-
1 flavour
-
2 приправити
pryprawytyдієсл.przyprawić кулінар. -
3 abschmecken
vtkulin. doprawić, przyprawić -
4 dizzy
['dɪzɪ]adjheight zawrotnydizzy spell/turn — atak zawrotów głowy
to make sb dizzy — przyprawiać (przyprawić perf) kogoś o zawroty głowy
* * *['dizi]1) (giddy or confused: If you spin round and round like that, you'll make yourself dizzy.) mający zawroty głowy, oszołomiony2) (causing dizziness: dizzy heights.) powodujący zawroty głowy•- dizzily- dizziness -
5 nauseate
-
6 season
['siːzn] 1. n( of year) pora f roku; ( AGR) sezon m, pora f; (SPORT) sezon m; ( of films etc) przegląd m, cykl m2. vtoysters are out of season now — sezon na ostrygi już minął, sezon na ostrygi jeszcze się nie rozpoczął
the busy season — ( for shops) okres wzmożonych zakupów, szczyt; ( for hotels etc) sezon (turystyczny/letni)
* * *['si:zn] 1. noun1) (one of the main divisions of the year according to the regular variation of the weather, length of day etc: The four seasons are spring, summer, autumn and winter; The monsoon brings the rainy season.) pora roku2) (the usual, proper or suitable time for something: the football season.) sezon2. verb1) (to add salt, pepper, mustard etc to: She seasoned the meat with plenty of pepper.) przyprawić2) (to let (wood) be affected by rain, sun etc until it is ready for use.) sezonować•- seasonal
- seasoned
- seasoning
- season ticket
- in season
- out of season -
7 spice
[spaɪs] 1. n 2. vt* * *1. noun1) (a usually strong-smelling, sharp-tasting vegetable substance used to flavour food (eg pepper or nutmeg): We added cinnamon and other spices.) przyprawa (korzenna)2) (anything that adds liveliness or interest: Her arrival added spice to the party.) pikanteria2. verb(to flavour with spice: The curry had been heavily spiced.) przyprawiać- spiced- spicy
- spiciness -
8 приправить
глаг.• doprawiać• doprawić• okrasić• podprawić• przyprawiać• przyprawić• zaprawić -
9 сдобрить
глаг.• przyprawić -
10 assaisonner
1. doprawiać2. doprawić3. okrasić4. okraszać5. okraszenie6. przyprawiać7. przyprawić8. zaprawiać
См. также в других словарях:
przyprawić — dk VIa, przyprawićwię, przyprawićwisz, przyprawićpraw, przyprawićwił, przyprawićwiony przyprawiać ndk I, przyprawićam, przyprawićasz, przyprawićają, przyprawićaj, przyprawićał, przyprawićany 1. «przymocować, przyczepić coś brakującego,… … Słownik języka polskiego
przyprawić — Ktoś, coś przyprawia kogoś o zawrót głowy zob. zawrót. Przyprawić komuś gębę zob. gęba 2. Przyprawić komuś rogi zob. róg 2 … Słownik frazeologiczny
przyprawiać – przyprawić [dorabiać – dorobić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}gębę {{/stl 13}}{{stl 7}} tworzyć komuś niekorzystny wizerunek, szkalować, spotwarzać, oczerniać kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Była nielubiana, bo wszystkim znajomym przyprawiała gębę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyprawiać – przyprawić rogi — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}} o kobiecie: zdradzać męża : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gdy był w delegacji, żona przyprawiła mu rogi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyprawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przyprawiaćam, przyprawiaća, przyprawiaćają, przyprawiaćany {{/stl 8}}– przyprawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przyprawiaćwię, przyprawiaćwi, przyprawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyprawiać — Ktoś, coś przyprawia kogoś o zawrót głowy zob. zawrót. Przyprawić komuś gębę zob. gęba 2. Przyprawić komuś rogi zob. róg 2 … Słownik frazeologiczny
doprowadzić — dk VIa, doprowadzićdzę, doprowadzićdzisz, doprowadzićwadź, doprowadzićdził, doprowadzićdzony doprowadzać ndk I, doprowadzićam, doprowadzićasz, doprowadzićają, doprowadzićaj, doprowadzićał, doprowadzićany 1. «przyprowadzić do jakiegoś miejsca,… … Słownik języka polskiego
smak — m III, D. u, N. smakkiem; lm M. i 1. «zmysł, którego narządy znajdujące się głównie na języku pozwalają na rozpoznanie pewnych chemicznych właściwości przyjmowanych pokarmów (słodyczy, kwaśności, słoności lub goryczy)» Czuły smak. Przytępiony… … Słownik języka polskiego
gęba — 1. pot. (Biec, iść, pójść, lecieć, polecieć itp.) z gębą, z jęzorem, z pyskiem a) «natychmiast powiadomić kogoś o czymś; donieść, naplotkować» b) «iść do kogoś z wymówkami, z awanturą, z krzykiem»: Na drugi dzień Kisiel złapał mnie na ulicy i z… … Słownik frazeologiczny
nerwy — 1. Coś kosztuje kogoś wiele nerwów «ktoś osiąga coś kosztem wielkiego napięcia, silnego zdenerwowania»: To wydawanie książek na dystans jest dramatyczne i wiele nerwów kosztuje, bo wszystko się robi na ostatnią chwilę i wszystko nie tak, jak było … Słownik frazeologiczny
róg — 1. Pokazywać rogi «stawać się hardym, krnąbrnym, zuchwałym»: Tak to jest. Dzieci podporządkowują się woli starszych, bo nie mogą inaczej – aż do czasu, w którym niektóre zaczynają mimo wszystko pokazywać starszym rogi. To znaczy buntować się,… … Słownik frazeologiczny