-
1 przeciwność
сущ.• неудача• препятствие• регресс* * *przeciwnoś|ć♀ препятствие ň, помеха, трудность;\przeciwnośćci losu превратности судьбы
+ przeszkoda, zawada, trudność* * *жпрепя́тствие n, поме́ха, тру́дностьprzeciwności losu — превра́тности судьбы́
Syn: -
2 Härte
-
3 Tücke
die Tücke des Objekts złośliwość f rzeczy martwych;etwas hat seine Tücken … nie jest bez ale
См. также в других словарях:
przeciwność — ż V, DCMs. przeciwnośćści; lm MD. przeciwnośćści «niepomyślne zdarzenie, niepowodzenie, przeszkoda, trudność» Przeciwności życiowe. Przeciwności losu. Borykać się, walczyć z przeciwnościami. Zrażać się, nie zrażać się przeciwnościami … Słownik języka polskiego
przeciwność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. przeciwnośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} niekorzystna, niepomyślna sytuacja, zdarzenie utrudniające coś; niepowodzenie, przeszkoda, trudność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pokonywać przeciwności. Przeciwności losu. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
robić — 1. Mieć co robić «mieć dużo zajęć, obowiązków»: (...) odbiorców przesyłek i przekazów pocztowych jest bez liku – listonosze mają co robić. SN 14/01/1999. 2. Nic sobie nie robić, niewiele sobie robić z kogoś, z czegoś «lekceważyć kogoś, coś»:… … Słownik frazeologiczny
spokój — 1. Dać komuś (święty) spokój «przestać się wtrącać do kogoś, nie przeszkadzać komuś, nie niepokoić kogoś»: (...) dajcie mi święty spokój, sami sobie właźcie do zimnej wody, jeśli wola, a mnie nie zawracajcie głowy. Z. Żurakowska, Jutro. 2. Dać… … Słownik frazeologiczny
bierność — ż V, DCMs. biernośćści, blm rzecz. od bierny a) w zn. 1: Bierność wobec przeciwności losu. b) w zn. 2: ∆ Bierność chemiczna «charakterystyczny dla niektórych pierwiastków oraz związków chemicznych brak zdolności do wchodzenia w reakcje chemiczne» … Słownik języka polskiego
cieplarniany — «właściwy cieplarni; hodowany w cieplarni» Temperatura cieplarniana. Uprawa cieplarniana. Cieplarniane kwiaty, rośliny. przen. «pozbawiony wysiłków, trudów; usuwający z czyjejś drogi wszelkie przeciwności, powodujący czyjeś wydelikacenie,… … Słownik języka polskiego
cierpliwy — cierpliwywi, cierpliwywszy «znoszący ze spokojem przeciwności, przykrości, cierpienia; umiejący czekać; wytrwały, opanowany» Była najcierpliwszą opiekunką. ◊ Papier jest cierpliwy «pisać można wszystko, co się tylko komuś podoba, choćby rzeczy… … Słownik języka polskiego
dogryźć — dk XI, dogryźćgryzę, dogryźćgryziesz, dogryźćgryź, dogryźćgryzł, dogryźćgryzła, dogryźćgryźli, dogryźćgryziony dogryzać ndk I, dogryźćam, dogryźćasz, dogryźćają, dogryźćaj, dogryźćał, dogryźćany 1. «gryząc rozerwać zębami do końca, skończyć… … Słownik języka polskiego
duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… … Słownik języka polskiego
dzielny — dzielnyni, dzielnyniejszy 1. «odznaczający się odwagą, odważny, mężny, waleczny» Dzielny żołnierz, wódz, naród. 2. «wykazujący odporność wobec przeciwności; zaradny, mocny, wytrzymały» To bardzo dzielna dziewczyna, utrzymuje całą rodzinę. Był… … Słownik języka polskiego
fala — ż I, DCMs. falali; lm D. fal 1. «wał wodny, wzniesienie wody powstające wskutek ruchu cząstek wody w płaszczyźnie pionowej, wywołanego głównie przez działanie wiatru; bałwan; także: powierzchnia wody, nurt» Fala morska, sztormowa. Wysoka fala.… … Słownik języka polskiego