-
1 kara
сущ.• боль• горе• кара• мука• мучение• наказание• страдание• штраф* * *kar|a♀ наказание ň;\kara administracyjna административное взыскание; \kara pieniężna денежный штраф; wymiar \karay мера наказания; \kara śmierci смертная казнь; za \karaę в наказание; pod \karaą sądową под угрозой судебной ответственности; skazać na \karaę więzienia приговорить к тюремному заключению; odbyć (odsiedzieć) \karaę отбыть срок наказания;
ławka kar спорт. штрафная скамья (в хоккее)* * *жнаказа́ние nkara administracyjna — администрати́вное взыска́ние
kara pieniężna — де́нежный штраф
wymiar kary — ме́ра наказа́ния
kara śmierci — сме́ртная казнь
za karę — в наказа́ние
pod karą sądową — под угро́зой суде́бной отве́тственности
skazać na karę więzienia — приговори́ть к тюре́мному заключе́нию
odbyć (odsiedzieć) karę — отбы́ть срок наказа́ния
См. также в других словарях:
kara — ż IV, CMs. karze; lm D. kar «środek represyjny stosowany względem osób, które popełniły przestępstwo lub w jakikolwiek sposób naruszyły normy prawne lub obyczajowe; środek wychowawczy mający na celu hamowanie wykroczeń» Dotkliwa, ciężka,… … Słownik języka polskiego
zbrodnia — ż I, DCMs. zbrodniani; lm D. zbrodniani 1. «poważne przestępstwo naruszające normy społeczno etyczne, np. zabójstwo, ciężkie pobicie kogoś, w prawie polskim zagrożone karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od 3 lat albo najsurowszą karą… … Słownik języka polskiego
miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… … Słownik języka polskiego
