pożyczkę

См. также в других словарях:

• pożyczka — ż III, CMs. pożyczkaczce; lm D. pożyczkaczek 1. «danie komuś albo wzięcie od kogoś pieniędzy lub jakichś rzeczy na pewien czas, z zastrzeżeniem zwrotu w określonym terminie; to, co zostało pożyczone» Długoterminowa, oprocentowana pożyczka.… …   Słownik języka polskiego

• przymówka — ż III, CMs. przymówkawce; lm D. przymówkawek 1. «uszczypliwe, złośliwe słowa skierowane pod czyimś adresem» Przymówki do czyjegoś wzrostu, wyglądu. Robić komuś przymówki. 2. «upomnienie się o coś w formie aluzji; zręczne napomknięcie zastępujące… …   Słownik języka polskiego

• zaciągać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa zaciągaćam, zaciągaća, zaciągaćają, zaciągaćany {{/stl 8}}– zaciągnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, zaciągaćnę, zaciągaćnie, zaciągaćnij, zaciągaćnął, zaciągaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przymówka — przestarz. Przymówka do kieszeni «przymówienie się o pożyczkę, o pieniądze»: Nie chciałam żalić się na swoje położenie, żeby nie zostało to zrozumiane jako przymówka do kieszeni (...). Roz bezp 1996 …   Słownik frazeologiczny

• hipoteka — ż III, CMs. hipotekaece; lm D. hipotekaek 1. «zabezpieczenie zapłaty długu na nieruchomości, uzyskane przez sporządzenie aktu notarialnego i wpisane do księgi wieczystej» Uzyskać pożyczkę na hipotekę domu, nieruchomości. 2. «księga wieczysta,… …   Słownik języka polskiego

• kołatać — ndk IX, kołataćaczę (kołataćacę), kołataćaczesz (kołataćacesz), kołataćacz, kołataćał, rzad. I, kołataćam, kołataćasz, kołataćają, kołataćaj «uderzając w coś, powodować głuchy odgłos; stukać, łomotać» Kołatać do drzwi. Kołatać chodakami o podłogę …   Słownik języka polskiego

• mordować — ndk IV, mordowaćduję, mordowaćdujesz, mordowaćduj, mordowaćował, mordowaćowany 1. «dokonywać morderstw, zabijać ludzi, rzadziej: niepotrzebnie zabijać zwierzęta; zabijać okrutnie, męcząc» Mordować z zimną krwią, z premedytacją. Napadali,… …   Słownik języka polskiego

• nabrać — dk IX, nabraćbiorę, nabraćbierzesz, nabraćbierz, nabraćbrał, nabraćbrany nabierać ndk I, nabraćam, nabraćasz, nabraćają, nabraćaj, nabraćał, nabraćany 1. «ująć, chwycić coś na co lub w co; zagarnąć, zaczerpnąć» Nabrać wody do wiadra. Nabrać zupy… …   Słownik języka polskiego

• naciągnąć — dk Va, naciągnąćnę, naciągnąćniesz, naciągnąćnij, naciągnąćnął, naciągnąćnęła, naciągnąćnęli, naciągnąćnięty, naciągnąćnąwszy naciągać ndk I, naciągnąćam, naciągnąćasz, naciągnąćają, naciągnąćaj, naciągnąćał, naciągnąćany 1. «ciągnąc napiąć,… …   Słownik języka polskiego

• nagabywać — ndk VIIIa, nagabywaćbuję, nagabywaćbujesz, nagabywaćbuj, nagabywaćywał, nagabywaćywany nagabnąć dk Va, nagabywaćnę, nagabywaćniesz, nagabywaćnij, nagabywaćnął, nagabywaćnęła, nagabywaćnęli, nagabywaćnięty, nagabywaćnąwszy «zwracać się do kogoś z… …   Słownik języka polskiego

• niżeliby — przestarz. «spójnik niżeli w połączeniu z partykułą by trybu przypuszczającego» Wolałby umrzeć z głodu, niżeliby go miał prosić o pożyczkę …   Słownik języka polskiego