-
1 priscus
prīscus, a, um (v. prīs, dem griechischen πρίν), alt, drückt das griechische ἀρχαιος aus und wird eig. von Dingen gesagt, die vor unserer Zeit da waren, wie pristinus von denen, die noch in unsere Zeit fallen: also I) alt, vor vielen Jahren, vor alters gebräuchlich, altertümlich (Ggstz. iunior u. recens, s. 1. VarroLL. 10, 71), credendum est veteribus et priscis, ut aiunt, viris, Cic.: quod loquitur priscum visum iri putat, altertümlich, Cic. – dah. L. Tarquinius Priscus, als der erste seines Geschlechtes, Liv. 1, 34, 10 u.a.: Priscus Tarquinius, Liv. 5, 34, 1. – Bes. seit Augustus mit dem Nebenbegr. des Ehrwürdigen von allem, was sich auf die Urwelt od. das goldene Zeitalter bezieht, prisca gens mortalium, Hor.: priscus Inachus, Hor.: priscus pudor, Hor.: u. dah. als Lob (wie antiquus), priscam imitari severitatem, Cic.: priscos mores revocare, Liv. – II) übtr.: A) = pristinus, vorig, vormalig, Venus, Hor.: nomen, Ov. – B) nach der alten Art, streng, ernsthaft, parens, Catull. 64, 159. – / Kompar. priscior, Alcim. Avit. epist. 31 (29). p. 62, 13 P.
-
2 priscus
prīscus, a, um (v. prīs, dem griechischen πρίν), alt, drückt das griechische ἀρχαιος aus und wird eig. von Dingen gesagt, die vor unserer Zeit da waren, wie pristinus von denen, die noch in unsere Zeit fallen: also I) alt, vor vielen Jahren, vor alters gebräuchlich, altertümlich (Ggstz. iunior u. recens, s. Varro LL. 10, 71), credendum est veteribus et priscis, ut aiunt, viris, Cic.: quod loquitur priscum visum iri putat, altertümlich, Cic. – dah. L. Tarquinius Priscus, als der erste seines Geschlechtes, Liv. 1, 34, 10 u.a.: Priscus Tarquinius, Liv. 5, 34, 1. – Bes. seit Augustus mit dem Nebenbegr. des Ehrwürdigen von allem, was sich auf die Urwelt od. das goldene Zeitalter bezieht, prisca gens mortalium, Hor.: priscus Inachus, Hor.: priscus pudor, Hor.: u. dah. als Lob (wie antiquus), priscam imitari severitatem, Cic.: priscos mores revocare, Liv. – II) übtr.: A) = pristinus, vorig, vormalig, Venus, Hor.: nomen, Ov. – B) nach der alten Art, streng, ernsthaft, parens, Catull. 64, 159. – ⇒ Kompar. priscior, Alcim. Avit. epist. 31 (29). p. 62, 13 P. -
3 priscus
priscus priscus, a, um прежний, старый -
4 priscus
priscus priscus, a, um старинный, древний -
5 priscus
prīscus, a, um [одного корня с prior ]а) старинный, древний (vir, lex, littera C; gens mortalium H)priscis temporibus Pt — встарь -
6 prīscus
prīscus adj. [for * prius-cus; PRO-], of former times, of old, olden, ancient, primitive, antique: viri: prisci illi, quos cascos appellat Ennius: tempus, O.— Plur m. as subst, the ancients, men of old: cum colerent prisci agros, O.— Old-fashioned, ancient, venerable: gens mortalium, H.: Pudor, H.: priscos deos precatus, O.: acumen, Iu.: fides, V.— Former, previous: quid si prisca redit Venus? H.: nomen, O.— Old-fashioned, strict, severe: Cato, H.* * *prisca, priscum ADJancient, early, former -
7 priscus
[st1]1 [-] priscus, a, um [pris inus.]: a - très ancien, des premiers temps, vieux, antique [implique l'idée de qqch d'oublié, qu'on ne retrouve plus]. - prisci viri, Cic. Tim. 38: les hommes des premiers âges (d'un autre âge), ou prisci abst. - cf. Cic. Tusc. 1, 27; Ov. F. 3, 779 ; P. Fest. 226. b - qui n’existe plus, suranné. - quae jam prisca videntur propter vetustatem, Cic. Leg. 3, 20: des événements qui nous paraissent déjà surannés à cause de leur date ancienne. - verborum vetustas prisca, Cic. de Or. 1, 193: de vieilles expressions d'usage périmé. c - du temps passé. - pudor priscus redire audet, Hor. Saec. 57: la pudeur des vieux âges ose revenir. d - sévère, rude, austère, rigide. - prisca supercilia, Virg.: visage renfrogné. --- Catul. 64, 159. [st1]2 [-] Priscus, i, m.: l'Ancien [surnom rom.]. - Tarquinius Priscus, Liv. 1, 34, 10, ou Priscus Tarquinius Liv. 5, 34, 1: Tarquin l'Ancien.* * *[st1]1 [-] priscus, a, um [pris inus.]: a - très ancien, des premiers temps, vieux, antique [implique l'idée de qqch d'oublié, qu'on ne retrouve plus]. - prisci viri, Cic. Tim. 38: les hommes des premiers âges (d'un autre âge), ou prisci abst. - cf. Cic. Tusc. 1, 27; Ov. F. 3, 779 ; P. Fest. 226. b - qui n’existe plus, suranné. - quae jam prisca videntur propter vetustatem, Cic. Leg. 3, 20: des événements qui nous paraissent déjà surannés à cause de leur date ancienne. - verborum vetustas prisca, Cic. de Or. 1, 193: de vieilles expressions d'usage périmé. c - du temps passé. - pudor priscus redire audet, Hor. Saec. 57: la pudeur des vieux âges ose revenir. d - sévère, rude, austère, rigide. - prisca supercilia, Virg.: visage renfrogné. --- Catul. 64, 159. [st1]2 [-] Priscus, i, m.: l'Ancien [surnom rom.]. - Tarquinius Priscus, Liv. 1, 34, 10, ou Priscus Tarquinius Liv. 5, 34, 1: Tarquin l'Ancien.* * *Priscus, Adiectiuum. Qui est du temps passé et du vieil temps.\Secula prisca. Martial. Les temps passez.\Veteres et prisci viri. Cic. Desquels on usoit le temps passé. -
8 Priscus
1.priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).I.Lit.:II.credendum est veteribus et priscis viris,
Cic. Univ. 11:prisca illa et antiqua rei publicae forma,
Vell. 2, 89, 3:illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,
Cic. Tusc. 1, 12, 27:nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,
id. N. D. 3, 16, 42:severitas,
id. Har. Resp. 13, 27:et illud quod loquitur priscum visum iri putat,
id. de Or. 3, 11, 42:priscae sanctimoniae virgo,
Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:tempus,
Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:prisca gens mortalium,
Hor. Epod. 2, 2:priscus Inachus,
id. C. 2, 3, 21:Pudor,
id. C. S. 57:prisco more,
Ov. F. 2, 282:prisco ritu,
Plin. 12, 1, 2, § 3:priscum illud acumen, Brute, tuum,
Juv. 4, 102:fides,
Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:cum colerent prisci studiosius agros,
Ov. F. 3, 779.—Transf.A.Former, previous ( poet.):B.quid si prisca redit Venus?
Hor. C. 3, 9, 17:nomen,
Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):2. I.prisci praecepta parentis,
Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:prisca supercilia,
Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,
Cic. Cael. 14, 33.Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—II.Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—III.Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—IV.Two Latin poets:Priscus uterque,
Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc. -
9 priscus
1.priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).I.Lit.:II.credendum est veteribus et priscis viris,
Cic. Univ. 11:prisca illa et antiqua rei publicae forma,
Vell. 2, 89, 3:illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,
Cic. Tusc. 1, 12, 27:nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,
id. N. D. 3, 16, 42:severitas,
id. Har. Resp. 13, 27:et illud quod loquitur priscum visum iri putat,
id. de Or. 3, 11, 42:priscae sanctimoniae virgo,
Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:tempus,
Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:prisca gens mortalium,
Hor. Epod. 2, 2:priscus Inachus,
id. C. 2, 3, 21:Pudor,
id. C. S. 57:prisco more,
Ov. F. 2, 282:prisco ritu,
Plin. 12, 1, 2, § 3:priscum illud acumen, Brute, tuum,
Juv. 4, 102:fides,
Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:cum colerent prisci studiosius agros,
Ov. F. 3, 779.—Transf.A.Former, previous ( poet.):B.quid si prisca redit Venus?
Hor. C. 3, 9, 17:nomen,
Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):2. I.prisci praecepta parentis,
Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:prisca supercilia,
Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,
Cic. Cael. 14, 33.Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—II.Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—III.Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—IV.Two Latin poets:Priscus uterque,
Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc. -
10 priscus
1) (adi.) древний, cmaринный, prisca lingua (§ 15 I. 4, 6);priscae leges (1. 1 C. Th. 3, 18).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > priscus
-
11 priscus
ancient, antique, former, old days, venerable. -
12 priscus
, prisca, priscum (m,f,n)прежний; старинный, древний -
13 priscus Neratius
см. Neratius стр. 294. 2) см. Iavolenus стр. 205.Латинско-русский словарь к источникам римского права > priscus Neratius
-
14 priscus Flavius
юрист, ученик Сервия (auditor Servii) (1. 2 § 44 D. 1, 2).Латинско-русский словарь к источникам римского права > priscus Flavius
-
15 Chiropterotriton priscus
1. LAT Chiropterotriton priscus Rabb2. RUS —3. ENG —4. DEU —5. FRA —Ареал обитания: Центральная АмерикаVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Chiropterotriton priscus
-
16 Neratius Priscus
Nĕratĭus Priscus, a celebrated lawyer under Trajan, Spart. Hadr. 4 and 18. -
17 fulcinius
(Priscus), юрист, современник Прокула (1. 3 § 4. 1. 6 pr. D. 25, 2. 1. 49 § 2 D. 31. 1. 43 D. 39, 6. 1. 29 pr. D. 24, 1).Латинско-русский словарь к источникам римского права > fulcinius
-
18 iavolenus
(Priscus), юрист времен Траяна и Адриана, приверженец Капитона (1. 2 § 47 D. 1, 2. 1. 5D. 40, 2 Gai. III. 70).Латинско-русский словарь к источникам римского права > iavolenus
-
19 neratius
(Priscus), юрист времен Транна и Адриана (1. 2 § 47 D. 1, 2. 1. 3 D. 20 3. 1. 5 D. 37, 12. 1. 6 D. 48, 8. 1. 5 § 1 D. 8, 3. 1. 12 § 35. 48 D. 33, 7).Латинско-русский словарь к источникам римского права > neratius
-
20 prisci
1.priscus, a, um, adj. [for prius-cus, like pris-tinus for prius-tinus, and magis for magius, a comparative form], of or belonging to former times, of many years ago, old, olden, ancient, primitive, antique. Like the Greek archaios, it denotes that which existed before our time, while pristinus is applied also to those things which have existed in our day (class.; cf.: vetus, antiquus).I.Lit.:II.credendum est veteribus et priscis viris,
Cic. Univ. 11:prisca illa et antiqua rei publicae forma,
Vell. 2, 89, 3:illud erat insitum priscis illis, quos cascos appellat Ennius,
Cic. Tusc. 1, 12, 27:nam Joves pluris in priscis Graecorum litteris invenimus,
id. N. D. 3, 16, 42:severitas,
id. Har. Resp. 13, 27:et illud quod loquitur priscum visum iri putat,
id. de Or. 3, 11, 42:priscae sanctimoniae virgo,
Tac. A. 3, 69: prisci Latini proprie appellati sunt ii, qui prius quam conderetur Roma, fuerunt, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: priscae Latinae coloniae appellatae sunt, ut distinguerent a novis, quae postea a populo dabantur, Fest. p. 241 Müll.:tempus,
Ov. F. 1, 197.— Priscus has the accessory idea of venerable, and from the Augustan period is frequently applied to whatever dates from the earliest times, the golden age of Rome:prisca gens mortalium,
Hor. Epod. 2, 2:priscus Inachus,
id. C. 2, 3, 21:Pudor,
id. C. S. 57:prisco more,
Ov. F. 2, 282:prisco ritu,
Plin. 12, 1, 2, § 3:priscum illud acumen, Brute, tuum,
Juv. 4, 102:fides,
Verg. A. 9, 79; Mart. 1, 40, 2.— Subst.: prisci, ōrum, m., the ancients:cum colerent prisci studiosius agros,
Ov. F. 3, 779.—Transf.A.Former, previous ( poet.):B.quid si prisca redit Venus?
Hor. C. 3, 9, 17:nomen,
Ov. M. 14, 850; Spart. Hadr. 5.—Old-fashioned, i. e. strict, severe ( poet.):2. I.prisci praecepta parentis,
Cat. 64, 159: Cato, Hor. C. 3, 21, 11:prisca supercilia,
Verg. Cop. 34.—Hence, adv.: priscē, in the old-fashioned manner, strictly, severely (class. but rare):utrum me secum severe, et graviter, et prisce agere malit, an remisse, ac leniter, et urbane,
Cic. Cael. 14, 33.Of the first Tarquin: Priscus Tarquinius est dictus, quia prius fuit quam Superbus Tarquinius, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.; Liv. 1, 34.—II.Tarquinius Numicius Priscus, Liv. 2, 63.—III.Helvidius Priscus, Suet. Vesp. 15.—IV.Two Latin poets:Priscus uterque,
Ov. P. 4, 16, 10 Burm. ad loc.
См. также в других словарях:
Priscus — de Panium (détail du Régal d Attila de Mór Than) Priscus (ou : Priscus Panoniensis, Priscus Panita[1]), né à Panium (actuel village de Rumeli Feneri, dans le district de Sarıyer à Istanbul), est un historien grec d origine … Wikipédia en Français
PRISCUS — PRISCUS, a Jewish agent of the Frankish king Chilperic I (561–584). In 581 Chilperic engaged Priscus in a religious debate in the presence of Bishop gregory of tours . Courageously rejecting the arguments of the king, Priscus stated that God does … Encyclopedia of Judaism
Priscus — was from Panium (in Thrace) living in the Roman Empire during the 5th century. He was a diplomat, sophist and historian. He accompanied Maximin, the ambassador of Theodosius II, to the court of Attila in 448. During the reign of Marcian (450… … Wikipedia
Priscus — Priscus, I. Name der Glieder von Familien der Flavia, Julia, bes. der Servilia gens, welche den Beinamen Structus führen: 1) Publ. Servilius P. Structus, Consul 495 v. Chr., Freund der Plebejer, brachte dieselben beim Einfall der Volsker, da sie… … Pierer's Universal-Lexikon
Priscus — Den Namen Priscus (griechisch Priskos) trugen Quintus Cornelius Priscus, römischer Militär zu Zeit des Tiberius Sextus Subrius Dexter Cornelius Priscus, römischer Suffektkonsul Gaius Iulius Priscus, ein römischer Politiker und Prätorianerpräfekt… … Deutsch Wikipedia
Priscus, S. (14) — 14S. Priscus, Ep. M. (1. Sept.). Der hl. Priscus war, der Sage nach, Einer der 72 Jünger Jesu und jener Hausvater, in dessen Hause Christus das letzte Abendmahl gefeiert hat. Er begleitete den hl. Petrus nach Rom und ward von ihm zum ersten… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Priscus, S.S. (8) — 8S.S. Priscus, Cottus2 et Soc. M. M. (26. Mai). Diese hhl. Martyrer zu Toucysur Yonne (Cociacum) im Bisthume Auxerre (Antisiodorum) wurden mit vielen andern Christen, wahrscheinlich unter der Regierung des Kaisers Aurelianus um das Jahr 273… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Priscus, SS. (1) — 1SS. Priscus ot Soc. M. M. (4. Jan.). Die hhl. Priscus, ein Priester, Priscillianus1, ein Diacon (bei Piazza I. 32 heißt er einfach Kleriker), und Benedicta1, eine Frau, welche den heil. Schleier genommen hatte, litten zu Rom den Martertod. Die… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
PRISCUS — I. PRISCUS alio nomine Iulius, a Vitellio, cum Alfeno Varo, Apenninum cum 14. praetoriis cohortibus et omnibus Equitum alis obsidere iussus. Tacit. Hist. l. 3. c. 55. Praefuit, subeodem, praetoriis cohortibus ac victis partibus, se ipsum… … Hofmann J. Lexicon universale
Priscus, S. (15) — 15S. Priscus et Soc. (1. Sept.). Die hhl. Priscus, Castrensis2, Tamarus, Rosius, Heraclius20, Secundinus, Adjutor5, Marcus37, Augustus3, Elpidius5, Canion2 u. Vindonius, Bekenner u. wenigstens zum Theil Bischöfe aus Afrika, welche zur Zeit der… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Priscus, S. (17) — 17S. Priscus, Crescens8, Evagrius4 et Soc. M. M. (1. Oct.) Die hhl. Priscus, Crescens (Crescentius) u. Evagrius litten zu Tomi in Untermösien, und mit ihnen wahrscheinlich zu gleicher Zeit und an gleichem Orte auch die hh. Denegothia (Demergotha) … Vollständiges Heiligen-Lexikon