a. off- owoce popsuły się w lodówce the fruit went off in the refrigerator ⇒ psuć się3. (pogorszyć się) to deteriorate- pogoda nagle się popsuła the weather suddenly deteriorated- popsuła się atmosfera w domu the atmosphere at home turned sour a. deteriorated ⇒ psuć się■ popsuć komuś szyki to queer sb’s pitch, to thwart sb- popsuć (sobie) oczy/zęby/żołądek to ruin one’s eyes/teeth/stomach- popsuła sobie oczy czytaniem przy świecy reading by candlelight ruined her eyesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > popsu|ć
См. также в других словарях:
psuć — ndk Xa, psuję, psujesz, psuj, psuł, psuty 1. «czynić coś nieprzydatnym, nie nadającym się do użytku; uszkadzać, niszczyć coś» Dziecko psuło zabawki. Psuć maszynę niewłaściwym użytkowaniem. ◊ Psuć sobie lub komuś krew «irytować się, denerwować… … Słownik języka polskiego
