posyłać

См. также в других словарях:

• posyłać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, posyłaćam, posyłaća, posyłaćają, posyłaćany {{/stl 8}}– posłać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, poślę, pośle, posyłaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} polecać, nakazywać komuś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• posyłać – posłać — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}do diabła [do czorta i in.] {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} w gniewie powiedzieć komuś, żeby sobie poszedł, żeby się wynosił : {{/stl 7}}{{stl 10}}Posłał go do diabła (licha), bo nie mógł znieść… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• posyłać – posłać całusa — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}} wykonać w czyjąś stronę gest naśladujący całowanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Posłała mu całusa, stojąc w oknie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• posyłać — Posłać kogoś do grobu, posp. do piachu «zabić kogoś» Kogoś to jak po śmierć posłać; kogoś tylko po śmierć posłać zob. śmierć 5. Posłać coś do lamusa zob. lamus 3. Posłać kogoś do diabła, w diabły, do wszystkich diabłów, do stu diabłów zob. diabeł …   Słownik frazeologiczny

• posyłać — → I posłać …   Słownik języka polskiego

• posłać — I dk IX, poślę, poślesz, poślij, posłaćsłał, posłaćsłany posyłać ndk I, posłaćam, posłaćasz, posłaćają, posłaćaj, posłaćał, posłaćany 1. «wyprawić kogoś dokądś, do kogoś w jakimś celu, z jakimś poleceniem; polecić komuś, żeby załatwił gdzieś… …   Słownik języka polskiego

• nasyłać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nasyłaćam, nasyłaća, nasyłaćają, nasyłaćany {{/stl 8}}– nasłać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, naślę, nasyłaćnaśle, nasyłaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} posyłać, wysyłać kogoś …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kształcić — ndk VIa, kształcićcę, kształcićcisz, kształć, kształcićcił, kształcićcony 1. «przekazywać komuś pewien zasób wiedzy, umiejętności, wiadomości w jakiejś dziedzinie; uczyć kogoś, posyłać do szkół na naukę» Wyższe uczelnie kształcą tysiące studentów …   Słownik języka polskiego

• oczko — n II, N. oczkokiem; lm M. oczkoka, D. oczek 1. lm M. oczkoka a. oczkoki «małe oko; pieszczotliwie o oku» Małe, chytre, rozbiegane oczka. Piwne oczka dziecka. Zamknij oczka i śpij. ∆ Pawie oczko a) «mieniące się tęczowo kółko na końcu piór… …   Słownik języka polskiego

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

• przedszkole — n I; lm D. przedszkoleli «placówka wychowawcza dla dzieci w wieku od trzech do siedmiu lat, w której dzieci przebywają kilka godzin dziennie» Dzieci chodzą do przedszkola. Posyłać, odprowadzać dziecko do przedszkola …   Słownik języka polskiego