-
1 pozbawić się
сов.лиши́ть себя́pozbawić się się życia — лиши́ть себя́ жи́зни
pozbawić się się przyjemności — лиши́ть себя́ удово́льствия
Syn: -
2 pozbawić\ się
сов. лишить себя;\pozbawić\ się się życia лишить себя жизни; \pozbawić\ się się przyjemności лишить себя удовольствия
+ odebrać sobie
См. также в других словарях:
pozbawiać się – pozbawić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} pozbawiać czegoś samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pozbawiać się przyjemności, rozrywki. Pozbawić się środków do życia. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pozbawić — dk VIa, pozbawićwię, pozbawićwisz, pozbawićbaw, pozbawićwił, pozbawićwiony pozbawiać ndk I, pozbawićam, pozbawićasz, pozbawićają, pozbawićaj, pozbawićał, pozbawićany «spowodować utratę czegoś, przyczynić się do utraty czegoś przez kogoś lub przez … Słownik języka polskiego
wymordować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zwykle o wielu osobach: mordując się nawzajem, pozbawić się życia; pozabijać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Członkowie gangów wymordowali się w walce o wpływy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
odebrać — dk IX, odbiorę, odbierzesz, odbierz, odebraćbrał, odebraćbrany odbierać ndk I, odebraćam, odebraćasz, odebraćają, odebraćaj, odebraćał, odebraćany 1. «wziąć od kogoś swoją rzecz, którą się komuś pożyczyło, podarowało lub którą ktoś zabrał, wziął… … Słownik języka polskiego
zamęczyć — dk VIb, zamęczyćczę, zamęczyćczysz, zamęczyćmęcz, zamęczyćczył, zamęczyćczony zamęczać ndk I, zamęczyćam, zamęczyćasz, zamęczyćają, zamęczyćaj, zamęczyćał, zamęczyćany 1. «męcząc, torturując kogoś pozbawić go życia» Zamęczyć kogoś głodem,… … Słownik języka polskiego
zamordować — dk IV, zamordowaćduję, zamordowaćdujesz, zamordowaćduj, zamordowaćował, zamordowaćowany «pozbawić kogoś życia w sposób przestępczy, dokonać na kimś mordu, zabić kogoś» Zamordować kogoś bestialsko, skrytobójczo, z premedytacją, z zimną krwią.… … Słownik języka polskiego
wyrok — m III, D. u, N. wyrokkiem; lm M. i 1. «w procesie karnym: orzeczenie sądu dotyczące winy lub kary; w procesie cywilnym: orzeczenie sądu rozstrzygające spór» Łagodny, surowy, sprawiedliwy wyrok. Wyrok skazujący, uniewinniający. Wyrok na… … Słownik języka polskiego
zagnieść — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zagniatać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zagnieść II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vc {{/stl 8}}{{stl 7}} gniotąc, zniszczyć coś lub pozbawić kogoś życia : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… … Słownik języka polskiego
wyrzucić — 1. Wyrzucać (coś) z siebie «wypowiadać, wykrzykiwać coś, zwykle szybko»: Rozmowa okazała się niemożliwa, więc tylko podniosłam rękę i pogłaskałam krótkie kręcone włosy. Jednak dziewczyna pod wpływem mojego gestu zwinęła się nagle jak w spazmie… … Słownik frazeologiczny