przebiec

См. также в других словарях:

• przebiec — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}przebiegać I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przebiec — + rzad. przebiegnąć dk Vc, przebiecbiegnę, przebiecbiegniesz, przebiecbiegnij, przebiecbiegł, przebiecbiegła, przebiecbiegli przebiegać ndk I, przebiecam, przebiecasz, przebiecają, przebiecaj, przebiecał 1. «biegnąc przenieść się z miejsca na… …   Słownik języka polskiego

• przebiec — Coś przebiega pod znakiem jakichś wydarzeń zob. znak 2 …   Słownik frazeologiczny

• przebiegać – przebiec pamięcią [myślą, wspomnieniem] — {{/stl 13}}{{stl 33}} przypominać sobie po kolei, pokrótce, szybko prześledzić coś w myśli, w pamięci :{{/stl 33}}{{stl 10}}Przed snem przebiegła myślą wypadki minionego dnia. Jeszcze raz przebiegał myślą wszystkie operacje, usiłując odkryć błąd …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pamięć — 1. Bez pamięci «zapominając o wszystkim; nieprzytomnie»: On, pomimo całego życiowego doświadczenia, zakocha się w nastolatce bez pamięci. Pani 5/1993. Opierając się o ziemię jedną stopą, wirowali w kółko bez pamięci. T. Mirkowicz, Pielgrzymka. 2 …   Słownik frazeologiczny

• przecwałować — dk IV, przecwałowaćłuję, przecwałowaćłujesz, przecwałowaćłuj, przecwałowaćował «przebiec, przejechać cwałem; przebiec, przejechać bardzo szybko, w pośpiechu» Jeźdźcy przecwałowali z wielkim łoskotem …   Słownik języka polskiego

• przesadzić — dk VIa, przesadzićdzę, przesadzićdzisz, przesadzićsadź, przesadzićdził, przesadzićdzony przesadzać ndk I, przesadzićam, przesadzićasz, przesadzićają, przesadzićaj, przesadzićał, przesadzićany 1. «wyjąć, wykopać roślinę z ziemi i posadzić w innym… …   Słownik języka polskiego

• lud — m IV, D. u, W. u (ludzie), Ms. ludzie 1. blm «pracujące warstwy społeczeństwa, przede wszystkim robotnicy i chłopi; dawniej głównie o ludności wiejskiej» Lud pracujący miast i wsi. Głos, wola ludu. Dziecko ludu. Pochodzić, wywodzić się z ludu. 2 …   Słownik języka polskiego

• oblecieć — dk VIIa, obleciećcę, obleciećcisz, obleciećleć, obleciećciał, obleciećcieli oblatywać ndk VIIIa, obleciećtuję, obleciećtujesz, obleciećtuj, obleciećywał, obleciećywany 1. «przelecieć wokół czegoś, lecąc okrążyć coś» Bociany oblatywały pole. ◊… …   Słownik języka polskiego

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

• okrążenie — n I 1. rzecz. od okrążyć. 2. lm D. okrążenieeń «droga, trasa, tor biegnące dookoła czegoś» Przebiec kilka okrążeń. 3. wojsk. «sytuacja żołnierzy, których okrążono; miejsce okrążone przez nieprzyjaciela» Znaleźć się w okrążeniu. Wyjść, wydostać… …   Słownik języka polskiego