Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

pronomen

  • 1 pronomen

    prō-nōmen, inis n.

    Латинско-русский словарь > pronomen

  • 2 pron.

    pronomen - местоимение

    Латинско-русский словарь > pron.

  • 3 pron.

    pronomen - местоимение

    Основные латинские сокращения > pron.

  • 4 Условные сокращения и обозначения

      abl. - ablativus (sc. casus) - аблятив
      acc. - accusativus (sc. casus) - винительный падеж
      adj. - adjectivum (sc. nomen) - имя прилагательноеooo
      adv. - adverbium - наречие
      c. - cum - с, вместе с (например, c. abl. = cum ablativo с аблятивом)
      compar. - comparativus (sc. gradus) - сравнительная степень
      conj. - conjunctio - союз
      conjunct. - conjunctivus (sc. modus) - сослагательное наклонение
      dat. - dativus (sc. casus) - дательный падеж
      defect. - defectivum (sc. verbum) - недостаточный глагол
      dem. - demonstrativum (sc. pronomen) - указательное местоимение
      deminut. - demminutivum (sc. verbum) - уменьшительное слово
      distribut. - distributivum (sc. numerale) - разделительное числительное
      elat. – elativus (sc. gradus) букв.: 'поднятый, возвышенный’. Прилагательное в превосходной степени, употреблённой безотносительно к объекту сравнения
      etc. – et cetera – и так далее
      f – femininum (sc. genus) – женский род
      fut. – futurum (sc. tempus) – будущее время
      gen. – genetivus (sc. casus) – родительный падеж
      imperat. – imperativus (sc. modus) – повелительное наклонение
      impers. – impersonale (sc. verbum) – безличный глагол, безличное значение
      indecl. - indeclinabile (sc. verbum) – несклоняемое слово
      indef. - indefinitum (sc. pronomen) - неопределённое местоимение
      indic. - indicativus (sc. modus) - изъявительное наклонение
      inf. - infinitivus (sc. modus) - неопределённое наклонение
      intens. - intensivum (sc. verbum) –слово (преимущественно глагол) в усилительном значении
      interj. – interjectio – междометие
      interr. - interrogativum (sc. pronomen) - вопросительное местоимение
      intrans. – intransitivum (sc. verbum) – непереходный глагол, непереходное значение
      m – masculinum (sc. genus) – мужской род
      n – neutrum (sc. genus) – средний род
      nom. – nominativus (sc. casus) - именительный падеж
      num. - numerale (sc. nomen) - имя числительное
      part. - participium - причастие
      pass. – passivum (sc. genus) – страдательный залог
      perf. – perfectum (sc. tempus) – перфект
      pl. – pluralis (sc. numerus) – множественное число
      pl.t. – plurale tantum – только множественное (число)
      posit. - positivus (sc. gradus) - положительная степень
      postposit. – postpositio – постпозитивный предлог или союз
      praep. – praepositio – предлог
      praes. – praesens (sc. tempus) – настоящее время
      pron. - pronomen - местоимение
      relat. - relativum (sc. pronomen) - относительное местоимение
      sc. - scilicet - подразумевается
      sg. – singularis (sc. numerus) – единственное число
      subst. - substantivum (sc. nomen) - имя существительное
      sup. - supinum - супин
      superl. - superlativus (sc. gradus) - превосходная степень
      trans. – transitivum (sc. verbum) – переходный глагол, переходное значение
      voc. – vocativus (sc. casus) - звательный падеж
      (gen.sg.) – в родительном падеже единственного числа
      (m = f = n) – прилагательное или местоимение одинаково пишется во всех 3 родах
      (m = f,n) - прилагательное или местоимение одинаково пишется в мужском и женском родах
      (m,f,n) - прилагательное или местоимение неодинаково пишется во всех 3 родах
      p.p.p. – participium perfecti passivi – страдательное причастие прошедшего времени
      * данное слово отсутствует в словаре.Дворецкого И.Х.

    Dictionary Latin-Russian new > Условные сокращения и обозначения

  • 5 articularis

    articulāris, e [ articulus ]
    1) суставной (morbus PM, Su, Ap)
    3) грам. имеющий смысл грамматического члена ( pronomen)

    Латинско-русский словарь > articularis

  • 6 inclinativus

    inclīnātīvus, a, um [ inclino ] грам.
    утративший собственное ударение, энклитический ( pronomen)

    Латинско-русский словарь > inclinativus

  • 7 pronominalis

    prōnōminālis, e [ pronomen ] грам.

    Латинско-русский словарь > pronominalis

  • 8 reciprocus

    a, um
    1) возвращающийся, обратный, движущийся взад и вперёд ( telum Vr)
    2) отражающийся, отдающийся ( vox PM)
    argumenta reciproca AG — доводы, обращающиеся против их автора
    4) грам. возвратный ( pronomen)

    Латинско-русский словарь > reciprocus

См. также в других словарях:

  • Pronomen — Sn Fürwort erw. fach. (15. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. prōnōmen.    Ebenso nndl. pronomen, ne. pronoun, nfrz. pronom, nschw. pronomen, nnorw. pronomen; Nomen, pro . ✎ DF 2 (1942), 689. lateinisch l …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • pronomen — prònōmen (pronȏmen) m DEFINICIJA gram. vrsta u koju idu riječi što zamjenjuju druge riječi, služe za pokazivanje (upućivanje) i pojačavanje; zamjenica ETIMOLOGIJA lat. pronomen …   Hrvatski jezični portal

  • Pronomen — (lat., Fürwort), ein flexibler Redetheil, welcher einen Gegenstand nach seinem jedesmaligen Verhältniß zu dem Redenden bezeichnet. Die Pronomina zeigen an, ob der Gegenstand der Redende, od. der Angeredete od. derjenige ist, von welchem geredet… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Pronōmen — (lat., Fürwort), ein flexibler Redeteil, der, anstatt eine Person oder Sache bestimmt zu bezeichnen, wie ein Substantivum, nur in allgemeiner Weise auf dieselbe hinweist, in gewissen Fällen auch die Stelle eines Adjektivums vertritt (als P.… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Pronomen — Pronōmen (lat., Mehrzahl Pronomĭna), Fürwort, in der Grammatik ein das Substantiv vertretender oder dasselbe bestimmender Redeteil. Man unterscheidet: 1) persönliches Fürwort (P. personāle, ich, du etc.); 2) besitzanzeigendes (possesīvum, mein,… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Pronomen — Pronomen, Mehrzahl pronomina, lat., Fürwort, in der Grammatik ein Redetheil, der theils das Substantiv vertritt (substantivisches P.), theils als Bestimmungswort des Substantivs steht (adjectivisches P.). Die P. sind: persönliche (ich, du etc.),… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Pronomen — »Wort, das anstelle eines Nomens steht, Fürwort«: Der grammatische Fachausdruck wurde im 14./15. Jh. aus gleichbed. lat. pro nomen entlehnt (vgl. 1↑ pro..., ↑ Pro... und ↑ Nomen) …   Das Herkunftswörterbuch

  • Pronomen — [Network (Rating 5600 9600)] Auch: • Fürwort …   Deutsch Wörterbuch

  • Pronomen — (Fürwort) § 92. Das Pronomen ist eine Wortart, die kein Ding bzw. dessen Eigenschaft nennt, sondern nur darauf hinweist. Nach ihren syntaktischen Funktionen im Satz zerfallen die Pronomen in zwei Gruppen: substantivische Pronomen (pronomina… …   Deutsche Grammatik

  • Pronomen — Als Pronomen (Mehrzahl Pronomina oder Pronomen) oder Fürwort wird in der traditionellen Wortartlehre eine (recht vielgestaltige) Wortart bezeichnet. Als Pronomen werden Wörter bezeichnet, die entweder stellvertretend für ein Substantiv (Nomen im… …   Deutsch Wikipedia

  • Pronomen — Fürwort; Stellvertreter * * * Pro|no|men 〈n.; s, od. mi|na; Gramm.〉 Vertreter einer Klasse von Wörtern, die entweder anstelle eines Namens stehen, der dem Sprecher u. Hörer bekannt ist u. in der Rede nicht wiederholt werden soll, od. die auf… …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»