poślubić

См. также в других словарях:

• poślubić — dk VIa, poślubićbię, poślubićbisz, poślubićślub, poślubićbił, poślubićbiony poślubiać ndk I, poślubićam, poślubićasz, poślubićają, poślubićaj, poślubićał, poślubićany, książk. «wziąć z kimś ślub, ożenić się z kimś lub wyjść za mąż za kogoś»… …   Słownik języka polskiego

• zabój — Na zabój «do szaleństwa, bez umiaru, bez pamięci, szalenie»: (...) w szkole pobiłam się kiedyś ze swoją rywalką. Kochałyśmy się obie na zabój w Józku, prymusie klasy przedmaturalnej. R. Antoszewski, Kariera. (...) na zabój rozmiłował się w… …   Słownik frazeologiczny

• zamiar — 1. Coś leży w czyichś zamiarach «ktoś ma coś w swoich planach, ma jakiś zamiar»: (...) krzywdzenie ani porzucanie Gabrysi nie leżało w jego zamiarach (...). M. Musierowicz, Dziecko. 2. Mieć poważne zamiary «o mężczyźnie: zamierzać poślubić… …   Słownik frazeologiczny

• dostać — I dk, dostaćstanę, dostaćstaniesz, dostaćstań, dostaćstał dostawać ndk IX, dostaćstaję, dostaćstajesz, dostaćwaj, dostaćwał 1. «otrzymać, uzyskać coś za darmo lub za pracę, za pieniądze itp.» Dostać kwiaty, czekoladki. Dostawać pieniądze od ojca …   Słownik języka polskiego

• mąż — m II, DB. męża; lm M. mężowie, DB. mężów 1. «mężczyzna pozostający z kobietą w związku małżeńskim; małżonek (w stosunku do tej kobiety)» Dobry, czuły, troskliwy, pracowity mąż. Żyć, rozwieść się z mężem. Szukać, znaleźć sobie męża. Polować na… …   Słownik języka polskiego

• oddać — dk I, oddaćdam, oddaćdasz, oddaćdadzą, oddaćdaj, oddaćdał, oddaćdany oddawać ndk IX, oddaćdaję, oddaćdajesz, oddaćdawaj, oddaćdawał, oddaćdawany 1. «zwrócić właścicielowi to, co się od niego pożyczyło, dostało lub co się mu zabrało» Oddać komuś… …   Słownik języka polskiego

• po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… …   Słownik języka polskiego

• powychodzić — dk VIa, powychodzićdzi, powychodzićchodź, powychodzićdził «wyjść w większej liczbie, kolejno, jeden po drugim» Ludzie powychodzili na ulicę. W czasie przerwy uczniowie powychodzili na korytarz. ◊ Powychodzić na jaw «poujawniać się, stać się… …   Słownik języka polskiego

• zaślubić — dk VIa, zaślubićbię, zaślubićbisz, zaślubićślub, zaślubićbił, zaślubićbiony zaślubiać ndk I, zaślubićam, zaślubićasz, zaślubićają, zaślubićaj, zaślubićał, zaślubićany, książk. «wziąć z kimś ślub, zawrzeć z kimś małżeństwo; poślubić» Zaślubić… …   Słownik języka polskiego

• żona — ż IV, CMs. żonie; lm D. żon «kobieta pozostająca z mężczyzną w związku małżeńskim (w stosunku do tego mężczyzny); małżonka» Dobra, zła, idealna, wierna żona. Być, zostać czyjąś żoną. Opuścić, porzucić żonę. Rozejść się, rozwieść się z żoną.… …   Słownik języka polskiego

• iść [pójść] za głosem serca — {{/stl 13}}{{stl 33}} postępować zgodnie ze swoimi uczuciami, kierować się uczuciem w wyborze czegoś; także: poślubić osobę, którą się kocha :{{/stl 33}}{{stl 10}}Rodzice nie zgodzili się, aby poszła za głosem serca. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień