-
1 pochłaniać
pochłaniać (-am) < pochłonąć> (-nę) (wciągać) fig verschlingen; ciepło speichern, absorbieren;praca go pochłania seine Arbeit nimmt ihn ganz in Anspruch;pochłaniać wiele czasu viel Zeit in Anspruch nehmen, viel Zeit kosten;pochłaniać życie wielu osób viele Menschenleben fordern;pochłaniać ofiary Opfer fordern;pochłaniać książki fam. Bücher verschlingen -
2 pochłaniać
praca całkowicie ją pochłonęła die Arbeit nimmt sie völlig in Anspruch, die Arbeit hat sie völlig aufgefressen ( fam)ta inwestycja pochłonęła ogromne sumy diese Investition hat ungeheure Summen verschlungen ( fig)wojna pochłonęła wiele ofiar der Krieg forderte viele Opfer ( fig) -
3 anmachen
-
4 aufsaugen
auf|saugenvt reg o irr Flüssigkeit wchłaniać [ perf wchłonąć]; Tintenklecks wywabić; Staub pochłaniać [ perf pochłonąć] -
5 ausfüllen
aus|füllenvt2) ( befriedigen)jdn [ganz] \ausfüllen Beschäftigung: [całkowicie] kogoś pochłaniać [ perf pochłonąć] -
6 fordern
fordern ['fɔrdɐn]I. vt1) ( verlangen)etw \fordern Person, Gewerkschaft, Rechte: żądać [o domagać się] czegoś2) ( abverlangen) wymóc [coś/na kimś]viel von jdm \fordern Person: być wobec kogoś wymagającym; Sache: wiele od kogoś wymagać3) ( kosten)zehn Menschenleben \fordern pochłonąć dziesięć ofiar śmiertelnychII. vi\fordern[, dass...] wymagać[, aby...] -
7 intus
( fam)1) ( verzehrt haben)etw \intus haben ( verschlungen haben) pochłonąć coś ( pot) ( getrunken haben) golnąć sobie [jednego] ( pot)2) ( gelernt haben)etw \intus haben kapować coś -
8 Opfer
-
9 packen
packen ['pakən]I. vt2) ( ergreifen) dopaśćjdn am Arm \packen chwycić kogoś za ramię3) ( überkommen)etw \packen radzić [ perf po-] sobie z czymśpack dich! spadaj! ( pot) -
10 reinziehen
rein|ziehen -
11 zusammenschlagen
zusammen|schlagenüber jdm \zusammenschlagen Welle: pochłaniać [ perf pochłonąć] kogoś
См. также в других словарях:
pochłonąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pochłaniać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pochłonąć — dk Vb, pochłonąćnę, pochłonąćniesz, pochłonąćchłoń, pochłonąćnął, pochłonąćnęła, pochłonąćnęli, pochłonąćnięty, pochłonąćnąwszy pochłaniać ndk I, pochłonąćam, pochłonąćasz, pochłonąćają, pochłonąćaj, pochłonąćał, pochłonąćany 1. «wciągnąć w… … Słownik języka polskiego
pochłonąć — pot. Jakby go (ją, ich itp.) ziemia pochłonęła «ktoś zniknął bez śladu» Pochłaniać kogoś, coś oczami, wzrokiem zob. oko 80 … Słownik frazeologiczny
pochłaniać — → pochłonąć … Słownik języka polskiego
wciągnąć — dk Va, wciągnąćnę, wciągnąćniesz, wciągnąćnij, wciągnąćnął, wciągnąćnęła, wciągnąćnęli, wciągnąćnięty, wciągnąćnąwszy wciągać ndk I, wciągnąćam, wciągnąćasz, wciągnąćają, wciągnąćaj, wciągnąćał, wciągnąćany 1. «ciągnąc, wlokąc wprowadzić kogoś,… … Słownik języka polskiego
zaabsorbować — dk IV, zaabsorbowaćbuję, zaabsorbowaćbujesz, zaabsorbowaćbuj, zaabsorbowaćował, zaabsorbowaćowany 1. «żywo zająć, zainteresować kogoś czymś, pochłonąć całkowicie czyjąś uwagę, myśl; zająć komuś czas» Zaabsorbować kogoś swoimi sprawami. Omawiane… … Słownik języka polskiego
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
strawić — dk VIa, strawićwię, strawićwisz, straw, strawićwił, strawićwiony 1. «o organizmie ludzkim lub zwierzęcym: rozłożyć pobrane substancje pokarmowe na prostsze związki, które mogą być wchłaniane i przyswajane przez organizm oraz wykorzystywane w… … Słownik języka polskiego
wchłonąć — dk Vb, wchłonąćnę, wchłonąćniesz, wchłoń, wchłonąćnął, wchłonąćnęła, wchłonąćnięty, wchłonąćnąwszy wchłaniać ndk I, wchłonąćam, wchłonąćasz, wchłonąćają, wchłonąćaj, wchłonąćał, wchłonąćany «wciągnąć w siebie, wessać do wnętrza; pochłonąć,… … Słownik języka polskiego
zawrócić — dk VIa, zawrócićcę, zawrócićcisz, zawrócićwróć, zawrócićcił, zawrócićcony zawracać ndk I, zawrócićam, zawrócićasz, zawrócićają, zawrócićaj, zawrócićał, zawrócićany 1. «zmienić kierunek drogi na przeciwny temu, w którym się szło lub jechało; pójść … Słownik języka polskiego
zjeść — dk, zjem, zjesz, zjedzą, zjedz, zjadł, zjedli, zjedzony, zjadłszy zjadać ndk I, zjeśćam, zjeśćasz, zjeśćają, zjeśćaj, zjeśćał, zjeśćany 1. «spożyć pokarm (pogryzłszy go i połknąwszy)» Zjeść coś łapczywie, w pośpiechu, na stojąco. Zjeść coś z… … Słownik języka polskiego