przychylić

См. также в других словарях:

• przychylić — dk VIa, przychylićlę, przychylićlisz, przychylićchyl, przychylićlił, przychylićlony przychylać ndk I, przychylićam, przychylićasz, przychylićają, przychylićaj, przychylićał, przychylićany «nachylić coś ku komuś, czemuś; zbliżyć przez pochylenie… …   Słownik języka polskiego

• przychylić — (Chcieć) przychylić komuś nieba zob. niebo 3 …   Słownik frazeologiczny

• przychylić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. przychylać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przychylać się – przychylić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pochylając się, zbliżać się do kogoś lub czegoś; zniżać się, przyginać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gałęzie drzew przychylają się pod ciężarem śniegu do ziemi. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• (chcieć) przychylić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}nieba {{/stl 13}}{{stl 7}} chcieć uczynić dla kogoś, dla czyjegoś szczęścia, zadowolenia wszystko, co możliwe : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieba by mu przychylili, a on okazał taką niewdzięczność. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• niebo — 1. Być w siódmym niebie «z jakiegoś powodu czuć się szczęśliwym, bardzo się cieszyć»: Pan Tomasz był świeżo po studiach i wszystkie dziewczyny się w nim podkochiwały, ja oczywiście też. Byłam w siódmym niebie, kiedy powiedział mi, że jestem… …   Słownik frazeologiczny

• chcieć — 1. Chcąc nie chcąc «(nawet) wbrew własnej woli»: Na widok męża zeskoczyła z osła i podbiegłszy ku niemu podniosła nań swoje wielkie oczy. Chcąc nie chcąc musiał przystanąć. Z. Kossak, Przymierze. 2. Los, traf, przypadek, pech chciał, nieszczęście …   Słownik frazeologiczny

• przychylać — (Chcieć) przychylić komuś nieba zob. niebo 3 …   Słownik frazeologiczny

• niebo — n III, Ms. niebobie; lm M. nieba (co do lm w przypadkach zależnych → niebiosa) 1. «pozorne sklepienie nad Ziemią, w dzień bezchmurny koloru niebieskiego, na którego tle obserwuje się ciała niebieskie i ich ruchy; firmament» Gwiaździste, pogodne,… …   Słownik języka polskiego

• pozwolić — dk VIa, pozwolićlę, pozwolićlisz, pozwolićzwól, pozwolićlił pozwalać ndk I, pozwolićam, pozwolićasz, pozwolićają, pozwolićaj, pozwolićał 1. «zgodzić się, przystać na coś, przychylić się do czyjejś prośby; zezwolić» Pozwólcie mi mówić. Rodzice… …   Słownik języka polskiego

• prośba — ż IV, CMs. prośbabie; lm D. próśb 1. «skierowanie do kogoś jakiegoś życzenia i naleganie na jego spełnienie; proszenie» Gorąca, natarczywa, pokorna, usilna prośba. Milcząca, niema prośba. Prośba o litość. Prośba o chleb, o wodę. Mieć do kogoś… …   Słownik języka polskiego