Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

poético

  • 1 poetico

    poetico
    poetico , -a [po'ε:tiko]
      <-ci, -che> aggettivo
    poetisch, Dichtungs-; (sentimentale) schwärmerisch, sentimental

    Dizionario italiano-tedesco > poetico

  • 2 poético

    po'etiko
    adj
    ( femenino poética) adjetivo
    ————————
    poética sustantivo femenino
    poético
    poético , -a [po'etiko, -a]
    dichterisch; ( también figurativo) poetisch; arte poética Poetik femenino; licencia poética dichterische Freiheit

    Diccionario Español-Alemán > poético

  • 3 talamo

    talamo
    talamo ['ta:lamo]
      sostantivo Maskulin
     1 (poetico, letterario: camera) Brautgemach neutrolinguaggio elevato; (letto) Hochzeitsbett neutro; condurre al talamo poetico, letterario zum Traualtar führen; macchiare il talamo poetico, letterario Ehebruch begehen
     2  botanica Blütenboden Maskulin
     3  anatomia Thalamus Maskulin

    Dizionario italiano-tedesco > talamo

  • 4 ancipite

    ancipite
    ancipite [an't∫i:pite]
      aggettivo
     1 (poetico, letterario: a due tagli) zweischneidig
     2 (figurato: poetico, letterario: ambiguo) zweideutig
     3 (in metrica) anzeps

    Dizionario italiano-tedesco > ancipite

  • 5 destare

    destare
    destare [des'ta:re]
     verbo transitivo
     1 (poetico, letterario: svegliare) (auf)wecken, erwecken linguaggio elevato
     2 figurato wachrufen, erwecken; (meraviglia, sospetti) erregen
     II verbo riflessivo
    -rsipoetico, letterario erwachen linguaggio elevato

    Dizionario italiano-tedesco > destare

  • 6 drudo

    drudo
    drudo , -a ['dru:do]
      sostantivo maschile, femminile
    poetico, letterario Buhle Maskulin Femininpoetico, letterario

    Dizionario italiano-tedesco > drudo

  • 7 nuvolo

    nuvolo
    nuvolo , -a ['nu:volo]
     aggettivo
    dialettale poetico, letterario wolkig, bewölkt
     II sostantivo maschile, femminile
     1  meteorologia Bewölkung Feminin; dialettale poetico, letterario Wolke Feminin
     2 (figurato: moltitudine) Masse Feminin, Haufen Maskulin; (di zanzare, di gente) Schwarm Maskulin

    Dizionario italiano-tedesco > nuvolo

  • 8 obliare

    obliare
    obliare [obli'a:re]
     verbo transitivo
    poetico, letterario vergessen, aus dem Gedächtnis verlieren
     II verbo riflessivo
    -rsipoetico, letterario sich vergessen, sich versenken; obliare-rsi in qualcuno mit den Gedanken bei jemandem sein

    Dizionario italiano-tedesco > obliare

  • 9 ottomano

    ottomano
    ottomano , -a [otto'ma:no]
     aggettivo
     1 poetico, letterario osmanisch
     2 (turco) türkisch
     II sostantivo maschile, femminile
     1 poetico, letterario Osmane maschile, femminile, Osmanin Feminin
     2 (turco) Türke Maskulin, Türkin Feminin

    Dizionario italiano-tedesco > ottomano

  • 10 ove

    ove
    ove ['o:ve]
     avverbio
    (poetico, letterario: stato) wo; (moto) wohin
     II Konjunktion
    congiuntivo poetico, letterario sofern, falls

    Dizionario italiano-tedesco > ove

  • 11 prode

    prode
    prode ['prlucida sans unicodeɔfont:de]
     aggettivo
    poetico, letterario kühn, tapfer
     II sostantivo Maskulin
    poetico, letterario tapferer Recke, Held Maskulin

    Dizionario italiano-tedesco > prode

  • 12 reggitore

    reggitore
    reggitore , -trice [reddlucida sans unicodeʒfonti'to:re]
     aggettivo
    poetico, letterario leitend
     II sostantivo maschile, femminile
    poetico, letterario Leiter(in) maschile, femminile

    Dizionario italiano-tedesco > reggitore

  • 13 ricusare

    ricusare
    ricusare [riku'za:re]
     verbo transitivo
    poetico, letterario verweigern; (a persona) ablehnen; ricusare di fare qualcosa ablehnen, etwas zu tun
     II verbo riflessivo
    -rsipoetico, letterario sich weigern; ricusare-rsi di fare qualcosa sich weigern, etwas zu tun

    Dizionario italiano-tedesco > ricusare

  • 14 cultus [2]

    2. cultus, ūs, m. (colo), die Pflege, Abwartung, I) im engern Sinne, die Pflege, Abwartung des Ackers, der Bäume usw., die Bearbeitung, Bebauung, der Anbau, die Anpflanzung, Kultivierung, Kultur, m. objekt. Genet., c. hortorum, Col.: viridium, Sen. rhet.: c. agri, Flor.: c. agrorum, Liv.: Plur., cultus agrorum, Cic. u. Lact.: cultus et agitationes agrorum, Col.: genus hominum suetum rapinis magis quam agri cultibus, Sall. fr.: tum patitur cultus ager, Ov. – m. subj. Genet., nullius agricolae od. agricolarum, Cic.: insulam Gyarum immitem et sine cultu hominum esse, Tac. – m. Adjj., mons vastus ab natura et humano cultu, Sall.: sine ullo humani cultus vestigio, Curt.: humani cultus rara vestigia, Curt.: regiones omni cultu propter vim frigoris aut caloris vacantes (Ggstz. reg. habitabiles), Cic. – absol., Talge sine cultu fertilis, Mela: frigida haec omnis duraque cultu et aspera plaga est, Liv. – im Plur. meton., Anbaue, Anpflanzungen = angebaute, angepflanzte Felder, omnes cultus fructusque Cereris in iis locis interisse, Cic. Verr. 4, 114.

    II) im weitern Sinne: 1) die physische u. geistige Pflege, Abwartung, a) die physische Pflege, α) die Pflege und Abwartung, der Unterhalt, die Nährung, m. obj. Genet., c. et curatio corporis, vestitus cultusque corporis, Cic.: victus cultusque corporis, Caes. – m. subj. Genet., oves neque ali neque sustentari neque ullum fructum edere ex se sine cultu hominum et curatione possunt, Cic. – absol., copia ex inopia, cultus ex illuvie tabeque, Liv. – β) die verschönernde Pflege des Körpers, das Schmücken, Putzen, nunc cultus corporum nimius et formae cura prae se ferens animi deformitatem, Sen.: circa capitis sui cultum occupata (Semiramis), Frisieren, Val. Max.: eripi feminis cura cultusque sui non potest, Sorge für die verschönernde Körperpflege, für die Verschönerung des Teints (durch Entfernung der Finnen, Sommersprossen usw.), Cels.: omne studium ad curiosiorem sui cultum conferre, auf eine sorgfältigere Herausputzung ihrer Person richten (v. Frauen), Val. Max. – γ) die auf das ganze äußere Leben gerichtete Pflege, die Lebensweise, die Lebenseinrichtung (vollst. cultus vitae, Cic.), u. in bezug auf noch nicht Erwachsene auch die physische Erziehung, oft verb. cultus victusque, victus atque cultus, Cic. u.a.: ebenso cultus vestitusque, Nep. – c. Gallorum, Caes.: cultus humanitasque provinciae, Caes.: c. magnae fortunae, einer hohen Stellung angemessene, Liv.: c. delicatus, delicatior, mit allem Komfort und Luxus ausgestattete, Val. Max. u. Suet.: filiam omni liberali cultu habere, Liv.: alqm eodem cultu quo liberos suos domi habere, Sall.: alqm humili cultu educare, Liv.: ultra Aethiopiam cultu Persarum agere, Sall. fr. – prägn. = die üppige Lebensweise, die Üppigkeit, cultus ac desidia imperatoris, Liv.: lubido stupri, ganeae ceterique cultus non minor incesserat, Sall. – δ) die auf den äußern Schmuck der Kleidung, Bewaffnung usw. gerichtete Pflege und die dazu verwendeten Dinge, die Ausstattung, der Anputz, Aufputz, der Aufzug, der Putz, Staat, die Kleidung, Garderobe, munditiae et ornatus et cultus, haec feminarum insignia sunt;...hunc mundum muliebrem appellarunt maiores nostri, Liv.: suus equorumque c., Curt.: c. Punicus habitusque, Liv.: c. amoenior, Liv.: militaris, Liv.: c. miserabilis, Sall.: c. muliebris, Quint.: c. iusto mundior, Liv.: c. pastoralis, Vell.: c. rusticus, Liv.: induere cultum famularem, Val. Max.: colligere cultum suum, seinen Roquelaure aufnehmen, Petron.: ornare alqm optimā veste ceteroque regio cultu, Nep.: Persarum cultum imitari, Iustin.: omni cultu triumphantium uti, Vell. – etiam Veneris cultu (im Schmucke der Venus, als Venus) conspectus est, Suet.: Plur., cultus dotales, Brautschmuck, Tac. ann. 16, 31: non his instrui cultus suos, Tac. ann. 13, 13. – v. lebl. Ggstdn., c. triumphi, Vell.: aedes neque laxitate neque cultu conspicuae, Suet.: vehiculum cultu haud sane a vilioribus abhorrens, Curt.: arma quoque ad pristinum refecta sunt cultum, Curt. – übtr., der Schmuck der Rede, scribere non sine cultu et nitore, Quint.: carere cultu ac sententiis Atticis, Quint.: locus exquisite et poëtico cultu enituit, Tac. dial. – b) die Pflege, Behandlung durch Kunst, Unterweisung, Unterricht usw., die Ausbildung, Bildung, dah. auch die geistige Erziehung, animorum corporumque c., Liv.: c. ingenii, Gell.: doctrina rectique cultus, Hor. – absol., quid tam dignum cultu atque labore ducamus, quam etc., Quint.: aspera sano levare cultu, Hor.: genus hominum ad honestatem natum malo cultu corruptum, Cic.: de natura cultuque eius pauca dicere, Sall.: homines a fera agrestique vita ad hunc humanum cultum civilemque deducere, zu diesem Zustand menschlicher u. staatlicher Kultur, Cic.: cultui est hoc legisse, Gell.: cultum liberorum procurare, Gell. – c) die Gewöhnung, gens aspera cultu, Verg.: mit mos verb., Sitte und Zucht, Verg.

    2) die tätliche Pflege übh., a) durch unablässiges Üben, die Pflege, Übung, Beschäftigung mit usw., animi, geistige Übung, geistige Beschäftigung, Cic. de fin. 5, 54: studiorum liberalium, Sen. de brev. vit. 18, 4: cultus et studium philosophiae, Gell. 10, 22, 2: litterarum, Iustin. 9, 8, 18. Gell. 14, 6, 1: quos (barbaros reges) nulla eruditio, nullus litterarum cultus imbuerat, Sen. de ira 3, 17, 1. – b) durch Verehrung, α) einer Gottheit, die Verehrung, Anbetung, der Kultus, der Dienst (Ggstz. contemptus, Lact. 5, 19, 11), c. deorum, Cic.: c. numinum, Tac.: religio veri dei cultus est, superstitio falsi, Lact.: alqm ad deorum cultum erudire, Cic.: animos hominum a cultu deorum avocare, Val. Max.: institutum deorum cultum omittere, Val. Max.: deficere a cultu idolorum, Lact.: cultui Christiano adhaerere, Amm.: primus est deorum cultus deos credere, Sen. – im Plur., deorum cultus religionumque sanctitates, Cic.: cultus iusti ac pii, Lact. – u. die verehrende Ausübung, c. religionis, Augustin. de divin. daem. no. 3 in.: exquisitus religionis c., Val. Max. 5, 2, 1: exquisitus et novus religionis c., Val. Max. 2, 4, 4. – β) eines Menschen, die Verehrung, die Achtungsbezeigung, die jmdm. dargebrachte Huldigung, c. meus, die mir dargebr. H., Tac.: c. sui, Tac. – benevolis officium et diligens tribuitur cultus, Cic.: observantia, per quam homines aliquā dignitate antecedentes cultu quodam et honore dignantur, Cic.

    lateinisch-deutsches > cultus [2]

  • 15 eniteo

    ē-niteo, tuī, ēre, erglänzen, hervorglänzen, -schimmern, -leuchten, sich in vollem Glanze zeigen, I) eig.: enitet myrtus floridis ramulis, Catull.: enitet campus, Verg.: enitet caelum, der H. klärt sich auf, Gell. – II) übtr.: Crassi magis enitebat oratio, Cic.: quo in bello virtus enituit egregia M. Catonis, Cic.: in eo bello et virtus et fortuna enituit Tulli, Liv.: et ne carmen quidem sani coloris enituit, selbst nicht der Poesie blieb eine freudige Lebensfrische, Petron.: sive locus exquisito et poëtico cultu enituit, Tac. dial. – v. Pers., ille in sua pictura nobilis enitet, Cic.: enituit aliquis in bello, sed obsolevit in pace, Plin. pan.

    lateinisch-deutsches > eniteo

  • 16 poetizar

    poeti'θar
    v
    1) ( dar carácter poético) poetisieren, dichterisch gestalten
    2) ( embellecer a través de la poesia) verklären, dichterisch verschönern
    poetizar
    poetizar [poeti'θar] <z c>
    poetisieren

    Diccionario Español-Alemán > poetizar

  • 17 cultus

    1. cultus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. colo), gepflegt, abgewartet, I) im engern Sinne, gepflegt, abgewartet, bearbeitet, bebaut, angebaut, kultiviert (Ggstz. incultus, silvester, neglectus), materia c. (Ggstz. materia silvestris), Cic.: res rustica bene c. et fructuosa, Cic.: ager c. (Ggstz. ager silvester), Col.: terra c. (Ggstz. terra neglecta), Quint.: loci c. (Ggstz. inculti), Cic.: horti c., Ov.: fundus c., Hor. – fundus cultior, Quint.: loca cultiora, Curt. – ager cultissimus (Ggstz. incultus), Cic.: rus cultissimum, Col.: hortus odoratis cultissimus herbis, Ov. – Subst., culta, ōrum, n., bebaute od. bestellte Felder, angebautes Land, angebaute (kultivierte) Fluren od. Gegenden, culta et dumeta, Col.: an culta ex silvestribus facere potui? Liv.: agrum non coluit, et culta evastata sunt bello, Liv.: si Democriti pecus edit agellos cultaque, Hor.: paucis circa ipsum oppidum obiacentibus cultis, Frontin. – II) im weitern Sinne, a) physisch gepflegt, α) durch Nahrung gepflegt, genährt, bene c., August. b. Macr. sat. 2, 4. § 14. – β) mit Kleidern usw. herausgeputzt, geschmückt, geziert, milites c., Suet.: adulter c., Ov.: sacerdos veste candidā cultus, Plin.: matrona culta purpurā, Suet.: minister quo nec filia cultior nec uxor, Mart.: femina cultissima, Ov.: forsitan ex horum numero cultissimus ille fur sit, Ov. – m. Angabe wie? durch Advv., turba
    ————
    muliebriter c., Curt.: non formosa est, non bene c. puella, Ov. – b) durch Kunst, Unterricht gepflegt, ausgebildet, gebildet, verfeinert, veredelt (bei Cic. nur im Gleichnis mit der Pflege des Ackers, s. Cic. Tusc. 2, 13), sonum linguae et corporum habitum et nitorem cultiora quam pastoralia esse, Liv.: cultiora tempora et ingenia, Curt.: c. carmina, Ov.: terrae cultiores, wo mehr Bildung herrscht, Gell.: vita cultior, Iustin. – v. Pers., Tibullus c., Ov.: turba cultior, das gebildetere Publikum (Ggstz. corona sordidior), Sen.: redire fere cultiores doctioresque, Gell.: hic fuit sermone cultissimus, Aur. Vict. – subst., cultiores, die Gebildetern, Frontin, aqu. 3.
    ————————
    2. cultus, ūs, m. (colo), die Pflege, Abwartung, I) im engern Sinne, die Pflege, Abwartung des Ackers, der Bäume usw., die Bearbeitung, Bebauung, der Anbau, die Anpflanzung, Kultivierung, Kultur, m. objekt. Genet., c. hortorum, Col.: viridium, Sen. rhet.: c. agri, Flor.: c. agrorum, Liv.: Plur., cultus agrorum, Cic. u. Lact.: cultus et agitationes agrorum, Col.: genus hominum suetum rapinis magis quam agri cultibus, Sall. fr.: tum patitur cultus ager, Ov. – m. subj. Genet., nullius agricolae od. agricolarum, Cic.: insulam Gyarum immitem et sine cultu hominum esse, Tac. – m. Adjj., mons vastus ab natura et humano cultu, Sall.: sine ullo humani cultus vestigio, Curt.: humani cultus rara vestigia, Curt.: regiones omni cultu propter vim frigoris aut caloris vacantes (Ggstz. reg. habitabiles), Cic. – absol., Talge sine cultu fertilis, Mela: frigida haec omnis duraque cultu et aspera plaga est, Liv. – im Plur. meton., Anbaue, Anpflanzungen = angebaute, angepflanzte Felder, omnes cultus fructusque Cereris in iis locis interisse, Cic. Verr. 4, 114.
    II) im weitern Sinne: 1) die physische u. geistige Pflege, Abwartung, a) die physische Pflege, α) die Pflege und Abwartung, der Unterhalt, die Nährung, m. obj. Genet., c. et curatio corporis, vestitus cultusque corporis, Cic.: victus cultusque corporis,
    ————
    Caes. – m. subj. Genet., oves neque ali neque sustentari neque ullum fructum edere ex se sine cultu hominum et curatione possunt, Cic. – absol., copia ex inopia, cultus ex illuvie tabeque, Liv. – β) die verschönernde Pflege des Körpers, das Schmücken, Putzen, nunc cultus corporum nimius et formae cura prae se ferens animi deformitatem, Sen.: circa capitis sui cultum occupata (Semiramis), Frisieren, Val. Max.: eripi feminis cura cultusque sui non potest, Sorge für die verschönernde Körperpflege, für die Verschönerung des Teints (durch Entfernung der Finnen, Sommersprossen usw.), Cels.: omne studium ad curiosiorem sui cultum conferre, auf eine sorgfältigere Herausputzung ihrer Person richten (v. Frauen), Val. Max. – γ) die auf das ganze äußere Leben gerichtete Pflege, die Lebensweise, die Lebenseinrichtung (vollst. cultus vitae, Cic.), u. in bezug auf noch nicht Erwachsene auch die physische Erziehung, oft verb. cultus victusque, victus atque cultus, Cic. u.a.: ebenso cultus vestitusque, Nep. – c. Gallorum, Caes.: cultus humanitasque provinciae, Caes.: c. magnae fortunae, einer hohen Stellung angemessene, Liv.: c. delicatus, delicatior, mit allem Komfort und Luxus ausgestattete, Val. Max. u. Suet.: filiam omni liberali cultu habere, Liv.: alqm eodem cultu quo liberos suos domi habere, Sall.: alqm humili cultu educare, Liv.: ultra Aethiopiam cultu Persarum agere, Sall. fr. –
    ————
    prägn. = die üppige Lebensweise, die Üppigkeit, cultus ac desidia imperatoris, Liv.: lubido stupri, ganeae ceterique cultus non minor incesserat, Sall. – δ) die auf den äußern Schmuck der Kleidung, Bewaffnung usw. gerichtete Pflege und die dazu verwendeten Dinge, die Ausstattung, der Anputz, Aufputz, der Aufzug, der Putz, Staat, die Kleidung, Garderobe, munditiae et ornatus et cultus, haec feminarum insignia sunt;...hunc mundum muliebrem appellarunt maiores nostri, Liv.: suus equorumque c., Curt.: c. Punicus habitusque, Liv.: c. amoenior, Liv.: militaris, Liv.: c. miserabilis, Sall.: c. muliebris, Quint.: c. iusto mundior, Liv.: c. pastoralis, Vell.: c. rusticus, Liv.: induere cultum famularem, Val. Max.: colligere cultum suum, seinen Roquelaure aufnehmen, Petron.: ornare alqm optimā veste ceteroque regio cultu, Nep.: Persarum cultum imitari, Iustin.: omni cultu triumphantium uti, Vell. – etiam Veneris cultu (im Schmucke der Venus, als Venus) conspectus est, Suet.: Plur., cultus dotales, Brautschmuck, Tac. ann. 16, 31: non his instrui cultus suos, Tac. ann. 13, 13. – v. lebl. Ggstdn., c. triumphi, Vell.: aedes neque laxitate neque cultu conspicuae, Suet.: vehiculum cultu haud sane a vilioribus abhorrens, Curt.: arma quoque ad pristinum refecta sunt cultum, Curt. – übtr., der Schmuck der Rede, scribere non sine cultu et nitore, Quint.: carere cultu ac sententiis Atticis, Quint.: locus
    ————
    exquisite et poëtico cultu enituit, Tac. dial. – b) die Pflege, Behandlung durch Kunst, Unterweisung, Unterricht usw., die Ausbildung, Bildung, dah. auch die geistige Erziehung, animorum corporumque c., Liv.: c. ingenii, Gell.: doctrina rectique cultus, Hor. – absol., quid tam dignum cultu atque labore ducamus, quam etc., Quint.: aspera sano levare cultu, Hor.: genus hominum ad honestatem natum malo cultu corruptum, Cic.: de natura cultuque eius pauca dicere, Sall.: homines a fera agrestique vita ad hunc humanum cultum civilemque deducere, zu diesem Zustand menschlicher u. staatlicher Kultur, Cic.: cultui est hoc legisse, Gell.: cultum liberorum procurare, Gell. – c) die Gewöhnung, gens aspera cultu, Verg.: mit mos verb., Sitte und Zucht, Verg.
    2) die tätliche Pflege übh., a) durch unablässiges Üben, die Pflege, Übung, Beschäftigung mit usw., animi, geistige Übung, geistige Beschäftigung, Cic. de fin. 5, 54: studiorum liberalium, Sen. de brev. vit. 18, 4: cultus et studium philosophiae, Gell. 10, 22, 2: litterarum, Iustin. 9, 8, 18. Gell. 14, 6, 1: quos (barbaros reges) nulla eruditio, nullus litterarum cultus imbuerat, Sen. de ira 3, 17, 1. – b) durch Verehrung, α) einer Gottheit, die Verehrung, Anbetung, der Kultus, der Dienst (Ggstz. contemptus, Lact. 5, 19, 11), c. deorum, Cic.: c. numinum, Tac.: religio veri dei cultus est, superstitio falsi, Lact.: alqm ad deorum
    ————
    cultum erudire, Cic.: animos hominum a cultu deorum avocare, Val. Max.: institutum deorum cultum omittere, Val. Max.: deficere a cultu idolorum, Lact.: cultui Christiano adhaerere, Amm.: primus est deorum cultus deos credere, Sen. – im Plur., deorum cultus religionumque sanctitates, Cic.: cultus iusti ac pii, Lact. – u. die verehrende Ausübung, c. religionis, Augustin. de divin. daem. no. 3 in.: exquisitus religionis c., Val. Max. 5, 2, 1: exquisitus et novus religionis c., Val. Max. 2, 4, 4. – β) eines Menschen, die Verehrung, die Achtungsbezeigung, die jmdm. dargebrachte Huldigung, c. meus, die mir dargebr. H., Tac.: c. sui, Tac. – benevolis officium et diligens tribuitur cultus, Cic.: observantia, per quam homines aliquā dignitate antecedentes cultu quodam et honore dignantur, Cic.
    ————————
    3. cultus, a, um (*culo, wov. occulo) = occultus, ganz unbemerkt, Vopisc. Aurel. 24, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cultus

  • 18 eniteo

    ē-niteo, tuī, ēre, erglänzen, hervorglänzen, -schimmern, -leuchten, sich in vollem Glanze zeigen, I) eig.: enitet myrtus floridis ramulis, Catull.: enitet campus, Verg.: enitet caelum, der H. klärt sich auf, Gell. – II) übtr.: Crassi magis enitebat oratio, Cic.: quo in bello virtus enituit egregia M. Catonis, Cic.: in eo bello et virtus et fortuna enituit Tulli, Liv.: et ne carmen quidem sani coloris enituit, selbst nicht der Poesie blieb eine freudige Lebensfrische, Petron.: sive locus exquisito et poëtico cultu enituit, Tac. dial. – v. Pers., ille in sua pictura nobilis enitet, Cic.: enituit aliquis in bello, sed obsolevit in pace, Plin. pan.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > eniteo

  • 19 acchetare

    acchetare
    acchetare [akke'ta:re]
     verbo transitivo
    poetico, letterario beruhigen
     II verbo riflessivo
    -rsi sich beruhigen

    Dizionario italiano-tedesco > acchetare

  • 20 adergere

    adergere
    adergere [a'dεrdlucida sans unicodeʒfontere] <adergo, adersi, aderto>
      poetico, letterario
     verbo transitivo
    erheben
     II verbo riflessivo
    -rsi sich erheben

    Dizionario italiano-tedesco > adergere

См. также в других словарях:

  • poético- — ❖ ♦ Élément d adjectifs composés, tiré de poétique. || Ex. : poético burlesque (à la fois poétique et burlesque, plaisant); poético comique, musical, mystique, politique, réaliste, satirique, scientifique, etc. 1 C est tout à fait le genre d… …   Encyclopédie Universelle

  • poético — poético, ca (Del lat. poetĭcus, y este del gr. ποιητικός). 1. adj. Perteneciente o relativo a la poesía. 2. Que manifiesta o expresa en alto grado las cualidades propias de la poesía, en especial las de la lírica. 3. Que participa de las… …   Diccionario de la lengua española

  • poetico — /po ɛtiko/ [dal lat. pōĕticus, gr. poiētikós, der. di poiētḗs poeta ] (pl. m. ci ). ■ agg. 1. (lett.) a. [che riguarda il poeta e la poesia intesa come creazione e arte letteraria: vena p. ] ▶◀ lirico. b. [scritto in versi: componimento p. ]… …   Enciclopedia Italiana

  • poético — adj. 1. Relativo à poesia. 2.  [Figurado] Inspirador. 3. Que nos induz a fazer versos. 4. Inspirado, sublime …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • poetico — po·è·ti·co agg., s.m. AU I. agg. I 1. relativo alla poesia; che è riconducibile in qualche modo al genere letterario della poesia; che costituisce poesia: linguaggio poetico, esigenze poetiche, la produzione poetica del Cinquecento | che ha… …   Dizionario italiano

  • poético — (Del lat. poeticus .) ► adjetivo 1 POESÍA De la poesía. 2 Que tiene características o propiedades de la poesía: ■ utiliza un lenguaje muy poético. SINÓNIMO lírico * * * poético, a (del lat. «poetĭcus», del gr. «poiētikós») adj. Dotado de poesía:… …   Enciclopedia Universal

  • poetico — {{hw}}{{poetico}}{{/hw}}A agg.  (pl. m. ci ) 1 Del poeta: estro poetico | (est.) Che nasce dall immaginazione del poeta: un personaggio poetico e non storico. 2 Della poesia: licenza poetica | (est.) Che suscita emozioni, sentimenti delicati:… …   Enciclopedia di italiano

  • poético — {{#}}{{LM P30852}}{{〓}} {{SynP31592}} {{[}}poético{{]}}, {{[}}poética{{]}} ‹po·é·ti·co, ca› {{《}}▍ adj.{{》}} {{<}}1{{>}} De la poesía, relacionado con ella, o con rasgos propios de este género literario. {{<}}2{{>}} Apto o conveniente para este… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • poético — adj Que se refiere a la poesía o resulta bello, armonioso, equilibrado y lleno de pasión: forma poética, imágenes poéticas, lenguaje poético, un paisaje muy poético …   Español en México

  • poético — (adj) (Básico) relacionado con un tipo de creación literaria llamado poesía Ejemplos: Esta tarde vamos a un recital poético organizado por autores locales. En su trabajo presentó una visión muy poética del amor y la amistad. Colocaciones: prosa… …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • poetico — pl.m. poetici sing.f. poetica pl.f. poetiche …   Dizionario dei sinonimi e contrari

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»