-
1 punta
f 1) връх, острие; 2) край на нещо; la punta del pie върха на крака; la punta del banco края на пейката; 3) издатина, ръб; 4) угарка на цигара; 5) отлъчен от стадото добитък; 6) множество (хора, животни, предмети); 7) разклонение на рогата на елен; 8) рога на бик; 9) малък гвоздей; 10) земя, вдадена в морето; 11) край, връх на дърво; 12) кисел привкус (на вино и др.); 13) лов. спиране на ловджийско куче при преследване на дивеч; 14) прен. pl наченки на морални или интелектуални качества (малко); 15) спорт. нападател, острие (във футбола); 16) спорт. финално изкачване на връх (в алпинизма); 17) pl дантела; назъбена рамка; 18) извор на река, ручей и др.; acabar en punta una cosa разг. свършвам зле; a punta de lanza прен. твърдо, сурово (с гл. llevar); a punta pala прост. в изобилие; a torna punta прен., разг. взаимно; de punta a cabo (punta) открай докрай; de punta en blanco а) въоръжен до зъби (с гл. armar); б) прен., разг. според етикета, наконтен (с гл. estar, ir, ponerse); в) прен. открито, директно; estar de punta con прен., разг. на нож съм, скаран съм с някого; ser de punta прен. изявен, на преден план съм; tener en la punta de la lengua а) прен. на върха на езика ми е, готов съм да кажа нещо; б) прен. малко остава да се сетя; tener (sus) puntas y ribetes прен., разг. имам качества или недостатъци; hacer punta uno прен. а) пръв се отправям, насочвам; б) прен. открито се противопоставям на някого; в) прен. изпъквам сред останалите (с облекло, образованост и др.); sacar punta a una cosa а) разг. приписвам намерение или значение, което не съществува; б) използвам с различно предназначение; por la otra punta прен., разг. напротив, изобщо не е така.
См. также в других словарях:
punta — (Del lat. puncta, t. f. de tus, part. pas. de pungĕre, picar, punzar). 1. f. Extremo agudo de un arma blanca u otro instrumento con que se puede herir. 2. Extremo de algo. La punta del pie. [m6]La punta del banco. 3. Colilla de un cigarro. 4.… … Diccionario de la lengua española
punta — (Del bajo lat. puncta, estocada.) ► sustantivo femenino 1 Extremo agudo de un instrumento con que se puede herir: ■ se clavó la punta de las tijeras en el dedo. 2 Extremo de cualquier cosa: ■ prefiero la punta del pan; se ha roto la punta del… … Enciclopedia Universal
punta — {{＃}}{{LM P32275}}{{〓}} {{SynP33041}} {{［}}punta{{］}} ‹pun·ta› {{《}}▍ s.com.{{》}} {{＜}}1{{＞}} {{♂}}En fútbol,{{♀}} jugador que ocupa las posiciones de ataque con la misión de marcar goles. {{《}}▍ s.f.{{》}} {{＜}}2{{＞}} Extremo o parte final de… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
punta — sustantivo femenino 1. Extremo agudo o más fino de una cosa, generalmente alargado: la punta de la navaja, la punta de la espada, la punta de la aguja, la punta de la barra, la punta del cuchillo, la punta del dardo, la punta del lápiz, la pun ta … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
punta — s. antonomasia por punta de la polla. ❙ «Los hermanos Pinzones eran unos [...] marineros. / Conquistaron la Saboya con la punta de la [...] espada.../» Canción popular estudiantil. 2. ponerse, ir de punta en blanco expr. elegante. ❙ «Van de punta … Diccionario del Argot "El Sohez"
PONER — (Del lat. ponere, colocar.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 Colocar en un lugar a una persona o una cosa: ■ me puse en un rincón para dejar pasar a los niños; puso el libro en la estantería. SINÓNIMO instalar situar ANTÓNIMO quitar retirar 2 … Enciclopedia Universal
poner — (Del lat. ponere, colocar.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 Colocar en un lugar a una persona o una cosa: ■ me puse en un rincón para dejar pasar a los niños; puso el libro en la estantería. SINÓNIMO instalar situar ANTÓNIMO quitar retirar 2 … Enciclopedia Universal
arreglar — ► verbo transitivo 1 Ordenar, componer, ajustar una cosa: ■ arregló la habitación; me arreglaron el precio de los muebles; le arregló la falda. ANTÓNIMO desordenar ► verbo transitivo/ pronominal 2 Someter una cosa a una regla, ley o costumbre: ■… … Enciclopedia Universal
vestir — (Del lat. vestire.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 INDUMENTARIA Y MODA Cubrir el cuerpo de una persona con un vestido: ■ le costó mucho vestir al niño; se suele vestir muy bien. SE CONJUGA COMO pedir 2 Cubrir una cosa con otra para adornarla: ■ … Enciclopedia Universal
presumir — (Del lat. praesumere, tomar de antemano.) ► verbo intransitivo 1 Hacer ostentación de una cualidad o cosa: ■ Juan presume de inteligente. IRREG. participio .tb: presunto SINÓNIMO alardear 2 Cuidar una persona mucho su aspecto para resultar más… … Enciclopedia Universal
Uña — (Del lat. ungula.) ► sustantivo femenino 1 ANATOMÍA Placa córnea que recubre la parte superior de las extremidades de los dedos de las personas y de algunos animales por encima de las yemas. 2 Trozo saliente de algunas cosas de forma parecida a… … Enciclopedia Universal
