prophetess

πρόπολις

bee-glue: fem nom /voc pl (attic epic)

πρόπολις

bee-glue: fem nom /acc pl (attic)

προπολέω

speak like a prophetess: imperf ind act 2nd sg (attic epic)

φοιβάστρια

prophetess: fem nom /voc sg

(f.) prophetess

f. pl. glass beads, Þorf. Karl. 374, belonging to the gear of a heathen prophetess. There is a curious Icel. local name

* * *

(gen. pl. kvenna), f.

1) woman (var hón kvenna fríðust);

2) wife (ek em kona Njáls).

* * *

u, f., kuna, Fms. vii. 106; gen. pl. kvinna, 109, 274, Hdl. 15, but usually kvenna, which form is a remains of an older obsolete kvina: [Goth. qino = γυνή; Hel. quena; O. H. G. chiona; Swed. kåna; Dan. kone; again, the forms of the Goth. quens or qveins, A. S. cwen, Engl. queen, Scot. quean = Engl. wench, Dan. kvinde answer to the obsolete kván, q. v.]:—a woman; karl ok kona, man and woman, passim; brigðr er karla hugr konum, Hm. 90; kona ok karlmaðr, Grág. i. 171; kona eða karlmaðr, Nj. 190; hón var kvinna fríðust, Fms. vii. 109; henni lézt þykkja agasamt, ok kvað þar eigi kvinna vist, 274; konor þær er óarfgengjar eru, Grág. i. 228; mun þat sannask sem mælt er til vár kvenna, Fms. iv. 132; kveðr hann vera konu níundu nótt hverja ok eiga þá viðskipti við karlmenn, N. G. L. i. 57: sayings, köld er kvenna ráð, Gísl.; meyjar orðum skyli manngi trúa, né því er kveðr kona, Hm. 83; svá er friðr kvenna, 89; hón var væn kona ok kurteis, Nj. 1; ok var hón kvenna fríðust, she was the fairest of women, 50; hón var skörungr mikill ok kvenna fríðust sýnum, hón var svá hög at fár konur vóru jafnhagar henni, hón var allra kvenna grimmust, 147; fundusk mönnum orð um at konan var enn virðuleg, Ld. 16; Unnr var vegs-kona mikil ( a stately lady), Landn. 117; konur skulu ræsta húsin ok tjalda, Nj. 175; konu-hár, -klæði, -föt, woman’s hair, attire, Fms. iii. 266, Greg. 53; konu bú, woman’s estate, Grág. ii. 47; konu-líki (liking), woman’s shape, Skálda 172, Grett. 141; konu-nám, konu-tak, eloping, abduction of a woman, Grág. i. 355, Bjarn. 17; konu-mál, rape, fornication, = kvenna-mál, Eb. 182, Fs. 62, Stj. 499: frænd-kona, a kinswoman; vin-kona, a female friend; mág-kona, a sister-in-law; álf-kona, an ‘elf-quean;’ troll-kona, a giantess; heit-kona, a spouse; brúð-kona, a bridemaid; vinnu-kona, grið-kona, a female servant; ráðs-kona, a stewardess; bú-kona, hús-kona, a house-mistress, house-wife; spá-kona, a prophetess, Scot. ‘spae-wife;’ skáld-kona, a poëtess.

II. a wife; ek em kona Njáls, Nj. 54; Evu Adams konu, Hom. 31; við hans konu Sophram, Ver. 52; af konu minni eða sonum, Nj. 65; en ef bú þeirra standa, þá munu þeir vitja þeirra ok kvenna sinna, 207; messu-djákn enginn, né kona hans né klerkr hans, N. G. L. i. 97.—The word is now almost disused in sense I, kvennmaðr being the common word, whereas in sense II. it is a household word. konu-efni, n. one’s future wife, bride: konu-fé, n. a marriage portion, Js. 80: konu-lauss, adj. wifeless, unmarried, Fs.: konu-leysi, n. the being konulauss: konu-ríki, n., see kvánríki.

B. COMPDS, with the gen. plur. kvenna-: kvenna-askr, m. a kind of half measure, opp. to karlaskr, q. v.; hálfr annarr k. í karlaski, Jb. 375. kvenna-ást, f. amour, Bs. i. 282, Fms. v. 341. kvenna-búnaðr, m. a woman’s attire, Skálda 334. kvenna-far, n. love affairs, Lat. amores, Fms. i. 187. kvenna-ferð, f. a journey fit for women, Ld. 240. kvenna-fólk, n. woman-folk, Nj. 199. kvenna-friðr, m. sacredness of women, N. G. L. ii. kvenna-fylgjur, f. pl. female attendants, Grág. i. 342. kvenna-gipting, f. marriage, N. G. L. i. 343, Jb. 6. kvenna-giptir, f. pl. a giving in marriage, N. G. L. i. 27, 343. kvenna-hagr, m. woman’s condition, Rb. 414. kvenna-heiti, n. names of women, Edda (Gl.) kvenna-hjal, n. women’s gossip, Gísl. 15. kvenna-hús, n. a lady’s bower, Fas. ii. 162. kvenna-innganga, u, f. entrance of women into the church, churching, B. K. 110. kvenna-klæðnaðr, m. a female dress, Grág. i. 338. kvenna-land, n. the land of the Amazons, Rb. 348, Fms. xi. 414. kvenna-leiðir, m. ‘women-guide,’ a law term used of a child as the sole witness to lawsuit for a rape; barn þat er heitir k., N. G. L. i. 357, 367. kvenna-lið, n. woman-folk, Nj. 199, Lv. 38. kvenna-maðr, m. a woman’s man, given to women; mikill k., Hkr. i. 208, Rb. 414; lítill k., chaste, Fbr. 12. kvenna-mál, n. love matters, Orkn. 334: rape, fornication, 444, Lv. 3. kvenna-munr, m. distinction of women, Fms. x. 387. kvenna-nám, n. a rape, Grág. i. 353. kvenna-ráð, n. pl. women’s counsel, Nj. 177. kvenna-siðr, m. habits of women, Grág. i. 338. kvenna-skap, n. a woman’s temper, Nj. 68. kvenna-skáli, a, m. a woman’s apartment, Sturl. iii. 186. kvenna-skipan, f. arrangement of the ladies (at a banquet), Ld. 202. kvenna-sveit, f. a bevy of ladies, Fms. vi. 1. kvenna-vagn, m. ‘woman’s wain,’ a constellation, opp. to karlsvagn, Rb. 1812. 16. kvenna-vist, f. women’s abode, fit for women, Hkr. iii. 339.

1) recitation, chanting or singing (fögr var sú kveðandi at heyra);

2) rhythm, flow of a verse (þó fegra þær mjök í kveðandi).

* * *

f. the recital of a song, singing; ok er lokit var kvæðinu, lét Óttarr eigi niðr falla kveðandina, heldr hóf hann upp drápuna, þá er hann hafði ort um konunginn, Fb. iii. 242; fögr var sú kveðandi at heyra, Grett. 152; þar skyldi vera k. mikil sem hón (the prophetess) var, Fas. ii. 506; því næst heyrðu þeir kveðandi harðla ógurliga með mikilli raust, Draum. 124; heyrði hann í hús nokkut kveðindi svá fagra, at …, Fms. vii. 233.

2. metric, rhythm, flow of a verse; hér er stafa-setning sú (viz. the alliteration) sem hætti ræðr ok k. görir, Edda 120; ok gör svá löng samstafa af skamri, þvíat ella helzt eigi k. rétt í vísu-orði, Skálda 182; sú stafsetning er hatt görir ok kveðandi, Edda 121; þessi figura er upphaf til þeirrar kveðandi, er saman-heldr Norrænum kveðskap, Skálda 192; en þó fegra þær mjök í kveðandi, Edda 122.

f. the name of an ogress, perhaps with reference to the ancient belief that sicknesses arise from the being ‘ridden’ by witches, Edda 54 (in a verse), cp. Edda (Gl.); leiknar hestr, the ‘ogress steed,’ poët. the wolf, Hallfred; the Leikin, Vsp. 25, is prob. identical, seið hón leikin, she (the prophetess) worshipped witches ( trolls) = she was a sorceress.

* * *

n. pl.

1) reason, ground, origin (nú skal segja, af hverjum rökum heiðnir menn héldu jól);

2) wonder, marvel; forn r., great things of yore; firrist (imperat.) æ forn r. firar, let bygones be bygones; stór r., mighty things, great marvels; tíva r., the life and doings of the gods; þjóða r., origin, creation of mankind; í aldar r., at the end of the world; ragna r., see ragnarök.

* * *

n. pl. [O. H. G. rahha = sentence, judgment; the word is prob. akin to rakna, rak-, rekja, réttr]:—a reason, ground, origin; segja nokkur rök frá Dróttins-degi, Leiðarv. 5; nú skal tína nokkut um rök tiðanna, 625. 164; af þessum rökum hófsk sjá hátíð, Hom. 132; enn eru regulares, er upp hefjask af enum sömum rökum, Rb. 124; ek skal víss verða af hverjum rökum úrar-horn er upp runnit, Fas. iii. 633; nú skal segja af hverjum rökum heiðnir menn héldu Jól sín, Fb. i. 564, Hom. (St.); nú eru þessi rök til, hví Guð vildi, Mar.; Dróttinn sýndi þeim flest rök sinnar dýrðar á þessum degi, Hom. (St.); fvrra dag sögðum vér nakkvat frá tvennum rökum hátíðar þeirrar, id.

2. a wonder, sign, marvel; vér vitum at hann (Christ) var borinn með myklum rökum, en þó var hann með meirum tákmun skírðr, Hom. 56; önnur rök þau sem Guðspjöll segja, 686 B. 14; spá-sögur ok þau rök er hann (Christ) sýndi í heimi, 625. 163; forn rök, great things of yore; var haldit fyrir speki ok spádóm flest þat er hón (the prophetess) sagði af fornum rökum, Fb. i. 77; firrisk æ forn rök fírar, i. e. let bygones be bygones, Ls. 25; stór rök, mighty things; stór verða rök, rignir bióði, Merl. 2. 31; sjá þessi rök þrennar aldir, 2. 77; ráða mörg rök, to foretell many events, 1. 2:—alda rök, the beginning, the creation of the world, Edda i. 36; but also of the end of the world, dooms-day, Vþm. 39; þjóða rök, the origin, creation of mankind; sv;á þundr um reis (not reist?) fyrir þjóða rök, thus Th. arose ere the memory of man, Hm. 146; tíva rök, the life and doings of the gods, Vþm. 38, 40, 42.

3. the old phrase, ragna rök, the history of the gods and the world, but esp. with reference to the last act, the last judgment, doom’s-day, weird of gods and the world; feigum munni mælta ek mína forna stafi ok um ragna rök, with ‘fey’ mouth I spake my old saws of the life and fate of the gods, Vþm. 55; eru þat svik ein er ek sjá þykkjumk eða ragna rök, ríða menn dauðir, is what I behold a delusion or is it the last day, do dead men ride? Hkv. 2. 38, 39; unz ragna rök rjúfendr koma, Vtkv. 14; fram sé ek lengra um ragna rök röm, Vsp. 40; görðisk (= görðusk) rök ragna, it was as if the world’s end was at hand, Am. 22,—thus always in old poems, with the sole exception of Ls. 39, see rökr.

(gen. seiðs or seiðar), m. spell, charm, enchantment, incantation; seiða (efla, magna) seið, to work a spell, practise sorcery.

* * *

m., gen. seiðar, dat. seiði; the fem. seið sina (sinn), Fms. ii. 136, and seiðit, Fas. iii. 319, are false forms:—a spell, charm, enchantment, incantation, which in the heathen times was solemnly performed at night; the wizards or witches were seated with certain solemn rites on a scaffold (seiðhjallr), from which they chanted their spells and songs; the ‘seidr’ was performed either to work any kind of good or evil to another person, or to be a kind of oracle or fortune-telling, to foreshow future events, such as the life and fate of those present, the weather, or the like; of the evil kind is the charm in Gísl. l. c., Ld. 152; fá at seið, Hkr. i. 21; Ingjaldr ok völvan ætluðu til seiðar mikils um nóttina, Fas. ii. 507; Freyja kenndi fyrst með Ásum seið, 8; fremja seið, Þorf. Karl. 376; efla seið, Eg. 403, Fas. ii. 72; magna seið, Gísl. 116; konungr bað hann hætta seiði, Fms. i. 10: hón bað fá sér konur er kunnu fræði þat sem til seiðsins þarf, Þorf. Karl. 378; var þangat at heyra íll læti er þeir frömdu seiðinn (seiðit Ed. wrongly), Fas. iii. 319: seiðis-hús, the house where the spell was worked. Fas. iii. 166, v. l.; in Yngl. S. ch. 7 the charm of ‘seidr’ is attributed to Odin; Óðinn kunni þá íþrótt, er mestr máttr fylgdi, ok framði sjálfr, er seiðr heitir, en af því mátti hann vita örlög manna ok úorðna hluti, svá ok at göra mönnum bana eðr úhamingju eða vanheilindi, svá ok at taka frá mönnum vit eðr afl ok gefa öðrum, en þessi fjölkyngi, er framið er, fylgir svá mikil ergi, at eigi þótti karlmönnum skammlaust við at fara, ok var gyðjunum kennd sú íþrótt, Yngl. S. ch. 7; as to the rites and ceremonies of the ‘seidr’ see esp. the interesting account in Þorf. Karl. S. ch. 3, compared with that in Vd. ch. 10 and Örvar Odds S. ch. 2 and 3; even the old poem Völuspá is framed as a song delivered by a prophetess working a spell. The witch scene in Macbeth is an echo of the ancient ‘seidr’ as it survived in tradition in Shakespeare’s time, though the devilry and the cauldron are later additions.

u, f. a ‘spae-qneen,’ spae-wife, prophetess, Fms. x. 223; s. sú er sybil hét, Edda (pref.); kona sú er Anna hét, hún var s. Mar. 35; cp. þar var Anna spákona dóttir Phanuels af kyni Asser, Luke ii. 36.

2. as a nickname, Þórdís s.; whence Spákonu-fell, a local name, Landn.

f. spae-sister, prophetess.

f. prophetess.

f. prophetess.