-
1 siła
siła f (-y, DL -le; -y) Kraft f; (natężenie) Stärke f;siła fizyczna Körperkraft f;siła ciężkości FIZ Schwerkraft f;siła wiatru Windstärke f;siła robocza Arbeitskraft f;siła wyższa höhere Gewalt f;pracować ponad siły sich überarbeiten;nabierać sił wieder zu Kräften kommen;co sił mit aller Kraft;w sile wieku in den besten Jahren;siłą mit Gewalt;bez użycia siły ohne Gewaltanwendung;siłą rzeczy zwangsläufig
См. также в других словарях:
pracować — ndk IV, pracowaćcuję, pracowaćcujesz, pracowaćcuj, pracowaćował 1. «wykonywać jakąś pracę, spełniać jakieś czynności; zajmować się czymś, robić coś» Pracować fizycznie, umysłowo, naukowo. Pracować zawodowo, zarobkowo, społecznie. Pracować… … Słownik języka polskiego
siła — I ż IV, CMs. sile; lm D. sił 1. «energia fizyczna lub duchowa, zdolność do wysiłku, do działania, możność podołania czemuś; moc» Siły żywotne. Herkulesowa, nadludzka, tytaniczna siła. Świeże, niespożyte siły. Wątłe siły. Siły natury, przyrody.… … Słownik języka polskiego
cały — cali 1. «ogarniający zupełnie, całkowicie, od początku do końca (w przestrzeni, czasie, ilości, liczbie), obejmujący wszystkie składowe części; wszystek, pełny, zupełny» Cały czas, cały dzień. Całe życie. Ktoś cały mokry. Figurka cała ze złota.… … Słownik języka polskiego
pole — n I; lm D. pól 1. «obszar ziemi przeznaczony pod uprawę, nadający się do uprawy; ziemia uprawna» Żyzne pole. Pola uprawne. Pole pszenicy, żyta. Orać, uprawiać pole. Pracować na polu, w polu. ◊ Szukaj wiatru w polu «o kimś lub o czymś zaginionym,… … Słownik języka polskiego
stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… … Słownik języka polskiego
tyrać — ndk I, tyraćam, tyraćasz, tyraćają, tyraćaj, tyraćał pot. «ciężko pracować, nie szczędząc sił i zdrowia; harować» Tyrać bez wytchnienia. Tyrać na czyjeś utrzymanie, na kogoś. ◊ Tyrać jak koń, jak wół «pracować bardzo ciężko» … Słownik języka polskiego
próbować — ndk IV, próbowaćbuję, próbowaćbujesz, próbowaćbuj, próbowaćował, próbowaćowany 1. «jeść lub pić coś w celu zbadania smaku; kosztować, smakować» Próbować potraw, sera, zupy, wina. 2. «sprawdzać wartość, jakość, stan czegoś, poddawać coś próbie;… … Słownik języka polskiego
wiek — m III, D. u, N. wiekkiem; lm M. i 1. «okres stu lat, stulecie» Wiek bieżący. Ubiegły, zeszły wiek. Dawne, odległe wieki. XX a. 20. wiek. Początek, połowa, koniec, schyłek jakiegoś wieku. Na przełomie wieków. Budo … Słownik języka polskiego
własny — 1. Na własną prośbę; na własne żądanie a) «dobrowolnie, zgodnie z wolą zainteresowanego, na jego życzenie»: Policja podała, że na własną prośbę wypisał się ze szpitala. Rzecz 15/03/2000. b) żart. «z własnej winy»: (...) wbrew zdrowemu rozsądkowi … Słownik frazeologiczny
dusza — ż II, DCMs. duszaszy; lm D. dusz 1. «ogół właściwości, dyspozycji psychicznych człowieka, władze duchowe człowieka; psychika, świadomość» Hart, moc, wielkość duszy. Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną do tych pagórków leśnych, do tych łąk… … Słownik języka polskiego
natężenie — n I 1. rzecz. od natężyć. 2. lm D. natężenieeń «stopień nasilenia, intensywności czegoś; nasilenie, intensywność» Natężenie barw, świateł. Natężenie dźwięku. Natężenie oświetlenia. ∆ fiz. Natężenie pola elektrycznego «stosunek siły, wywieranej na … Słownik języka polskiego