Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

passio

  • 41 hydrophobicus

    hydrophobicus, a, um (ὑδροφοβικός), die Wasserscheu betreffend, passio, die Wasserscheu, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 9, 99 u. 3, 16, 137.

    lateinisch-deutsches > hydrophobicus

  • 42 iliacus [2]

    2. īliacus, a, um (ileos), mit Darmverschlingung verbunden, passio, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 17, 171 u. 3, 21, 206: morbus, Ps. Hippocr. ep. apud Marc. Emp. fol. 84 (b), 35 ed. Ald.: dolor, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 20, 195. – subst., īliacī, ōrum, m., an Darmverschlingung Leidende, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 17, 173. Plin. Val. 2, 33. Th. Prisc. 2, 1, 9.

    lateinisch-deutsches > iliacus [2]

  • 43 ischiadicus

    ischiadicus, a, um (ἰσχιαδικός), zum Hüftweh gehörig, dolores, Hüftschmerzen, Hüftweh, Plin. 26, 42: dolor, Boëth. inst. mus. 1, 1. p. 185, 21 Fr.: passio, Hüftleiden, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 1, 26. – subst., ischiadicī, ōrum, m. = mit Hüftweh Behaftete, Plin. 25, 169 u.a. Cael. Aur. de morb. chron. 5, 1. § 2 u. § 7. u. 21 (vgl. 4, 3, 68). Fulg. myth. 3, 7.

    lateinisch-deutsches > ischiadicus

  • 44 lethargicus

    lēthargicus, a, um (ληθαργικός), schlafsüchtig, passio, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 3, 38; 2, 9, 44: somnus, Augustin. epist. 93, 2. – subst., lēthargicus, ī, m., der Schlafsüchtige, Hor. sat. 2, 3, 30: gew. im Plur., oft bei Plin. u. Cael. Aur.

    lateinisch-deutsches > lethargicus

  • 45 machaera

    machaera, ae, f. (μάχαιρα), das Schlachtmesser, Weidmesser und das einem solchen Messer ähnliche Schwert, Enn. ann. 400 u. 597; fr. scen. 178. Caecil. com. 69. Plaut. Bacch. 68; Curc. 424 u. 567; mil. 53 u. 463. Caes. bei Sen. de ben. 5, 24, 3. Suet. Claud. 15, 2: scherzh. = mentula, Plaut. Pseud. 1181. – auch machēra, Inc. passio Petsch.: macera, Capit. Pertin. 8, 4 P. u. in Hdschrn. des Plautus, s. Lorenz Krit. Anh. zu Plaut. Pseud. 735. p. 273.

    lateinisch-deutsches > machaera

  • 46 nephritis

    nephrītis, tidis, f. (νεφριτις), die Nierenkrankheit, rein lat. renalis passio, renale vitium (Cael. Aur. de morb. chron. 5, 3, 52 u. 58), Isid. orig. 4, 7, 24 ed. vulg. (Otto nephresis).

    lateinisch-deutsches > nephritis

  • 47 passionalis

    passiōnālis, e (passio), empfindsam, der Empfindung fähig, Tert. de testim. anim. 3. Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 83.

    lateinisch-deutsches > passionalis

  • 48 peripneumonia

    peripneumonia u. peripleumonia, ae, f. (περιπνευμονία, περιπλευμονία), die Lungenentzündung, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 25 sqq. § 140 sqq.; de morb. chron. 3, 1, 4. – Dav. peripneumonicus u. peripleumonicus, a, um (περιπνευμονικός, ionisch περιπλευμονικός), die Lungenentzündung betreffend, passio, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 14, 93. – subst., peripleumonicus (peripneumonicus), ī, m., der an der Lungenentzündung Leidende, gew. im Plur., Plin. 20, 176 (peripl.); 22, 108 u. 23, 122 (peripn.). Veget. mul. 2, 10, 3 (Gesn. peripleum., Schneid, peripn.). – Dafür peripneumoniacus u. peripleumoniacus, Marc. Emp. 20. Th. Prisc. 2, 4 u. 2, 5.

    lateinisch-deutsches > peripneumonia

  • 49 phreneticus

    phrenēticus, a, um (φρενητικός) u. (vielleicht richtiger) phrenīticus, a, um (φρενιτικός), zur Hirnwut gehörig, mit der Hirnwut behaftet, hirnwütig, gehirnkrank, medicus phrenet., Mart.: passio phrenit., Cael. Aur.: phrenet. septentrionum filii, der sinnlos tobenden Nordwinde, Varro fr. – subst., phrenēticus, ī, m., der Hirnwütige, Sen. u.a.; Plur., Cic. u.a.

    lateinisch-deutsches > phreneticus

  • 50 pleuriticus

    pleurīticus, a, um (πλευριτικός), mit Seitenstechen behaftet, passio, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 16, 100 u. 17, 101. Isid. orig. 4, 6, 8: Plur. pleuritici subst., Plin. 20, 31. Cael. Aur. de morb. acut. 2, 16, 100; 2, 17, 102.

    lateinisch-deutsches > pleuriticus

  • 51 praestanter

    praestanter, Adv. (praestans), vorzüglich, vortrefflich (trefflich), debuit praestanter ornari in saeculo, Ven. Fort. vit. S. Radig. 13: praestantius (hartnäckiger) homines odisse facit (haec passio), Cael. Aur. de morb. acut. 1, 4, 43: senatus auctoritas, cui vosmet ipsi praestantissime semper in mea causa praefuistis, Cic. de dom. 142: eloqui praestantissime (res divinas humanasque) posse, Quint. 12, 2, 9: lichenas oris praestantissime vincere (beseitigen), v. einem Mittel, Plin. 28, 186.

    lateinisch-deutsches > praestanter

  • 52 puerilis

    puerīlis, e (puer), kindlich, knabenmäßig, jugendlich, Kinder-, Knaben-, I) eig.: crepitacula u. crepundia, Kinderklappern, Quint. u. Val. Max.: dentes, Sen.: aetas, Cic.: anni, Ov. u. Plin.: tempus, kindliches Alter (Ggstz. iuventa), Ov.: species, Cic.: facies, Ov.: agmen, ein Zug von Knaben, Verg.: regnum, königliche Regierung jmds. als Jüngling, Liv.: institutio, Quint.: passio, die Epilepsie, Cael. Aur.: delectatio, jugendliche Ergötzung, Cic.: puerili verbere moneri, mit der Kinderrute zurechtgewiesen werden (v. einem Mädchen), Tac.: affectus verberibus puerilibus, mit der Kinderrute bestraft, Iul. Val. – II) übtr., knabenhaft, kindisch, läppisch, consilium, Cic.: sententia, Ter.: puerile est, Ter.: Compar., si puerilius his ratio esse evincet amare, Hor. sat. 2, 3, 250. – neutr. pl. subst., nugalia vel puerilia (Kindereien), Non. 150, 26.

    lateinisch-deutsches > puerilis

  • 53 renalis

    rēnālis, e (ren), die Nieren betreffend, Nieren-, passio (griech. νεφριτις), Cael. Aur. de morb. chron. 5, 3, 52.

    lateinisch-deutsches > renalis

  • 54 roborosus

    rōborōsus, a, um (robur no. II, C), mit dem Starrkrampfe behaftet, passio, Starrkrampf, Veget. mul. 5, 23, 1 sqq.

    lateinisch-deutsches > roborosus

  • 55 sacer

    sacer, cra, crum (sancio), einem Gotte geheiligt, gewidmet, heilig, I) adi.: A) im allg.: a) mit Dat. u. Genet.: mensis sacer manibus, Ov.: aesculus sacra Iovi, Plin.: sacrum deae pecus, Liv.: sacrum Soli id animal, Tac.: Cereri sacer Polyphoetes, Priester der Ceres, Verg.: eius partem decumam Apollini sacram esse, Liv.: m. Genet., anseres sacri Iunonis, Liv.: pietatis sacrum, Inscr.: illa insula eorum deorum sacra putatur, Cic. – übtr., pugionem magno operi sacrum, geweiht (= bestimmt), Tac. – b) absol.: sacrae aedes, Cic.: aedificia (Ggstz. aed. profana), Cic.: lucus, Curt.: signa, Cic.: litterae, die heilige Schrift, Bibel, Eccl.: ignis, Curt.: fontes, amnes, Ov.: ius (Ggstz. publicum, privatum), Quint.; vgl. iura sacerrima lecti, heiligsten, dah. unverbrüchlichsten, Ov.: foedus, Curt.: pecunia (Ggstz. p. privata), Quint.: vates (weil dem Apollo heilig), Hor.: sacra profanaque omnia polluere, Sall. – poet. v. der Gottheit selbst, Vesta, Cybele, Prop. (und bei Liv. 3, 19, 10 im Wortspiel ut sacrosancti [hochheilig] habeantur, quibus ipsi dii neque sacri [hoch] neque sancti [heilig] sunt). – üotr., heilig, ehrfurchtsvoll, ehrwürdig, lingua (des Cirero), Mart.: Maro, Mart.: memoria patris, Quint.: sacerrima eloquentia, Sen. rhet. – bes. in bezug auf den Kaiser, sacrā Caesaris aure, Mart.: occupationes, Suet.: dah. später = kaiserlich übh., constitutiones, ICt.: auditio, spät. ICt. – endlich als stehendes Beiwort gewisser Örtlichkeiten u. Ggstde., wie: sacer mons, der heilige Berg, ein alleinstehender Hügel im Sabinischen, 4 km nordöstlich von Rom, am rechten Ufer des Anio, Liv. 2, 32, 2; vgl. Fest. p. 318 (b), 20. – sacra via, die heilige Straße, eine Straße in Rom, beim sacellum Streniae beginnend, auf der Burg endigend, Cic. Planc. 17. Hor. sat. 1, 9, 1: bei Dicht. auch sacer clivus, Hor. carm. 4, 2, 35. Mart. 1, 70, 5 (s. das weitere bei Jordan Topographie Roms 1, 2. S. 274 ff.). – os sacrum, das heilige Bein (griech. ἱερον ὀστέον), als anatom. t. t., Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 24. – mare sacrum, das große Weltmeer, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 30, 162: dass. sacer Oceanus, Sen. suas. 1, 4. – B) insbes., einer unterirdischen Gottheit zur Vernichtung geweiht, ihr als Opfer verfallen, dah. verflucht, verwünscht, a) als t. t. der Religionsspr.: α) m. Dat.: eius caput Iovi (sc. Stygio) sacrum esset, altes Plebiszit bei Liv.: sac os esse certis dis, Macr. – β) absol.: eum, qui eorum cuiquam nocuerit, sacrum sanciri, Liv. – b) übtr., übh. verflucht, verwünscht, verabscheut, abscheulich, α) m. Dat.: homo, sacra res homini, Sen. ep. 95, 33. – β) absol.: ego sum sacer, scelestus, Plaut.: unus istic servus est sacerrimus, Plaut.: is intestabilis et sacer esto, Hor. – auri sacra fames, Verg.: hircus alarum, Catull.: venenum, magisches, geheimes, Val. Flacc.: passio, die Fallsucht, Epilepsie, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 60: ignis, s. īgnis.

    II) subst., sacrum, ī, n., etw. Heiliges, Geweihtes, A) der heilige, geweihte Gegenstand, das Heiligtum, a) eig.: Cloacinae sacrum, Plaut.: sacrum clepere, rapere, Cic.: sacrum (Opfer) accendere, Phaedr.: sacrum (Opfer) id Vulcano cremare, Liv. – Plur., α) die Heiligkeit, regni, der Königswürde, Nipperd. Tac. ann. 2, 27. – β) Heiligtümer, heilige Geräte u. dgl., sacra ex aedibus suis eripuisse, Cic.: sacra omnia proferre, Auct. b. Alex.: cumque suis penetralia sacris, Götterbildnissen, Penaten, Ov.: sacra in mensa penatium deorum ponere, Opfergaben, Opfer, Naev. fr.: persaepe (incedebat) velut qui Iunonis sacra ferret, oft schritt er so bedächtig einher, wie einer, der beim Junofest die heiligen Geräte trägt, Hor. sat. 1, 3, 10 sq. – b) poet. übtr., v. Dichtungen, die Heiligtümer (der Musen), sacra caelestia, Ov.: sacra Maronis, Mart.: vatum, Pers. – B) der heilige Gebrauch, die heilige, gottesdienstliche Handlung, Feier, bes. das Opfer, a) eig.: Graeco sacro, nach griech. Religionsgebrauch, Cic.: morientibus operire oculos... sacrum est, Plin.: ebenso fabacia in sacro est, Plin. – sacrum (Opfer) facere Herculi, Liv., Iunoni, Prop.: sacra facere Graeco Herculi, Liv., Iovi, Ov.: plurima sacra obire, Liv.: sacris operari, Liv.: perpetrato sacro in monte (Albano), Liv. – sollemne Apollinis sacrum (Gottesdienst), Suet.: Cereris sacrum arcanae, Hor.: u. so Plur. sacra oft übh. Gottesdienst, gottesdienstl. Feier, sacrorum religio, Cic.: sacra Orphica, Cic., Eleusina, Suet.: sacra Cereris, Cic.: sacra arcana, Hor.: Romana sacra suscipere, Liv.: ea sacra, quae maiores nostri ab exteris nationibus adscita atque arcessita coluerunt, Cic.: Romanis quoque ab eodem prodigio novemdiale sacrum susceptum est, Liv. – u. v. Privatgottesdienste der Geschlechter (gentes) u. Familien (familiae), von den Römern mit äußerster Sorgfalt bewahrt u. selbst vom Staate überwacht (so daß immer der Vermögenserbe u. der Adoptierte die sacra übernehmen mußten), sacra gentilicia (Ggstz. publica sacra), Liv.: sacra interire maiores noluerunt, Cic.: isdem uti sacris, Cic.: sacra nuptialia, Vermählungsfeierlichkeiten, Quint.: dass. sacra iugalia, Ov. – Sprichw., inter sacrum (Opfer) saxumque (Kieselstein, mit dem der Fetial das Opfertier tötete) sto, das Messer steht mir an der Kehle, Plaut. capt. 617: u. so quod ait vetus proverbium, inter sacrum ac saxum positus cruciabar, Apul. met. 11, 28. – hereditas sine sacris, eine Erbschaft ohne (mit vielen Kosten u. Mühen verknüpfte) Familiensakra = großer Vorteil ohne Kosten, -ohne Mühe, Plaut. capt. 775; trin. 484. – b) übtr., der Geheimdienst, die Mysterien = die Geheimnisse, sacra tori, Ov. – bes. der Wissenschaften, litterarum sacra colere, Quint.: sacra studiorum profanare, Tac. dial.

    / vulg. Nomin. sacrus, Not. Vatic. im Corp. gramm. ed. Keil. IV. p. 308 a. E. – arch. Nbf. nach der 3. Dekl., in der Opfersprache, in der Verbindung sacrem porcum, angef. b. Fest. p. 318 (a), 7 u. Plur. porci sacres, Plaut. Men. 289; rud. 1208. Varro r. r. 2, 1, 20 u. 2, 4, 16.

    lateinisch-deutsches > sacer

  • 56 sacrabiliter

    sacrābiliter, Adv. (sacra, näml. passio, s. sacer), wie Epileptische, spumare, Th. Prisc. 2, 2.

    lateinisch-deutsches > sacrabiliter

  • 57 stomachicus

    stomachicus, a, um (στομαχικός), zum Magen gehörig, Magen-, a) von Lebl.: passio, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 2, 13. – b) v. Perf., an einem schwachen Magenleidend, magenkrank, gew. Plur. subst., stomachicī, ōrum, m., Sen. ep. 24, 14. Plin. 20, 100 u.a. Scrib. Larg. 103. Th. Prisc. 2. chron. 16.

    lateinisch-deutsches > stomachicus

  • 58 suipassio

    suī-passio, ōnis, f. = ἰδιοπάθεια, diejenige passive Bedeutung eines Zeitwortes, die eine Affizierung durch das Subjekt selbst und nicht von außenher ausdrückt, die Reziprozität, Prisc. 17, 138 u. 18, 34 (von Hertz getrennt geschrieben).

    lateinisch-deutsches > suipassio

  • 59 synanchicus

    synanchicus, a, um (συναγχικός), zur Bräune gehörig, mit der Bräune behaftet, passio, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 27, 140. – Plur. subst., synanchicī, ōrum, m., die mit der Bräune Behafteten, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 4, 40.

    lateinisch-deutsches > synanchicus

  • 60 torminosus

    torminōsus, a, um (tormen) = δυςεντερικός, an der Ruhr leidend, mit der Ruhr behaftet, passio, Ruhr, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 17, 143: v. Perf., Plur. subst., Cic. Tusc. 4, 27. Cael. Aur. de morb. acut. 3, 17, 143. Sex. Placit. de medic. 1. § 21.

    lateinisch-deutsches > torminosus

См. также в других словарях:

  • Passio — (Трапани,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Roma 22, 91100 Трапани, Италия …   Каталог отелей

  • PASSIO — in Communione Roman. Dominica dicitur quinta Quadragesimae, quae Romis palmas praecedit. Etiam Passio Domini, in epistola Balduini Imperator. de expugnatione Constantinopol. ubi urbs obsessa dicitur, 5. Id. April. Feriâ 6. ante passionem Domini:… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Passio — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Passio est un terme liturgique latin qui signifie souffrance et qui est employé pour parler de la passion du Christ. Une passio est un récit… …   Wikipédia en Français

  • Passio — Pạs|sio, die; [spätlat. passio, ↑Passion] (Philos.): das Erleiden, Erdulden …   Universal-Lexikon

  • passio — pàs·sio s.m.inv., lat. TS bibl. spec. con iniz. maiusc., insieme di brani dei Vangeli che narra la passione di Gesù, letti o cantati durante la messa nella Settimana Santa | BU estens., cosa lunga e prolissa: discorso lungo quanto il passio …   Dizionario italiano

  • Passio — Pas|sio die; <aus gleichbed. spätlat. passio; vgl. ↑Passion> das Erleiden, Erdulden (Philos.); Ggs. ↑Actio …   Das große Fremdwörterbuch

  • Passio (Pärt) — Passio Domini nostri Jesu Christi secundum Joannem Passio Domini nostri Jesu Christi secundum Joannem Genre Musique contemporaine Musique Arvo Pärt Texte Évangile selon Jean Langue originale Latin Durée approximative 70 minutes Dates d …   Wikipédia en Français

  • Passio Domini nostri Jesu Christi secundum Joannem — Crucifixion de Gaudenzio Ferrari (1513) …   Wikipédia en Français

  • Passio Domini Nostri Jesu Christi secundum Joannem — (English: The Passion of Our Lord Jesus Christ According to John , also known as the St. John Passion or simply Passio ) is a passion cantata by Arvo Pärt for solo baritone (Jesus), solo tenor (Pilate), solo vocal quartet (Evangelist), choir,… …   Wikipedia

  • Passio sanctorum Petri et Pauli — The pseudepigraphical Passio sanctorum Petri et Pauli ( Passion of Saints Peter and Paul ) is a late version of the martyrdoms of the two apostles, which claims to have been written by a certain Marcellus, thus the anonymous author, of whom… …   Wikipedia

  • Passio Artemii — Die Artemii Passio ist ein spätantikes oder mittelbyzantinisches hagiographisches Werk. Das in griechischer Sprache verfasste Werk behandelt die (Leidens )Geschichte des dux Aegypti Artemius, eines „arianischen“ Christen, der unter Constantius II …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»