Перевод: с польского на русский

с русского на польский

przebiegły

  • 1 przebiegły

    прил.
    • зоркий
    • изворотливый
    • изобретательный
    • искусный
    • коварный
    • ловкий
    • лукавый
    • находчивый
    • оборотливый
    • остроумный
    • острый
    • проворный
    • проницательный
    • сметливый
    • сообразительный
    • ухищренный
    • хитроумный
    • хитрый
    • юркий
    * * *
    przebieg|ły
    \przebiegłyli, \przebiegłylejszy хитрый, ловкий;

    \przebiegły u-śmiech хитрая (лукавая) улыбка; \przebiegły plan хитрый (ловкий) план

    + chytry, przemyślny

    * * *
    przebiegli, przebieglejszy
    хи́трый, ло́вкий

    przebiegły uśmiech — хи́трая (лука́вая) улы́бка

    przebiegły plan — хи́трый (ло́вкий) план

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > przebiegły

  • 2 przebiegły diabeł

    пробежали чёрт

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > przebiegły diabeł

  • 3 przebiegły emu

    пробежал эму

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > przebiegły emu

  • 4 przebiegły gość

    пробежали гость

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > przebiegły gość

  • 5 przebiegły gwóźdź

    пробежали гвоздь

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > przebiegły gwóźdź

  • 6 przebiegły napastnik

    пробежали нападающий

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > przebiegły napastnik

  • 7 przebiegły osobnik

    пробежали особь

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > przebiegły osobnik

  • 8 przebiegły szpieg

    пробежали шпион

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > przebiegły szpieg

  • 9 chytry

    прил.
    • догадливый
    • изворотливый
    • коварный
    • корыстный
    • корыстолюбивый
    • ловкий
    • лукавый
    • находчивый
    • остроумный
    • проницательный
    • сметливый
    • смышленый
    • сообразительный
    • умный
    • ухищренный
    • хитроумный
    • хитрый
    * * *
    1) (chciwy) жадный
    2) (pomysłowy, przebiegły) хитрый
    * * *
    chyt|ry
    \chytryrzy, \chytryrzejszy 1. хитрый, лукавый;
    2. разг. жадный, скупой
    +

    1. przebiegły 2. chciwy, skąpy

    * * *
    chytrzy, chytrzejszy
    1) хи́трый, лука́вый
    2) разг. жа́дный, скупо́й
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > chytry

  • 10 cwany

    прил.
    • коварный
    • ловкий
    • лукавый
    • умный
    • ухищренный
    • хитрый
    * * *
    cwa|ny
    \cwanyni, \cwanyńszy разг. ловкий, хитрый
    +

    sprytny, przebiegły

    * * *
    cwani, cwańszy разг.
    ло́вкий, хи́трый
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > cwany

  • 11 filuterny

    прил.
    • игривый
    • коварный
    • ловкий
    • лукавый
    • озорной
    • резвый
    • хитрый
    • шутливый
    * * *
    filutern|y
    \filuternyi плутовской; лукавый;

    \filuterny uśmiech лукавая (озорная) улыбка

    + figlarny;

    przebiegły, chytry
    * * *
    плутовско́й; лука́вый

    filuterny uśmiech — лука́вая (озорна́я) улы́бка

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > filuterny

  • 12 mrówka

    сущ.
    • муравей
    • мурашка
    * * *
    mrów|ka
    ♀, мн. Р. \mrówkaek 1. муравей ♂;
    2. перен. трудолюбивый (старательный) человек;

    pracowita \mrówka труженик;

    3. \mrówkaki мн. мурашки;

    \mrówkaki przebiegły (przeszły) po grzbiecie мурашки забегали по спине;

    4. \mrówkaki мн. разг. «челноки» (в приграничной торговле)
    +

    3. mrowie, ciarki

    * * *
    ж, мн Р mrówek
    1) мураве́й m
    2) перен. трудолюби́вый (стара́тельный) челове́к

    pracowita mrówka — тру́женик

    3) mrówki мн мура́шки

    mrówki przebiegły (przeszły) po grzbiecie — мура́шки забе́гали по спине́

    4) mrówki мн, разг. "челноки́" ( в приграничной торговле)
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > mrówka

  • 13 szczwany

    прил.
    • коварный
    • ловкий
    • лукавый
    • ухищренный
    • хитрый
    * * *
    szczwan|y
    \szczwanyi 1. хитрый;
    2. опытный, искушённый; ● \szczwany lis стреляный воробей, тёртый калач, старая лиса, травленый (травленый) волк
    +

    1. kuty, chytry, przebiegły 2. doświadczony

    * * *
    1) хи́трый
    2) о́пытный, искушённый
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > szczwany

См. также в других словарях:

  • przebiegły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, przebiegłygli, przebiegłyglejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} umiejący wykorzystać sytuację, zmylić kogoś co do swoich intencji dla odniesienia własnej korzyści, działać sprytnie …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przebiegły — przebiegłygli 1. «postępujący chytrze, przemyślnie; chytry, przemyślny» Przebiegły oszust. Przebiegły jak lis. 2. «będący dowodem albo wynikiem czyjejś przebiegłości, świadczący o czyjejś przebiegłości» Przebiegła polityka. Przebiegłe oczy.… …   Słownik języka polskiego

  • cwany — przebiegły …   Słownik gwary warszawskiej

  • chytry — chytrytrzy, chytrytrzejszy 1. «przebiegły, podstępny; fałszywy» Chytre oczy, spojrzenie. Chytre wyrachowanie. Strzeż się go, to chytry człowiek. ◊ Chytry jak wąż, jak lis «bardzo chytry, przebiegły» przen. żart. «pomysłowo, sprytnie zrobiony»… …   Słownik języka polskiego

  • stary — starzy, staryrszy 1. «mający wiele lat, liczący wiele lat; niemłody» Stary ojciec, dziadek. Stare drzewa, domy. Stary las. Stary pies, koń. Najstarsi ludzie już tego nie pamiętają. ∆ Starszy syn, brat, starsza córka, siostra «o synu, bracie,… …   Słownik języka polskiego

  • mrówki — chodzą, przebiegły komuś po plecach zob. chodzić 11 …   Słownik frazeologiczny

  • chytrus — m IV, DB. a, Ms. chytrussie; lm M. te y (ci i), DB. ów 1. pot. «człowiek chytry, przebiegły, podstępny» 2. pot. «chciwiec, skąpiec» …   Słownik języka polskiego

  • cwaniak — m III, DB. a, N. cwaniakkiem; lm M. ci cwaniakacy, te i, DB. ów posp. «człowiek przebiegły, chytry, radzący sobie w każdej sytuacji, nawet czyimś kosztem; spryciarz» …   Słownik języka polskiego

  • cwany — cwanyni, cwańszy pot. «sprytny, przebiegły, chytry, szczwany» Cwany chłopak. Jest cwańszy niż myślisz …   Słownik języka polskiego

  • cztery — + ż. rzecz.; czterej, czterech, m. os.; DMs. czterech, C. czterem, B. m. os. czterech, ż. rzecz. cztery, N. czterema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 4» Czterech mężczyzn idzie. Czterej mężczyźni idą. Cztery jabłka leżą na stole.… …   Słownik języka polskiego

  • ćwik — I m III, DB. a, N. ćwikkiem; lm M. i, DB. ów przestarz. «człowiek doświadczony, przebiegły, chytry» Stary, szczwany ćwik. II m III, DB. a, N. ćwikkiem; lm M. i daw. «kogut specjalnie tuczony; kapłon» dziś we fraz. przestarz. Czerwony jak ćwik… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»