-
1 potłuc
pf.- tłukę -tłuczesz - tłukł1. (= rozbić na kawałki) smash, shatter, break.2. (= spowodować obrażenia) hurt.3. pot. (= zbić) beat (up).pf.1. (= rozbić się) get broken l. smashed.2. (= odnieść obrażenia) get hurt l. injured.3. pot. (= pobić siebie nawzajem) beat l. hurt each other l. one another.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > potłuc
-
2 potłuc
глаг.• разбить* * *potłu|c\potłuckę, \potłuccze, \potłuckł, \potłucczony сов. 1. разбить; перебить;\potłuc naczynia перебить посуду;
2. kogo разг. побить, избить, поколотить;3. со разг. удариться чем, ушибиться; \potłuc sobie głowę разбить себе голову, удариться головой+1. rozbić, porozbijać 2. poturbować, stłuc 3. uderzyć się
* * *potłukę, potłucze, potłukł, potłuczony сов.1) разби́ть; переби́тьpotłuc naczynia — переби́ть посу́ду
2) kogo разг. поби́ть, изби́ть, поколоти́ть3) co разг. уда́риться чем, ушиби́тьсяpotłuc sobie głowę — разби́ть себе́ го́лову, уда́риться голово́й
Syn: -
3 potłuc
2) ( spowodować obrażenia)\potłuc sobie coś sich +dat etw aufschlagen [ lub prellen]II. vr1) ( rozbić się) naczynie: zerbrechen2) ( doznać obrażeń) człowiek: sich +akk verletzen -
4 potłuc
1. потовкти; порозбивати;2. побити (розм.) -
5 potłuc się
сов.1) разби́тьсяpotłuc się się w drobne kawałki — разби́ться вдре́безги
2) ( doznać obrażeń) уда́риться, ушиби́ться, расшиби́тьсяSyn:porozbijać się, rozbić się 1) -
6 potłuc\ się
сов. 1. разбиться;\potłuc\ się się w drobne kawałki разбиться вдребезги;
2. (doznać obrażeń) удариться, ушибиться, расшибиться;3. разг. (wzajemnie) побить (поколотить) друг друга, подраться+1. porozbijać się, rozbić się
-
7 potłuc się
-kę, -czesz, -kł, -kła, -kli; pt; vr perfThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > potłuc się
-
8 potłuc się
потовктися, порозбиватися -
9 расшибиться
-
10 ушибиться
potłuc się, ( больным местом) urazić się, uderzyć się -
11 roztłuc
roztłu|c\roztłuckę, \roztłuccze, \roztłuckł, \roztłucczony сов. разбить, расколоть+potłuc, stłuc
* * *roztłukę, roztłucze, roztłukł, roztłuczony сов.разби́ть, расколо́тьSyn: -
12 fatalnie
adv. grad. 1. (źle) [grać, prowadzić] dismally, miserably; [czuć się, wyglądać] awful adj., terrible adj.- wciąż fatalnie mówi po francusku his French is still terrible- był fatalnie ubrany he was atrociously dressed- fatalnie to rozegrał he played his cards very badly przen.- koncert wypadł fatalnie the concert was a dismal failure2. (niefortunnie) unfortunately 3. (tragicznie w skutkach) [potłuc się] badly; [skończyć się] badly, disastrously- fatalnie upaść to take a bad fall- fatalnie skończyć to come to a bad end* * *adv(mówić, pisać) awfullyfatalnie się składa — this is very lub most unfortunate
* * *adv.1. (= bardzo źle) awfully, appallingly, disastrously; czuć się fatalnie feel awful; to się fatalnie składa this is very unfortunate.2. fatally, fatefully.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > fatalnie
-
13 porozbijać
pf.1. (= potłuc) smash, shatter.2. (= zranić) smash.3. (= rozstawić) (obóz, namioty) pitch up.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > porozbijać
-
14 перебить
глаг.• niszczyć• porozbijać• przetrącić• wymordować* * *namordować, (много чего-л.) natłuc, porznąć, (поку́пку) podkupić, (всех, многих) pomordować, potłuc, potracić, przebić, przetrącić, wybić, wymordować, wytłuc -
15 побить
-
16 подраться
wziąć się za czuby, pobić się, ( о птицах) poczubić się, potłuc się -
17 разбиться
( в большом количестве) natłuc się, potłuc się, roztrzaskać się, rozbić się, roztłuc się, stłuc się, strzaskać się, zbić się -
18 roztłuc się
-
19 roztłuc\ się
сов. разбиться, расколоться+potłuc się, stłuc się
-
20 entzwei
entzwei sein — potłuc się, rozbić się
- 1
- 2
См. также в других словарях:
potłuc — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vd, potłuctłukę, potłuctłucze, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłukli, potłuctłuczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stłuc, rozbić na kawałki, zwykle wiele przedmiotów, lub zniszczyć,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
potłuc — dk XI, potłuctłukę, potłuctłuczesz, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłuczony, potłuctłukłszy 1. «rozbić na kawałki (zwykle kilka przedmiotów kolejno) albo bijąc w coś zniszczyć, uszkodzić w wielu miejscach; porozbijać» Potłuc talerze, szklanki.… … Słownik języka polskiego
potłuc — O dupę potłuc, o kant dupy potłuc zob. dupa 4 … Słownik frazeologiczny
potłuc się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o rzeczach kruchych, pękających: rozbić się, rozlecieć się na kawałki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szklanki potłukły się. Waza się potłukła. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
moć o kant dupy potłuc — Być do niczego; być bezużytecznym Eng. Someone has no benefit from something which turned out) To be bad, worthless, or useless … Słownik Polskiego slangu
dupa — 1. wulg. Dać dupy a) «odbyć z kimś stosunek seksualny» b) «poddać się, przegrać»: Życie jest za długie, żeby nie dać w nim dupy i każdy w końcu wpada w jakąś pułapkę. M. Miller, Milion. 2. wulg. Do dupy «do niczego»: (...) zaczął się tłumaczyć,… … Słownik frazeologiczny
porozbijać — dk I, porozbijaćam, porozbijaćasz, porozbijaćają, porozbijaćaj, porozbijaćał, porozbijaćany 1. «rozbić, potłuc (kolejno) wiele czegoś» W złości porozbijał sprzęty. Wszystkie drzwi w domu były porozbijane. 2. «o wielu osobach: uszkodzić jakąś… … Słownik języka polskiego
poturbować — dk IV, poturbowaćbuję, poturbowaćbujesz, poturbowaćbuj, poturbowaćował, poturbowaćowany «pobić, potłuc» Poturbowany w czasie bójki, bijatyki. poturbować się 1. «pobić, stłuc się wzajemnie» Chłopcy poturbowali się podczas przerwy. 2. «ulec silnym… … Słownik języka polskiego
kant — 1. pot. Postawić się, stawiać się kantem «ostro, stanowczo sprzeciwić się czemuś, hardo wystąpić»: Co ona ci się tak stawia kantem, weź się za nią ostro, bo potem będą jeszcze większe kłopoty. Roz bezp 1998. 2. pot. Robić kanty «oszukiwać»: No –… … Słownik frazeologiczny
boleśnie — boleśnieej 1. «sprawiając ból» Potłuc się, skaleczyć się boleśnie. 2. «sprawiając przykrość» Dotknąć, ugodzić, urazić boleśnie słowami. 3. «w sposób świadczący o przeżywanym bólu; żałośnie, smutno» Łkać, płakać, szlochać boleśnie … Słownik języka polskiego
drobno — drobnoniej przysłów. od drobny (tylko w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Drobno pokroić, potłuc coś. Drobno zadrukowana książka. b) w zn. 2: Drobno zmielona kawa, kasza … Słownik języka polskiego