przedmiot+działania

См. также в других словарях:

• przedmiot — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. przedmiotocie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} realny element otaczającego świata, rzecz wyodrębniana za pomocą zmysłów; dzieło, produkt pracy ludzkiej : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… …   Słownik języka polskiego

• w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… …   Słownik języka polskiego

• z — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę z, wchodząca także w skład dwuznaków: rz, cz, sz, dz» ◊ Od a do z «od początku do końca; wszystko» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II 1. «przyimek łączący się z… …   Słownik języka polskiego

• rzecz — ż VI, DCMs. y; lm MD. y 1. «przedmiot materialny, często w przeciwstawieniu do istoty żywej» Cenne, kosztowne, wartościowe rzeczy. Rzeczy powszedniego użytku. Rejestrować świat rzeczy i istot żywych. 2. zwykle w lm «przedmioty materialne, takie… …   Słownik języka polskiego

• po — «przyimek wchodzący w skład licznych związków wyrazowych, łączący się zwykle z miejscownikiem, rzadziej z biernikiem, wyjątkowo z celownikiem» 1. «w połączeniach z miejscownikiem wchodzi w skład wyrażeń oznaczających» a) «miejsce czynności… …   Słownik języka polskiego

• pod — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcję) w narzędniku lub bierniku» 1. «tworzy wyrażenia określające zlokalizowanie lub skierowanie czegoś poniżej jakiegoś przedmiotu oraz wyrażenia oznaczające przedmiot… …   Słownik języka polskiego

• kierunek — m III, D. kieruneknku, N. kieruneknkiem; lm M. kieruneknki 1. «strona, ku której zwraca się jakiś ruch lub zwrócony jest jakiś przedmiot; droga, linia prowadząca do jakiegoś miejsca, celu» Kierunek niewiadomy, południowy, poziomy, przeciwny.… …   Słownik języka polskiego

• nie ma — nie było, nie będzie forma nieosobowa zaprzeczona czasownika być 1. «w połączeniu z rzeczownikami (lub odpowiednikami rzeczowników) zwykle w dopełniaczu tworzy zwroty oznaczające nieistnienie, brak czegoś, nieznajdowanie się w określonym miejscu …   Słownik języka polskiego

• przewodni — 1. «prowadzący do celu, wskazujący kierunek działania, dążenia do czegoś; będący motywem postępowania, działania; główny, zasadniczy, dominujący» Nić przewodnia intrygi, kryminału. Myśl przewodnia utworu literackiego. ∆ biol. Organizmy przewodnie …   Słownik języka polskiego

• motyw — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. motywwie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}częściej w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} czynnik, bodziec (np. psychiczny, zewnętrzny), skłaniający kogoś do działania, uzasadniający… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień