prostokątny

См. также в других словарях:

• prostokątny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}mat. {{/stl 8}}{{stl 7}} w odniesieniu do obiektów geometrycznych, układów współrzędnych itp., w których występują kąty: mający jeden lub wszystkie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• prostokątny — 1. «mający kształt prostokąta» Prostokątny plac. Prostokątny kawałek materiału. 2. mat. «mający jeden z kątów albo wszystkie kąty proste» Trójkąt, czworobok prostokątny. ∆ Rzut prostokątny figury «taki rzut figury na płaszczyznę rzutów, w którym… …   Słownik języka polskiego

• bramżagiel — m I, D. bramżagielgla; lm M. bramżagielgle, D. bramżagielgli żegl. «żagiel prostokątny lub trapezowy podnoszony na bramrei» …   Słownik języka polskiego

• bryfok — m III, D. a, N. bryfokkiem; lm M. i żegl. «prostokątny żagiel rejowy podnoszony na przednim maszcie przy silnych wiatrach» ‹hol.› …   Słownik języka polskiego

• karta — ż IV, CMs. kartarcie; lm D. kart 1. «luźny kawałek papieru, różnego kształtu i różnej wielkości (często druczek, formularz, dokument); także: część składowa książki, zeszytu, czasopisma itp., obejmująca dwie stronice» Czysta, zapisana karta.… …   Słownik języka polskiego

• kwadrant — m IV, D. u a. a, Ms. kwadrantncie; lm M. y 1. mat. «każda z czterech części, na jakie dzieli płaszczyznę prostokątny układ osi współrzędnych kartezjańskich» 2. metrol. «jednostka długości, w praktycznym układzie jednostek równa ok. 1/4 południka… …   Słownik języka polskiego

• megaron — m IV, D. u, Ms. megaronnie; lm M. y (dawniej też: n ndm) archit.«prostokątny budynek jednoizbowy z otwartym przedsionkiem, powstałym z przedłużenia ścian bocznych, wsparty na dwóch kolumnach, charakterystyczny dla kultury egejskiej» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• nawias — m IV, D. u, Ms. nawiassie; lm M. y 1. «znak pisarski, zwykle w kształcie pary łuków (także: każdy z tych łuków), oddzielający wyrazy lub zdania wtrącone albo uboczne wyjaśnienia, uwagi» Otworzyć, zamknąć nawias. Ująć, wziąć coś w nawias. Napisać …   Słownik języka polskiego

• ogrodniczki — blp, D. ogrodniczkików «spodnie na szelkach mające prostokątny napierśnik na wzór fartucha» …   Słownik języka polskiego

• okienko — n II, N. okienkokiem; lm D. okienkonek 1. «małe okno» Niewielkie, ozdobne, zakratowane okienko. 2. «zwykle w biurach, urzędach, gdzie się załatwia interesantów: otwór w ścianie, w przepierzeniu itp. kształtem przypominający najczęściej małe okno» …   Słownik języka polskiego

• pitagorejski — pitagorejskiscy «odnoszący się do Pitagorasa, pitagoreizmu, pitagorejczyków» Zasady pitagorejskie. ∆ mat. Liczby pitagorejskie «liczby naturalne x, y, z, spełniające równanie x2+y2=z2» ∆ Trójkąt pitagorejski «trójkąt prostokątny o bokach, których …   Słownik języka polskiego