-
1 patrzeć na kogoś z góry
смотре́ть свысока́ на кого́-л., относи́ться свысока́ к кому́-л. -
2 góra
сущ.• верх• верхушка• вершина• гора• кончик• маковка* * *gór|a♀ 1. ropa;\góra lodowa айсберг; \góra kamieni груда (куча) камней;
2. (wyższa część) верх ♂;3. (strych) чердак ♂; 4. (władza) разг. верхушка;\góra (rządząca) руководящая (правящая) верхушка;
5. в знач, нареч. \góraа поверху, верхом; выше;\góraą nad miastem над городом; ● do \góray, ku górze, w \góraę, pod \góraę вверх; iść pod \góraę подниматься вверх; ręce do \góraу! руки вверх!; od \góraу сверху; od \góray do dołu сверху вниз; z \góray а) сверху;
б) заранее, вперёд;płacić z \góray платить вперёд (авансом);
patrzeć na kogoś z \góray, traktować kogoś z \góraу смотреть свысока на кого-л., относиться свысока к кому-л.;w \góraę rzeki вверх по течению реки; do \góray nogami а) вверх ногами;
б) наизнанку;z \góraа с лишком; \góraą nasi! наша взяла!
* * *ж1) гора́góra lodowa — а́йсберг
góra kamieni — гру́да (ку́ча) камне́й
2) ( wyższa część) верх m3) ( strych) черда́к m4) ( władza) разг. верху́шкаgóra (rządząca) — руководя́щая (пра́вящая) верху́шка
5) в знач. нареч. górą по́верху, ве́рхом; вы́шеgórą nad miastem — над го́родом
•- do góry- ku górze
- w górę
- pod górę
- iść pod górę
- ręce do góry!
- od góry
- od góry do dołu
- z góry
- płacić z góry
- patrzeć na kogoś z góry
- traktować kogoś z góry
- w górę rzeki
- do góry nogami
- z górą
- górą nasi!
См. также в других словарях:
patrzeć — 1. Dobrze komuś z oczu patrzy «ktoś sprawia wrażenie dobrego, uczciwego człowieka»: Chłopcu można zaufać. Dobrze mu z oczu patrzy. K. Orłoś, Szklarz. 2. Jak się patrzy a) «świetny, doskonały»: Hipolit był żołnierzem jak się patrzy (...). S.… … Słownik frazeologiczny
patrzeć — ndk VIIb, patrzećrzę, patrzećrzysz, patrz, patrzećrzał, patrzećrzeli 1. «kierować na coś, na kogoś wzrok; rozglądać się, szukać czegoś, kogoś wzrokiem» Patrzeć badawczo, bezmyślnie, ciekawie, czujnie, śmiało, trwożnie, ukradkiem, uważnie. Patrzeć … Słownik języka polskiego
z góry — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w relacji przestrzennej: pionowo w dół, z powietrza w dół : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyrżnąć młotem z góry. Pocisk uderzył z góry. Płyta dociskana z góry.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zadrzeć — dk XI, zadrzećdrę, zadrzećdrzesz, zadrzećdrzyj, zadrzećdarł, zadrzećdarty zadzierać ndk I, zadrzećam, zadrzećasz, zadrzećają, zadrzećaj, zadrzećał, zadrzećany 1. «zaczepiwszy czymś odedrzeć brzeg czegoś, oddzielić drobną część od całości;… … Słownik języka polskiego
góra — 1. Brać, wziąć nad kimś górę; być (nad kimś) górą «osiągnąć przewagę nad kimś, zwyciężyć kogoś, mieć lepszą pozycję»: (...) zawsze był górą. Silny, pewny siebie erudyta z lekką skłonnością do protekcjonalizmu. T. Raczek, Pies. 2. Coś bierze nad… … Słownik frazeologiczny
góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… … Słownik języka polskiego
wysoki — wysokiocy, wyższy 1. «mający wymiar pionowy większy niż przeciętny dla danej grupy przedmiotów; mający duży wzrost» Wysoki mężczyzna. Wysoki dom. Wysokie drzewa, kominy, wieże. Wysoka fala. Wysoki poziom wody. Wysoki brzeg rzeki. Wysokie zaspy … Słownik języka polskiego
móc — 1. pot. Jak cię mogę «byle jak, niedbale» 2. posp. Ktoś może komuś naskoczyć, nagwizdać, nadmuchać «ktoś nie jest w stanie komuś zaszkodzić lub zakazać czegoś»: (...) był mocno partyjny, tak że mogli nagwizdać nam socjalistyczni planiści, którzy… … Słownik frazeologiczny
spuścić — dk VIa, spuszczę, spuścićcisz, spuść, spuścićcił, spuszczony spuszczać ndk I, spuścićam, spuścićasz, spuścićają, spuścićaj, spuścićał, spuścićany 1. «puścić coś z góry w dół, pochylić ku dołowi, obniżyć, zrzucić, zsunąć» Spuścić głowę. Spuścić… … Słownik języka polskiego
ręka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, lm M. ręce, D. rąk, N. rękami {{/stl 8}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 8}}rękoma {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} chwytna część kończyny górnej od nadgarstka aż do palców; dłoń : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… … Słownik języka polskiego