przekroczenie

См. также в других словарях:

• przekroczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. przekroczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przekroczenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. przekroczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} czyn, którym sprawca… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przekroczenie — n I 1. rzecz. od przekroczyć. 2. «naruszenie jakichś przepisów; postępek naruszający jakieś przepisy; wykroczenie» Popełnić przekroczenie …   Słownik języka polskiego

• karny — karnyni, karnyniejszy 1. «dotyczący kary, przewidujący zastosowanie kary; będący karą (za wykroczenia, przestępstwa); karzący» Mandat karny. Odpowiedzialność karna. Sankcje karne. ∆ praw. Kodeks karny «ustawa regulująca zasady odpowiedzialności… …   Słownik języka polskiego

• faul — m I, D. a, B.=M. a. D.; lm M. e, D. faulli a. faullów sport. «przekroczenie przepisów gry, najczęściej przez stosowanie niedozwolonych chwytów lub używanie siły wobec przeciwników, aby przeszkodzić im w grze» Sędzia odgwizdał faul a. faula.… …   Słownik języka polskiego

• kara — ż IV, CMs. karze; lm D. kar «środek represyjny stosowany względem osób, które popełniły przestępstwo lub w jakikolwiek sposób naruszyły normy prawne lub obyczajowe; środek wychowawczy mający na celu hamowanie wykroczeń» Dotkliwa, ciężka,… …   Słownik języka polskiego

• limit — m IV, D. u, Ms. limiticie; lm M. y «granica, najwyższa liczba, ilość czegoś» Limit budżetowy. Limit czasu. Przekroczenie limitu. Zwiększyć, zmniejszyć limity. Limit przyjęć na uczelnię. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• nieprawny — «niezgodny z normami prawnymi, przeciwny prawu; bezprawny, nielegalny» Nieprawne zagarnięcie majątku. Nieprawne przekroczenie granicy …   Słownik języka polskiego

• pobytowy — przym. od pobyt Wczasy pobytowe. ∆ Wiza pobytowa «pisemne zezwolenie na przekroczenie granicy i pobyt cudzoziemca na terytorium danego państwa przez określony czas» …   Słownik języka polskiego

• przestępstwo — n III, Ms. przestępstwowie; lm D. przestępstwostępstw «zawiniony czyn społecznie niebezpieczny, zabroniony przez ustawę pod groźbą kary; naruszenie, przekroczenie prawa» Przestępstwo gospodarcze, polityczne. Przestępstwa wojenne. Przestępstwo… …   Słownik języka polskiego

• punkt — I m IV, D. u, Ms. punktkcie; lm M. y 1. «mała, okrągła plamka; coś, co wygląda jak taka plamka; znak graficzny w kształcie takiej plamki; kropka» Połączyć punkty linią łamaną. Ciemny punkt na horyzoncie. Świecące punkty gwiazd. Samoloty stanowiły …   Słownik języka polskiego

• spalony — spalonyleni imiesł. bierny czas. spalić (p.) spalony w użyciu przym., środ. «w warunkach konspiracji: odkryty, rozpoznany, zdemaskowany przez władze; zmuszony do zmiany miejsca pobytu, nie nadający się więcej do wyzyskiwania w akcji… …   Słownik języka polskiego