-
1 polecenie
сущ.• воспитание• заказ• инструктаж• инструкция• команда• образование• обучение• объединение• орден• ордер• памятка• повеление• порядок• последовательность• предписание• приказ• приказание• просвещение• распоряжение• рекомендация• учёба* * *poleceni|e☼ поручение; распоряжение, приказ ♂;\polecenie pisemne (na piśmie) письменное распоряжение;
z czyjegoś \poleceniea а) по чьему-л. поручению;б) по чьёй-л. рекомендации;wydać \polecenie распорядиться
+ zlecenie, rozporządzenie, rozkaz* * *споруче́ние; распоряже́ние, прика́з mpolecenie pisemne (na piśmie) — пи́сьменное распоряже́ние
z czyjegoś polecenia — 1) по чьему́-л. поруче́нию; 2) по чье́й-л. рекоменда́ции
wydać polecenie — распоряди́ться
Syn: -
2 polecenie
-nia, -nia; gen pl -ń; nt( rozkaz) command, order; ( rekomendacja) recommendation* * *n.1. (= nakaz) command, order; wykonać polecenie carry out an order; na czyjeś polecenie by order of sb; stosować się do czyichś poleceń follow sb's orders.2. (= rekomendacja) recommendation; godny polecenia recommendable; z czyjegoś polecenia on sb's recommendation.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > polecenie
-
3 polecenie
polecenie n (-a) (zlecenie) Anweisung f, Auftrag m;z polecenia auf Empfehlung -
4 polecenie
polecenie [pɔlɛʦ̑ɛɲɛ] ntz czyjegoś polecenia auf jds Empfehlung -
5 polecenie
1. commission2. instruction3. message4. ordre5. recommandation -
6 polecenie
1 eagar 2 ordú -
7 polecenie
rekomendacija -
8 polecenie
с1. рекомендація;2. доручення; наказ;3. команда -
9 polecenie
1 pakisuyò2 tagubilin -
10 polecenie
buýruk; buýurmak; düzgün; düzgünnyzam; düzgün-tertip; giriş; höküm; instruksiýa; komandowanie; narýad; orden; rekomendasiýa; sargamak; sarmak; söz; tälim; tertip; tertip-düzgün; wagyz-nesihat; zakaz; zakaznoý -
11 polecenie
εντολή -
12 polecenie
הצלמה -
13 polecenie dozorowane
• guarded commandSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > polecenie dozorowane
-
14 polecenie dyrektywne asemblera
• assembler directive commandSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > polecenie dyrektywne asemblera
-
15 polecenie menu
• menu commandSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > polecenie menu
-
16 polecenie niedostępne
• unavailable commandSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > polecenie niedostępne
-
17 polecenie przychodzące
• inbound commandSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > polecenie przychodzące
-
18 polecenie rezydentne
• resident commandSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > polecenie rezydentne
-
19 polecenie urządzenia
• device commandSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > polecenie urządzenia
-
20 polecenie wewnętrzne
• internal commandSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > polecenie wewnętrzne
См. также в других словарях:
polecenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. polecić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} czyjaś ustna rekomendacja, dobra opinia : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
polecenie — n I 1. rzecz. od polecić Polecenie tej sprawy innej osobie okazało się konieczne. 2. lm D. polecenieeń «zlecenie, rozporządzenie, rozkaz» Dostać, otrzymać polecenie. Spełniać, wykonywać czyjeś polecenia. Załatwić coś zgodnie z poleceniem. 3. blm… … Słownik języka polskiego
nakaz — m IV, D. u, Ms. nakazzie; lm M. y 1. «ustne lub pisemne polecenie, któremu trzeba się podporządkować; rozporządzenie, rozkaz, zarządzenie» Nakaz urzędowy. Nakaz opuszczenia mieszkania, stawienia się na rozprawie. Dostać, otrzymać jakiś nakaz. ∆… … Słownik języka polskiego
przekazać — dk IX, przekazaćkażę, przekazaćkażesz, przekazaćkaż, przekazaćał, przekazaćany przekazywać ndk VIIIa, przekazaćzuję, przekazaćzujesz, przekazaćzuj, przekazaćywał, przekazaćywany 1. «oddając powierzyć komuś coś» Przekazać majątek, pieniądze.… … Słownik języka polskiego
rozporządzić — dk VIa, rozporządzićdzę, rozporządzićdzisz, rozporządzićrządź, rozporządzićdził, rozporządzićdzony rozporządzać ndk I, rozporządzićam, rozporządzićasz, rozporządzićają, rozporządzićaj, rozporządzićał, rozporządzićany 1. «wydać polecenie co do… … Słownik języka polskiego
komenda — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. komendandzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} krótki rozkaz wzywający do zrobienia lub zaprzestania robienia czegoś, wydawany przez osobę mającą władzę nad kimś lub nad… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skierowanie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. skierować. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}skierowanie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. skierowanieań {{/stl 8}}{{stl 7}} formalne polecenie na piśmie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szukać — 1. Nie mieć gdzieś czego szukać «być gdzieś zbędnym, nieprzydatnym, źle widzianym»: Drzwi zatrzasnęły się przed nosem Iw... Nie miała tu czego szukać. Służąca otrzymała widocznie polecenie, by nie wpuszczać jej za próg. A. Zaniewski, Król. 2.… … Słownik frazeologiczny
aresztować — dk a. ndk IV, aresztowaćtuję, aresztowaćtujesz, aresztowaćtuj, aresztowaćował, aresztowaćowany 1. «pozbawić (pozbawiać) wolności osobistej, osadzić (osadzać) w areszcie; uwięzić (więzić)» Aresztować kogoś za coś, na czyjeś polecenie. Aresztować… … Słownik języka polskiego
aresztowanie — n I rzecz. od aresztować Aresztowanie bezprawne, represyjne. Masowe aresztowania. Mieć polecenie aresztowania. Wydać nakaz aresztowania. Coś grozi aresztowaniem. Komuś grozi (zagraża) aresztowanie. Dokonano licznych aresztowań … Słownik języka polskiego
dyspozycja — ż I, DCMs. dyspozycjacji; lm D. dyspozycjacji (dyspozycjacyj) 1. «rozporządzenie, zarządzenie, polecenie; wskazówka co do wykonania czegoś» Wydała dyspozycje co do obiadu. ◊ Być do czyjejś dyspozycji «być gotowym do wypełnienia czyjegoś rozkazu,… … Słownik języka polskiego