pochodzić

См. также в других словарях:

• pochodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, pochodzićdzę, pochodzićdzi, pochodzićchodź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o człowieku: wywodzić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś pochodzi ze wsi, z rodziny inteligenckiej, z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pochodzić — VIa, pochodzićdzę, pochodzićdzisz, pochodzićchodź, pochodzićdził 1. dk «spędzić jakiś czas na chodzeniu; przejść się, pospacerować» Pochodzić po parku, po lesie, koło domu. ◊ Pochodzić w czymś «ponosić coś na sobie przez jakiś czas» ◊ Pochodzić… …   Słownik języka polskiego

• brzuchomówca — m odm. jak ż II, DCMs. brzuchomówcacy; lm M. brzuchomówcacy, DB. brzuchomówcaców «człowiek umiejący mówić tak, że głos zdaje się pochodzić od innej osoby lub przedmiotu znajdującego się w pewnej odległości» …   Słownik języka polskiego

• brzuchomówstwo — n III, Ms. brzuchomówstwowie, blm «umiejętność mówienia tak, że głos zdaje się pochodzić nie od mówiącego, lecz z innego źródła» …   Słownik języka polskiego

• datować — ndk IV, datowaćtuję, datowaćtujesz, datowaćtuj, datowaćował, datowaćowany 1. «opatrywać datą, oznaczać czas i miejsce» Datować dokument, pismo. List datowany z Krakowa. 2. «określać, ustalać datę jakiegoś faktu, czas powstania, istnienia itp.… …   Słownik języka polskiego

• kres — m IV, D. u, Ms. kresie; lm M. y 1. zwykle blm, książk. «granica czegoś, jakiejś przestrzeni; kraniec» Step, morze (jest) bez kresu, zda się nie mieć kresu. ∆ mat. Kres zbioru liczb «dwie liczby, między którymi zawierają się wszystkie liczby… …   Słownik języka polskiego

• lud — m IV, D. u, W. u (ludzie), Ms. ludzie 1. blm «pracujące warstwy społeczeństwa, przede wszystkim robotnicy i chłopi; dawniej głównie o ludności wiejskiej» Lud pracujący miast i wsi. Głos, wola ludu. Dziecko ludu. Pochodzić, wywodzić się z ludu. 2 …   Słownik języka polskiego

• okolica — ż II, DCMs. okolicacy; lm D. okolicaic 1. «obszar rozciągający się dookoła jakiegoś miejsca, stanowiący jego otoczenie; krajobraz oglądany z jakiegoś punktu środkowego» Bliska, dalsza okolica miasta. Okolica przystanku, domu. Okolice Warszawy.… …   Słownik języka polskiego

• pamiętać — ndk I, pamiętaćam, pamiętaćasz, pamiętaćają, pamiętaćaj, pamiętaćał, pamiętaćany 1. «mieć zdolność do przyswajania, utrwalania i przypominania doznanych wrażeń, przeżyć, wiadomości; mieć w pamięci, nie zapominać, przypominać sobie» Pamiętać coś… …   Słownik języka polskiego

• pobujać — dk I, pobujaćam, pobujaćasz, pobujaćają, pobujaćaj, pobujaćał, pobujaćany 1. «spędzić jakiś czas na bujaniu, huśtaniu kogoś albo czegoś, wprawić w jednostajny ruch; pokołysać, pohuśtać» Przez chwilę pobujała płaczące niemowlę. Wysokie fale… …   Słownik języka polskiego

• pochodzenie — n I 1. rzecz. od pochodzić. 2. «rodowód, genealogia, wywodzenie się z czegoś» Pochodzenie robotnicze, chłopskie, inteligenckie. Pochodzenie społeczne. Polak z pochodzenia. Amerykanin, Francuz polskiego pochodzenia. Tłuszcze pochodzenia roślinnego …   Słownik języka polskiego