-
1 poddawać
I. vt\poddawać kogoś/coś działaniu czegoś jdn/etw dem Einfluss von etw aussetzen\poddawać kogoś próbie jdn auf die Probe stellen, jdn testen\poddawać kogoś/coś krytyce/ocenie jdn/etw einer Kritik/Einschätzung unterziehen\poddawać coś pod dyskusję etw zur Diskussion stellen\poddawać coś pod głosowanie etw zur Abstimmung bringen\poddawać coś w wątpliwość etw in Zweifel ziehen, etw hinterfragen ( geh)3) ( podsuwać)\poddawać komuś temat jdm ein Thema eingeben ( geh)II. vr1) ( kapitulować) sich +akk ergeben, kapitulieren2) ( rezygnować) nachgeben\poddawać się czyjemuś urokowi/wpływowi jds Reiz/Einfluss erliegenpoddać się leczeniu sich +akk ärztlich behandeln lassenpoddać się operacji sich +akk einer Operation unterziehenpoddać się chorobie vor der Krankheit kapitulieren
См. также в других словарях:
poddać — dk I, poddaćdam, poddaćdasz, poddaćdadzą, poddaćdaj, poddaćdał, poddaćdany poddawać ndk IX, poddaćdaję, poddaćdajesz, poddaćwaj, poddaćwał, poddaćwany 1. «uznać za zwyciężonego w walce, oddać kogoś (np. ludność) albo coś (np. kraj) pod czyjeś… … Słownik języka polskiego
poddawać się – poddać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rezygnować z dalszej walki w obliczu przegranej, zdając się na łaskę wroga, przeciwnika; kapitulować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miasto poddało się wrogowi. Zawodnik poddał się. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lec — a. legnąć dk Vc, legnę, legniesz, legnij, legł, ległszy 1. książk. «położyć się na czymś, zwłaszcza położyć się z ulgą, zwalić się ciężko na posłanie, na ziemię itp.; rozciągnąć się, wyciągnąć się na czymś» Lec na łóżku, na trawie, na ziemi. Ktoś … Słownik języka polskiego
musieć — ndk VIIa, muszę, musiećsisz, musiećsiał, musiećsieli 1. «podlegać jakiejś konieczności, nie mieć wyboru, nie móc inaczej postąpić» Musi jechać do domu. Zostanę, jeśli będę musiał. Musi już wracać, bo kończy się urlop. Z braku broni miasto musiało … Słownik języka polskiego
spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… … Słownik języka polskiego
utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… … Słownik języka polskiego
znieść — dk XI, zniosę, zniesiesz, znieś, zniósł, zniosła, znieśli, zniesiony, zniósłszy znosić ndk VIa, znoszę, znieśćsisz, znoś, znieśćsił, znoszony 1. «zdjąwszy przenieść gdzieś; zestawić, zsadzić» Znieść dziecko ze schodów. Znieść rzeczy ze strychu.… … Słownik języka polskiego
iść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXd, idę, idzie, idź, szedł, szła, szli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczać się w określonym kierunku, stawiając nogi tak, że w każdej chwili przynajmniej jedna dotyka… … Langenscheidt Polski wyjaśnień