-
1 przyznać
پذيرفت ; پسنديدن ; ستودنواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > przyznać
-
2 сознаться
przyznać się do -
3 give damages
przyznać odszkodowanie -
4 grant patent
przyznać patentwydać patent -
5 vest
- przyznać1) przekazać komuś pełny tytuł własności,2) przekazać osobie natychmiastowo skuteczne stałe prawo.Indeks angielsko-polski terminów prawniczych wraz z objaśnieniami > vest
-
6 confess
[kən'fɛs] 1. vtsin, guilt wyznawać (wyznać perf); crime, ignorance, weakness przyznawać się (przyznać się perf) do +gen2. vito confess to — przyznawać się (przyznać się perf) do +gen
I must confess that I didn't enjoy it at all — muszę przyznać, że wcale mnie to nie bawiło
* * *[kən'fes](to make known that one is guilty, wrong etc; to admit: He confessed (to the crime); He confessed that he had broken the vase; It was stupid of me, I confess.) wyznawać- confessional
- confessor -
7 признаться
глаг.• przyznawać• przyznać• spowiadać• wyspowiadać• wyznawać• wyznać* * *przyznać się do, wyznać, zwierzyć się -
8 admit
[əd'mɪt]vt(confess, accept) przyznawać się (przyznać się perf) do +gen; ( permit to enter) wpuszczać (wpuścić perf); (to club, organization, hospital) przyjmować (przyjąć perf)"children not admitted" — "(wstęp) tylko dla dorosłych"
I must admit that … — muszę przyznać, że …
Phrasal Verbs:- admit of- admit to* * *[əd'mit]past tense, past participle - admitted; verb1) (to allow to enter: This ticket admits one person.) umożliwiać wstęp2) (to say that one accepts as true: He admitted (that) he was wrong.) przyznawać•- admission
- admittance
- admittedly -
9 admittedly
[əd'mɪtɪdlɪ]advtrzeba przyznać, co prawda* * *adverb (as is generally accepted: Admittedly, she is not well.) trzeba przyznać -
10 grant
[grɑːnt] 1. vtmoney przyznawać (przyznać perf); request spełniać (spełnić perf); visa udzielać (udzielić perf) +gen2. n ( SCOL)stypendium m; ( ADMIN) dotacja fto take sth for granted — przyjmować (przyjąć perf) coś za pewnik
to grant that … — przyznawać (przyznać perf), że …
it was silly, I grant you — to było głupie, przyznaję
* * *1. verb1) (to agree to, to give: Would you grant me one favour; He granted the man permission to leave.) (od)dać2) (to agree or admit: I grant (you) that it was a stupid thing to do.) przyznawać2. noun(money given for a particular purpose: He was awarded a grant for studying abroad.) stypendium- granted- granting
- take for granted -
11 guilty
['gɪltɪ]adj( to blame) winny; expression zmieszany; secret, conscience nieczystyto plead guilty/not guilty — przyznawać się (przyznać się perf)/nie przyznawać się (nie przyznać się perf) do winy
to feel guilty about doing sth — czuć się (poczuć się perf) winnym z powodu zrobienia czegoś
* * *adjective (having, feeling, or causing guilt: The jury found the prisoner guilty; a guilty conscience.) winny -
12 own
[əun] 1. vt 2. vi ( BRIT)( fml)to own to sth — przyznawać się (przyznać się perf) do czegoś
Phrasal Verbs:- own up3. adja room of my/his (etc) own — (swój) własny pokój
to make one's own bed — słać (posłać perf) sobie łóżko
to get one's own back on sb — odpłacić się ( perf) komuś
to do sth on one's own — robić (zrobić perf) coś samemu
from now on, you're on your own — od tej chwili jesteś zdany na własne siły
he'll come into his own — pokaże, na co go stać
* * *[əun] 1. verb1) (to have as a possession: I own a car.) posiadać2) (to admit that something is true: I own that I have not been working very hard.) przyznać (się)2. adjective, pronoun(belonging to (the person stated): The house is my own; I saw it with my own eyes.) własny- owner- ownership
- get one's own back
- own up -
13 own up
viprzyznać się ( perf)* * *( often with to) (to admit that one has done something: He owned up to having broken the window.) przyznać się -
14 ассигновать
глаг.• asygnować• cedować• przeznaczać• przydzielać• przydzielić• przypisać• przypisywać• przyznać• wyasygnować• wyznaczać• wyznaczyć* * *asygnować, wyasygnować -
15 исповедовать
глаг.• przyznawać• przyznać• spowiadać• wyspowiadać• wyznawać• wyznać* * *(кого-л.) spowiadać, wyspowiadać -
16 наделять
глаг.• asygnować• fundować• konferować• nadać• naradzać• obdarować• obdarzać• obdarzyć• obdzielać• przeznaczyć• przydzielać• przyznać• rozdzielać• uposażać• wyposażać• wyznaczać* * *obdzielać, wyposażać перен. -
17 назначать
глаг.• asygnować• cedować• desygnować• kolczykować• mianować• naznaczać• nominować• określać• osadzać• oznaczać• oznaczyć• postanowić• przekazywać• przeznaczać• przeznaczyć• przydzielać• przydzielić• przymocować• przymocowywać• przypisać• przypisywać• przytwierdzać• przytwierdzić• przyznać• sporządzać• stanowić• tworzyć• ukonstytuować• umocować• ustalać• ustalić• ustanawiać• ustanowić• ustawiać• ustawić• utkwić• utrwalać• utrwalić• utworzyć• wprowadzać• wprowadzić• wskazywać• wyznaczać• wyznaczyć• wyłaniać• zamocować• znaczyć* * *(на должность и т. п.) desygnować книжн., naznaczać, oznaczać, przepisywać, przydzielać, rozpisywać, (кого-л.) ustanawiać, wyznaczać -
18 предназначать
глаг.• asygnować• myśleć• oznaczyć• predestynować• przekazywać• przeznaczać• przeznaczyć• przydzielać• przyznać• rezerwować• wyznaczać• zachować• zamierzać• zarezerwować• zastrzegać* * *obracać, przeznaczać -
19 придавать
глаг.• asygnować• dodawać• dodać• dokładać• dolewać• doliczać• doliczyć• dopisać• dorzucić• dołożyć• dołączać• dołączyć• nadawać• przeznaczyć• przydawać• przydzielać• przyznać• wyznaczać• wyznaczyć* * *nadawać, urealniać -
20 признавать
глаг.• dopuszczać• dopuścić• pogodzić• poznawać• poznać• pozwalać• przyjmować• przyjąć• przyznawać• przyznać• rozpoznawać• rozpoznać• spowiadać• uznawać• uznać• wpuszczać• wyspowiadać• wyznawać• wyznać• zezwalać• zgadzać* * *poczytywać книжн., przyznawać, uznawać
См. также в других словарях:
przyznać — dk I, przyznaćznam, przyznaćznasz, przyznaćznają, przyznaćznaj, przyznaćznał, przyznaćznany przyznawać ndk IX, przyznaćznaję, przyznaćznajesz, przyznaćwaj, przyznaćwał, przyznaćwany 1. «uznać coś za słuszne, uznać czyjąś rację; zgodzić się z… … Słownik języka polskiego
przyznać się — (do czegoś) bez bicia zob. bicie … Słownik frazeologiczny
przyznawać się – przyznać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} mówić szczerze o swoich myślach, zamiarach, ujawniać coś o sobie; potwierdzać czyjeś zarzuty, swoją winę; mówić prawdę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyznawać się do winy, do błędu, do morderstwa. Przyznać się szczerze, otwarcie.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyznawać się — Przyznać się (do czegoś) bez bicia zob. bicie … Słownik frazeologiczny
bicie — żart. Przyznać się (do czegoś) bez bicia «przyznać się (do czegoś) z własnej woli, bez oporów»: Muszę się przyznać bez bicia – zupełnie się na tym nie znam (...). A. Dodziuk, W. Kamecki, Matnia. Chłopiec do bicia zob. chłopiec. Robić coś z biciem … Słownik frazeologiczny
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
przyznawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Id, przyznawaćznaję, przyznawaćznaje, przyznawaćwaj {{/stl 8}}– przyznać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, przyznawaćam, przyznawaća, przyznawaćają, przyznawaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Ania (singer) — Infobox musical artist Name = Ania Img capt = Img size = 400 Landscape = Background = solo singer Birth name = Anna Dąbrowska Alias = Born = birth date and age|1981|1|7 Chełm, Poland Origin = Poland Instrument = vocals Genre = pop, soul, jazz… … Wikipedia
sprawiedliwość — 1. Oddać komuś, czemuś sprawiedliwość «przyznać komuś słuszność, ocenić kogoś, coś sprawiedliwie, obiektywnie, przyznać coś bezstronnie»: Trzeba mu oddać sprawiedliwość – miał łeb. Pił z każdym, a trzeźwiutki był jak nowo narodzone dziecię. R.… … Słownik frazeologiczny
prawda — ż IV, CMs. prawdawdzie; lm D. prawd 1. «zgodna z rzeczywistością treść słów; prawdziwość, szczerość, rzetelność» Głęboka, szczera, rzetelna, gorzka prawda. Prawda psychologiczna, moralna, życiowa. Prawdy podstawowe, odwieczne, niepodważalne.… … Słownik języka polskiego
sprawiedliwość — ż V, DCMs. sprawiedliwośćści, blm 1. «sprawiedliwe postępowanie; sprawiedliwy sąd o czymś; bezstronność osądu, obiektywizm» Należna sprawiedliwość. Sprawiedliwość dziejowa. Obywatelska sprawiedliwość. Sprawiedliwość w sądach, w postępowaniu, w… … Słownik języka polskiego