-
1 durchsetzen
-
2 durchsetzen
sich durchsetzen mit etwas postawić pf na swoim, dopiąć pf swego -
3 Kopf
Kopf m (Kopf[e]s; Köpfe) głowa (a fig); dim, a BOT, TECH główka; MIL, TECH a głowica; fam. iron łepetyna, mózgownica; →LINK="Briefkopf" Briefkopf,LINK="Nagelkopf" Nagelkopf usw;ein kluger Kopf człowiek z głową, tęga głowa;den Kopf schütteln kręcić ( verneinend przecząco) głową;den Kopf hängen lassen posmutnieć pf, fam. spuścić pf nos na kwintę;fam. fig hier steht alles Kopf tu jest urwanie głowy;ich weiß nicht, wo mir der Kopf steht od tego wszystkiego kręci mi się w głowie;jemandem den Kopf waschen fam. fig zmyć k-u głowę;den Kopf verlieren <s>tracić głowę;seinen Kopf durchsetzen postawić pf na swoim;seinen Kopf anstrengen fam. ruszyć mózgownicą;Kopf hoch! głowa do góry!;fam. auf den Kopf stellen ( etwas suchen) wywracać <- wrócić> do góry nogami; Fakten przekręcać <- cić>;fam. jemandem auf dem Kopf herumtanzen jeździć k-u po głowie;nicht auf den Kopf gefallen sein mieć swój rozum;fam. sein ganzes Geld auf den Kopf hauen wydać pf ostatni grosz;bis über den Kopf po uszy;jemandem durch den Kopf gehen chodzić k-u po głowie;im Kopf rechnen obliczać <- czyć> w pamięci;im Kopf behalten zapamiętać pf;fam. nicht ganz richtig im Kopf sein mieć nie po kolei w głowie;das will mir nicht in den Kopf to mi się nie mieści w głowie;mit dem Kopf durch die Wand wollen walić głową w mur;von Kopf bis Fuß od stóp do głów;jemanden vor den Kopf stoßen dotknąć, urazić k-o;jemandem zu Kopf steigen uderzyć pf k-u do głowy
См. также в других словарях:
stawiać – postawić na swoim — {{/stl 13}}{{stl 7}} dzięki swojemu uporowi, pokonując trudności, osiągać to, co się zamierzyło; realizować swoją wolę wbrew sprzeciwom : {{/stl 7}}{{stl 10}}Postawiła na swoim. Rodzice zgodzili się, żeby studiowała w Warszawie. Ktoś zawsze… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
postawić — 1. Postawić gdzieś stopę, nogę (pierwszy raz) «być gdzieś, znaleźć się gdzieś (po raz pierwszy)»: (...) człowiek po raz pierwszy w dziejach ludzkości miał zamiar postawić stopę na Księżycu. C. Kuriata, Spowiedź. Niemal od pierwszej chwili, gdy… … Słownik frazeologiczny
swój — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. M. m swój, n swoje || swe, ż swoja || swa, D. m n swojego || swego, ż swojej || swej, C. m n swojemu || swemu, ż swojej || swej, B. mż = D., mnż n = M., ż swoją || swą, N. m n swoim || swym, ż swoją || swą, Mc. m n… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cel — 1. Chybić celu «nie osiągać zamierzonego efektu»: Tym wszakże razem zamierzona złośliwość agenta chybiła celu, Jakuci bowiem życzliwiej spojrzeli na Smugę. A. Szklarski, Wyprawa. 2. Dopiąć, dosięgnąć celu «osiągnąć zamierzony skutek działań,… … Słownik frazeologiczny
chcieć — ndk, chcę, chcesz, chciej, chciał, chcieli, chciany 1. «mieć chęć, ochotę, wolę; pragnąć, życzyć sobie; także: zamierzać» Chcieć chleba. Chcieć wyjechać. Chcieć jak najlepiej. Chcieć, żeby było lepiej. Człowiek chcący spokoju. Urodzić dziecko nie … Słownik języka polskiego
dokazać — dk IX, dokazaćkażę, dokazaćkażesz, dokazaćkaż, dokazaćał dokazywać ndk VIIIa, dokazaćzuję, dokazaćzujesz, dokazaćzuj, dokazaćywał 1. «osiągnąć zamierzony cel; dokonać, dopiąć czegoś» Pragnąć dokazać czegoś. Z trudem czegoś dokazać. ◊ Dokazać cudu … Słownik języka polskiego
dopiąć — dk Xc, dopiąćpnę, dopiąćpniesz, dopiąćpnij, dopiąćpiął, dopiąćpięła, dopiąćpięli, dopiąćpięty, dopiąćpiąwszy dopinać ndk I, dopiąćam, dopiąćasz, dopiąćają, dopiąćaj, dopiąćał, dopiąćany 1. «zapiąć coś do końca, dokładnie, całkowicie» Dopiąć… … Słownik języka polskiego
kieł — m IV, D. kła, Ms. kle; lm M. kły, D. kłów 1. «u ssaków: ząb znajdujący się między siekaczami a zębami trzonowymi, zwykle stożkowaty i wyższy od pozostałych» Białe, ostre, potężne kły dzika, lwa, tygrysa, wilka, zwierząt. Błyskać groźnie kłami.… … Słownik języka polskiego
przeforsować — dk IV, przeforsowaćsuję, przeforsowaćsujesz, przeforsowaćsuj, przeforsowaćował, przeforsowaćowany przeforsowywać ndk VIIIa, przeforsowaćowuję, przeforsowaćowujesz, przeforsowaćowuj, przeforsowaćywał, przeforsowaćywany 1. «przeprowadzić coś wbrew… … Słownik języka polskiego
przeprowadzić — dk VIa, przeprowadzićdzę, przeprowadzićdzisz, przeprowadzićwadź, przeprowadzićdził, przeprowadzićdzony przeprowadzać ndk I, przeprowadzićam, przeprowadzićasz, przeprowadzićają, przeprowadzićaj, przeprowadzićał, przeprowadzićany 1. «przebyć jakąś… … Słownik języka polskiego