przygnębienie

См. также в других словарях:

• przygnębienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. przygnębić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan psychiczny człowieka spowodowany smutkiem, żalem,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przygnębienie — n I 1. rzecz. od przygnębić. 2. «stan psychiczny człowieka przygnębionego; smutek, depresja» Otrząsnąć się z przygnębienia. Ogarnęło kogoś przygnębienie …   Słownik języka polskiego

• depresja — ż I, DCMs. depresjasji; lm D. depresjasji (depresjasyj) 1. «chorobliwe przygnębienie i zahamowanie czynności psychicznych występujące w psychozach; stan zniechęcenia, apatia» Długotrwała, głęboka, nagła depresja. Popaść w depresję. Poddawać się… …   Słownik języka polskiego

• ponury — ponuryurzy «okazujący smutek, przygnębienie swoim wyglądem, zachowaniem; sprawiający przykre wrażenie, wywołujący smutek, przygnębienie; będący wyrazem czyjegoś przygnębienia; posępny» Siedział ponury jak noc. Ponure wieści. Ponure zamczysko.… …   Słownik języka polskiego

• posępny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, posępnyni, posępnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który okazuje przygnębienie, smutek; smutny, ponury, przygnębiony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Posępny wyraz twarzy. Posępne …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• duch — 1. Człowiek małego ducha «człowiek tchórzliwy, przesadnie ostrożny»: Przyznaję się – człowiek małego ducha – iż dałem się sprowokować do dyskusji (...) B. Maj, Kronika. 2. Człowiek wielkiego ducha «człowiek odważny, szlachetny»: Stańczyk to… …   Słownik frazeologiczny

• dostęp — m IV, D. u, Ms. dostęppie zwykle blm 1. «możność dojścia, dotarcia, dostania się do jakiegoś miejsca; miejsce, przez które się dochodzi; przystęp» Dostęp do morza. Dostęp do osiedla utrudniony z powodu powodzi. 2. «możność przyjścia do kogoś,… …   Słownik języka polskiego

• duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… …   Słownik języka polskiego

• gnębić — ndk VIa, gnębićbię, gnębićbisz, gnęb, gnębićbił, gnębićbiony 1. «uciemiężać, uciskać, prześladować kogoś» Gnębić poddanych, podwładnych. Nieprzyjaciel gnębił zwyciężonych. 2. «wywoływać niepokój, przygnębienie; trapić, dręczyć, nękać» Gnębi kogoś …   Słownik języka polskiego

• melancholia — ż I, DCMs. melancholialii, blm «stan depresji psychicznej, będący najczęściej następstwem ciężkich przeżyć, objawiający się apatią, niechęcią do życia, a nawet manią samobójczą; przygnębienie, smutek, posępny nastrój» Głęboka melancholia. Atak,… …   Słownik języka polskiego

• posępny — posępnyni, posępnyniejszy «okazujący swoim wyglądem, zachowaniem przygnębienie, smutek; bardzo smutny, ponury; budzący przykre uczucia, smutny nastrój; będący wyrazem smutku, przygnębienia» Posępna mina. Posępny nastrój. Posępne usposobienie.… …   Słownik języka polskiego