Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

prāvus+la

  • 1 pravus

    prāvus, a, um, adj. [cf. Sanscr. prahva, crooked], crooked, not straight, distorted, misshapen, deformed (opp. rectus; class.).
    I.
    Lit.:

    prava, cubantia, prona, supina atque absona tecta,

    Lucr. 4, 517:

    si quae in membris prava, aut debilitata aut imminuta sunt,

    Cic. Fin. 5, 17, 46:

    talus,

    Hor. S. 1, 3, 48.— Absol.: in pravum, into crookedness (post-Aug.):

    elapsi in pravum artus,

    Tac. H. 4, 81:

    quae in pravum induruerunt,

    Quint. 1, 3, 12.—
    II.
    Trop., perverse, irregular, improper, wrong, vicious, bad (syn.: improbus, malus, nequam).
    A.
    Of living beings:

    pravus factus est,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 8:

    impulsores,

    Tac. H. 4, 68:

    pravissimus homo,

    Vell. 2, 80, 3:

    quae belua ruptis, Cum semel effugit, reddit se prava catenis? i. e. stulta, incauta,

    Hor. S. 2, 7, 71.—
    (β).
    With gen. ( poet.):

    pravus fidei,

    faithless, Sil. 3, 253:

    pravus togae,

    id. 8, 260:

    audendi pravus,

    id. 12, 464.—
    B.
    Of things:

    nihil pravum, perversum,

    Cic. Rosc. Com. 10, 30:

    affectio,

    id. Tusc. 4, 13, 29:

    dociles imitandis Turpibus et pravis omnes sumus,

    Juv. 14, 40:

    a rectis in vitia, a vitiis in prava, a pravis in praecipitia pervenitur,

    Vell. 2, 10, 1:

    ad honesta, seu prava juxta levis,

    Tac. A. 11, 33:

    aemulatio,

    id. H. 4, 48:

    spes,

    id. A. 3, 56.— Comp.: quo pravius nihil esse possit, Cic. Tusc. 3, 33, 80.— Sup.:

    pravissima consuetudinis regula,

    Cic. Brut. 74, 258.— Absol.: in pravum, in perversity:

    frangas citius, quam corrigas, quae in pravum induruerunt,

    Quint. 1, 3, 12.—Hence, adv.: prāvē, crookedly; trop., improperly, wrongly, amiss, ill, badly (opp. recte;

    class.): hoc mihi videtur factum prave,

    Ter. Hec. 4, 4, 24:

    prave (facta), opp. recte facta,

    Cic. Ac. 1, 10, 37:

    ille porro male, prave, nequiter, turpiter cenabat,

    id. Fin. 2, 8, 25:

    prave sectus unguis,

    Hor. Ep. 1, 1, 104:

    sive ego prave, Seu recte hoc volui,

    id. S. 2, 3, 87:

    prave facti versus,

    id. Ep. 2, 1, 266:

    pudens prave,

    id. A. P. 88:

    prave aliquid intellegere,

    Plin. 17, 9, 8, § 57:

    prave detorta verba,

    Tac. A. 6, 5:

    facundus,

    id. ib. 1, 53:

    prave et perperam appellare,

    Gell. 4, 9, 4.— Sup.: pravissume, Sall. Or. Lepidi adv. Sull.

    Lewis & Short latin dictionary > pravus

  • 2 prāvus

        prāvus adj.    with comp. and sup, crooked, distorted, misshapen, deformed: si quae in membris prava sunt: talus, H.—Fig., perverse, irregular, improper, wrong, vicious, bad: nihil pravum, perversum: dociles imitandis Turpibus et pravis, Iu. — Plur n. as subst: qui recta prava faciunt, rascality, T.: quo pravius nihil esse possit: pravissima consuetudinis regula: belua (i. e. stulta), H.
    * * *
    prava, pravum ADJ
    crooked; misshapen, deformed; perverse, vicious, corrupt; faulty; bad

    Latin-English dictionary > prāvus

  • 3 pravus

    depraved, wicked, evil, perverse

    Latin-English dictionary of medieval > pravus

  • 4 dēprāvō

        dēprāvō —, ātus, āre    [de + pravus], to distort, disfigure: quaedam contra naturam depravata. —Fig., to pervert, seduce, corrupt, deprave, spoil: nil est Quin male narrando possit depravarier, T.: ut ea quae conrigere volt, depravare videatur: (Campanos) nimiae rerum omnium copiae depravabant: depravatus Pompeius invidiā, Cs.: magna pars gratiā depravata, S.: plebem consiliis, L.: solent domestici depravare.
    * * *
    depravare, depravavi, depravatus V TRANS
    distort/deform/twist, make crooked; mislead/pervert; deprave, corrupt

    Latin-English dictionary > dēprāvō

  • 5 nāsus

        nāsus ī, m    [1 NA-], the nose: aduncus, T.: nasus quasi murus oculis interiectus: pravus, H.— The nose, sense of smell: non quia nasus Illis nullus erat, H.— The nose (as expressing scorn or satire): naso suspendis adunco Ignotos, H.: suspendens omnia naso, H.— A nozzle, spout: calix nasorum quattuor, Iu.
    * * *
    nose; sense of smelling

    Latin-English dictionary > nāsus

  • 6 prāvē

        prāvē adv. with sup.    [pravus], crookedly: sectus unguis, H.—Fig., improperly, wrongly, amiss, ill, badly: hoc factum, T.: cenare: prave facti versūs, H.: pudens, i. e. from false shame, H.

    Latin-English dictionary > prāvē

  • 7 prāvitās

        prāvitās ātis, f    [pravus], crookedness, distortion, deformity: membrorum: corporis pravitates. —Fig., irregularity, impropriety: malā consuetudine ad aliquam pravitatem venire.—Of character, viciousness, untowardness, perverseness, depravity: quae ista est pravitas? T.: mentis: in istā pravitate perstabitis?: morum, Ta.: pravitates animi.
    * * *
    bad condition; viciousness, perverseness, depravity

    Latin-English dictionary > prāvitās

  • 8 studium

        studium ī, n    [cf. studeo], application, assiduity, zeal, eagerness, fondness, inclination, desire, exertion, endeavor, study: illum summo cum studio servare: studium semper adsit, cunctatio absit: non studio accusare, not from inclination: laedere gaudes, et hoc studio pravus facis, H.: ad studium fallendi studio quaestūs vocari: efferor studio patres vestros vivendi: doctrinae: ea res studia hominum adcendit ad consulatum mandandum Ciceroni, S.— A pursuit, object of desire, study: musicum, poetry, T.: suo quisque studio maxime ducitur: quot capitum vivunt, totidem studiorum Milia, H.— Good-will, friendliness, affection, attachment, devotion, favor, kindness: tibi polliceor eximium et singulare meum studium: studium et favor: erga me: erga plebem Romanam, L.: studia volgi amissurus, S.— Strong feeling, zeal, partisanship, prejudice: quasi studio partium fecerit, party spirit: studia competitorum: sine studio dicere; cf. quo minus cupiditatis ac studi visa est oratio habere, partisanship, L.: senatum in studia diducere, i. e. parties, Ta.— Application to learning, study, research, inquiry: pabulum studi atque doctrinae: semper mihi tua ista studia placuerunt, studies: studia Graecorum: studiis annos septem dedit, H.: o seri studiorum! late in learning, H.
    * * *
    eagerness, enthusiasm, zeal, spirit; devotion, pursuit, study

    Latin-English dictionary > studium

  • 9 bravo

    (Sp. model spelled same [bráβo] < Latin pravus 'evil, uncouth').

    Vocabulario Vaquero > bravo

  • 10 depravo

    dē-prāvo, āvi, ātum, 1, v. a. [pravus], to pervert, distort, disfigure (opp. dirigere, corrigere; good prose).
    I.
    Lit.:

    depravata corrigere crura,

    Varr. L. L. 9, § 11 Müll.; cf.

    opp. corrigere,

    Cic. Fin. 1, 6; id. Div. 2, 46:

    (oculi) uni animalium homini depravantur, unde cognomina Strabonum et Paetorum,

    Plin. 11, 37, 55, § 150.—
    II.
    Trop., to pervert, seduce, corrupt, deprave (for syn. cf.:

    corrumpo, vitio, adultero, perdo, pessum do, illicere, pellicere, adducere): nihil est quin male narrando possit depravarier,

    Ter. Ph. 4, 4, 17:

    jureconsultorum ingeniis pleraque corrupta ac depravata,

    Cic. Mur. 12, 27; cf.

    so with corrumpere,

    id. Arch. 4, 8:

    (Campanos) nimiae rerum omnium copiae depravabant,

    id. Agr. 2, 35 fin.:

    puer indulgentia nostra depravatus,

    id. Att. 10, 4, 5:

    ferarum natura malā disciplinā,

    id. Fin. 2, 11; cf.:

    mores hac dulcedine corruptelaque depravati,

    id. Leg. 2, 15, 38; and:

    consuetudo depravata (opp. recta),

    Varr. L. L. 9, § 18 Müll.:

    institutum hominis,

    Amm. Marc. 29, 1, 19:

    inania verba in hos modos,

    Quint. 9, 3, 100; cf. id. 6, 3, 6 et saep.: seductus ac depravatus ab aliquo, *Caes. B. C. 1, 7; cf.: magna pars gratiā depravata, *Sall. J. 15, 2; and:

    plebem consiliis,

    Liv. 45, 23:

    corruptos depravatosque mores parens noster reformet atque corriget,

    Plin. Pan. 53, 1:

    depravatum est cor per mulieres,

    Vulg. 3 Reg. 11, 4.— Absol.:

    solent domestici depravare nonnumquam,

    Cic. Phil. 1, 13 fin. —Hence,
    2.
    dēprāvātē, adv., perversely, wrongly:

    neque depravate judicare neque corrupte,

    Cic. Fin. 1, 21, 71.

    Lewis & Short latin dictionary > depravo

  • 11 deterior

    dētĕrĭor, ius, adj. comp. ( sup. deterrimus, a um) [from an obs. adj. deter, from de, down; hence, lower, inferior, worse], worse, poorer, meaner (freq. and class.—for syn. cf.: malus, injustus, improbus; pravus, nequam, corruptus, perversus; and the compp. pejor, etc.).
    I.
    Of inanimate things: seges, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 5, 13:

    ruina rem non fecit deteriorem, haud scio an jam fructuosiorem,

    Cic. Att. 14, 11 fin.: so, vectigalia, * Caes. B. G. 1, 36, 4:

    muraena carne,

    Hor. S. 2, 8, 44:

    deterior ac decolor aetas,

    Verg. A. 8, 326:

    forma,

    Lucr. 4, 1275:

    mores,

    Plaut. Merc. 5, 1, 9:

    via,

    id. Trin. 3, 2, 54 et saep.:

    video meliora proboque, Deteriora sequor,

    Ov. M. 7, 21:

    cuncta aucta in deterius,

    Tac. A. 2, 82; 3, 10; id. H. 3, 13 al.— Sup.:

    genus reipublicae ex bono in deterrimum conversum,

    Cic. Rep. 2, 26; so,

    genus,

    id. ib. 1, 42:

    finis,

    id. Lael. 16, 59:

    causa belli,

    Hor. S. 1, 3, 107:

    color,

    Verg. G. 3, 82:

    cogitare optima simul et deterrima,

    Quint. 12, 1, 4 et saep.—
    II.
    Of persons:

    quo deteriores anteponantur bonis,

    Plaut. Poen. prol. 39;

    opp. melior,

    Cic. Phil. 13, 19; Quint. 2, 4, 21 al.;

    opp. optimus,

    Liv. 39, 27;

    opp. strenuior,

    Plaut. Ep. 3, 4, 10:

    vidi ego nequam homines, verum te neminem deteriorem,

    id. Bac. 5, 2, 61 et saep.:

    peditatu erat deterior,

    weaker, Nep. Eum. 3 fin.:

    infideli deterior,

    Vulg. 1 Tim. 5, 8.— Sup.:

    homo deterrime et impudentissime,

    Cic. Verr. 2, 2, 16; id. Tusc. 1, 33, 81.— dēterius, adv., worse, less:

    de male Graecis Latine scripta deterius,

    Cic. Fin. 1, 3, 8:

    nequi deterius huic sit quam quoi pessumest,

    Plaut. Capt. 3, 5, 80: valeo, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14:

    olet herba,

    Hor. Ep. 1, 10, 19:

    spe nostra si placeant,

    id. S. 1, 10, 90.

    Lewis & Short latin dictionary > deterior

  • 12 fiducia

    fīdūcĭa, ae, f. [fido], trust, confidence, reliance, assurance (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    prope certam fiduciam salutis praebere,

    Liv. 45, 8, 6; cf.:

    jam de te spem habeo, nondum fiduciam,

    Sen. Ep. 16:

    spes atque fiducia,

    Caes. B. C. 1, 20, 2:

    tyrannorum vita, nimirum in qua nulla fides, nulla stabilis benevolentiae potest esse fiducia,

    Cic. Lael. 15, 52:

    hoc se colle Galli fiduciā loci continebant,

    Caes. B. G. 7, 19, 2:

    tantam habebat (Curio) suarum rerum fiduciam,

    id. B. C. 2, 37, 1:

    arcae nostrae fiduciam conturbare,

    Cic. Q. Fr. 2, 12, 5:

    vitae nostrae,

    Ov. M. 1, 356:

    falsa'st ista tuae, mulier, fiducia formae,

    Prop. 3 (4), 24, 1; Ov. H. 16, 321:

    fiducia alicujus,

    Cic. Verr. 1, 14, 40:

    nihil est, quod in dextram aurem fiducia mei dormias,

    by reason of any confidence you have in me, Plin. Ep. 4, 29, 1:

    tantane vos generis tenuit fiducia vestri?

    Verg. A. 1, 132:

    quae sit fiducia capto,

    on what the captive relied, hoped? id. ib. 2, 75:

    humanis quae sit fiducia rebus,

    reliance, id. ib. 10, 152:

    mirabundi, unde tanta audacia, tanta fiducia sui victis ac fugatis,

    self-confidence, confidence in themselves, Liv. 25, 37, 12:

    mei tergi facio haec, non tui fiducia,

    i. e. at my own peril, Plaut. Most, 1, 1, 37; for which, with the pron. possess.:

    mea (instead of mei) fiducia opus conduxi et meo periculo rem gero,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 100: nunc propter te tuamque pravus factus est fiduciam, reliance on you (for tuique), id. ib. 3, 3, 9:

    hanc fiduciam fuisse accusatoribus falsa obiciendi,

    Quint. 7, 2, 30:

    praestandi, quod exigebatur, fiducia, id. prooem. § 3: nec mihi fiducia est, ut ea sola esse contendam,

    id. 5, 12, 1.—
    b.
    Concr.:

    spes et fiducia gentis Regulus,

    Sil. 2, 342; Ov. Tr. 5, 6, 1.—
    B.
    In partic., for fiducia sui, self-confidence, boldness, courage:

    omnes alacres et fiduciae pleni ad Alesiam proficiscuntur,

    Caes. B. G. 7, 76, 5:

    timorem suum sperabat fiduciam barbaris allaturum,

    Hirt. B. G. 8, 10, 1:

    consul ubi, quanta fiducia esset hosti sensit, etc.,

    Liv. 34, 46, 5 and 8:

    hostis,

    id. 30, 29, 4:

    nimia,

    Nep. Pel. 3:

    fiduciam igitur orator prae se ferat,

    Quint. 5, 13, 51:

    simplicitate eorum et fiduciā motus,

    Suet. Claud. 25:

    non quo fiducia desit (mihi),

    Ov. H. 17, 37. —With a play in the meaning A. supra: Pe. Qua fiducia ausus (es) filiam meam dicere esse? Ep. Lubuit;

    ea fiducia,

    Plaut. Ep. 5, 2, 32.—
    II.
    Transf.
    * A.
    Objectively (synon. with fides, II. A.), trustiness, fidelity:

    ut quod meae concreditum est Taciturnitati clam, fidei et fiduciae, Ne enuntiarem cuiquam, etc.,

    Plaut. Trin. 1, 2, 105:

    ibo ad te, fretus tua, Fides, fiducia,

    id. Aul. 3, 6, 50.—
    B.
    Jurid. t. t., that which is intrusted to another on condition of its being returned, a deposit, pledge, security, pawn, mortgage:

    si tutor fidem praestare debet, si socius, si, cui mandaris, si qui fiduciam acceperit, debet etiam procurator,

    Cic. Top. 10, 42:

    fiduciā acceptā... fiduciam committere alicui,

    id. Fl. 21, 51:

    per fiduciae rationem fraudare quempiam,

    id. Caecin. 3, 7; cf.:

    judicium fiduciae,

    id. Rosc. Com. 6, 16; id. N. D. 3, 30, 74: reliquorum judiciorum haec verba maxime excellunt: in arbitrio rei uxoriae, MELIVS AEQVIVS;

    in fiducia, VT INTER BONOS BENE AGIER, etc.,

    id. Off. 3, 15, 61; cf.:

    ubi porro illa formula fiduciae, VT INTER BONOS BENE AGIER OPORTET,

    id. Fam. 7, 12, 2 (cf. also id. Top. 17, 66); Gai. Inst. 2, 59 sq.; Paul. Sent. 2, 13, 1 sqq.; cf. Dict. of Antiq. p. 443.

    Lewis & Short latin dictionary > fiducia

  • 13 improbus

    imprŏbus ( inpr-), a, um, adj. [2. inprobus], not according to the standard.
    I.
    Lit.
    A.
    Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;

    mostly post-Aug.): merces,

    Plaut. Rud. 2, 3, 43:

    opera araneorum et textura inproba,

    id. Stich. 2, 2, 24:

    panis,

    Mart. 10, 5, 5:

    improbiores postes,

    Plaut. Most. 3, 2, 139:

    tua sum opera et propter te inprobior,

    id. Bacch. 5, 2, 84.—
    B.
    Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:

    genua,

    Col. 6, 1, 3:

    arva,

    Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):

    Chilones a labris improbioribus,

    Charis. p. 78 P.:

    mons,

    Verg. A. 12, 687:

    tegmina plantae,

    Val. Fl. 6, 702:

    improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,

    Mart. 12, 18, 13:

    villus barbarum in capris,

    Plin. 12, 17, 37, § 73:

    reptatus (vitium),

    id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:

    imber improbior,

    Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—
    II.
    Transf., of mind and character.
    A.
    Restless, indomitable, persistent (cf.:

    pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,

    Verg. G. 1, 146:

    tum cornix plena pluviam vocat improba voce,

    id. ib. 1, 388:

    quatit improbus hastam,

    id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—
    B.
    Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).
    1.
    Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:

    qui improbi essent et scelesti,

    Plaut. Mil. 3, 1, 137:

    nequam et improbus,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,

    id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):

    populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,

    Cic. de Or. 1, 46, 202:

    longe post natos homines improbisssimus,

    id. Brut. 62, 224:

    cum in me tam improbus fuit,

    id. Att. 9, 15, 5:

    ab ingenio est improbus,

    Plaut. Truc. 4, 3, 59:

    ut alias res est impense improbus,

    id. Ep. 4, 1, 39:

    negat improbus et te Neglegit, aut horret,

    Hor. Ep. 1, 7, 63:

    anus,

    id. S. 2, 5, 84:

    cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,

    Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:

    (anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,

    voracious, Verg. G. 3, 431:

    lupus,

    id. A. 9, 62:

    Jovis ales,

    id. ib. 12, 250:

    annis,

    by his youth, Juv. 3, 282:

    Fortuna arridens infantibus,

    mischievous, id. 6, 605. — Comp.:

    inprobior satiram scribente cinaedo,

    Juv. 4, 106. —
    * (β).
    With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —
    2.
    Of inanim. and abstr. things:

    improbo Iracundior Hadria,

    Hor. C. 3, 9, 22:

    lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    perfricare faciem et quasi improbam facere,

    shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:

    oris improbi homo,

    Suet. Gramm. 15:

    divitiae,

    Hor. C. 3, 24, 62:

    improba non fuerit si mea charta, dato,

    Mart. 8, 24, 2:

    satureia,

    exciting lust, id. 3, 75, 4:

    ingenio improbo,

    Plaut. Ps. 1, 2, 16:

    facta,

    id. Truc. 2, 7, 4:

    dicta,

    licentious, Ov. F. 5, 686:

    verba,

    id. A. A. 3, 796; cf.

    carmina,

    id. Tr. 2, 441:

    legis improbissimae poena,

    Cic. Fam. 14, 4, 2:

    testamentum,

    illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:

    mala et improba defensio,

    id. ib. 2, 2, 41, §

    101: amor,

    Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:

    improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,

    Quint. 12, 1, 13:

    improba ventris rabies,

    Verg. A. 2, 356:

    quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,

    Sen. Q. N. 4 praef. med.:

    improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,

    Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).
    1.
    Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):

    ad eos, quibus intestinum improbe prominet,

    Marc. Emp. 31 med.:

    de quodam procerae staturae improbiusque nato,

    i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:

    Chilones improbius labrati,

    Charis. p. 78 P. —
    2.
    (Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:

    multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,

    Cic. Rosc. Am. 36, 104:

    facere aliquid,

    Quint. 1, 3, 13:

    quibus improbe datum est,

    Cic. Off. 2, 22, 79:

    quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?

    id. Sull. 10, 30:

    praeda improbe parta,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    aliquid petere,

    Quint. 6, 3, 95:

    non improbe litigabunt,

    id. 12, 7, 5:

    ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,

    incorrectly, Gell. 15, 5, 1;

    so with indocte,

    id. 15, 9, 4.— Comp.:

    estne aliquid, quod improbius fieri possit?

    Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:

    decerpere oscula,

    Cat. 68, 126. — Sup.:

    quas (res) improbissime fecit,

    Cic. Caecin. 9, 23:

    respondere,

    id. Pis. 6, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > improbus

  • 14 inprobus

    imprŏbus ( inpr-), a, um, adj. [2. inprobus], not according to the standard.
    I.
    Lit.
    A.
    Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;

    mostly post-Aug.): merces,

    Plaut. Rud. 2, 3, 43:

    opera araneorum et textura inproba,

    id. Stich. 2, 2, 24:

    panis,

    Mart. 10, 5, 5:

    improbiores postes,

    Plaut. Most. 3, 2, 139:

    tua sum opera et propter te inprobior,

    id. Bacch. 5, 2, 84.—
    B.
    Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:

    genua,

    Col. 6, 1, 3:

    arva,

    Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):

    Chilones a labris improbioribus,

    Charis. p. 78 P.:

    mons,

    Verg. A. 12, 687:

    tegmina plantae,

    Val. Fl. 6, 702:

    improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,

    Mart. 12, 18, 13:

    villus barbarum in capris,

    Plin. 12, 17, 37, § 73:

    reptatus (vitium),

    id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:

    imber improbior,

    Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—
    II.
    Transf., of mind and character.
    A.
    Restless, indomitable, persistent (cf.:

    pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,

    Verg. G. 1, 146:

    tum cornix plena pluviam vocat improba voce,

    id. ib. 1, 388:

    quatit improbus hastam,

    id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—
    B.
    Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).
    1.
    Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:

    qui improbi essent et scelesti,

    Plaut. Mil. 3, 1, 137:

    nequam et improbus,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,

    id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):

    populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,

    Cic. de Or. 1, 46, 202:

    longe post natos homines improbisssimus,

    id. Brut. 62, 224:

    cum in me tam improbus fuit,

    id. Att. 9, 15, 5:

    ab ingenio est improbus,

    Plaut. Truc. 4, 3, 59:

    ut alias res est impense improbus,

    id. Ep. 4, 1, 39:

    negat improbus et te Neglegit, aut horret,

    Hor. Ep. 1, 7, 63:

    anus,

    id. S. 2, 5, 84:

    cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,

    Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:

    (anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,

    voracious, Verg. G. 3, 431:

    lupus,

    id. A. 9, 62:

    Jovis ales,

    id. ib. 12, 250:

    annis,

    by his youth, Juv. 3, 282:

    Fortuna arridens infantibus,

    mischievous, id. 6, 605. — Comp.:

    inprobior satiram scribente cinaedo,

    Juv. 4, 106. —
    * (β).
    With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —
    2.
    Of inanim. and abstr. things:

    improbo Iracundior Hadria,

    Hor. C. 3, 9, 22:

    lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    perfricare faciem et quasi improbam facere,

    shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:

    oris improbi homo,

    Suet. Gramm. 15:

    divitiae,

    Hor. C. 3, 24, 62:

    improba non fuerit si mea charta, dato,

    Mart. 8, 24, 2:

    satureia,

    exciting lust, id. 3, 75, 4:

    ingenio improbo,

    Plaut. Ps. 1, 2, 16:

    facta,

    id. Truc. 2, 7, 4:

    dicta,

    licentious, Ov. F. 5, 686:

    verba,

    id. A. A. 3, 796; cf.

    carmina,

    id. Tr. 2, 441:

    legis improbissimae poena,

    Cic. Fam. 14, 4, 2:

    testamentum,

    illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:

    mala et improba defensio,

    id. ib. 2, 2, 41, §

    101: amor,

    Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:

    improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,

    Quint. 12, 1, 13:

    improba ventris rabies,

    Verg. A. 2, 356:

    quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,

    Sen. Q. N. 4 praef. med.:

    improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,

    Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).
    1.
    Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):

    ad eos, quibus intestinum improbe prominet,

    Marc. Emp. 31 med.:

    de quodam procerae staturae improbiusque nato,

    i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:

    Chilones improbius labrati,

    Charis. p. 78 P. —
    2.
    (Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:

    multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,

    Cic. Rosc. Am. 36, 104:

    facere aliquid,

    Quint. 1, 3, 13:

    quibus improbe datum est,

    Cic. Off. 2, 22, 79:

    quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?

    id. Sull. 10, 30:

    praeda improbe parta,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    aliquid petere,

    Quint. 6, 3, 95:

    non improbe litigabunt,

    id. 12, 7, 5:

    ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,

    incorrectly, Gell. 15, 5, 1;

    so with indocte,

    id. 15, 9, 4.— Comp.:

    estne aliquid, quod improbius fieri possit?

    Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:

    decerpere oscula,

    Cat. 68, 126. — Sup.:

    quas (res) improbissime fecit,

    Cic. Caecin. 9, 23:

    respondere,

    id. Pis. 6, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > inprobus

  • 15 nasus

    1.
    nāsus, i, m. (ante - class. nasum, i, n.: quīs oculi non sunt neque nasum, Lucil. ap. Non. 215, 4; Plaut. Am. 1, 1, 288; id. Curc. 1, 2, 18; id. Men. 1, 2, 57; id. Mil. 4, 6, 41), the nose (syn nares).
    I.
    Lit.:

    nasus ita locatus est, ut quasi murus oculis interjectus esse videatur,

    Cic. N. D. 2, 57, 143:

    abripere alicui nasum mordicus,

    Plaut. Men. 1, 3, 12:

    naso exhibere molestiam,

    id. Capt. 4, 2, 37:

    naso clamare magnum,

    to snore, id. Mil. 3, 2, 9:

    acutus,

    id. Capt. 3, 4, 115:

    collisus nasus,

    Sen. Ira, 3, 22, 4:

    pravus,

    Hor. A. P. 36:

    congelati gutta nasi,

    Mart. 11, 98, 7:

    madidique infantia nasi,

    Juv. 10, 199:

    exprimere rorantem frigore nasum,

    Mart. 7, 37, 3:

    ingeminant geminos naso crispante cachinnos,

    Pers. 3, 87:

    si tibi displicuit tuus nasus,

    Juv. 6, 495:

    vigilanti stertere naso,

    id. 1, 57.—
    B.
    The nose, as the seat of quick smell; and also the feature whereby anger or scorn is expressed; cf. naris ( poet.):

    rancidum aprum antiqui laudabant, non quia nasus Illis nullus erat,

    Hor. S. 2, 2, 89.—Of anger:

    disce sed ira cadat naso, rugosaque sanna,

    Pers. 5, 91; Mart. 6, 64, 28.—Of scorn, derision, satirical wit, satire, sarcasm:

    naso adunco aliquem suspendere,

    Hor. S. 1, 6, 5:

    Balatro suspendens omnia naso,

    id. ib. 2, 8, 64:

    Lucilius, qui primus condidit stili nasum, Plin. N. H. praef. § 8: non cuicumque datum est habere nasum,

    Mart. 1, 42, 18:

    tacito ridere naso,

    id. 5, 19, 17:

    juvenesque senesque et pueri nasum rhinocerotis habent,

    id. 1, 3, 6.—
    II.
    Transf., the projecting part of a vessel, the nozzle or spout (cf. nassiterna):

    calix nasorum quatuor,

    Juv. 5, 46; cf. Mart. 14, 96.
    2.
    Nāsus, i, v. Nasos.

    Lewis & Short latin dictionary > nasus

  • 16 nequam

    nēquam, adj. indecl. [for ne-aequam, from aequus], worthless, good for nothing, wretched, vile, etc. (syn.: inutilis, pravus, vilis).
    I.
    In gen.:

    nequam esse oportet quoi, etc.,

    Plaut. Bacch. 4, 2, 20; id. Trin. 4, 4, 29:

    piscis nequam est nisi recens,

    id. As. 1, 3, 26; id. Trin. 2, 4, 38: enthymema nequam et vitiosum, faulty, defective, Tiro ap. Gell. 6 (7), 3, 27; Paul. ex Fest. p. 165 Müll.—
    II.
    In partic., of character, worthless, vile, bad; opp. frugi (cf. nebulo), Plaut. Ps. 1, 5, 53:

    malus et nequam es,

    id. As. 2, 2, 39:

    nequam homo et indiligens,

    id. Most. 1, 2, 23:

    liberti nequam et improbi,

    Cic. Rosc. Am. 45, 130:

    nihil nequius est,

    id. Pis. 27, 66:

    quid est nequius aut turpius?

    id. Tusc. 3, 17, 36:

    nequior factus, jamst usus aedium,

    Plaut. Most. 1, 2, 32:

    homo nequissimus,

    Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192; id. Att. 1, 16, 3.—So of licentious, dissolute persons:

    juvenes nequam facilesque puellae,

    Mart. 3, 69, 5.— Comp.:

    nequior omnibus libellis,

    id. 11, 15, 4.—As subst.: nē-quam, an injury, mischief, harm:

    vin' tu illi nequam dare?

    an injury, a mischief, Plaut. Poen. 1, 1, 31:

    facere,

    id. ib. 3, 3, 44:

    nos nequam abs te habemus,

    id. Truc. 1, 2, 60.—Hence, adv.: nēquĭter, worthlessly, wretchedly, badly, miserably, etc. (class.):

    nequiter fricare genua,

    Plaut. As. 3, 3, 88; id. Am. 1, 3, 23:

    turpiter et nequiter facere,

    Cic. Tusc. 3, 17, 36:

    ille porro prave, nequiter, turpiter cenabat,

    id. Fin. 2, 8, 25: si quā per voluptatem nequiter feceritis, voluptas cito abibit: nequiter factum illud apud vos semper manebit, Cato ap. Gell. 16, 1, 4.— Comp.:

    utrum bellum susceptum sit nequius, an inconsultius gestum, dici non potest,

    Liv. 41, 7; Mart. 10, 77, 1.— Sup.:

    nequissime,

    Plin. 12, 25, 54, § 121.

    Lewis & Short latin dictionary > nequam

  • 17 prave

    prāvē, adv., v. pravus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > prave

  • 18 pravicordius

    prāvĭ-cordĭus, a, um, and prāvĭ-cors, dis, adj. [pravus-cor], that has a depraved heart (eccl. Lat.), Vulg. Ecclus. 3, 28; Aug. in Psa. 124, 2; 146, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > pravicordius

  • 19 pravicors

    prāvĭ-cordĭus, a, um, and prāvĭ-cors, dis, adj. [pravus-cor], that has a depraved heart (eccl. Lat.), Vulg. Ecclus. 3, 28; Aug. in Psa. 124, 2; 146, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > pravicors

  • 20 pravitas

    prāvĭtas, ātis, f. [pravus], crookedness, inequality, irregularity, deformity (class.).
    I.
    Lit.:

    pravitas membrorum,

    Cic. Tusc. 4, 13, 29:

    corporis pravitates,

    id. Leg. 1, 19, 51:

    oris,

    a distorting of the mouth in speaking, id. de Or. 2, 22, 91; id. Fin. 5, 17, 47:

    statuminum,

    Col. 4, 20:

    curvaturae,

    Pall. 4, 11.—
    II.
    Trop., irregularity, impropriety, bad condition, perverseness:

    quae ista est pravitas Quaeve amentia?

    Ter. Heaut. 5, 2, 20: ne malā consuetudine ad aliquam deformitatem pravitatemque veniamus, impropriety in speaking, in gestures, etc., Cic. de Or. 1, 34, 136:

    ominis,

    a bad omen, Gell. 1, 22, 21:

    tortuosae orationis,

    id. 5, 20, 1.—
    B.
    In partic., of character, viciousness, untowardness, perverseness, depravity:

    animi,

    perverseness, Q. Cic. Petit. Cons. 10, 40:

    mentis,

    Cic. Vatin. 6, 14:

    in istā pravitate perstabitis?

    id. Ac. 2, 8, 26:

    consilii,

    Tac. H. 3, 41:

    interitus pravitatis,

    Cic. Fin. 2, 9, 27; Tac. A. 14, 38:

    morum,

    id. H. 4, 44:

    cordis,

    Vulg. Deut. 29, 19 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > pravitas

См. также в других словарях:

  • pravus — index immoral, sinister Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • pravo — (Del lat. pravus.) ► adjetivo culto Que es depravado o malvado. * * * pravo, a (del lat. «pravus», malo) adj. Depravado. Muy *malo o muy vicioso. * * * pravo, va. (Del lat. pravus). adj. Perverso, malvado y de dañadas costumbres. * * * ► …   Enciclopedia Universal

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

  • ObZen — Cover artwork by Joachim Luetke Studio album by Meshuggah Released M …   Wikipedia

  • Meshuggah — en live à Melbourne en 2008 Pays d’origine …   Wikipédia en Français

  • Daniel Rha — Saltar a navegación, búsqueda Daniel Rha (nacido el 3 de Marzo, bajo el nombre de Daniel Acosta Tovar), también conocido como Poker, es un empresario, programador y creativo venezolano que lidera el equipo detrás de Pokeru.net, empresa de… …   Wikipedia Español

  • ДЕПРАВАЦИЯ — (лат. от pravus извращенный, злой). Развращение нравов. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ДЕПРАВАЦИЯ лат., от pravus, извращенный, злой. Порча нравов. Объяснение 25000 иностранных слов, вошедших в… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • ObZen Tour — ObZen World Tour Meshuggah poster for the North American 2009 part of the obZen tour. World tour by Meshuggah Start date February …   Wikipedia

  • Alive (Meshuggah) — Pour les articles homonymes, voir Alive. Alive Album par Meshuggah Sortie …   Wikipédia en Français

  • Bravo — (Del lat. *barbarus, fiero, salvaje.) ► adjetivo 1 Que es valiente o atrevido: ■ el bravo y heroico teniente recibió la condecoración. 2 Que es bueno o excelente. 3 ZOOLOGÍA Se aplica al animal fiero o feroz: ■ lidió un toro bravo. SINÓNIMO… …   Enciclopedia Universal

  • bravo — (Del lat. *barbarus, fiero, salvaje.) ► adjetivo 1 Que es valiente o atrevido: ■ el bravo y heroico teniente recibió la condecoración. 2 Que es bueno o excelente. 3 ZOOLOGÍA Se aplica al animal fiero o feroz: ■ lidió un toro bravo. SINÓNIMO… …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»