plusk

См. также в других словарях:

• plusk — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} odgłos uderzania czegoś o powierzchnię cieczy lub cieczy o coś, rozpryskiwania się cieczy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Plusk ryb w akwarium. Plusk spadających kropel. Wskoczyć z pluskiem do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• plusk — I m III, D. u, N. pluskkiem; lm M. i 1. «odgłos spowodowany uderzeniem czegoś o ciecz lub cieczy o coś, przelewaniem się lub rozpryskiwaniem się cieczy; chlust» Plusk fal. Kamień wpadł z pluskiem w wodę. 2. łow. «ogon bobra; płetwa ogonowa u ryb» …   Słownik języka polskiego

• pluskæbet — plus|kæ|bet adj., pluskæbede …   Dansk ordbog

• pluskać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa a. IIa, pluskaćam, || pluszczę, pluskaća || pluszcze, pluskaćają || pluszczą {{/stl 8}}– plusnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, pluskaćnę, pluśnie, pluśnij, pluskaćnął, pluskaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• плюснуть — плюсну, плюснуться, плюхнуть, плюха, плюх, плюхать, укр. плюснути, плюсь!, плюхнути, плющати плескаться , блр. плюснуць, плюхнуць ударить ладонью , плюсь!, плющець лить, как из ведра (о дожде) , ст. слав. плюскъ шум (Супр.), болг. плюсна хлопаю …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

• Plaußig — auf einer Karte von 1899 Plaußig ist ein Stadtteil im Nordosten von Leipzig. Inhaltsverzeichnis 1 Geschichte …   Deutsch Wikipedia

• bełt — I m IV, D. u, Ms. bełtłcie; lm M. y 1. «bełtanie się wody, plusk, szum wody» Monotonny bełt wody. Bełt rozhukanego morza. 2. zwykle w lm, rzad. «bełtana woda, płyn» 3. hist. «strzała, pocisk do kuszy» 4. DB. a pot. «marne, kiepskie, tanie wino»… …   Słownik języka polskiego

• chlastać — ndk I, chlastaćam, chlastaćasz, chlastaćają, chlastaćaj, chlastaćał, chlastaćany a. IX, chlaszczę, chlaszczesz, chlaszcz chlasnąć dk Va, chlastaćnę, chlaśniesz, chlaśnij, chlastaćnął, chlastaćnęła, chlastaćnęli, chlaśnięty, chlastaćnąwszy 1.… …   Słownik języka polskiego

• fala — ż I, DCMs. falali; lm D. fal 1. «wał wodny, wzniesienie wody powstające wskutek ruchu cząstek wody w płaszczyźnie pionowej, wywołanego głównie przez działanie wiatru; bałwan; także: powierzchnia wody, nurt» Fala morska, sztormowa. Wysoka fala.… …   Słownik języka polskiego

• monotonny — monotonnynniejszy «jednostajny, jednakowy, taki sam, nie urozmaicony» Monotonna muzyka. Monotonny warkot maszyny. Monotonny plusk fal. Monotonna równina. Monotonna praca. Monotonny tryb życia …   Słownik języka polskiego

• morze — n I; lm D. mórz «część oceanu oddzielona łańcuchem wysp, progiem podmorskim lub rozczłonkowanym lądem; także wielki zamknięty obszar wodny (np. Morze Kaspijskie); potocznie: przeciwieństwo lądów lub całość wód oceanicznych» Błękitne, granatowe,… …   Słownik języka polskiego