-
1 powalić
глаг.• валить• валиться• возложить• выбрасывать• заложить• падать• повалить• положить• постелить• постлать• уложить* * *powal|ić\powalićony сов. 1. повалить, свалить; опрокинуть;\powalić drzewo свалить дерево;
\powalić kogoś na ziemię повалить кого-л. на землю;2. сразить; \powalić celnym strzałem сразить метким выстрелом+1. obalić, przewrócić
* * *powalony сов.1) повали́ть, свали́ть; опроки́нутьpowalić drzewo — свали́ть де́рево
powalić kogoś na ziemię — повали́ть кого́-л. на зе́млю
2) срази́тьpowalić celnym strzałem — срази́ть ме́тким вы́стрелом
Syn:obalić, przewrócić 1)
См. также в других словарях:
powalić — dk VIa, powalićlę, powalićlisz, powalićwal, powalićlił, powalićlony rzad. powalać ndk I, powalićam, powalićasz, powalićają, powalićaj, powalićał, powalićany 1. «przewrócić kogoś lub coś, spowodować czyjś upadek; zwalić z nóg, obalić» Powalić… … Słownik języka polskiego
obalać — ndk I, obalaćam, obalaćasz, obalaćają, obalaćaj, obalaćał, obalaćany obalić dk VIa, obalaćlę, obalaćlisz, obal, obalaćlił, obalaćlony, częściej dk «silnym uderzeniem wytrącić kogoś lub coś z pozycji pionowej, spowodować upadek, przewrócić siłą;… … Słownik języka polskiego
zwalić — dk VIa, zwalićlę, zwalićlisz, zwal, zwalićlił, zwalićlony zwalać ndk I, zwalićam, zwalićasz, zwalićają, zwalićaj, zwalićał, zwalićany 1. «waląc, rzucając, zgromadzić coś w jednym miejscu, zsypać razem, bezładnie; zrzucić z góry na dół» Zwalić… … Słownik języka polskiego
