Перевод: с немецкого на все языки

со всех языков на немецкий

podburzać

См. также в других словарях:

  • podburzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, podburzaćam, podburzaća, podburzaćają, podburzaćany {{/stl 8}}– podburzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, podburzaćrzę, podburzaćrzy, podburzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 7}} skłaniać, namawiać kogoś do sprzeciwu wobec… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • podburzyć — dk VIb, podburzyćrzę, podburzyćrzysz, podburzyćburz, podburzyćrzył, podburzyćrzony podburzać ndk I, podburzyćam podburzyćasz, podburzyćają, podburzyćaj, podburzyćał, podburzyćany «namówić do buntu, oporu, sprzeciwu; podbuntować, podjudzić»… …   Słownik języka polskiego

  • bunt — m IV, D. u, Ms. buntncie; lm M. y 1. «protestacyjne, często spontaniczne wystąpienie przeciwko władzy» Krwawy, otwarty bunt. Ognisko, płomień, zarzewie buntu. Podnieść, wzniecić, stłumić, ugasić bunt. Zerwać się, porwać się do buntu. Wzywać,… …   Słownik języka polskiego

  • buntować — ndk IV, buntowaćtuję, buntowaćtujesz, buntowaćtuj, buntowaćował, buntowaćowany «namawiać do buntu; podburzać» Buntował załogę statku przeciwko kapitanowi. Buntował kolegów, żeby nie chodzili na dodatkowe zajęcia. Buntował matkę na brata. buntować …   Słownik języka polskiego

  • jątrzyć — ndk VIb, jątrzyćtrzę, jątrzyćtrzysz, jątrz, jątrzyćtrzył, jątrzyćtrzony 1. «wywoływać, wzmagać ropienie, wstrzymywać gojenie» Jątrzyć ranę. 2. «wywoływać niezadowolenie, wzburzenie; drażnić, podburzać kogoś, coś» Jątrzyć kogoś swym zachowaniem,… …   Słownik języka polskiego

  • judzić — ndk VIa, judzićdzę, judzićdzisz, judź, judzićdził, judzićdzony «namawiać do złego, podburzać, podszczuwać» Judzić kolegów przeciw sobie …   Słownik języka polskiego

  • poduszczać — ndk I, poduszczaćam, poduszczaćasz, poduszczaćają, poduszczaćaj, poduszczaćał, poduszczaćany poduszczyć dk VIb, poduszczaćczę, poduszczaćczysz, poduszczaćuszcz, poduszczaćczył, poduszczaćczony «namawiać do czegoś, zwłaszcza złego; podburzać,… …   Słownik języka polskiego

  • podżegać — [wym. pod żegać] ndk I, podżegaćam, podżegaćasz, podżegaćają, podżegaćaj, podżegaćał, podżegaćany «podburzać, judzić kogoś; namawiać do popełnienia przestępstwa» Podżegać do wojny. Podżegać kogoś przeciw komuś. Podżegać kogoś do napaści, do… …   Słownik języka polskiego

  • rozrabiać — ndk I, rozrabiaćam, rozrabiaćasz, rozrabiaćają, rozrabiaćaj, rozrabiaćał, rozrabiaćany 1. forma ndk czas. rozrobić (p.) 2. posp. «robić intrygi, wywoływać awantury, zamieszanie, zamęt; podburzać jednych przeciw drugim» …   Słownik języka polskiego

  • szczuć — ndk Xa, szczuję, szczujesz, szczuj, szczuł, szczuty «podjudzać psa do gonienia i atakowania zwierząt (na polowaniu) albo ludzi» Szczuć psami złodzieja. Szczuć zające. przen. pot. «podjudzać, podburzać kogoś przeciw komuś» Szczuł przeciwko… …   Słownik języka polskiego

  • wichrzyć — ndk VIb, wichrzyćrzę, wichrzyćrzysz, wichrz, wichrzyćrzył, wichrzyćrzony 1. «burzyć, targać, mierzwić coś» Wichrzyć sobie czuprynę. 2. «namawiać do buntu, agitować przeciwko komuś lub czemuś, podżegać do czegoś; buntować, podburzać» Wichrzyć… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»