-
1 prosecute
[΄prɔsikju:t] v իրավ. դատական կարգով հետապնդել. be prosecuted for theft դատել գողության համար. prosecute an action գործ հա- րուցել -
2 Prosecute
v́ ادعي ، قاضى ، رفع دعوى -
3 claim
I[kleim] n պահանջ. պնդում. իրավունք. հավակնություն. push one’s claim պահանջ դնել. his claim to be an artist նրա նկարիչ լինելու հավակնությունը. իրավ. իրա վապա հանջ, հայց lay claim to իրավունքներ ներկայացնել. prosecute a claim for damages հայց հա րուցել վնասների հատուցման համար. a claim to an inheritance հավակնություն ժառանգության նկատմամբ. make/put in a claim against smb հայց ներկայացնել. have no legal claim to the property օրինական իրավունք չունենալ գույ քի/ունեցվածքի նկատմամբ. joint claim համա տեղ պահանջ. realize a claim պահանջը բավա րա րել. reject a claim հայցը/պահանջը մերժելII[kleim] v պահանջել, պահանջ ներ կայացնել. claim exemption from tax պահանջել հարկերից ազատել. claim the property գույքի պահանջ ներկայացնել. Who claims the umbrella? Սա ո՞ւմ հովանոցն է. (պնդել) He claims to be Ann’s father Նա պնդում է, որ Աննայի հայրն է. I don’t claim to know everything Ես չեմ պնդում, որ ամեն ինչ գիտեմ -
4 inquiry
[in΄kwairi] n հարցում, տեղեկանք. տե ղեկություններ հավաքելը. make inquiries տեղե կություններ հավաքել, հարց ու փորձ անել. (հետաքննություն, հարցաքննություն) prosecute an inquiry հետաքննություն կատա րել. set up an inquiry հետաքննություն սկսել. a scientific inquiry գիտական հետազոտություն. judicial inquiry իրավ. դատական հետաքննություն. court of inquiry քննչական հանձնաժողով. public inquiry իրավ. հրապարակային դատաքննություն. inquiry office տեղեկատու գրասենյակ
См. также в других словарях:
prosecute — pros·e·cute / prä si ˌkyüt/ vb cut·ed, cut·ing [Latin prosecutus, past participle of prosequi to pursue] vt 1: to institute and carry forward legal action against for redress or esp. punishment of a crime 2: to institute and carry on a lawsuit… … Law dictionary
Prosecute — Pros e*cute, v. t. [imp. & p. p. {Prosecuted}; p. pr. & vb. n. {Prosecuting}.] [L. prosecutus, p. p. of prosequi to follow, pursue. See {Pursue}.] [1913 Webster] 1. To follow or pursue with a view to reach, execute, or accomplish; to endeavor to… … The Collaborative International Dictionary of English
prosecute — pros‧e‧cute [ˈprɒsɪkjuːt ǁ ˈprɑː ] verb [intransitive, transitive] LAW 1. if the state authorities prosecute someone, they officially say that person must be judged by a court of law for a particular crime: • Shoplifters (= people who steal… … Financial and business terms
prosecute — [präs′ə kyo͞ot΄] vt. prosecuted, prosecuting [ME prosecuten < L prosecutus, pp. of prosequi < pro , PRO 2 + sequi, to follow: see SEQUENT] 1. to follow up or pursue (something) to a conclusion [to prosecute a war with vigor] 2. to carry on; … English World dictionary
Prosecute — Pros e*cute, v. i. 1. To follow after. [Obs.] Latimer. [1913 Webster] 2. (Law) To institute and carry on a legal prosecution; as, to prosecute for public offenses. Blackstone. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
prosecute — [v1] bring action against in court arraign, bring suit, bring to trial, contest, do, haul into court*, indict, involve in litigation, law, litigate, prefer charges, pull up, put away*, put on docket, put on trial, see in court*, seek redress, sue … New thesaurus
prosecute — early 15c., follow up, pursue (some course or action), from L. prosecutus, pp. of prosequi follow after (see PURSUE (Cf. pursue)). Meaning bring to a court of law is first recorded 1570s. Prosecutor in legal sense is attested from 1660s;… … Etymology dictionary
prosecute — ► VERB 1) institute legal proceedings against (someone) or with reference to (a crime). 2) continue (a course of action) with a view to completion. 3) archaic carry on (a trade or pursuit). DERIVATIVES prosecutable adjective. ORIGIN Latin… … English terms dictionary
prosecute — v. 1) to prosecute vigorously 2) (D; tr.) to prosecute for (to prosecute smb. for murder) * * * [ prɒsɪkjuːt] to prosecute vigorously (D;tr.) to prosecute for (to prosecute smb. for murder) … Combinatory dictionary
prosecute */ — UK [ˈprɒsɪˌkjuːt] / US [ˈprɑsɪˌkjut] verb Word forms prosecute : present tense I/you/we/they prosecute he/she/it prosecutes present participle prosecuting past tense prosecuted past participle prosecuted 1) [intransitive/transitive] to officially … English dictionary
prosecute — [[t]prɒ̱sɪkjuːt[/t]] prosecutes, prosecuting, prosecuted 1) VERB If the authorities prosecute someone, they charge them with a crime and put them on trial. The police have decided not to prosecute because the evidence is not strong enough... [V n … English dictionary
