-
1 kara
-
2 kara
kara [kara] fStrafe f\kara cielesna körperliche Züchtigung f\kara pieniężna Geldstrafe f\kara grzywny Bußgeld nt\kara więzienia Freiheitsstrafe f\kara śmierci Todesstrafe fodbyć/ponieść karę eine Strafe verbüßen/bestraft werdenpodlegać karze einer Strafe unterliegenzabronić czegoś pod karą... etw unter Strafe... verbieten -
3 kara
kara pozbawienia wolności Freiheitsstrafe f;kara więzienia Gefängnisstrafe f;kara śmierci Todesstrafe f;kara grzywny Bußgeld n;pod karą sądową bei Strafe;za karę zur Strafe
См. также в других словарях:
kara — ż IV, CMs. karze; lm D. kar «środek represyjny stosowany względem osób, które popełniły przestępstwo lub w jakikolwiek sposób naruszyły normy prawne lub obyczajowe; środek wychowawczy mający na celu hamowanie wykroczeń» Dotkliwa, ciężka,… … Słownik języka polskiego
zbrodnia — ż I, DCMs. zbrodniani; lm D. zbrodniani 1. «poważne przestępstwo naruszające normy społeczno etyczne, np. zabójstwo, ciężkie pobicie kogoś, w prawie polskim zagrożone karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo najsurowszą karą… … Słownik języka polskiego
miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… … Słownik języka polskiego