Перевод: со всех языков на французский

с французского на все языки

participium

  • 1 participium

        Participium. Quintil. Une des parties d'oraison dicte Participe.

    Dictionarium latinogallicum > participium

  • 2 participium

    participium
    participe (mluv.) m

    Tschechisch-Französisch Wörterbuch > participium

  • 3 absolutus

    absŏlūtus, a, um [st1]1 [-] part. passé de absolvo. [st1]2 [-] part.-adj. a - achevé, parfait.    - Cic. Off. 3, 14 ; de Or. 3, 84 ; Or. 17 ; 182 ; Nat. 2, 34.    - opus inchoatum, prope tamen absolutum, Cic. Off. 3, 7: oeuvre commencée et qui pourtant touche à sa fin. b - complet, qui forme par soi-même un tout.    - Cic. Inv. 1, 17 ; Part. 94 11.    - gram. nomen absolutum, Prisc. 2, 59, 24: nom qui a un sens complet par lui-même.    - verbum absolutum: verbe pris absolument [sans complém. d'aucune sorte]. --- Prisc. 2, 375, 10.    - ou verbum absolutum: qui exprime l'action complète [opp. à inchoatif, itératif ]. --- Diom. 1, 343, 29.    - adjectivum, participium absolutum, Serv. En. 2, 26: adjectif, participe employé seul, sans substantif.    - [en parl. du positif des adj. et adv. (opp. à compar., superl.)]: Quint. 9, 13, 19; Gell. 5, 21, 13; Prisc.; Diom.    - [en parl. du parfait dans les verbes]: Capel. 3, 314; Char., Diom.    - absolutior, Plin. 33, 66, etc.; Plin. Ep. 3, 106.    - absolutissimus, Tim. 12; Her. 2, 28; Plin. Ep. 1, 20, 10, etc.
    * * *
    absŏlūtus, a, um [st1]1 [-] part. passé de absolvo. [st1]2 [-] part.-adj. a - achevé, parfait.    - Cic. Off. 3, 14 ; de Or. 3, 84 ; Or. 17 ; 182 ; Nat. 2, 34.    - opus inchoatum, prope tamen absolutum, Cic. Off. 3, 7: oeuvre commencée et qui pourtant touche à sa fin. b - complet, qui forme par soi-même un tout.    - Cic. Inv. 1, 17 ; Part. 94 11.    - gram. nomen absolutum, Prisc. 2, 59, 24: nom qui a un sens complet par lui-même.    - verbum absolutum: verbe pris absolument [sans complém. d'aucune sorte]. --- Prisc. 2, 375, 10.    - ou verbum absolutum: qui exprime l'action complète [opp. à inchoatif, itératif ]. --- Diom. 1, 343, 29.    - adjectivum, participium absolutum, Serv. En. 2, 26: adjectif, participe employé seul, sans substantif.    - [en parl. du positif des adj. et adv. (opp. à compar., superl.)]: Quint. 9, 13, 19; Gell. 5, 21, 13; Prisc.; Diom.    - [en parl. du parfait dans les verbes]: Capel. 3, 314; Char., Diom.    - absolutior, Plin. 33, 66, etc.; Plin. Ep. 3, 106.    - absolutissimus, Tim. 12; Her. 2, 28; Plin. Ep. 1, 20, 10, etc.
    * * *
    I.
        Absolutus, pen. prod. Participium. Plin. Absouls.
    \
        Vinculis absolutus. Tacit. Delivré de prison, Desprisonné.
    II.
        Absolutus, Nomen ex participio. Cic. Parfaict, Consommé, Accompli, Où il n'y a que redire, Absolut.
    \
        Numeris omnibus absolutus, Vide NVMERVS. Parfaict de touts poincts, Accompli.

    Dictionarium latinogallicum > absolutus

  • 4 assensus

    [st1]1 [-] assensus, (adsensus), a, um: - [abcl][b]a - part. passé de adsentior; ayant approuvé, qui a consenti. - [abcl]b - part. passé de assentio; ayant été approuvé, reconnu pour vrai.[/b] [st1]2 [-] assensus, (adsensus), us, m.: - [abcl][b]a - assentiment, adhésion, approbation. - [abcl]b - écho.[/b]    - assensu nemorum vox ingeminata, Virg.: cris répétés par l'écho des bois. assentātĭo,
    * * *
    [st1]1 [-] assensus, (adsensus), a, um: - [abcl][b]a - part. passé de adsentior; ayant approuvé, qui a consenti. - [abcl]b - part. passé de assentio; ayant été approuvé, reconnu pour vrai.[/b] [st1]2 [-] assensus, (adsensus), us, m.: - [abcl][b]a - assentiment, adhésion, approbation. - [abcl]b - écho.[/b]    - assensu nemorum vox ingeminata, Virg.: cris répétés par l'écho des bois. assentātĭo,
    * * *
        Assensus, Participium actiuum. Cic. Qui a consenti et accordé.
    \
        Assensus, Participium passiuum. Cic. Qu'on a accordé et consenti.
    \
        Assensus, huius assensus, Verbale. Accord, Consentement.
    \
        Sustinere se ab omni assensu. Cic. Se garder de consentir.
    \
        Varius assensus. Virg. Diversité d'advis et d'opinions.

    Dictionarium latinogallicum > assensus

  • 5 commentus

    commentus, a, um part. passé de comminiscor. [st2]1 [-] qui a inventé, qui a imaginé. [st2]2 [-] sens passif: inventé, imaginé, faux, imaginaire.
    * * *
    commentus, a, um part. passé de comminiscor. [st2]1 [-] qui a inventé, qui a imaginé. [st2]2 [-] sens passif: inventé, imaginé, faux, imaginaire.
    * * *
        Commentus, Participium actiuae significationis: vt Monogrammos deos et nihil agentes commentus est Epicurus. Cic. A inventé.
    \
        Commentus, Participium passiuae significationis: vt Sacra commenta. Ouid. Feinds, Simulez.

    Dictionarium latinogallicum > commentus

  • 6 complexus

    [st1]1 [-] complexus, a, um: part. passé de complector. - [abcl][b]a - qui a embrassé. - [abcl]b - sens passif: embrassé, contenu.[/b] [st1]2 [-] complexŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action d'embrasser, action d'étreindre, action de serrer. - [abcl]b - étreinte, embrassement; affection. - [abcl]c - engagement, combat. - [abcl]d - enchaînement (au fig.), cohésion, union.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] complexus, a, um: part. passé de complector. - [abcl][b]a - qui a embrassé. - [abcl]b - sens passif: embrassé, contenu.[/b] [st1]2 [-] complexŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - action d'embrasser, action d'étreindre, action de serrer. - [abcl]b - étreinte, embrassement; affection. - [abcl]c - engagement, combat. - [abcl]d - enchaînement (au fig.), cohésion, union.[/b]
    * * *
        Complexus, Participium passiuae significationis. Cicero, Quo vno maleficio scelera omnia complexa esse videantur. Comprins.
    \
        Complexus, Participium actiuae significationis. Ouid. Qui tient embrassé.
    \
        Complexus, huius complexus, Nomen verbale. Plaut. Embrassement.
    \
        Accipere complexum. Liu. Se laisser embrasser.
    \
        Coercet et continet omnia complexu suo mundus. Cic. Contient, Embrasse, Enclost.
    \
        Dare complexus alicui. Ouid. L'embrasser.

    Dictionarium latinogallicum > complexus

  • 7 contentus

       - v. l'adv. contente. [st1]1 [-] contentus, a, um: part. passé de contendo. a - tendu, raide. b - qui fait effort pour, ardent, zélé, appliqué fortement.    - funis contentus, Hor.: corde raide.    - contento poplite, Hor.: le jarret tendu.    - contentis corporibus, Cic, Tusc. 2, 54: en tendant les muscles du corps.    - contentissima voce, Apul. M. 4, 10: d'un ton de voix très élevé.    - plaga hoc gravior, quo est missa contentior, Cic. Tusc. 2, 57: coup d'autant plus rude qu'il a été porté avec des muscles plus fortement tendus.    - mens contenta in aliqua re, Lucr. 4, 964: esprit appliqué fortement à qqch. --- alicui rei, Ov. M. 15, 515. [st1]2 [-] contentus, a, um: part. passé de contineo - "qui se tient dans les limites de"; qui se borne à, content de, satisfait de.    - compar. contentiores Plaut. Poen. 460.    - contentus aliqua re: satisfait de qqch.    - contentus suis rebus, Cic.: content de ce qu'on a.    - contentus sua sorte: content de son sort.    - contentus parvo, Cic. Off. 1, 70: content de peu.    - quibus (rhetoribus) non contentus, Cic. Br. 316: ne me contentant pas de ces rhéteurs.    - nec possidendis agris publicis contenti, Liv. 6, 14, 11: et ils ne se contentaient pas d'accaparer les terres de l'état.    - est philosophia paucis contenta judicibus, Cic. Tusc. 2, 4: la philosophie se contente d'un petit nombre de juges.    - avec gén. contentus victoriae. --- Tert. Marc. 5, 11, cf. Scaev. Dig. 32, 37, 4.    - contenti hostes sustinuisse, Vell.: contents d'avoir tenu tête à l'ennemi.    - avec inf. jam fugere contentus, Curt. 4, 10: content désormais de fuir.    - contentus non lacessi, Curt. 4, 12: content de ne pas être attaqué.    - avec prop. inf. Quint. 5, 14, 24 ; Sen. Ep. 58, 6.    - au vocatif o nullā dolor contente poenā, quaere supplicia horrida, incogitata, infanda, Sen. Oet. 295: o douleur que nulle vengeance ne peut satisfaire, invente quelque supplice affreux, inouï, sans exemple.    - (eo) contentus quod: content de ce que.    - eo contentus si: content si. --- Cic. Verr. 1, 3; Tim. 8, Liv. 28, 27, 14 ; [sans eo] Sen. Vit. 17, 4.    - avec ut, ne.    - ne intersimus armis, contentum ait se esse, Liv. 33, 21, 5: il déclare ne demander que notre neutralité.    - hoc contentus ut: content de. --- Sen. Ep. 25, 5 ; Suet. Aug. 82.    - se contentus est, et tamen non viveret, si foret sine homine victurus, Sen.: il se suffit à lui-même, et pourtant il ne vivrait pas s'il devait vivre seul.
    * * *
       - v. l'adv. contente. [st1]1 [-] contentus, a, um: part. passé de contendo. a - tendu, raide. b - qui fait effort pour, ardent, zélé, appliqué fortement.    - funis contentus, Hor.: corde raide.    - contento poplite, Hor.: le jarret tendu.    - contentis corporibus, Cic, Tusc. 2, 54: en tendant les muscles du corps.    - contentissima voce, Apul. M. 4, 10: d'un ton de voix très élevé.    - plaga hoc gravior, quo est missa contentior, Cic. Tusc. 2, 57: coup d'autant plus rude qu'il a été porté avec des muscles plus fortement tendus.    - mens contenta in aliqua re, Lucr. 4, 964: esprit appliqué fortement à qqch. --- alicui rei, Ov. M. 15, 515. [st1]2 [-] contentus, a, um: part. passé de contineo - "qui se tient dans les limites de"; qui se borne à, content de, satisfait de.    - compar. contentiores Plaut. Poen. 460.    - contentus aliqua re: satisfait de qqch.    - contentus suis rebus, Cic.: content de ce qu'on a.    - contentus sua sorte: content de son sort.    - contentus parvo, Cic. Off. 1, 70: content de peu.    - quibus (rhetoribus) non contentus, Cic. Br. 316: ne me contentant pas de ces rhéteurs.    - nec possidendis agris publicis contenti, Liv. 6, 14, 11: et ils ne se contentaient pas d'accaparer les terres de l'état.    - est philosophia paucis contenta judicibus, Cic. Tusc. 2, 4: la philosophie se contente d'un petit nombre de juges.    - avec gén. contentus victoriae. --- Tert. Marc. 5, 11, cf. Scaev. Dig. 32, 37, 4.    - contenti hostes sustinuisse, Vell.: contents d'avoir tenu tête à l'ennemi.    - avec inf. jam fugere contentus, Curt. 4, 10: content désormais de fuir.    - contentus non lacessi, Curt. 4, 12: content de ne pas être attaqué.    - avec prop. inf. Quint. 5, 14, 24 ; Sen. Ep. 58, 6.    - au vocatif o nullā dolor contente poenā, quaere supplicia horrida, incogitata, infanda, Sen. Oet. 295: o douleur que nulle vengeance ne peut satisfaire, invente quelque supplice affreux, inouï, sans exemple.    - (eo) contentus quod: content de ce que.    - eo contentus si: content si. --- Cic. Verr. 1, 3; Tim. 8, Liv. 28, 27, 14 ; [sans eo] Sen. Vit. 17, 4.    - avec ut, ne.    - ne intersimus armis, contentum ait se esse, Liv. 33, 21, 5: il déclare ne demander que notre neutralité.    - hoc contentus ut: content de. --- Sen. Ep. 25, 5 ; Suet. Aug. 82.    - se contentus est, et tamen non viveret, si foret sine homine victurus, Sen.: il se suffit à lui-même, et pourtant il ne vivrait pas s'il devait vivre seul.
    * * *
    I.
        Contentus, Participium. Tendu, Roidi, Estendu.
    \
        Contentum corpus et Remissum, contraria. Cic. Affermi, Roidi.
    \
        Arcus contentus. Ouid. Bendé, Tendu.
    \
        Ceruix contenta. Virgil. Le col tendu et roide.
    \
        Quum contento cursu Italiam peteret. Cic. Tout d'une course, Sans s'arrester.
    \
        Fides in cithara contentae, et Incontentae, contraria. Cic. Les cordes d'une harpe tendues et roidies.
    \
        Tormenta telorum contenta atque adducta vehementius. Cic. Bendez et roidis, Tendus.
    II.
        Contentus, Nomen adiectiuum potius quam participium. Plaut. Content de ce qu'il ha.
    \
        Contentus est paruo. Quintil. Il se passe à peu de chose.
    \
        Viuit sua sorte contentus. Horat. Il se contente de ce qu'il ha.
    \
        Contentus hac iniquitate non fuit. Cic. Il ne luy suffist pas d'avoir faict ce tort.

    Dictionarium latinogallicum > contentus

  • 8 distentus

    [st1]1 [-] distentus (qqf. distensus), a, um: part. passé de distendo. - [abcl][b]a - étendu, tendu. - [abcl]b - rempli, gonflé.[/b] [st1]2 [-] distentus, a, um: part. passé de distineo; occupé, retardé.
    * * *
    [st1]1 [-] distentus (qqf. distensus), a, um: part. passé de distendo. - [abcl][b]a - étendu, tendu. - [abcl]b - rempli, gonflé.[/b] [st1]2 [-] distentus, a, um: part. passé de distineo; occupé, retardé.
    * * *
    I.
        Distentus, Participium, siue nomen ex participio. Plinius. Estendu, Eslargi, Plein, A qui le ventre tire, Guedé.
    II.
        Distentus, Participium: vt Distentus et opera et animo. Cic. Detenu et empesché.

    Dictionarium latinogallicum > distentus

  • 9 insidens

    I.
        Insidens, pen. corr. Participium. Assis. vt Insidens equo. Liu.
    \
        Insidens cura. Liu. Un soing continu qu'on ha.
    \
        Iis malis insidentibus ne sani quidem esse possumus. Cic. Ayants ces ennuis continuz et enracinez.
    II.
        Insidens, pen. prod. Participium. Plin. Situs celeriter insidens. Moisissure ou chancissure qui s'assied sur quelque chose.

    Dictionarium latinogallicum > insidens

  • 10 intentatus

    [st1]1 [-] intentātus, a, um: - [abcl][b]a - non touché, intact. - [abcl]b - non essayé, non tenté. - [abcl]c - qui n'éprouve pas de tentation.[/b] [st1]2 [-] intentātus, a, um: part. passé de intento; approché, présenté.
    * * *
    [st1]1 [-] intentātus, a, um: - [abcl][b]a - non touché, intact. - [abcl]b - non essayé, non tenté. - [abcl]c - qui n'éprouve pas de tentation.[/b] [st1]2 [-] intentātus, a, um: part. passé de intento; approché, présenté.
    * * *
    I.
        Intentatus, pen. prod. Participium: vt Intentati gladii. Liu. Desquels on a menacé de tuer aucun, Tenduz et presentez.
    II.
        Intentatus, Participium sine verbo, a Tento, tentas. Virg. Qu'on n'a point esprouvé ne experimenté, De qui on n'a point encore tasté ne essayé.

    Dictionarium latinogallicum > intentatus

  • 11 pactus

    pactus, a, um [st1]1 [-] part. passé de paciscor.    - pactus: conclu... ou ayant conclu...    - pactus dimitti, Plin.: ayant stipulé pour sa liberté.    - pactus a tyranno decem minas, Plin.: étant convenu de dix mines avec le tyran.    - invidit fratri pacto filiam, Liv.: il fut jaloux de son frère qui était fiancé à la fille...    - pacto inter se, ut, Liv.: après avoir arrêté entre eux que.    - Turnus, cui pacta fuerat, Liv.: Turnus, à qui (Lavinie) avait été promise.    - pactus, i, m.: le fiancé.    - pacta, adj. f.: promise, fiancée.    - pacta, ae, f.: la fiancée. [st1]2 [-] part. passé de pango.    - enfoncé, fiché; planté, qui a pris racine.
    * * *
    pactus, a, um [st1]1 [-] part. passé de paciscor.    - pactus: conclu... ou ayant conclu...    - pactus dimitti, Plin.: ayant stipulé pour sa liberté.    - pactus a tyranno decem minas, Plin.: étant convenu de dix mines avec le tyran.    - invidit fratri pacto filiam, Liv.: il fut jaloux de son frère qui était fiancé à la fille...    - pacto inter se, ut, Liv.: après avoir arrêté entre eux que.    - Turnus, cui pacta fuerat, Liv.: Turnus, à qui (Lavinie) avait été promise.    - pactus, i, m.: le fiancé.    - pacta, adj. f.: promise, fiancée.    - pacta, ae, f.: la fiancée. [st1]2 [-] part. passé de pango.    - enfoncé, fiché; planté, qui a pris racine.
    * * *
    I.
        Pactus, Participium. Plaut. Has tibi nos pactis legibus dare iussit. Soubs condition.
    \
        Coniux pacta. Ouid. Accordee, Promise.
    \
        Pactae cum hoste induciae. Cicero. Treves accordees avec l'ennemi.
    \
        Pactam rem habeto. Plaut. Je te l'accorde.
    \
        Teda pacta. Ouid. Mariage accordé.
    II.
        Pactus, Participium: vt Anchora pacta littoribus. Ouid. Fichee.

    Dictionarium latinogallicum > pactus

  • 12 passus

    [st1]1 [-] passus, a, um, part. passé de pando: - [abcl][b]a - étendu, déployé, épars. - [abcl]b - étalé (pour sécher).[/b]    - crinibus passis: les cheveux épars, les cheveux dénoués.    - passis velis: à voiles déployées.    - passis palmis, Cic.: les bras étendus.    - passa verba, Apul.: la prose ( → les mots s'étendent sans entrave).    - passae uvae, Col.: raisins secs (qui ont été étalés au soleil pour sécher).    - lac passum, Ov. M. 14, 274: lait caillé. [st1]2 [-] passus, a, um, part. passé de patior: - [abcl][b]a - qui a souffert, qui a supporté. - [abcl]b - qui a toléré, qui a permis. - [abcl]c - qui est passif.[/b] [st1]3 [-] passŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - pas, enjambée. - [abcl]b - marche. - [abcl]c - trace de pas. - [abcl]d - pas (mesure).[/b]    - passu grandi: d'un bon pas.    - in litore passus, Ov. H. 19, 27: traces de pas sur le rivage.    - conjunctis spatiantur passibus ambo, Ov.: tous deux s'avancent de front.    - sequitur patrem non passibus aequis, Virg. En. 2, 724: il suit son père d'un pas différent du sien.    - mille passus: un mille (pas romain = 1479 mètres).
    * * *
    [st1]1 [-] passus, a, um, part. passé de pando: - [abcl][b]a - étendu, déployé, épars. - [abcl]b - étalé (pour sécher).[/b]    - crinibus passis: les cheveux épars, les cheveux dénoués.    - passis velis: à voiles déployées.    - passis palmis, Cic.: les bras étendus.    - passa verba, Apul.: la prose ( → les mots s'étendent sans entrave).    - passae uvae, Col.: raisins secs (qui ont été étalés au soleil pour sécher).    - lac passum, Ov. M. 14, 274: lait caillé. [st1]2 [-] passus, a, um, part. passé de patior: - [abcl][b]a - qui a souffert, qui a supporté. - [abcl]b - qui a toléré, qui a permis. - [abcl]c - qui est passif.[/b] [st1]3 [-] passŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - pas, enjambée. - [abcl]b - marche. - [abcl]c - trace de pas. - [abcl]d - pas (mesure).[/b]    - passu grandi: d'un bon pas.    - in litore passus, Ov. H. 19, 27: traces de pas sur le rivage.    - conjunctis spatiantur passibus ambo, Ov.: tous deux s'avancent de front.    - sequitur patrem non passibus aequis, Virg. En. 2, 724: il suit son père d'un pas différent du sien.    - mille passus: un mille (pas romain = 1479 mètres).
    * * *
    I.
        Passus, Participium: vt Passa vela. Cic. Estenduz, Desployez.
    \
        Passus capillus. Terent. Quand une femme est toute deschevelee.
    \
        Milites passis manibus flentes implorabant. Caesar. Ayants les mains estendues.
    II.
        Passus, huius passus. Plin. Un pas qu'on fait en marchant. C'est aussi une mesure de cinq pieds.
    \
        Deside passu ire. Stat. Cheminer lentement.
    \
        Citatis passibus celerem cursum explicans. Seneca. Courant vistement.
    \
        Cito passu petere aliquem. Ouid. Vistement.
    \
        Tacito passu praeterire. Claud. Passer sans faire bruit, tout coyement.
    \
        Anili passu procedere. Ouid. A pas de vieille.
    \
        Proserre passus proceros. Lucret. Marcher à grand pas.
    \
        Alite passu volare. Ouid. Courir fort legierement.
    III.
        Passus, Participium. Virgil. Qui a souffert et enduré.
    \
        Bos nullum passa iugum. Ouid. Qui n'a point encore porté le joug.
    \
        Rura passa ligones. Lucan. Labourez.
    \
        Secula nouem passa cornix. Ouid. Qui a vescu neuf cens ans.

    Dictionarium latinogallicum > passus

  • 13 sublatus

    sublātus, a, um part. passé de tollo. [st2]1 [-] élevé, dressé. [st2]2 [-] élevé, nourri (en parl. d'un enfant). [st2]3 [-] fier, orgueilleux, enorgueilli, exalté. [st2]4 [-] enlevé, retiré, éloigné, supprimé.
    * * *
    sublātus, a, um part. passé de tollo. [st2]1 [-] élevé, dressé. [st2]2 [-] élevé, nourri (en parl. d'un enfant). [st2]3 [-] fier, orgueilleux, enorgueilli, exalté. [st2]4 [-] enlevé, retiré, éloigné, supprimé.
    * * *
    I.
        Sublatus, pen. prod. Aliud participium. Eslevé en hault.
    II.
        Sublatus, pen. prod. Participium. Plin. Eslevé en hault.
    \
        Dolis sublatis aperire aliquid. Virgil. Dire sans aucun dol et fraude.
    \
        Lex sublata. Propert. Tollue, Ostee, Abolie.
    \
        Pauore sublato secura turba. Lucan. Toute peur ostee et tollue.
    \
        Sublatus pro mortuo. Cicero. Emporté pour mort, pensant qu'il fust mort. \ Sublati. Caesar. Eslevez et enfieriz.

    Dictionarium latinogallicum > sublatus

  • 14 veniens

        Veniens, venientis, Participium: vt Classis veniens ad littora. Virgil. Venant.
    \
        Annus veniens. Cic. L'annee qui vient.
    \
        Venturus, pen. prod. Aliud participium: vt AEui venturi inscius. Virgil. Qui viendra.
    \
        Videre ventura. Virgil. Les choses qui sont à venir, Les choses futures.

    Dictionarium latinogallicum > veniens

  • 15 versus

    [st1]1 [-] versus (versum, vorsus, vorsum), adv. [verto]: dans la direction (de), du côté (de).    - adverbe complétant in ou ad, ou l'acc. de nom de ville question quo.    - in forum versus, Cic. Lael. 96: dans la direction du forum, en regardant le forum.    - castra movet in Arvernos versus, Caes. BG. 7, 8, 5: il fait mouvement vers le territoire des Arvernes.    - ad Oceanum versus, Caes. BG. 6, 33, 1: du côté de l'Océan.    - verti me a Minturnis Arpinum versus, Cic. Att. 16, 10, 1: je me dirigeai de Minturnes dans la direction d'Arpinum.    - tria Albana (sepulchra) Romam versus, Liv. 1: les trois tombes des Albains en direction de Rome.    - avec ab, question unde ab occidente versus, Varr.: du côté de l'Occident.    - avec prép. s.-ent. iter orientem versus edixit, Amm. 20: il donna l'ordre de marcher vers l'Orient.    - vastae solitudines orientem versus usque ad Garamantas Augilasque et Trogodytas, Plin. 5: de vastes solitudes s'étendent vers l'est, jusqu'au pays des Garamantes, des Augiles et des Troglodytes.    - après les adv., deorsum, sursum, quoquo, utroque, undique, v. ces mots. [st1]2 [-] versus, a, um: part. passé de verto et de verro.    - color versus ( → verto), Sen. Ir. 1, 1, 3: **couleur changée** = un changement de couleur. [st1]3 [-] versŭs, ūs, m. [verto]: a - sillon (à l'extrémité duquel on retourne la charrue).    - Plin. 18, 177. b - ligne, ligne d'écriture; rangée, rang; rang de rameurs.    - multis milibus versuum explicare, Nep.: développer en plusieurs milliers de lignes.    - ille etiam seras in versum distulit ulmos, Virg. G. 4, 144: il transplanta aussi et disposa par rangées des ormes déjà grands.    - sedecim versus remorum, Liv. 33, 30, 5: seize rangs de rames.    - Cic. R. Post. 14; Att. 2, 16, 4; Plin. 15, 122; VIRG. En. 5, 119. c - vers.    - versum facere, Cic. Pis. 72: faire un vers.    - Graeci versus, Cic. Arch. 23: vers grecs.    - cf. Cic. de Or. 2, 257; Or. 67, etc. ; Caes. BG. 6, 14. d - au plur. chant du rossignol.    - Plin. 10, 83. e - mesure agraire (cent pieds carrés).    - Varr. R. 1, 10, 1. g - pas de danse.    - Plaut. St. 770; Trin. 707.
    * * *
    [st1]1 [-] versus (versum, vorsus, vorsum), adv. [verto]: dans la direction (de), du côté (de).    - adverbe complétant in ou ad, ou l'acc. de nom de ville question quo.    - in forum versus, Cic. Lael. 96: dans la direction du forum, en regardant le forum.    - castra movet in Arvernos versus, Caes. BG. 7, 8, 5: il fait mouvement vers le territoire des Arvernes.    - ad Oceanum versus, Caes. BG. 6, 33, 1: du côté de l'Océan.    - verti me a Minturnis Arpinum versus, Cic. Att. 16, 10, 1: je me dirigeai de Minturnes dans la direction d'Arpinum.    - tria Albana (sepulchra) Romam versus, Liv. 1: les trois tombes des Albains en direction de Rome.    - avec ab, question unde ab occidente versus, Varr.: du côté de l'Occident.    - avec prép. s.-ent. iter orientem versus edixit, Amm. 20: il donna l'ordre de marcher vers l'Orient.    - vastae solitudines orientem versus usque ad Garamantas Augilasque et Trogodytas, Plin. 5: de vastes solitudes s'étendent vers l'est, jusqu'au pays des Garamantes, des Augiles et des Troglodytes.    - après les adv., deorsum, sursum, quoquo, utroque, undique, v. ces mots. [st1]2 [-] versus, a, um: part. passé de verto et de verro.    - color versus ( → verto), Sen. Ir. 1, 1, 3: **couleur changée** = un changement de couleur. [st1]3 [-] versŭs, ūs, m. [verto]: a - sillon (à l'extrémité duquel on retourne la charrue).    - Plin. 18, 177. b - ligne, ligne d'écriture; rangée, rang; rang de rameurs.    - multis milibus versuum explicare, Nep.: développer en plusieurs milliers de lignes.    - ille etiam seras in versum distulit ulmos, Virg. G. 4, 144: il transplanta aussi et disposa par rangées des ormes déjà grands.    - sedecim versus remorum, Liv. 33, 30, 5: seize rangs de rames.    - Cic. R. Post. 14; Att. 2, 16, 4; Plin. 15, 122; VIRG. En. 5, 119. c - vers.    - versum facere, Cic. Pis. 72: faire un vers.    - Graeci versus, Cic. Arch. 23: vers grecs.    - cf. Cic. de Or. 2, 257; Or. 67, etc. ; Caes. BG. 6, 14. d - au plur. chant du rossignol.    - Plin. 10, 83. e - mesure agraire (cent pieds carrés).    - Varr. R. 1, 10, 1. g - pas de danse.    - Plaut. St. 770; Trin. 707.
    * * *
    I.
        Versus, Participium. Virgil. Tiré, Trainé.
    II.
        Versus, Aliud similiter participium. Cic. Tourné.
    \
        Gradu verso discedere. Ouid. S'en retourner.
    \
        Hostes versi fuga. Virgil. Mis en fuite.
    \
        Leges abolitae et funditur versae. Tacit. Everties et ruinees.
    \
        Mens mea versa est cum fortuna. Ouid. Est changee.
    \
        Regna ab imo versa. Seneca. Destruicts totalement.
    \
        Sententia retro versa. Virgil. Opinion changee.
    \
        Totus in Persea versus pater, cum eo cogitationes eius rei, etc. Liu. Inclinant à son parti.
    \
        Versus animi, Nomen. Tacit. Troublé de son esprit.
    III.
        Versus, huius versus. Cic. Un vers de poete, Vers poetique.
    \
        Versibus in comptis ludunt. Virgil. Ils chantent chansons composees en rhyme lourde et grossiere.
    \
        AEterni versus. Lucret. Qui ne periront jamais.
    \
        Parum clari versus. Horat. Difficiles à entendre.
    \
        Inopes rerum versus. Horat. Qui ne sont point sententieux.
    \
        Famosis versibus coopertus. Horat. Diffamé par vers diffamatoires.
    \
        Deducere versum. Ouid. Composer des vers.
    \
        Ducere versus. Ouid. Faire, Escrire.
    \
        Fingere versus. Horat. Composer.
    \
        Iuuenari teneris versibus. Horat. Par vers mollets et delicats, douls et suaves.
    \
        Oblinere aliquem atris versibus. Horat. Escrire vers diffamatoires contre quelcun.
    \
        Male tornatos incudi reddere versus. Horat. Corriger vers rudes et mal polis.
    \
        Versus. Plin. iunior. Une ligne d'escripture.
    \
        Versus. Plin. Un motet, Un chant.
    \
        Versus. Varro. Quant au labourage c'estoit cent pieds en quarré.
    \
        Versus remorum. Virgil. Une rangee de rames.
    \
        Versus arborum. Virgil. Rangee d'arbres plantez à la ligne.
    IV.
        Versus, Praepositio accusatiuum requirit, et semper postponitur. Cic. Quum Brundusium versus ires. Vers Brunduse.
    \
        Habet quandoque adiunctam praepositionem, vt Ad Occidentem versus, In forum versus: et tunc est aduerbium, vt nonnullis placet. Cic. Vers Occident, Du costé d'Occident.
    \
        Versus, Aliquando aduerbium: vt Sursum versus, Deorsum versus. Cato. Droict en mont, Droict en bas.
    \
        Versum ad eum. Plaut. Vers luy.
    \
        Quoquo versus quadratum. Varro. De touts costez.
    \
        Vtroque versus. Gell. En touts les deux sens, Des deux costez.
    \
        Vndique versus. Gell. De toutes parts, De touts costez.

    Dictionarium latinogallicum > versus

  • 16 abactus

    [st1]1 [-] ăbactus, a, um: part. passé de abigo.    - abactus amnis, Tac.: fleuve détourné.    - medio jam noctis abactae, Virg.: la nuit déjà à moitié écoulée.    - abacti oculi, Stat.: yeux enfoncés. [st1]2 [-] ăbactŭs, ūs, m.: détournement, vol (de troupeaux...), enlèvement du butin; expulsion.    - cum abactus hospitum exerceret, Plin. Pan.: alors qu'il faisait du butin sur ses hôtes.
    * * *
    [st1]1 [-] ăbactus, a, um: part. passé de abigo.    - abactus amnis, Tac.: fleuve détourné.    - medio jam noctis abactae, Virg.: la nuit déjà à moitié écoulée.    - abacti oculi, Stat.: yeux enfoncés. [st1]2 [-] ăbactŭs, ūs, m.: détournement, vol (de troupeaux...), enlèvement du butin; expulsion.    - cum abactus hospitum exerceret, Plin. Pan.: alors qu'il faisait du butin sur ses hôtes.
    * * *
    I.
        Abactus, Participium: vt Abacti greges. Cic. Emmenez par force, ou par larrecin.
    \
        Abactus furto. Plin. Emmené par larrecin.
    \
        Abacta nox, figurate, pro Exacta. Virg. Passee.
    \
        Abacti magistratu. Festus. Privez de leur office.
    \
        Abactum flamen. Stat. Le soufflement des vents chassé.
    \
        Abacta pauperies epulis regum. Horat. Chassee et bannie.
    II.
        Abactus, huius abactus, Verb. Plin. iunior. De chassement violent.

    Dictionarium latinogallicum > abactus

  • 17 abalienatus

    ăbălĭēnātus, a, um part. passé de abalieno.
    * * *
    ăbălĭēnātus, a, um part. passé de abalieno.
    * * *
        Abalienatus, Participium. Cic. Estrangé, Aliené.
    \
        Abalienati iure ciuium, pro A iure. Liu. Privez du droict de bourgeoisie. Mis hors et bannis.
    \
        Abalienata membra. Quintil. Morts, desquels on ne se peult plus aider.

    Dictionarium latinogallicum > abalienatus

  • 18 abditus

    abdĭtus, a, um part. passé de abdo. [st2]1 [-] éloigné, relégué. [st2]2 [-] caché, secret.    - compar. abditior, Aug. Conf. 5 --- superl. abditissimus, Aug.    - terrai penitus abdita (s.-ent. loca), Lucr. 6, 809: les entrailles de la terre.    - abdita rerum (= abditae res), Hor. A.P. 49: idées encore inexprimées.    - ex abdito: de provenance secrète, de source cachée.    - in abdito, Plin.: en secret.
    * * *
    abdĭtus, a, um part. passé de abdo. [st2]1 [-] éloigné, relégué. [st2]2 [-] caché, secret.    - compar. abditior, Aug. Conf. 5 --- superl. abditissimus, Aug.    - terrai penitus abdita (s.-ent. loca), Lucr. 6, 809: les entrailles de la terre.    - abdita rerum (= abditae res), Hor. A.P. 49: idées encore inexprimées.    - ex abdito: de provenance secrète, de source cachée.    - in abdito, Plin.: en secret.
    * * *
        Abditus, pen. corr. Participium. Caché, Tapi, Bloti, Mussé.

    Dictionarium latinogallicum > abditus

  • 19 abfuturus

        Abfuturus, pen. prod. Participium. Cic. Qui sera absent, ou Qui defauldra.

    Dictionarium latinogallicum > abfuturus

  • 20 abiens

    ăbĭens, ĕuntis part. prés. de abeo.
    * * *
    ăbĭens, ĕuntis part. prés. de abeo.
    * * *
        Abiens, abeuntis, Participium. Terent. Qui part et s'en va.
    \
        Abiens magistratu. Cic. Se demettant de son office, et prenant congé.
    \
        Abeuntes anni. Stat. Qui s'en vont, et se coulent.

    Dictionarium latinogallicum > abiens

См. также в других словарях:

  • Participium — (Mittelwort), diejenige Form des Verbum, welches den adjectiven Nominalbegriff desselben darstellt, z.B. lobend, gelobt, u. wie ein Adjectivum declinirt wird, auch substantivisch stehen kann, ein Lobender, ein Gelobter; auch dient es zur Bildung… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Participium — Participium, in der Grammatik Form des Zeitworts, worin dasselbe als Beiwort steht, aber Genus und Tempus festhält, ist in der deutschen Sprache sehr wenig ausgebildet …   Herders Conversations-Lexikon

  • Participium — Tillægsmåde. En infinit form af verbet. Syn. tillægsmåde, tillægsform. Se også Akkusativ, Adjektiv, Supinum. 1. Præsens part. (lang tillægsmåde) 2. Perfektum/præteritum participium (kort tillægsmåde) a. adjektivisk part. (finit) b. supinum… …   Danske encyklopædi

  • Participium Coniunctum — Das Participium coniunctum oder abgekürzt PC ist eine syntaktische Konstruktion im Lateinischen, bei der ein Partizip mit einem Bezugsnomen in Kasus, Numerus und Genus kongruiert. Das Nomen (meist ein Substantiv oder ein Pronomen) hat… …   Deutsch Wikipedia

  • Participium coniunctum — Das Participium coniunctum oder abgekürzt PC ist eine syntaktische Konstruktion im Lateinischen, bei der ein Partizip mit einem Bezugsnomen in Kasus, Numerus und Genus kongruiert. Das Nomen (meist ein Substantiv oder ein Pronomen) hat… …   Deutsch Wikipedia

  • Participium — См. participio …   Пятиязычный словарь лингвистических терминов

  • participium — par|ti|ci|pi|um sb., participiet, participier, participierne (tillægsform), i sms. participiums , fx participiumsendelse …   Dansk ordbog

  • Participium Perfectum Passivum — Die Grammatik der lateinischen Sprache ist die Grundlage vieler moderner indogermanischer Sprachen. Sie wird oft als komplex bezeichnet und gilt bei Laien als logisch aufgebaut (natürlich kann man nicht von der Grammatik einer Sprache sprechen,… …   Deutsch Wikipedia

  • § 33. Præteritum participium efter hjælpeverber mv. — (1) EFTER HAVE OG FÅ Efter hjælpeverberne have og få bruges præteritum participium i ubøjet form (ubestemt singularis intetkøn): Vi har lejet en bil til turen. Spejderne fik solgt alle lodsedlerne. Hun skal nok snart få brugt pengene. Hvor har du …   Dansk ordbog

  • § 35. Adjektiver dannet af præteritum participium — (1) BØJNINGSFORMER Mange adjektiver består helt eller delvis af oprindelige præteritum participier, fx kneben, løssluppen, nystrøgen el. nystrøget, glatbarberet, ulakeret, velvalgt, henrykt. Sådanne participier har i princippet samme… …   Dansk ordbog

  • Præsens participium — Lang/nutids tillægsmåde. Syn. samtids participium. Anvendelse: 1. Verbum (med finit verbum): kom gående 2. Adjektiv: en smilende pige 3. Adverbium: han så spørgende rundt 4. Substantiv: de studerende, de kørende 5. Subjektsprædikat: rygning er… …   Danske encyklopædi

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»