-
21 procuratio
1) ведение дела (по должности), управление чем-нб. (государственными делами), procur. urbica (1. 11 § 2 D. 4, 4);2) заведывание делами по поручению частного лица, procurator, cui omnium rerum proc. concessa est (1. 4 § 18 D. 44, 4): полномочие, особ. ведение процесса за кого (1. 32 pr. D. 5, 2);rerum provinciae (1. 35 § 2 D. 4, 6. 1. 3 § 4 D. 43, 25).
2) доверенность для совершения сделок, особ. процессуальных действий, ведения процесса: exsequi, quod proc. emissa praescripserit (1. 21 C. 2, 13).procurationem exsequi (1. 25 D. 3, 3. 1. 17 § 16 D. 47, 10).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > procuratio
-
22 procuratorius
(adi.) касающийся представителя в процессе, procurator, напр. procurat. exceptio (1. 57 § 1. 1. 62 D. 3, 3. 1. 29 § 4 D. 17, 1. 1. 19 § 2 D. 22, 3. 1. 39 § 3 D. 39, 2. 1. 2 § 4. 1. 3 D. 44, 1. 1. 23 D. 46, 8. 1. 23 cit.);agere (1. 34 D. 3, 3. 1. 3 D. 10, 2. 1. 2 pr. D. 49, 4);
nunciare (1. 1 § 20. 1. 5 § 18 D. 39, 1. 1. 10 § 12 D. 17, 1);
condemnari (1. 31 pr. D. 3, 3);
exequi (Gai. II. 252);
iudicio intervenire (Gai. IV. 182).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > procuratorius
-
23 ratio
1) счет (1. 6 § 3 D. 2, 13);ratio accepti atque expensi (1. 47 § 1 D. 2, 14);
nuda ratio (занесение в приходно-расходную книгу) non facit aliquem debitorem (1. 26 D. 33, 5. cf. 1. 49 § 2 D. 15, 1);
rationem ponere, reddere, praestare, subducere, edere (см.), agere, gerere (1. 41 § 1. 10 D. 40, 5. 1. 40 § 3 D. 40, 7. 1. 34 D. 40, 12);
actus sui rationes conficere (1. 10 § 1 D. 2, 13. 1. 56 § 2 D. 17, 1. 1. 18 D. 27, 3);
actio de ration, distrahendis (см. s. 2);
rationes accipere (1. 7 pr. D. 18, 1);
intercidere, adulterare (см.);
falsas rat. deferre (1. 15 § 6 D. 49, 14. 1. 43 § 1 D. 44, 3. I. 31 pr. D. 34, 4. 1. 5 § 4. cf. 1. 4pr. D. 15, 1. 1. 31 D. 13, 5. 1. 102 pr. D. 32. 1. 34 D. 3, 5. 1. 10 pr. D. 18, 5. 1. 2 § 6 D. 50, 8. 1. 2 C. 10, 2);
vitidicari (1. 4 C. 10, 1);
obligari (1. 1 eod.); тк. = pecunia, patrimonium, напр. ex ratione fisci nomina facta (1. 3 § 6 D. 49, 14. 1. 6 § 1 eod.);
2) оправдание, оправдательная причина (1. 4 § 2 D. 1, 16. 1. 1 § 27 D. 48, 18. cf. 1. 15 D. 49, 16). 3) внимание, соображение, rationem habere alicuius (1. 5 pr. D. 13, 6);procurator privatae rat. (1. 7 C. 2, 1).
rat. hab. aetatis (1. 16 § 3 D. 48, 19);
remissions (1. 15 § 7 cf. § 5 D. 19, 2);
4) повод, причина, ratio, quare etc. (1. 1 § 4 D. 37, 9. 1. 15 D. 41, 2. 1. 54 pr. D. 17, 1. 1. 20, 21 D. 1, 3). 5) разум, разумное основание, напр. contra rat. iuris receptum (1. 14. 16 eod. 1. 25 eod. 1. 7 § 1 D. 4, 1. I. 32 § 4 D. 35, 2. I. 63 pr. D. 17, 2);damni (1. 12 eod. 1. 15 § 32 D. 39, 2. 1. 41 D. 19, 1. 1. 39 pr. D. 10, 1. 1. 7 pr. D. 24, 3. 1. 7 D. 36, 1 1. 173 pr. D. 50, 17).
habere mediam rat. (1. 6 pr. D. 48, 19);
naturalis ratio (см.);
cp. Gai. I. 1. 89 180. II. 65. 79. III. 154;
iuris civilis ratio (1. 33 pr. D. 35, 1. Gai. I. 128. 158. 11. 65. 110);
rationis esse (1. 34 pr. D. 23, 2. 1. 69 § 1 D. 23, 3);
rationi congruens (1. 87 § 7 D. 35. 2);
ratio suadet (1. 4 pr. D. 22, 1. 1. 38 pr. D. 26, 7. 1. 22 D. 28, 7. 1. 70 pr. D. 31. 1. 95 § 10 D. 46, 3);
admittit (1. 5 pr. D. 25, 1);
deposcit (1. 87 § 3 D. 31);
6) образ, способ, ratio, quemadmodum etc. (1. 1 § 5 D. 37, 10. 1. 24 § 2 D. 40, 12);facit, efficit (1. 3 § 10. 1. 17 § 1 D. 15, 3. 1. 32 pr. D. 21, 2. 1. 2 § 6 D. 37. 6. 1. 25 D. 40, 1. 1. 60 § 2 D. 23, 2. 1. 11 § 1 D. 35, 2).
qua ratione - ita (1. 15 § 1 D. 1, 7. 1. 6 D. 41, 2. 1. 23 D. 3, 2. 1. 14 C. 9, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > ratio
-
24 suspectus
(adi.) подозреваемый, особ. a) в преступлении: susp. reus (1. 1 § 1. 2. l. 15 D. 48, 18);suspecto (adv.) подозрительно: susp. decendentes liberti (1. 21 D. 34, 9);
b) в недобросовестном отправлении опеки и попечительства: susp. procurator (1. 19. 25 D. 3, 3);
tutor, curator (tit. I. 1, 26. D. 26, 10. C. 5, 43);
c) в несостоятельности: heres susp. (1. 31 pr. § 1 cit.);
susp. hereditas (1. 32 D. 17, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > suspectus
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Procurator — • A person who manages the affairs of another by virtue of a charge received from him. Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Procurator Procurator … Catholic encyclopedia
procurator — PROCURATÓR, procuratori, s.m. 1. Magistrat roman, ales de obicei dintre liberţi, însărcinat cu strângerea dărilor şi cu conducerea provinciilor imperiale. 2. Înalt demnitar în republicile Veneţiei şi Genovei, în evul mediu. 3. Persoană care… … Dicționar Român
Procurator — may refer to:In Historical uses * Promagistrate, an appointed position in the Roman Republic by the Senate, acting in place of a curator * Roman Procurators of Judaea Province, 44 132 AD * Procurator (Teutonic Knights), a function in the Monastic … Wikipedia
PROCURATOR — PROCURATOR, title of the governors (first over Judea, later over most of Palestine) appointed by Rome during the years 6–41 and 44–66 C.E. From a recently discovered inscription in which pontius pilate is mentioned, it appears that the title of… … Encyclopedia of Judaism
Procurator — Proc u*ra tor, n. [L.: cf. F. procurateur. See {Procure}, and cf. {Proctor}. ] [1913 Webster] 1. (Law) One who manages another s affairs, either generally or in a special matter; an agent; a proctor. Chaucer. Shak. [1913 Webster] 2. (Rom. Antiq.) … The Collaborative International Dictionary of English
procurator — I noun administrator, adviser, agent, appointee, assistant, broker, business representative, caretaker, conductor, curator, delegate, deputy, director, emissary, envoy, executor, factor, go between, intendant, intermediary, intermediate,… … Law dictionary
procurator — ► NOUN Law 1) an agent representing others in a court in countries retaining Roman civil law. 2) (in Scotland) a lawyer practising before the lower courts. ORIGIN Latin procurator administrator, finance agent … English terms dictionary
procurator — [präk′yo͞o rāt΄ər, präk′yərät΄ər] n. [ME procuratour < OFr < L procurator < procurare: see PROCURE] 1. an official of ancient Rome who managed the financial affairs of a province or acted as governor of a lesser province 2. a person… … English World dictionary
Procurator — (lat.), 1) Verwalter, Aufseher, im römischen Privatleben der Hausverwalter, welcher die Aufsicht über das Hauswesen u. die Sklaven hatte; 2) zur Kaiserzeit in den kaiserlichen Provinzen diejenigen, welche statt der früheren Quästoren die… … Pierer's Universal-Lexikon
Procurator — Procurator, s. Prokurator … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Procurator — Procurator, Stellvertreter, Statthalter (zur röm. Kaiserzeit) … Herders Conversations-Lexikon