-
1 praeeo
prae-ĕo (sometimes written in inscrr. with one e, PRAERAT, etc.), īvi and ĭi, ĭtum, īre, v. n. and a., to go before, lead the way, precede (syn.: praegredior, antecedo).I.Lit.(α).Neutr.:(β).ut consulibus lictores praeirent,
Cic. Rep. 2, 31, 55:domino praeire,
Stat. Th. 6, 519:Laevinus Romam praeivit,
Liv. 26, 27 fin.:praetor dictus, qui praeiret jure et exercitu,
Varr. L. L. 5, § 80 Müll.; cf.:in re militari praetor dictus, qui praeiret exercitui,
id. ib. 5, 16, §87 ib.: praeeunte carinā,
Verg. A. 5, 186; Ov. F. 1, 81.—Act.:II.per avia ac derupta praeibat eum,
Tac. A. 6, 21:ludos Circenses eburna effigies (Germanici) praeiret,
id. ib. 2, 83.—Trop.A.In gen., to go before, precede (rare but class.).(α).Neutr.:(β). B.naturā praeeunte,
Cic. Fin. 5, 21, 58.—In partic., a relig. and publicist's t. t., to precede one in reciting a formula (as of prayer, consecration, an oath, etc.), i. e. to repeat first, to dictate any thing (the predom. signif. of the word); constr. most freq. with aliquid ( alicui), and less freq. with verbis, voce, or absol.(α).Aliquid ( alicui):(β).praei verba, quibus me pro legionibus devoveam,
Liv. 8, 9, 4:aedem Concordiae dedicavit, coactusque pontifex maximus verba praeire,
to dictate the formula of consecration, id. 9, 46, 6; cf. id. 4, 21, 5; 5, 41, 3; 10, 28, 14:praeeuntibus exsecrabile carmen sacerdotibus,
id. 31, 17:sacramentum,
Tac. H. 1, 36; 2, 74:obsecrationem,
Suet. Claud. 22:cum scriba ex publicis tabulis sollemne ei praecationis carmen praeiret,
Val. Max. 4, 1, 10.—Praeire verbis:(γ).praei verbis quid vis,
Plaut. Rud. 5, 2, 48.—Absol., with dat. of the person:2.praeivimus commilitonibus jusjurandum more sollemni praestantibus,
Plin. Ep. 10,52 (60):de scripto praeire,
to read before, Plin. 28, 2, 3, § 12:ades, Luculle, Servili, dum dedico domum Ciceronis, ut mihi praeeatis,
Cic. Dom. 52, 133.—Transf., apart from technical lang., to recite, read, sing, or play before one (rare but class.):b.ut vobis voce praeirent, quid judicaretis,
Cic. Mil. 2, 3:si legentibus singulis praeire semper ipsi velint,
wish to read before, Quint. 2, 5, 3; 1, 2, 12; and:praeeunte aliquā jucundā voce,
id. 1, 10, 16:tibiam Caio Graccho cum populo agenti praeisse ac praemonstrasse modulos ferunt,
Gell. 1, 11, 10.—In partic., to lead the way, by orders, directions, precepts:omnia, uti decemviri praeierunt, facta,
Liv. 43, 13 fin. (cf. praefor):si de omni quoque officio judicis praeire tibi me vis,
Gell. 14, 2, 12.—Hence, praeiens, Part., going before; as subst.: praeiens, euntis, m., he who precedes another, as a precentor or leader:lectio non omnis nec semper praeeunte eget,
Quint. 1, 2, 12. -
2 prae-eō
prae-eō iī （īvī), —, īre, to go before, lead the way, precede: ut consulibus lictores praeirent: praeeunte carinā, V.: novi praeeunt fasces, O.— Fig., to go before, precede: naturā praeeunte.— To recite beforehand, dictate, prescribe: omnia, uti decemviri praeierunt, facta, had ordered, L.: ades, dum dedico domum, ut mihi praeeatis: praei verba, quibus me devoveam, L.: coactus pontifex verba praeire, to dictate the formula of consecration, L.: praeeuntibus exsecrabile carmen sacerdotibus, L.: alcui preces, Cu.: vobis voce, quid iudicaretis.
См. также в других словарях:
ORGANICA — Musices illa pars est, quae Instrumentis peragitur, quô Musices genere qui defungirur, psallere dicitur. Nempe ore quidem canimus, fidibus vel alio Organo psallimus. Cicero Invectivâ in Catilin. 2. Pueri tam delicati non solum amare et amari,… … Hofmann J. Lexicon universale
VICTIMA — Isidoro sacrificium proprie erat, quod post victoriam, superatis hostibus; Diis offerebatur: hinc ut videtur, dicta: an quod vi ictus caderet percussa? an quod vincta ad aram staret? Nonnumquam cum Hostia confunditur. Namque Ovidiô teste, l. 1.… … Hofmann J. Lexicon universale
HOSTIA, ab HOSTIBUS — Ovid. Fast. l. 1. v. 340. Hostibus a domitis Hostia nomen habet. Immolabatur enim animal aut pro victoria impetrata, aut impetranda contra hostes; Festo ab hostire, i. e. ferire: Aliis a Gr. voce θυςία, literis transpositis, et θ. in τ. verso.… … Hofmann J. Lexicon universale
PRAETOR — variae de hoc auctorum sententiae. Sunt enim, qui hoc nomine primum appellatos Consules dicunt, atque ita a Praeeundo deductum Praetoris nomen. Sed enim distinguere hunc a Consulib. videntur 12. Tabb. leges apud Cicer. l. 3. de Legg. Regio… … Hofmann J. Lexicon universale
AURIFLAMBA, AURIFLAMMEUM — Gall. l Oriflambe, sacrum apud Francos vexillum. S. Dionysii alias appellatum, quod in eius Ecclesia religiose custodiebatur. Hoc Francorum Reges, ex antiqua consuetudine, ab altari B. Dionysii sollenni humilitate, ieiuniis et lacrimis impetratum … Hofmann J. Lexicon universale
CANDIA — I. CANDIA Insul. celeberrima maris Mediterranei ab urbe primaria sic dicta. Horrendô Turcicô bellô, quod 24. annis, et gravissimâ obsidione urbis Candiae, quae ultra biennium duravit, famosa. Portuum tantâ commoditate instructa est, ut Hieron.… … Hofmann J. Lexicon universale
EPISCOPUS — quid in S. Scriptuta, quid apud Latinos significct; nemini ignotum. Archiepiscopus, ut et Archisacerdos, Archidiaconus, etc. titulisunt, qui primum videntur insignioribus in suo ordine viris, non per Canonem, sed ex placito delati, postea vero ab … Hofmann J. Lexicon universale
dire — Dire, Dicere, Praedicere, Eloqui, Enuntiare. Dire par jeu, et non à bon escient, Dicere ioco. Dire à bon escient et de courage, Ex animo dicere. Dire à bon escient et selon qu on le pense, Dicere sedulo. Dire d or, C est dire avec grande maniere… … Thresor de la langue françoyse
leçon — Leçon, quasi Lection, Literarum lectio. Petite leçon qu on a ouy autrefois, Auditiuncula. Jusques à vous dire, et faire vostre leçon comme vous debvez juger, Vt vobis voce praeirent quid iudicaretis. Une leçon, Vna schola. Les leçons d apres midi … Thresor de la langue françoyse
