Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

perducere

  • 21 liquidum

    lī̆quĭdus, a, um (the first syll. usually short; long in Lucr. 1, 349; 3, 427; while in the line id. 4, 1259 it is used both as long and short; v. infra), adj. [liqueo], flowing, fluid, liquid.
    I.
    Lit.:

    aqua bona et liquida,

    Cato, R. R. 73:

    crassaque conveniant liquidis et liquida crassis,

    Lucr. 4, 1259:

    liquida moles,

    the sea, id. 6, 405:

    iter,

    a voyage, Prop. 3, 20 (4, 21), 14:

    palaestra (because there liquid unguents were used),

    Luc. 9, 661:

    odores,

    liquid unguents, Hor. C. 1, 5, 2: sorores, fountain-nymphs, Ov. M. 1, 704:

    venter,

    loose, Cels. 2, 8:

    alvus,

    watery, loose, id. 2, 6.— Subst.: lī̆quĭdum, i, n., a liquid, water:

    tibi si sit opus liquidi non amplius urna,

    Hor. S. 1, 1, 54:

    cum liquido mixtā polentā,

    Ov. M. 5, 454.—
    B.
    Transf., clear, bright, transparent, limpid, pure:

    lumen,

    Lucr. 5, 281:

    fontes,

    Verg. E. 2, 59:

    ignis,

    id. ib. 6, 33:

    aër,

    id. G. 1, 404:

    aether,

    id. A. 7, 65; Hor. C. 2, 20, 2:

    Baiae,

    id. ib. 3, 4, 24:

    color,

    id. ib. 4, 8, 7:

    liquidior lux,

    Curt. 7, 11, 22:

    liquidissima caeli tempestas,

    Lucr. 4, 168:

    nox,

    Verg. A. 10, 272:

    aestas,

    id. G. 4, 59: iter, serene way (through the air), id. A. 5, 217.—
    2.
    Esp. of sounds.
    (α).
    Of the voice: vox, a clear voice or song:

    variae volucres liquidis loca vocibus opplent,

    Lucr. 2, 146; Verg. G. 1, 410:

    cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit,

    Hor. C. 1, 24, 3:

    carmen citharae,

    Lucr. 4, 981.—
    (β).
    Liquidae consonantes, the liquids, i. e. the letters l, m, n, r, Prisc. 1, 2, 11; 2, 2, 13: liquidae dictae sunt (litterae) quia liquescunt in metro aliquoties et pereunt, Cledon. p. 1882 P. al.; cf. liquesco, I. B. 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    Flowing, continuing without interruption:

    genus sermonis,

    Cic. de Or. 2, 38, 159.—
    B.
    Clear, calm, serene, peaceful:

    tam liquidus est, quam liquida esse tempestas solet,

    Plaut. Most. 3, 2, 64:

    animo liquido et tranquillo es,

    id. Ep. 5, 1, 36:

    liquido's animo,

    id. Ps. 1, 3, 3:

    mens,

    Cat. 63, 46:

    somnus,

    Val. Fl. 4, 16.—
    C.
    Unmixed, unadulterated:

    ut quicquid inde haurias, purum liquidumque te haurire sentias,

    Cic. Caecin. 27, 78:

    voluptas liquida puraque,

    Lucr. 3, 40; cf.:

    voluptas et libera,

    Cic. Fin. 1, 18, 58.—
    D.
    Clear, evident, certain:

    auspicium,

    Plaut. Ps. 2, 4, 72.—Hence, lī̆quĭdum, i, n., clearness, certainty:

    redigere aliquid ad liquidum,

    Sen. Ep. 71, 32:

    ad liquidum confessumque perducere aliquid,

    Quint. 5, 14, 28:

    res ad liquidum ratione perducta,

    Vell. 1, 16, 1.—Hence, adv., in two forms: lĭquĭdō and lĭquĭdē, clearly.
    1.
    Lit.:

    caelum liquide serenum,

    Gell. 2, 21, 2.— Comp.:

    liquidius audiunt talpae,

    Plin. 10, 69, 88, § 191.—
    2.
    Clearly, plainly, evidently, certainly:

    aliquid liquido audire,

    Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136; so,

    confirmare,

    id. ib. 2, 4, 56, §

    124: negare,

    id. Fam. 11, 27, 7:

    si liquido appareat,

    Dig. 44, 5, 1:

    si liquido constiterit,

    ib. 29, 4, 4.—In the form liquide:

    consistere,

    Gell. 14, 1, 7.— Comp.:

    liquidius judicare,

    Cic. Fam. 10, 10, 1:

    liquidius facere,

    id. Fin. 2, 12, 38:

    aliquid liquidius absolvere,

    Macr. Somn. Scip. 1, 20.— Sup.:

    liquidissime atque invictissime defendere,

    Aug. Ep. 28 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > liquidum

  • 22 liquidus

    lī̆quĭdus, a, um (the first syll. usually short; long in Lucr. 1, 349; 3, 427; while in the line id. 4, 1259 it is used both as long and short; v. infra), adj. [liqueo], flowing, fluid, liquid.
    I.
    Lit.:

    aqua bona et liquida,

    Cato, R. R. 73:

    crassaque conveniant liquidis et liquida crassis,

    Lucr. 4, 1259:

    liquida moles,

    the sea, id. 6, 405:

    iter,

    a voyage, Prop. 3, 20 (4, 21), 14:

    palaestra (because there liquid unguents were used),

    Luc. 9, 661:

    odores,

    liquid unguents, Hor. C. 1, 5, 2: sorores, fountain-nymphs, Ov. M. 1, 704:

    venter,

    loose, Cels. 2, 8:

    alvus,

    watery, loose, id. 2, 6.— Subst.: lī̆quĭdum, i, n., a liquid, water:

    tibi si sit opus liquidi non amplius urna,

    Hor. S. 1, 1, 54:

    cum liquido mixtā polentā,

    Ov. M. 5, 454.—
    B.
    Transf., clear, bright, transparent, limpid, pure:

    lumen,

    Lucr. 5, 281:

    fontes,

    Verg. E. 2, 59:

    ignis,

    id. ib. 6, 33:

    aër,

    id. G. 1, 404:

    aether,

    id. A. 7, 65; Hor. C. 2, 20, 2:

    Baiae,

    id. ib. 3, 4, 24:

    color,

    id. ib. 4, 8, 7:

    liquidior lux,

    Curt. 7, 11, 22:

    liquidissima caeli tempestas,

    Lucr. 4, 168:

    nox,

    Verg. A. 10, 272:

    aestas,

    id. G. 4, 59: iter, serene way (through the air), id. A. 5, 217.—
    2.
    Esp. of sounds.
    (α).
    Of the voice: vox, a clear voice or song:

    variae volucres liquidis loca vocibus opplent,

    Lucr. 2, 146; Verg. G. 1, 410:

    cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit,

    Hor. C. 1, 24, 3:

    carmen citharae,

    Lucr. 4, 981.—
    (β).
    Liquidae consonantes, the liquids, i. e. the letters l, m, n, r, Prisc. 1, 2, 11; 2, 2, 13: liquidae dictae sunt (litterae) quia liquescunt in metro aliquoties et pereunt, Cledon. p. 1882 P. al.; cf. liquesco, I. B. 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    Flowing, continuing without interruption:

    genus sermonis,

    Cic. de Or. 2, 38, 159.—
    B.
    Clear, calm, serene, peaceful:

    tam liquidus est, quam liquida esse tempestas solet,

    Plaut. Most. 3, 2, 64:

    animo liquido et tranquillo es,

    id. Ep. 5, 1, 36:

    liquido's animo,

    id. Ps. 1, 3, 3:

    mens,

    Cat. 63, 46:

    somnus,

    Val. Fl. 4, 16.—
    C.
    Unmixed, unadulterated:

    ut quicquid inde haurias, purum liquidumque te haurire sentias,

    Cic. Caecin. 27, 78:

    voluptas liquida puraque,

    Lucr. 3, 40; cf.:

    voluptas et libera,

    Cic. Fin. 1, 18, 58.—
    D.
    Clear, evident, certain:

    auspicium,

    Plaut. Ps. 2, 4, 72.—Hence, lī̆quĭdum, i, n., clearness, certainty:

    redigere aliquid ad liquidum,

    Sen. Ep. 71, 32:

    ad liquidum confessumque perducere aliquid,

    Quint. 5, 14, 28:

    res ad liquidum ratione perducta,

    Vell. 1, 16, 1.—Hence, adv., in two forms: lĭquĭdō and lĭquĭdē, clearly.
    1.
    Lit.:

    caelum liquide serenum,

    Gell. 2, 21, 2.— Comp.:

    liquidius audiunt talpae,

    Plin. 10, 69, 88, § 191.—
    2.
    Clearly, plainly, evidently, certainly:

    aliquid liquido audire,

    Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136; so,

    confirmare,

    id. ib. 2, 4, 56, §

    124: negare,

    id. Fam. 11, 27, 7:

    si liquido appareat,

    Dig. 44, 5, 1:

    si liquido constiterit,

    ib. 29, 4, 4.—In the form liquide:

    consistere,

    Gell. 14, 1, 7.— Comp.:

    liquidius judicare,

    Cic. Fam. 10, 10, 1:

    liquidius facere,

    id. Fin. 2, 12, 38:

    aliquid liquidius absolvere,

    Macr. Somn. Scip. 1, 20.— Sup.:

    liquidissime atque invictissime defendere,

    Aug. Ep. 28 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > liquidus

  • 23 maturitas

    mātūrĭtas, ātis, f. [id.].
    I.
    Ripeness, maturity (class.).
    A.
    Lit.:

    frugum,

    Cic. Tusc. 1, 28, 68:

    neque multum a maturitate aberant (frumenta),

    Caes. B. C. 1, 48, 5;

    frumentorum,

    id. ib. 3, 49 fin.:

    celerius occidere festinatam maturitatem,

    an accelerated, precocious maturity, Quint. 6 praef. § 10.—
    B.
    Transf., the full or proper time for any thing, perfection, ripeness, maturity:

    maturitates gignendi,

    Cic. N. D. 2, 46, 119:

    ad maturitatem perducere,

    Plin. 19, 3, 15, § 44:

    pervenire,

    id. 13, 4, 7, § 33:

    maturitatem adipisci,

    id. 19, 5, 23, § 67:

    partūs,

    id. 32, 1, 1, § 6: aestiva, fullness of heat, Cic. ap. Non. 343, 21 (Rep. 4, 1, 1 B. and K.):

    muriae,

    i. e. its proper strength, Col. 12, 6, 2:

    aetatis ad prudentiam,

    Cic. Fam. 4, 4, 4:

    ejus rei maturitas,

    id. Q. Fr. 3, 8, 1:

    habere maturitatem suam,

    id. Brut. 92, 318:

    maturitatem Galli criminando,

    mental maturity, ripe understanding, Tac. H. 1, 87; so,

    veteris imperatoris,

    Vell. 2, 125:

    indeflexa aetatis,

    Plin. Pan. 4, 7.—In plur.:

    temporum maturitates, mutationes, vicissitudinesque,

    the maturing of the seasons, Cic. N. D. 1, 36, 100; 2, 62, 155; but: si maturitas temporum, expectata foret, the full time, when the supplies would be exhausted, Liv. 22, 40, 9.—
    * 2.
    Concr., ripe fruit, Pall. Febr. 9, 12.—
    3.
    Gentleness, mildness (late Lat.), Amm. 14, 1, 10.—
    II.
    Promptness, expedition (post-Aug.):

    poenae,

    Suet. Tib. 61:

    maturitatem beneficio Caesaris praestare,

    to hasten, Front. Aquaed. 105.

    Lewis & Short latin dictionary > maturitas

  • 24 mos

    mos, mōris, m. [etym. dub.; perh. root ma-, measure; cf.: maturus, matutinus; prop., a measuring or guiding rule of life; hence], manner, custom, way, usage, practice, fashion, wont, as determined not by the laws, but by men's will and pleasure, humor, self-will, caprice (class.; cf.: consuetudo, usus).
    I.
    Lit.:

    opsequens oboediensque'st mori atque imperiis patris,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 54:

    huncine erat aequum ex illius more, an illum ex hujus vivere?

    Ter. Heaut. 1, 2, 24: alieno more vivendum est mihi, according to the will or humor of another, id. And. 1, 1, 125:

    nonne fuit levius dominae pervincere mores,

    Prop. 1, 17, 15: morem alicui gerere, to do the will of a person, to humor, gratify, obey him:

    sic decet morem geras,

    Plaut. Most. 3, 2, 35; Cic. Tusc. 1, 9, 17:

    animo morem gessero,

    Ter. And. 4, 1, 17:

    adulescenti morem gestum oportuit,

    id. Ad. 2, 2, 6; v. gero.—
    II.
    The will as a rule for action, custom, usage, practice, wont, habit:

    leges mori serviunt,

    usage, custom, Plaut. Trin. 4, 3, 36:

    legi morique parendum est,

    Cic. Univ. 11:

    ibam forte Viā Sacrā, sicut meus est mos,

    custom, wont, Hor. S. 1, 9, 1:

    contra morem consuetudinemque civilem,

    Cic. Off. 1, 41, 148:

    quae vero more agentur institutisque civilibus,

    according to usage, according to custom, id. ib.:

    mos est hominum, ut nolint eundem pluribus rebus excellere,

    id. Brut. 21, 84:

    ut mos est,

    Juv. 6, 392;

    moris erat quondam servare, etc.,

    id. 11, 83:

    more sinistro,

    by a perverted custom, id. 2, 87.— So with ut:

    morem traditum a patribus, ut, etc.,

    Liv. 27, 11, 10:

    hunc morem servare, ut, etc.,

    id. 32, 34, 5:

    virginibus Tyriis mos est gestare pharetram,

    it is the custom, they are accustomed, Verg. A. 1, 336:

    qui istic mos est?

    Ter. Heaut. 3, 3, 1:

    mos ita rogandi,

    Cic. Fam. 12, 17, 1:

    ut mos fuit Bithyniae regibus,

    id. Verr. 2, 5, 11, § 27: moris est, it is the custom:

    negavit, moris esse Graecorum, ut, etc.,

    id. ib. 2, 1, 26, § 66; Vell. 2, 37, 5:

    quae moris Graecorum non sint,

    Liv. 36, 28, 4; cf.:

    (aliquid) satis ex more Graecorum factum,

    id. 36, 28, 5:

    ut Domitiano moris erat,

    Tac. Agr. 39.— Plur.:

    id quoque morum Tiberii erat,

    Tac. A. 1, 80:

    praeter civium morem,

    contrary to custom, to usage, Ter. And. 5, 3, 9: sine more, unwonted, unparalleled:

    facinus sine more,

    Stat. Th. 1, 238; so,

    nullo more,

    id. ib. 7, 135:

    supra morem: terra supra morem densa,

    unusually, Verg. G. 2, 227 (cf.:

    supra modum): perducere aliquid in morem,

    to make into a custom, make customary, Cic. Inv. 2, 54, 162:

    quod jam in morem venerat, ut, etc.,

    had become customary, Liv. 42, 21, 7.—
    B.
    In partic., in a moral point of view, conduct, behavior; in plur., manners, morals, character; in a good or bad sense:

    est ita temperatis moderatisque moribus, ut summa severitas summā cum humanitate jungatur,

    manners, Cic. Fam. 12, 27, 1:

    suavissimi mores,

    id. Att. 16, 16, A, 6: boni, id. Fragm. ap. Non. 254, 8.—Prov.:

    corrumpunt mores bonos colloquia mala,

    Vulg. 1 Cor. 15, 33:

    justi,

    Cic. de Or. 2, 43, 184:

    severi et pudici,

    Plin. 28, 8, 27, § 106:

    sanctissimi,

    Plin. Ep. 10, 20, 3: feri immanisque natura, Cic. Rosc. [p. 1168] Am. 13, 38:

    totam vitam, naturam moresque alicujus cognoscere,

    character, id. ib. 38, 109:

    eos esse M'. Curii mores, eamque probitatem, ut, etc.,

    id. Fam. 13, 17, 3; id. de Or. 2, 43, 182:

    mores disciplinamque alicujus imitari,

    id. Deiot. 10, 28:

    perditi,

    id. Fam. 2, 5, 2:

    praefectura morum,

    the supervision of the public morals, Suet. Caes. 76:

    moribus et caelum patuit,

    to good morals, virtue, Prop. 4 (5), 11, 101:

    amator meretricis mores sibi emit auro et purpurā,

    polite behavior, complaisance, Plaut. Most. 1, 3, 128:

    propitiis, si per mores nostros liceret, diis,

    i. e. our evil way of life, Tac. H. 3, 72:

    morum quoque filius,

    like his father in character, Juv. 14, 52:

    ne te ignarum fuisse dicas meorum morum, leno ego sum,

    i. e. my trade, Ter. Ad. 2, 1, 6:

    in publicis moribus,

    Suet. Tib. 33; 42.—
    III.
    Transf.
    A.
    Quality, nature, manner; mode, fashion:

    haec meretrix fecit, ut mos est meretricius,

    Plaut. Men. 5, 4, 8:

    mores siderum,

    qualities, properties, Plin. 18, 24, 56, § 206:

    caeli,

    Verg. G. 1, 51:

    Carneadeo more et modo disputare,

    manner, Cic. Univ. 1:

    si humano modo, si usitato more peccāsset,

    in the usual manner, id. Verr. 2, 2, 3, § 9:

    Graeco more bibere,

    id. ib. 1, 26, 66:

    apis Matinae More modoque,

    after the manner of, like, Hor. C. 4, 2, 27:

    Dardanius torrentis aquae vel turbinis atri More furens,

    Verg. A. 10, 604:

    more novalium,

    Col. 3, 13, 4:

    caeli et anni mores,

    Col. 1, Praef. 23:

    omnium more,

    Cic. Fam. 12, 17, 3; so,

    ad morem actionum,

    Quint. 4, 1, 43:

    elabitur anguis in morem fluminis,

    like, Verg. G. 1, 245:

    in hunc operis morem,

    Hor. S. 2, 1, 63:

    pecudum in morem,

    Flor. 3, 8, 6:

    morem vestis tenere,

    mode, fashion, Just. 1, 2, 3.—
    B.
    A precept, law, rule ( poet. and postAug.):

    moresque viris et moenia ponet,

    precepts, laws, Verg. A. 1, 264; cf.:

    pacis inponere morem,

    id. ib. 6, 852:

    quod moribus eorum interdici non poterat,

    Nep. Ham. 3:

    quid ferri duritiā pugnacius? sed cedit, et patitur mores,

    submits to laws, obeys, is tamed, Plin. 36, 16, 25, § 127:

    ut leo mores Accepit,

    Stat. Ach. 2, 183:

    in morem tonsa coma, = ex more ludi,

    Verg. A. 5, 556.

    Lewis & Short latin dictionary > mos

  • 25 perduco

    per-dūco, xi, ctum, 3 ( imper. perduce for perduc, Ser. Samm. 40, 754), v. a., lit., to lead or bring through; hence,
    I.
    To lead, bring, conduct, guide a person or thing to any place.
    A.
    In gen. (class.):

    filium illuc,

    Ter. And. 1, 1, 53:

    legiones ad aliquem,

    Cic. Fam. 12, 19, 2:

    comprehensos eos ad Caesarem perduxerunt,

    Caes. B. G. 7, 13; cf. id. B. C. 3, 28:

    legionem in Allobrogas,

    id. B. G. 3, 6:

    Cyrum ad angustias,

    Just. 1, 8, 10:

    nautas ad aequora,

    Luc. 2, 362:

    ad Sullam,

    Suet. Caes. 74:

    in theatrum,

    id. Ner. 13:

    aliquem in conspectum alicujus,

    id. Tib. 65:

    bovem errantem ad stabula,

    Verg. E. 6, 60:

    tauros ad sacrificium,

    Amm. 24, 6.—
    B.
    In partic.
    1.
    To draw over, bring over a woman to the acceptance of a lover:

    huc Tertia perducta est,

    Cic. Verr. 2, 5, 12, § 31; Suet. Tib. 45; id. Calig. 25; id. Vesp. 22; Hor. S. 2, 5, 77; Ov. Am. 3, 12, 11; Lact. 6, 17.—
    2.
    To bring, carry, lead, conduct to a place;

    of buildings, ditches, water (esp. freq. in Front.): a lacu Lemano ad montem Juram murum perducit,

    Caes. B. G. 1, 8:

    munitiones ex castellis,

    id. B. C. 3, 44:

    porticum,

    Liv. 35, 10:

    longum opus,

    Luc. 3, 384:

    Appia (aqua) perducta est,

    Front. Aquaed. 6; cf.:

    tum duumviri aquae perducendae creati sunt,

    id. ib. 6; and:

    aquas in urbem perducere,

    id. ib. 7; so,

    Anionem in Capitolium,

    id. ib. 7:

    virginem in agro Lucullano collectam Romam,

    id. ib. 10;

    13 et saep.: navigabilem alveum ex portu in Nilum,

    Plin. 6, 29, 33, § 165.—
    3.
    Of money, to deliver:

    pecuniam,

    Aur. Vict. Vir. Ill. 80, 2.—
    C.
    Transf.
    1.
    To spread over, bedaub, besmear with any thing ( poet.):

    corpus odore ambrosiae,

    Verg. G. 4, 415; Pers. 2, 55:

    corpus stercore gallinae,

    Ser. Samm. 39, 739:

    artus succo,

    id. 49, 922:

    crusta perducta,

    Scrib. Comp. 237.—
    b.
    To rub out, erase (post-class.):

    si aliquid interleverit, perduxerit,

    Dig. 29, 1, 20:

    nomen in testamento,

    ib. 37, 11, 8; 28, 4, 11.—
    2.
    To take a drink, to drink off or up, to quaff (post-class.):

    cyceonis liquorem, Arn. poët. 5, 175: poculum continuo haustu,

    App. M. 10, 5, p. 240:

    aloë ex aquae cyathis tribus frigidis perducta,

    Scrib. Comp. 135 fin.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to draw out, lengthen, prolong, continue, to bring, carry, guide a person or thing to a certain goal, to a certain period, etc. (class.):

    res disputatione ad mediam noctem perducitur,

    Caes. B. G. 5, 30:

    oppugnatio ad noctem perducta,

    Liv. 36, 23:

    in noctem orationibus perductis,

    id. 38, 51:

    ad tempus tuum,

    Cic. Fam. 10, 1, 2:

    se medicinā usque ad longam senectam,

    Plin. 29, 1, 8, § 15:

    aliquem ex humili loco ad summam dignitatem,

    Caes. B. G. 7, 39; so,

    aliquem ad amplissimos honores,

    Cic. Lael. 20, 73:

    (agri colendi studia) ad centesimum annum,

    id. Sen. 17, 60:

    artem ad magnam gloriam,

    Plin. 35, 9, 36, § 61:

    aliquem ad perniciem,

    Varr. R. R. 2, 3:

    aliquid ad effectum,

    Dig. 33, 1, 7:

    aliquid ad exitum,

    Cic. Inv. 2, 56, 169:

    aliquid ad finem,

    Lucr. 2, 1117:

    eo rem perduxit,

    brought the matter to that pass, Nep. Dion. 5, 6; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7:

    aliquid ad liquidum confessumque,

    Quint. 5, 14, 28.—
    2.
    To pass, spend:

    noctes,

    Prop. 1, 3, 39.—
    B.
    In partic., to draw or bring over, win over, to persuade, induce (to an opinion or an action, etc.;

    class.): si dictis nequis perduci, ut vera haec credas,

    Plaut. Most. 1, 3, 41:

    perducebam illam ad me suadelā meā,

    id. Cist. 2, 3, 24:

    aliquem ad suam sententiam,

    Cic. Att. 16, 8, 1;

    for which: aliquem in suam sententiam,

    Caes. B. G. 7, 4:

    aliquem ad se magnis pollicitationibus,

    to bring over to one's side, to gain over, id. ib. 6, 11:

    hominem ad HS LXXX.,

    to induce to pay, Cic. Att. 5, 21, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > perduco

  • 26 praesum

    (α).
    With dat.:

    omnibus Druidibus praeest unus,

    Caes. B. G. 6, 12:

    qui oppido praeerat,

    id. ib. 2, 6:

    regionibus,

    id. ib. 5, 22:

    provinciae,

    Sall. C. 42, 3:

    censor factus, severe praefuit ei potestati,

    Nep. Cat. 2, 3:

    classi,

    to have the command of the fleet, Caes. B. C. 3, 25:

    exercitui,

    id. ib. 3, 57:

    alicui negotio,

    to have charge of it, to carry it on, id. ib. 3, 61:

    ei studio,

    Cic. de Or. 1, 55, 235:

    artificio,

    id. Fin. 4, 27, 76:

    vigiliis,

    to superintend, Sall. C. 30, 6:

    regiis opibus,

    Nep. Con. 4, 3:

    rebus regiis,

    id. Phoc. 3, 4:

    statuis faciendis,

    Cic. Verr. 2, 2, 59, § 144:

    aedibus, i. e. aedilem esse,

    Dig. 1, 2, 2: mercimoniis, Cod. 5, 5, 7.—
    (β).
    Absol.:

    praeesse in provinciā,

    to be governor, Cic. Verr. 2, 3, 77, § 180.—
    II.
    Transf.
    A.
    To be the chief person, to take the lead in any thing:

    non enim paruit ille Ti. Gracchi temeritati, sed praefuit,

    Cic. Lael. 11, 37:

    qui non solum interfuit his rebus, sed etiam praefuit,

    id. Fam. 1, 8, 1:

    illi crudelitati non solum praeesse, verum etiam interesse,

    id. Att. 9, 6, 7.—
    B.
    To protect, defend ( poet.):

    stant quoque pro nobis, et praesunt moenibus Urbis,

    Ov. F. 5, 135.—Hence, praesens, entis ( abl. sing. of persons usually praesente; of things, praesenti), adj.
    A.
    That is before one, in sight or at hand, present, in person (rarely of the immediate presence of the speaker or writer, for which the proper case of hic is used; cf. Krebs, Antibarb. p. 908, and v. infra):

    assum praesens praesenti tibi,

    I am with you, Plaut. Most. 5, 1, 27: non quia ades praesens, dico hoc, because you happen to be present, Ter. Ad. 3, 3, 39:

    quo praesente,

    in whose presence, Cic. de Or. 1, 24, 112:

    quod adest quodque praesens est,

    id. Off. 1, 4, 11; so,

    nihil nisi praesens et quod adest,

    id. Fin. 1, 17, 55:

    vivi atque praesentes,

    id. Off. 1, 44, 156:

    praesens tecum egi,

    myself, in person, id. Fam. 2, 7, 4:

    perinde ac si ipse interfuerit, et praesens viderit,

    id. Inv. 1, 54, 104:

    praesens sermo,

    communication by word of mouth, id. Q. Fr. 2, 8, 1:

    praesens in praesentem multa dixerat,

    id. Att. 11, 12, 1; Ter. Ad. 4, 5, 34: praesente for praesentibus (ante-class.): praesente amicis, Pompon. ap. Don. ad Ter. Eun. 4, 3, 7; so, testibus, id. ap. Non. 154, 17:

    his,

    Att. ib. 154, 19:

    suis,

    Fenest. ib. 154, 20:

    omnibus,

    Nov. ib. 154, 23: legatis, Varr. ap. Don. Ter. Eun. 4, 3, 7: nobis, Ter. ib.—
    2.
    Esp., of time:

    narratio praeteritarum rerum aut praesentium,

    Cic. Part. Or. 4, 13:

    non solum inopia praesentis, sed etiam futuri temporis,

    Caes. B. C. 1, 52 init.:

    praesens tempus futuri metu perdere,

    Sen. Ep. 24, 1:

    tempus enim tribus partibus constat, praeterito, praesente, futuro,

    id. ib. 124, 17.—Esp. in opp. to other times referred to:

    quanta tempestas invidiae nobis si minus in praesens tempus... at in posteritatem impendeat,

    Cic. Cat. 1, 9, 22:

    et reliqui temporis recuperandi ratio, et praesentis tuendi,

    id. Att. 8, 9, 3:

    et consiliorum superiorum conscientiā et praesentis temporis moderatione me consoler,

    id. Fam. 9, 16, 6; id. Fl. 1, 3.—Very rarely alone, of the times of the writer or speaker. as opp. to the times of which he speaks:

    quod pietas principis nostri praesentium quoque temporum decus fecit,

    Quint. 3, 7, 9:

    vive moribus praeteritis, loquere verbis praesentibus,

    now in use, Gell. 1, 10, 4.—Also of a time spoken of, present to the mind, existing:

    movit Scipionem cum fortuna pristina viri, praesenti fortunae conlata,

    Liv. 30, 13, 8:

    populo erat persuasum, et adversas superiores et praesentes secundas res accidisse, etc.,

    Nep. Alcib. 6, 2:

    praetor factus non solum praesenti bello,

    id. Them. 2, 1:

    et praesens aetas et posteritas deinde mirata est,

    Curt. 9, 10, 28:

    praesentem saevitiam melioris olim fortunae recordatione allevabant,

    Tac. A. 14, 63: in praesens tempus, and more freq. absol., in praesens, for the present:

    pleraque differat, et praesens in tempus omittat,

    Hor. A. P. 44; so (opp. in posteritatem) Cic. Cat 1, 9, 22:

    si fortuna in praesens deseruit,

    Tac. H. 4, 58; cf.:

    laetus in praesens animus,

    Hor. C. 2, 16, 25: ad praesens tempus, or simply ad praesens, for the present:

    Harpagus ad praesens tempus dissimulato dolore,

    for the moment, Just. 1, 5, 7:

    quod factum aspere acceptum ad praesens, mox, etc.,

    at the time, Tac. A. 4, 31; 40:

    munimentum ad praesens, in posterum ultionem,

    id. H. 1, 44; Suet. Tit. 6:

    vocem adimere ad praesens,

    for a short time, Plin. 8, 22, 34, § 80: praesenti tempore and in praesenti, at present, now:

    praesenti tempore,

    Ov. F. 3, 478:

    haec ad te in praesenti scripsi, ut speres,

    Cic. Fam. 2, 10, 4:

    in praesenti,

    Nep. Att. 12, 5; Liv. 34, 35, 11.—Prov.: praesenti fortuna pejor est futuri metus, Ps.-Quint. Decl. 12, 15.— Subst.: praesentĭa, ĭum, n., present circumstances, the present state of affairs:

    cum hortatur ferenda esse praesentia,

    Suet. Aug. 87:

    praesentia sequi,

    Tac. H. 4, 59:

    ex praeteritis enim aestimari solent praesentia,

    Quint. 5, 10, 28:

    sed penitus haerens amor fastidio praesentium accensus est,

    Curt. 8, 3, 6.—Esp., in phrase in praesentia (sc. tempora), for the present, at this time, under present circumstances:

    hoc video in praesentia opus esse,

    Cic. Att. 15, 20, 4:

    providere quid oneris in praesentia tollant,

    id. Verr. 2, 3, 1, § 1:

    quae in praesentia in mentem mihi venerunt,

    id. Fam. 4, 5, 1; id. Fin. 5, 8, 21; Liv. 31, 22, 8; 33, 27, 10; 33, 28, 6; Tac. Agr. 31; 39; Suet. Tib. 22; id. Claud. 4; Ter. Phorm. 5, 2, 14; Plin. 12, 3, 7, § 14.—Very rarely in praesentia, at hand, on hand, on the spot:

    id quod in praesentia vestimentorum fuit, arripuit,

    Nep. Alcib. 10, 5; cf.: in re praesenti, infra: in rem praesentem venire, to go to the place itself, go to the very spot, for the sake of a closer examination, Cic. de Or. 1, 58, 250:

    in rem praesentem venias oportet, quia homines amplius oculis quam auribus credunt,

    Sen. Ep. 6, 5: in rem praesentem perducere audientes, to transport one's hearers to the very spot, Quint. 4, 2, 123: in re praesenti, in the place itself, on the spot:

    in re praesenti, ex copiā piscariā consulere, quid emam, aequom est,

    when I am on the spot, Plaut. Cas. 2, 8, 65; Liv. 40, 9:

    eodem anno inter populum Carthaginiensem et regem Masinissam in re praesenti disceptatores Romani de agro fuerunt,

    id. 40, 17; Quint. 6, 2, 31:

    praesenti bello,

    while war is raging, Nep. Them. 2, 1; so sup.:

    quod praesentissimis quibusque periculis desit,

    Quint. 10, 7, 1; and comp.:

    jam praesentior res erat,

    Liv. 2, 36, 5.—
    B.
    That happens or is done immediately, immediate, instant, prompt, ready, direct:

    praesens poena sit,

    the punishment might be instant, Cic. Div. 2, 59, 122:

    preces,

    immediate, not delayed, Prop. 2, 23, 64 (3, 28, 12):

    mercari praesenti pecuniā,

    with ready money, cash, Plaut. Capt. 2, 2, 8; Cic. Clu. 12, 34:

    numerare praesentes denarios ducentos,

    Petr. 109:

    nummi,

    id. 137:

    supplicium,

    instant execution, Tac. A. 1, 38:

    Maelium praesenti morte multavit,

    Flor. 1, 26:

    praesens debitum,

    Dig. 12, 1, 9; 20, 1, 13: praesenti die dari, in ready money:

    quoties in obligationibus dies non ponitur, praesenti die pecunia debetur,

    ib. 45, 1, 41:

    libertatem aut praesenti die, aut sub condicione dare,

    ib. 28, 7, 22.—Hence, adv.: prae-sens (opp. in diem), forthwith, immediately:

    si, cum in diem mihi deberetur, fraudator praesens solverit,

    in ready money, in cash, Dig. 42, 9, 10:

    quod vel praesens vel ex die dari potest,

    ib. 7, 1, 4.—
    C.
    That operates immediately or quickly, instant, prompt, efficacious, powerful (i. q. valens):

    praesens auxilium oblatum est,

    Cic. Verr. 2, 4, 49, § 107:

    non ulla magis praesens fortuna laborum est,

    no more effective cure for their troubles, Verg. G. 3, 452:

    quo non praesentius ullum, Pocula si quando saevae infecere novercae,

    id. ib. 2, 127:

    si quid praesentius audes,

    more effective, bolder, id. A. 12, 152:

    praesentissimum remedium,

    Col. 6, 14; Plin. 28, 5, 14, § 53.—With objectclause:

    o diva... Praesens vel imo tollere de gradu Mortale corpus, vel, etc.,

    mighty, able, Hor. C. 1, 35, 2.—
    D.
    Of disposition or character, present, collected, resolute:

    animo virili praesentique ut sis, para,

    Ter. Phorm. 5, 8, 64:

    si cui virtus animusque in pectore praesens,

    Verg. A. 5, 363:

    animus acer et praesens,

    Cic. de Or. 2, 20, 84:

    non plures, sed etiam praesentioribus animis,

    Liv. 31, 46:

    praesentissimo animo pugnare, Auct. B. Alex. 40: Crassus, ut praesens ingenio semper respondit,

    Plin. 17, 1, 1, § 4.—
    E.
    Present, aiding, favoring, propitious:

    Hercules tantus, et tam praesens habetur deus,

    Cic. Tusc. 1, 12, 28; id. N. D. 2, 2, 6; 3, 5, 11:

    deus,

    Ter. Phorm. 2, 2, 31; cf.:

    tu dea, tu praesens, nostro succurre labori,

    Verg. A. 9, 404:

    modo diva triformis Adjuvet, et praesens ingentibus adnuat ausis,

    Ov. M. 7, 178.— Comp.:

    nihil illo (praesagio) praesentius,

    Flor. 4, 7, 9.—
    F.
    Appropriate, pertinent, timely:

    praesens hic quidemst apologus,

    Plaut. Stich. 4, 1, 38; cf.:

    en hercle praesens somnium,

    id. Mil. 2, 4, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > praesum

  • 27 sanitas

    sānĭtas, ātis, f. [sanus], soundness of body, health (class., = valetudo bona; opp. valetudo mala, imbecillitas; cf.

    also salus): est enim corporis temperatio, cum ea congruunt inter se, e quibus constamus, sanitas: sic animi dicitur, cum ejus judicia opinionesque concordant,

    Cic. Tusc. 4, 13, 30; cf. id. ib. 3, 5, 10.
    I.
    Lit.:

    Apollo, quaeso te, ut des Salutem et sanitatem nostrae familiae,

    Plaut. Merc. 4, 1, 13 (for which, in the old formula of prayer in Cato, R. R. 141, 3: duis bonam salutem valetudinemque; v. salus, I. A. init.): ut alimenta sanis corporibus agricultura, sic sanitatem aegris medicina promittit, Cels. prooem. init.:

    qui incorruptā sanitate sunt,

    Cic. Opt. Gen. 3, 8 (for which, shortly before:

    contenti bonā valetudine): aegro interim nil ventura sanitas prodest,

    Sen. Ep. 117, 26; Tac. A. 1, 68 fin.:

    si robur corporibus bonum, non est minus sanitas,

    Quint. 5, 10, 89 N. cr.; so, corporis (with integritas), Gell. 18, 1, 5:

    pecoris,

    Varr. R. R. 2, 1, 21:

    hostiae,

    id. ib. 2, 5, 11: donec sanitate ossis dolor finiatur, by the healthy condition of the bone, i. e. by the bone ' s being completely healed, Cels. 8, 8 fin.:

    ad sanitatem dum venit curatio,

    while the cure is being perfected, Phaedr. 5, 7, 12; cf.:

    folia ligni ad sanitatem gentium,

    Vulg. Apoc. 22, 2:

    redire in statum pristinum sanitatis,

    Ambros. in Psa. 40, 12:

    restitui sanitati,

    to recover, Vulg. Matt. 12, 13; Sulp. Sev. Chron. 1, 13 fin.:

    sanitatem reddere,

    Cels. 2, 8; Arn. 7, 39:

    pristinae aliquem sanitati restituere,

    Hier. Ep. 76, 8; Sulp. Sev. Vit. St. Mart. 21:

    recipere sanitatem,

    Just. 11, 8, 9; Cels. 6, 15 fin.:

    recuperare sanitatem,

    Just. 20, 2, 9; 32, 3, 9.—
    II.
    Trop.
    A.
    Soundness of mind (opp. to passionate excitement), right reason, good sense, discretion, sanity, etc. (v. Cic. Tusc. 4, 13, 30 supra):

    sanitatem enim animorum positam in tranquillitate quādam constantiāque censebant,...quod in perturbato animo, sicut in corpore, sanitas esse non posset,

    Cic. Tusc. 3, 4, 9:

    sua quemque fraus, suum scelus de sanitate ac mente deturbat,

    id. Pis. 20, 46; pravarum opinionum conturbatio et ipsarum inter se repugnantia sanitate spoliat animum morbisque perturbat, id. Tusc. 4, 10, 23:

    plebem ad furorem impellit, ut facinore admisso ad sanitatem pudeat reverti,

    Caes. B. G. 7, 42; 1, 42:

    ad sanitatem se convertere,

    Cic. Sull. 5, 17:

    ad sanitatem redire,

    id. Fam. 12, 10, 1:

    ad sanitatem reducere,

    id. Verr. 2, 2, 40, § 98:

    perducere ad sanitatem,

    Hirt. B. G. 8, 22; Cic. Phil. 11, 14, 37; Liv. 2, 29; 2, 45; Phaedr. 4, 25, 35:

    est omnino Priscus dubiae sanitatis,

    Plin. Ep. 6, 15, 3.—
    B.
    Of style, soundness or correctness of style, propriety, regularity, purity, etc.:

    insulsitatem et insolentiam, tamquam insaniam orationis odit, sanitatem autem et integritatem quasi religionem et verecundiam orationis probat,

    Cic. Brut. 82, 284:

    summi oratoris vel sanitate vel vitio,

    id. ib. 80, 278:

    ut (eloquentia) omnem illam salubritatem Atticae dictionis et quasi sanitatem perderet,

    lost all the healthy vigor and soundness, as it were, of Attic speech, id. ib. 13, 51 (v. salubritas, I. fin.; and cf. id. Opt. Gen. 3, 8):

    qui suae imbecillitati sanitatis appellationem, quae est maxime contraria, obtendunt,

    Quint. 12, 10, 15; cf. Tac. Or. 23:

    eloquentiae,

    id. ib. 25.—
    C.
    Rarely of other abstract things:

    victoriae,

    solidity, permanence, Tac. H. 2, 28 fin.:

    metri,

    regularity, correctness, Macr. S. 5, 17 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > sanitas

  • 28 utique

    1.
    ŭtĭ-quĕ, and that, v. ut (uti) and que.
    2.
    ŭtĭ-quĕ, adv. [ut, I., and therefore, prop., in whatever way, be it as it may; hence], a restrictive particle of confirmation, in any case, at any rate, certainly, surely, assuredly, by all means, particularly, especially, at least, without fail, undoubtedly, etc., = certe, saltem (good prose;

    in Cic. for the most part only in epistolary style): velim, Varronis et Lollii mittas laudationem, Lollii utique,

    Cic. Att. 13, 48, 2:

    illud vero utique scire cupio,

    id. ib. 13, 13, 1;

    5, 9, 2: nam et Piliae satisfaciendum est et utique Atticae,

    id. ib. 12, 8 fin.:

    Pythagoras et Plato, quo in somnis certiora videamus, praeparatos quodam cultu atque victu proficisci ad dormiendum jubent: faba quidem Pythagorei utique abstinere,

    id. Div. 2, 58, 119:

    quo die venies, utique cum tuis apud me sis,

    id. Att. 4, 4, 2; 5, 1, 2:

    hoc tibi mando... ut pugnes, ne intercaletur: annum quidem utique teneto,

    id. ib. 5, 9, 2:

    haec ad nostram consuetudinem sunt levia... at in Graeciā, utique olim, magnae laudi erant,

    Nep. Epam. 2, 3; Varr. R. R. 2, 4, 3: saevire inde utique consulum [p. 1947] alter patresque, Liv. 2, 27, 7:

    ne ipsi quidem inviolati erant, utique postremis mensibus,

    id. 3, 65, 8; 23, 48, 5:

    nomen, de quo ambigitur, utique in aliā re certum est,

    Quint. 7, 3, 10; Sen. Ep. 102, 17; Cels. 5, 26, 22; Col. 1, 4, 8: sciendum est, non omnes hac severitate tractari debere, sed utique humiliores, only, merely, = duntaxat, Dig. 26, 10, 3 fin.
    (β).
    With negatives (freq. only in post-Aug. writers, esp. in Quint.;

    perh. not in Cic.): concurrunt ad eum legati, monentes, ne utique experiri vellet imperium,

    by no means, Liv. 2, 59, 4:

    ut iterum periremus... nec ad perniciem nostram Carthaginensi utique aut duce aut exercitu opus esse,

    not even, id. 28, 39, 8 Weissenb. ad loc.; 8, 10, 11;

    9, 16, 16: utique numquam,

    id. 9, 19, 15:

    sapienti propositum est in vitā agendā, non utique, quod tentat, efficere, sed omnino recte facere: gubernatori propositum est, utique navem in portum perducere,

    Sen. Ep. 85, 27:

    haec ut honestior causa, ita non utique prior est,

    Quint. 3, 2, 2:

    non utique accedit parti, quod universum est,

    id. 12, 2, 18:

    ut cogitatio non utique melior sit ea, sed tutior,

    id. 10, 7, 19 et saep.:

    nec ignoro igitur quos transeo, nec utique damno, etc.,

    id. 10, 1, 57:

    neque utique cor ejus vulneratum esse, qui perit,

    id. 6, 9, 7; Varr. R. R. 1, 4, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > utique

См. также в других словарях:

  • perducere — index conduct Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • PERDUCERE — lenonium verbum. Iustinus l. 9. c. 6. de Pausania, nobili adolescente, Perductum in convivium solutumque merô etc. Ubi Bongarsius in MS. ait legi productum, idque verbum ad rem accommodatissimum, Ex Plauto et Petronio constare. Vide infra… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • perducere — per·dù·ce·re v.tr. var. → perdurre …   Dizionario italiano

  • mener — Mener, Ducere, Deducere, a Mino minas minare, Ecclesiasticorum verbo. Mener de jour en jour, Diem ex die ducere. Caesar, C est promettre faire quelque chose de jour à autre sans rien tenir. Mener quelqu un en prison, Aliquem in carcerem deducere …   Thresor de la langue françoyse

  • perdurre — per·dùr·re v.tr. OB LE 1. condurre in un determinato luogo, guidare: la fortuna fu favorevole, e loro perdusse in un piccolo seno di mare (Boccaccio) 2. fig., portare a un certo risultato; ultimare: Dante la magnifica opera perdusse alla fine… …   Dizionario italiano

  • faire — Faire, act. acut. Vient de l infinitif Latin Facere, ostant la lettre c. Facere, agere. L Italien syncope, et dit Fare. Faire de l argent à son creancier, Pecunias conquirere ad nomen eradendum ex tabulis creditoris. Faire argent, Conficere… …   Thresor de la langue françoyse

  • ubir — actif. acut. Est par bonne nourriture eslever et faire parcroistre, Educatione ad incrementum perducere. Les veneurs disent avier et eschapper, qui est mettre à vie, et tirer hors d inconvenient de mort, par bien nourrir ce qu on esleve,… …   Thresor de la langue françoyse

  • conduct — con·duct / kän ˌdəkt/ n 1 a: the act, manner, or process of carrying on or managing his conduct of the case was negligent b: an act or omission to act a crime is that conduct which is defined as criminal Louisiana Revised Statutes 2 …   Law dictionary

  • Johann Wilhelm Schröder — (* 15. Juni 1726 in Marburg; † 8. März 1793 ebenda) war ein deutscher Orientalist. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Familie 3 Werke 4 L …   Deutsch Wikipedia

  • CAEREMONIA seu CAERIMONIA — CAEREMONIA, seu CAERIMONIA a caritate, vel ab oppid. Caere, Festo dicta est: Caerus autem vetere linguâ sanctus, et inter mystica Iani nomina fuit, Cerus manus, in Carm. Saliari, Sanctus bonusque. Alii vocem a Cerere derivant, unde Gloss.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DANEON — portus ad sinum Arabicum, ex quo navigabilem alveum perducere ad Nilum Sesostris Rex cogitavit. Plin …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»