Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

pedículo

  • 1 libro

    lībro, āvī, ātum, āre (libra), wägen, I) mit der Gewichtswage, quis libravit in pondere montes et colles in statera? Vulg. Isai. 40, 12. – dah. übtr.: a) im allg.: crimina in antithetis, Pers. 1, 86. – b) insbes., erwägen, metus, Stat. Theb. 9, 166: momenta meritorum, Nazar. pan. 7, 4: praescriptiones, Cod. Theod. 8, 4, 26: mit folg. indir. Fragesatz, Amm. 22, 10, 1. – II) mit der Bleiwage nivellieren, 1) eig.: pavimenta, gleichmachen, Cato: aquam, dessen Gefälle bestimmen, Vitr.: u. so fontes aquarum, Vulg. – übtr., paribus orbem horis, Tag u. Nacht gleichmachen, Colum. poët. 10, 22. – 2) meton.: a) im Gleichgewichte erhalten, terra librata ponderibus, Cic.: aëris vi suspensam librari medio spatio tellurem, Plin.: ita libraverat corpus, ut se pedibus exciperet, Curt.: geminas libravit in alas suum corpus, er schwang sich im Gleichgewicht in die beiden (zurechtgestellten) Flügel hinein, Ov. met. 8, 201. – übtr., si immensum imperii corpus stare ac librari sine rectore posset, Tac. hist. 1, 16. – b) balancierend in Schwung bringen, schwingen, schleudern, glandem, Liv.: telum, Verg.: saxa fundā, Curt.: securi elatā in caput alcis ictum, Sulp. Sev.: se, sich schwingen, fliegen, v. Bienen, Verg., v. Vögeln, Plin.: so auch cursum in aëre, Ov. – poet., corpus in herba, sich im Grase niederlassen, Ov. – c) in der Schwebe erhalten, vela librantur ab aura, Ov.: pondus pediculo libratur, Plin. – / arch. Perf. leibravit, Corp. inscr. Lat. 1, 1258.

    lateinisch-deutsches > libro

  • 2 peduculo

    pēduculo (pediculo) = φθειρίζω, lausen, Gloss. II, 471, 3 u. ö.

    lateinisch-deutsches > peduculo

  • 3 sessilis

    sessilis, e (sedeo), zum Sitzen gut, -geeignet, I) passiv: tergum (equi), Ov. met. 12, 401. – II) aktiv: 1) eig., aufsitzend (= gut) stehend, fest aufstehend, obba, Pers.: ebenso pira minimo pediculo, Plin. – 2) übtr., niedrig, ins Breite wachsend, genus lactucae, Plin.: lactuca, Mart. u. Priap. (vgl. lactuca sedens unter sedeo): plantae, Pallad.

    lateinisch-deutsches > sessilis

  • 4 libro

    lībro, āvī, ātum, āre (libra), wägen, I) mit der Gewichtswage, quis libravit in pondere montes et colles in statera? Vulg. Isai. 40, 12. – dah. übtr.: a) im allg.: crimina in antithetis, Pers. 1, 86. – b) insbes., erwägen, metus, Stat. Theb. 9, 166: momenta meritorum, Nazar. pan. 7, 4: praescriptiones, Cod. Theod. 8, 4, 26: mit folg. indir. Fragesatz, Amm. 22, 10, 1. – II) mit der Bleiwage nivellieren, 1) eig.: pavimenta, gleichmachen, Cato: aquam, dessen Gefälle bestimmen, Vitr.: u. so fontes aquarum, Vulg. – übtr., paribus orbem horis, Tag u. Nacht gleichmachen, Colum. poët. 10, 22. – 2) meton.: a) im Gleichgewichte erhalten, terra librata ponderibus, Cic.: aëris vi suspensam librari medio spatio tellurem, Plin.: ita libraverat corpus, ut se pedibus exciperet, Curt.: geminas libravit in alas suum corpus, er schwang sich im Gleichgewicht in die beiden (zurechtgestellten) Flügel hinein, Ov. met. 8, 201. – übtr., si immensum imperii corpus stare ac librari sine rectore posset, Tac. hist. 1, 16. – b) balancierend in Schwung bringen, schwingen, schleudern, glandem, Liv.: telum, Verg.: saxa fundā, Curt.: securi elatā in caput alcis ictum, Sulp. Sev.: se, sich schwingen, fliegen, v. Bienen, Verg., v. Vögeln, Plin.: so auch cursum in aëre, Ov. – poet., corpus in herba, sich im Grase niederlassen, Ov. – c) in der Schwebe erhalten, vela librantur ab
    ————
    aura, Ov.: pondus pediculo libratur, Plin. – arch. Perf. leibravit, Corp. inscr. Lat. 1, 1258.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > libro

  • 5 peduculo

    pēduculo (pediculo) = φθειρίζω, lausen, Gloss. II, 471, 3 u. ö.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > peduculo

  • 6 sessilis

    sessilis, e (sedeo), zum Sitzen gut, -geeignet, I) passiv: tergum (equi), Ov. met. 12, 401. – II) aktiv: 1) eig., aufsitzend (= gut) stehend, fest aufstehend, obba, Pers.: ebenso pira minimo pediculo, Plin. – 2) übtr., niedrig, ins Breite wachsend, genus lactucae, Plin.: lactuca, Mart. u. Priap. (vgl. lactuca sedens unter sedeo): plantae, Pallad.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sessilis

См. также в других словарях:

  • pedículo — m. anat. Porción estrecha de un tumor o colgajo que le sirve de base de implantación. ⊆ Porción estrecha de un órgano, glándula o tejido donde se encuentran reunidos una vena, una arteria y un nervio. ⊆ Porción lateral delgada de la vértebra que… …   Diccionario médico

  • pedículo — s. m. 1.  [Biologia] O pé dos cogumelos. 2. Ligamento de qualquer órgão da planta. 3.  [Anatomia] Parte delgada que sustenta um órgão ou parte de um órgão. 4.  [Medicina] Base de um tumor …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • pedículo — sustantivo masculino 1. Área: botánica Pedúnculo de una hoja, de una flor o de un fruto. 2. (macho y hembra) Uso/registro: elevado. Piojo …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • pedículo — (Del lat. pedicŭlus, dim. de pes, pedis, pie). 1. m. Bot. Pedúnculo de la hoja, flor o fruto. 2. Anat. Tallo más o menos delgado que une una formación anormal, por ejemplo una verruga o un cáncer, al órgano o tejido correspondiente. 3. piojo (ǁ… …   Diccionario de la lengua española

  • pedículo — ► sustantivo masculino 1 BOTÁNICA Pedúnculo o rabo que une una hoja, flor o fruto al tallo. 2 ANATOMÍA Tallo que une una formación celular anormal, como un cáncer o una verruga, a un órgano. 3 BIOLOGÍA Soporte o pie de un órgano cualquiera. * * * …   Enciclopedia Universal

  • pedículo — {{#}}{{LM P29569}}{{〓}} {{SynP30279}} {{[}}pedículo{{]}} ‹pe·dí·cu·lo› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{♂}}En botánica,{{♀}} rabo o tallo pequeños que unen una flor, una hoja o un fruto al tallo de la planta. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín pediculus, y… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • pediculo — pe·dì·cu·lo s.m. TS entom. insetto del genere Pediculo | con iniz. maiusc., genere della famiglia dei Pediculidi, cui appartiene il pidocchio {{line}} {{/line}} DATA: sec. XV. ETIMO: dal lat. scient. Pedicŭlus, da pediculus pidocchio …   Dizionario italiano

  • pedículo — sustantivo masculino cabillo, rabillo, pezón, pedúnculo …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • pediculo- — …   Useful english dictionary

  • pinza de pedículo — Pinza quirúrgica de cierre utilizada para comprimir vasos sanguíneos o pedículos de tumores durante la cirugía. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones Hancourt, S.A. 1999 …   Diccionario médico

  • Pediculoides — Pediculo|i̱des [Pediculus1 u. gr. ειδης = gestaltet, ähnlich] m; : Gattung der Milben. Pediculo|i̱des ven|trico̱sus: Laufmilbe, Getreidemilbe, die beim Menschen einen papulösen Ausschlag hervorrufen kann …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»