Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pannonia

  • 1 Pannonia

    Pannŏnĭa, ae, f., = Pannonia, a country lying between Dacia, Noricum, and Illyria, Plin. 3, 25, 28, § 147; Ov. Tr. 2, 225.— Hence,
    A.
    Pannŏnĭăcus, a, um, adj., Pannonian:

    augures,

    Spart. Sev. 10.—
    B.
    Pannŏnĭcus, a, um, adj., Pannonian:

    bella,

    Suet. Aug. 20:

    cattae,

    Mart. 13, 69, 1:

    Pannonicae stirpis canes, Nemes, Cyn. 126: pilei,

    Veg. Mil. 1, 20.—
    C.
    Pannŏnis, ĭdis, f. adj., Pannonian:

    Pannonis ursa,

    Luc. 6, 220.—
    D.
    Pannŏnĭus, a, um, adj., Pannonian; subst.: Pannŏnĭus, ii, m., a Pannonian:

    fallax Pannonius,

    Tib. 4, 1, 109:

    ferox,

    Stat. S. 1, 4, 78.—More freq. plur., Tac. A. 15, 10; Suet. Tib. 17; Stat. S. 1, 4, 78; Claud. I. Cons. Stil. 2, 191.

    Lewis & Short latin dictionary > Pannonia

  • 2 Pannonia

    ae f.
    Паннония, область между Дакией, Нориком и Иллирией (прибл. совпадает с нын. Венгрией) O, PM, PJ

    Латинско-русский словарь > Pannonia

  • 3 Pannonia

    s f sg 1
    Pannonie, Hongrie

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Pannonia

  • 4 pannonia

    область на севере Балканского полуострова (1. 27 C. Th. 8, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > pannonia

  • 5 Pannoniacus

    Pannŏnĭa, ae, f., = Pannonia, a country lying between Dacia, Noricum, and Illyria, Plin. 3, 25, 28, § 147; Ov. Tr. 2, 225.— Hence,
    A.
    Pannŏnĭăcus, a, um, adj., Pannonian:

    augures,

    Spart. Sev. 10.—
    B.
    Pannŏnĭcus, a, um, adj., Pannonian:

    bella,

    Suet. Aug. 20:

    cattae,

    Mart. 13, 69, 1:

    Pannonicae stirpis canes, Nemes, Cyn. 126: pilei,

    Veg. Mil. 1, 20.—
    C.
    Pannŏnis, ĭdis, f. adj., Pannonian:

    Pannonis ursa,

    Luc. 6, 220.—
    D.
    Pannŏnĭus, a, um, adj., Pannonian; subst.: Pannŏnĭus, ii, m., a Pannonian:

    fallax Pannonius,

    Tib. 4, 1, 109:

    ferox,

    Stat. S. 1, 4, 78.—More freq. plur., Tac. A. 15, 10; Suet. Tib. 17; Stat. S. 1, 4, 78; Claud. I. Cons. Stil. 2, 191.

    Lewis & Short latin dictionary > Pannoniacus

  • 6 Pannonicus

    Pannŏnĭa, ae, f., = Pannonia, a country lying between Dacia, Noricum, and Illyria, Plin. 3, 25, 28, § 147; Ov. Tr. 2, 225.— Hence,
    A.
    Pannŏnĭăcus, a, um, adj., Pannonian:

    augures,

    Spart. Sev. 10.—
    B.
    Pannŏnĭcus, a, um, adj., Pannonian:

    bella,

    Suet. Aug. 20:

    cattae,

    Mart. 13, 69, 1:

    Pannonicae stirpis canes, Nemes, Cyn. 126: pilei,

    Veg. Mil. 1, 20.—
    C.
    Pannŏnis, ĭdis, f. adj., Pannonian:

    Pannonis ursa,

    Luc. 6, 220.—
    D.
    Pannŏnĭus, a, um, adj., Pannonian; subst.: Pannŏnĭus, ii, m., a Pannonian:

    fallax Pannonius,

    Tib. 4, 1, 109:

    ferox,

    Stat. S. 1, 4, 78.—More freq. plur., Tac. A. 15, 10; Suet. Tib. 17; Stat. S. 1, 4, 78; Claud. I. Cons. Stil. 2, 191.

    Lewis & Short latin dictionary > Pannonicus

  • 7 Pannonis

    Pannŏnĭa, ae, f., = Pannonia, a country lying between Dacia, Noricum, and Illyria, Plin. 3, 25, 28, § 147; Ov. Tr. 2, 225.— Hence,
    A.
    Pannŏnĭăcus, a, um, adj., Pannonian:

    augures,

    Spart. Sev. 10.—
    B.
    Pannŏnĭcus, a, um, adj., Pannonian:

    bella,

    Suet. Aug. 20:

    cattae,

    Mart. 13, 69, 1:

    Pannonicae stirpis canes, Nemes, Cyn. 126: pilei,

    Veg. Mil. 1, 20.—
    C.
    Pannŏnis, ĭdis, f. adj., Pannonian:

    Pannonis ursa,

    Luc. 6, 220.—
    D.
    Pannŏnĭus, a, um, adj., Pannonian; subst.: Pannŏnĭus, ii, m., a Pannonian:

    fallax Pannonius,

    Tib. 4, 1, 109:

    ferox,

    Stat. S. 1, 4, 78.—More freq. plur., Tac. A. 15, 10; Suet. Tib. 17; Stat. S. 1, 4, 78; Claud. I. Cons. Stil. 2, 191.

    Lewis & Short latin dictionary > Pannonis

  • 8 Pannonius

    Pannŏnĭa, ae, f., = Pannonia, a country lying between Dacia, Noricum, and Illyria, Plin. 3, 25, 28, § 147; Ov. Tr. 2, 225.— Hence,
    A.
    Pannŏnĭăcus, a, um, adj., Pannonian:

    augures,

    Spart. Sev. 10.—
    B.
    Pannŏnĭcus, a, um, adj., Pannonian:

    bella,

    Suet. Aug. 20:

    cattae,

    Mart. 13, 69, 1:

    Pannonicae stirpis canes, Nemes, Cyn. 126: pilei,

    Veg. Mil. 1, 20.—
    C.
    Pannŏnis, ĭdis, f. adj., Pannonian:

    Pannonis ursa,

    Luc. 6, 220.—
    D.
    Pannŏnĭus, a, um, adj., Pannonian; subst.: Pannŏnĭus, ii, m., a Pannonian:

    fallax Pannonius,

    Tib. 4, 1, 109:

    ferox,

    Stat. S. 1, 4, 78.—More freq. plur., Tac. A. 15, 10; Suet. Tib. 17; Stat. S. 1, 4, 78; Claud. I. Cons. Stil. 2, 191.

    Lewis & Short latin dictionary > Pannonius

  • 9 Pannoni(a)cus

    a, um [ Pannonia ]

    Латинско-русский словарь > Pannoni(a)cus

  • 10 Pannoni(a)cus

    a, um [ Pannonia ]

    Латинско-русский словарь > Pannoni(a)cus

  • 11 Pannonis

    Латинско-русский словарь > Pannonis

  • 12 Pannonius

    I a, um Tib = Pannoni(a)cus II Pannonius, ī m.

    Латинско-русский словарь > Pannonius

  • 13 insolens

    īn-solēns, entis, Abl. gew. ente (in u. soleo), ungewöhnlich, I) wider Gewohnheit, quid tu Athenas insolens? Ter. Andr. 907. – II) ungewohnt, A) einer Sache ungewohnt, infamiae, Cic.: belli, Caes.: audiendi, quae faceret, Tac.: in dicendo, ungeübt im Reden, Cic.: poet., insolens emiratur, staunt des Anblicks ungewohnt mit Befremdung an, Hor. – B) gegen Gewohnheit u. Sitte verstoßend, -verfahrend, 1) von Worten, ungewöhnlich, auffallend, übertrieben, verbum, Cic. u.a. – 2) vom Benehmen: a) übertrieben, unmäßig im Aufwande = verschwenderisch, v. Pers., in aliena re (Ggstz. in sua re egentissimus), Cic.: non fuisse insolentem in pecunia, Cic. – b) im Benehmen gegen andere, sich überhebend, keck, schnöde, unverschämt, lästig, übermütig, α) v. Pers.u. personif. Abstr., Cic. u.a.: exercitus, siegesstolz, Hor.: ne in re nota et pervulgata multus et insolens sim, Cic. de or. 2, 358; u. so Cic. de sen. 31: utrum secundis rebus insolentiores, an adversis timidiores essent, Hirt. b. G.: Pannonia insolens bonis longae pacis, Vell.: victoria, quae naturā insolens et superba est, Cic.: homines insolentissimi, Cael. in Cic. ep.: insolentissimi Numantinae artis spiritus, Val. Max. – β) vom Benehmen selbst, alacritas, Cic.: laetitia, Hor.: ostentatio, Cic.: nomen insolentissimum, Quint. – C) nicht an Besucher gewöhnt, einsam, Pallad. 12, 4, 2: loca, Apul. de mund. 18.

    lateinisch-deutsches > insolens

  • 14 Pannonii

    Pannoniī, ōrum, m. (Παννόνιοι), die Pannonier, die Bewohner der Landschaft Pannonien (s. imfolg.), gewandte Reiter, Vell. 2, 121, 2. Suet. Tib. 17, 1. Tac. ann. 15, 10. Lampr. Alex. Sev. 27, 6: Sing. Pannonius ferox, Stat. silv. 1, 4, 78: fallax Pannonius, Tibull. 4, 1, 108: Pannoniorum inscitiae, Fronto princ. hist. p. 207, 14 N. – Dav.: A) Pannonia, ae, f. (Παννονία), eine Landschaft zwischen Dazien, Norikum u. Illyrien (j. ein Teil von Ungarn, Slavonien u. Bosnien), Ov. trist. 2, 225. Plin. 3, 147. Plin. pan. 8, 3: eingeteilt in Pann. inferior od. secunda (ἡ κάτω Πανν.), Unterpannonien, Eutr. 9, 4 u. 10, 5, u. Pann. superior (ἡ ἄνω Πανν.), Oberpannonien; dah. Plur. Pannoniae, Eumen. pan. Constant. 10, 2. Pacat. pan. Theod. 11, 4. Sulp. Sev. chron. 2, 38, 2; vit. S. Mart. 2, 1. Corp. inscr. Lat. 3, 6575 u. 8, 7977. – B) Pannoniacus, a, um, pannonisch, Spart. Sever. 10, 7. – C) Pannonicus, a, um, pannonisch, Plin. u. Mart.: exercitus, alae, Tac. – u. dav. Pannoniciānī, ōrum, m., die Soldaten der in Pannonien stehenden Legion, die Pannonizianer, Notit. dign. orient. 8. § 1. C. no. 15. p. 31 Boeck. – D) Pannonis, idis, f., pannonisch, ursa, Lucan. 6, 220.

    lateinisch-deutsches > Pannonii

  • 15 Sabaria

    Sabāria (Savāria), ae, f., alte Stadt der Bojer in Pannonia Superior, von Kaiser Klaudius kolonisiert (dah. mit dem Beinamen Claudia), oft Residenz der spät. röm. Kaiser, j. Ruinen im heut. Stein am Anger (ungar. Szombathely), Itin. Anton. 233, 5 u.a. Amm. 30, 5, 16. Aur. Vict. epit. 19, 2: Sabaria Pannoniarum urbs, Sulp. Sev. vit. s. Mart. 2, 1: colonia divi Claudii Sabaria, Plin. 3, 146: colonia Savaria, Corp. inscr. Lat. 3, 4198: colonia Claudia Savaria (abgek. C. C. S.), Corp. inscr. Lat. 3, 4191. – Dav. Savāriēnsis, e, savariensisch, zu Savaria, statio, Corp. inscr. Lat. 3, 4161.

    lateinisch-deutsches > Sabaria

  • 16 secundus

    secundus, a, um (sequor), folgend, I) im allg., der Zeit u. Reihe nach: 1) der Zeit nach: lumine secundo, am folgenden Tage, d.i. morgen, Enn. fr.: mensa, der Nachtisch (Äpfel, Birnen usw.), Cic. u. Nep. – 2) der Reihe nach, auf den ersten folgend, zweit, a) eig.: liber, volumen, Varro LL.: Pannonia, Eutr.: qui secundus ab Romulo numeretur, Liv.: haec erit a mensis fine secunda dies, das wird der vorletzte Tag des M. sein, Ov.: id secundum erat de tribus, Cic.: heres, ein substituierter Erbe, der erbt, wenn der erste Erbe stirbt od. die Erbschaft ausschlägt, der Beierbe, Aftererbe, Cic.: partes secundae, die zweite Rolle (eig. u. bildl.), Cic.; u. so subst. bl. secundae, Plin.: dah. fuit M. Crassi quasi secundarum, spielte gleichsam die zweite Rolle (Violine) nach Krassus, folgte auf ihn, Cic.: secundas alci deferre, den zweiten Platz anweisen, auf die zweite Stufe stellen, Quint.: secundas agere, Sen., od. partes secundas tractare, Hor., nachgeben, beipflichten, ja sagen. – subst., α) secunda, ae, f. (sc. hora), αα) die zweite Stunde, ad secundam, Hor. sat. 2, 6, 34. – ββ) die Nachgeburt, s. im folg. – β) secundae, ārum, f., αα) die zweite Rolle, s. vorher. – ββ) die Nachgeburt, mit u. ohne Genet. partus, Cels., Colum. u. Plin.: dass. auch Sing. secunda, Sex. Placit. de medic. 16, 49 (wo caprae secunda neben mulierum secundae). – b) bildl.: α) dem Range nach der (die, das) folgende, nächste, zweite, secundus a rege, Auct. b. Alex.: secundus ad principatum, Cic.: altera persona, sed tamen secunda ita, ut proxima esset Epaminondae, Nep.: nil generatur simile aut secundum, Hor.: tenere locum virtute secundum, Verg.: horum vel secundi vel etiam infra secundos, die in zweiter Reihe auf sie folgen, ja die noch tiefer stehen, als die letzteren, Cic. – β) dem Gehalte od. Werte nach geringer, schlechter, nachstehend, panis, Hor.: v. Pers., nulli Campanorum secundus, Liv.: haud ulli veterum virtute secundus, Verg. – II) insbes., leicht-, freiwillig folgend (Ggstz. adversus), 1) eig.: a) v. Pers., dum ridetur fictis rerum Balatrone secundo, während B. gern (redlich) mitmacht, Hor. sat. 2, 8, 83. – b) v. Wasser, Wind u. Segeln: α) vom Wasser, stromabwärts, secundo flumine, Caes.: secundo Tiberi defertur, Liv.: secundā aquā (Ggstz. adversā aquā), Liv. – β) v. Winde, folgend, begleitend, begünstigend, navem secundis ventis cursum tenentem, Cic.: vento secundissimo, glücklich, günstig, Cic.: quid secundis flatibus, quid adversis ratio poscat, Quint.: verb. classis vento fluctuque secundo lapsa, Lucan. – γ) v. den vom Winde günstig geschwellten Segeln, secunda vela dato, Ov.: bildl., des ingenio vela secunda meo, Ov. – c) v. a. Ggstdn.: (Neptunus) flectit equos curruque (Dat.) volans dat lora secundo, Verg.: Austri anniversarii secundo sole flant, nach dem Laufe der Sonne, Nigid. fr.: cur alii pisces squamā secundā (abwärts gerichtete), acipenser adversā (aufwärts gerichtete) sit, Nigid. fr. – 2) übtr.: a) begünstigend, günstig, Beifall gebend, voluntas contionis, Cic.: exitus belli, Hor.: haruspex, heilverkündender Seher, Verg.: vires, den Erfolg begünstigende, den Erfolg herbeiführende, Verg.: secundo populo, unter dem Beifall des V., Cic.: secundo clamore, unter freudigem Geschrei, Verg.: rumore secundo, mit freudigem (lautem) Beifall, Hor. u. Verg.: secundis dis, von den G. begünstigt, Verg.: secundo Marte, im Glücke des Kampfes, Verg.: secundis auribus accipi, Liv.: secundior fama, Suet.: verba secunda irae (Dat.), den Zorn begünstigend, Liv.: leges secundissimae plebi, begünstigend, angenehm, Liv.: verba secunda loqui alci, recht geben, beipflichten, nach dem Munde reden, Ov. – b) glücklich, nach Wunsch gehend (Ggstz. adversus), proelium, Caes.: secundius proelium equitum nostris, Caes.: secundissimum proelium, Caes.: auspicia, Cic.: casus (Plur.), Nep.: res secundae, glückliche Umstände, Glück, Cic.: secundissimae res, Cic.: secunda navigatio, Tac.: fortuna, Nep., u. Plur. fortunae, Cic., Glück: omnia enim secundissima nobis, adversissima illis accĭdisse videntur, Caes. in Cic. ep. – subst., secundum, ī, n., etwas Glückliches, Glück, si quid secundi evenisset, Nep.: Plur. secunda (Ggstz. adversa), glückliche Umstände, Glück, glückliche Erfolge, Ter., Sall. fr., Hor. u. Curt.: vir secundis adversisque iuxta famosus, Tac.: iam nunc secunda mihi facis, nun zeigst du endlich dich gefügiger, Plaut. asin. 496.

    lateinisch-deutsches > secundus

  • 17 Sirmium

    Sirmium, iī, n., eine alte Stadt der keltischen Taurisker in Unterpannonien am linken Ufer des Savus, Geburtsort des Kaisers Probus, jetzt Ruinen beim Städtchen Mitrowitz, Plin. 3, 148. Itin. Anton. 124, 2 u. 131, 4. Eutr. 9, 17. Amm. 17, 13, 34 u.a. Cod. Theod. 16, 5, 5. Corp. inscr. Lat. 10, 3375. – Dav. Sirmiēnsis, e, sirmiensisch, zu oder aus Sirmium, ecclesia, Ambros. de spir. scto 3, 10. § 59: civitas, Ambros. gest. concil. Aquilei. § 16: Pannonia, Cassiod. var. 3, 23, 2: episcopus, Sulp. Sev. chron. 2, 36, 3: Plur. subst., Sirmiēnsēs, ium, m., die Einw. von Sirmium, die Sirmienser, Plin. 3, 148.

    lateinisch-deutsches > Sirmium

  • 18 insolens

    īn-solēns, entis, Abl. gew. ente (in u. soleo), ungewöhnlich, I) wider Gewohnheit, quid tu Athenas insolens? Ter. Andr. 907. – II) ungewohnt, A) einer Sache ungewohnt, infamiae, Cic.: belli, Caes.: audiendi, quae faceret, Tac.: in dicendo, ungeübt im Reden, Cic.: poet., insolens emiratur, staunt des Anblicks ungewohnt mit Befremdung an, Hor. – B) gegen Gewohnheit u. Sitte verstoßend, -verfahrend, 1) von Worten, ungewöhnlich, auffallend, übertrieben, verbum, Cic. u.a. – 2) vom Benehmen: a) übertrieben, unmäßig im Aufwande = verschwenderisch, v. Pers., in aliena re (Ggstz. in sua re egentissimus), Cic.: non fuisse insolentem in pecunia, Cic. – b) im Benehmen gegen andere, sich überhebend, keck, schnöde, unverschämt, lästig, übermütig, α) v. Pers.u. personif. Abstr., Cic. u.a.: exercitus, siegesstolz, Hor.: ne in re nota et pervulgata multus et insolens sim, Cic. de or. 2, 358; u. so Cic. de sen. 31: utrum secundis rebus insolentiores, an adversis timidiores essent, Hirt. b. G.: Pannonia insolens bonis longae pacis, Vell.: victoria, quae naturā insolens et superba est, Cic.: homines insolentissimi, Cael. in Cic. ep.: insolentissimi Numantinae artis spiritus, Val. Max. – β) vom Benehmen selbst, alacritas, Cic.: laetitia, Hor.: ostentatio, Cic.: nomen insolentissimum, Quint. – C) nicht an Besucher gewöhnt, einsam,
    ————
    Pallad. 12, 4, 2: loca, Apul. de mund. 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > insolens

  • 19 Pannonii

    Pannoniī, ōrum, m. (Παννόνιοι), die Pannonier, die Bewohner der Landschaft Pannonien (s. im folg.), gewandte Reiter, Vell. 2, 121, 2. Suet. Tib. 17, 1. Tac. ann. 15, 10. Lampr. Alex. Sev. 27, 6: Sing. Pannonius ferox, Stat. silv. 1, 4, 78: fallax Pannonius, Tibull. 4, 1, 108: Pannoniorum inscitiae, Fronto princ. hist. p. 207, 14 N. – Dav.: A) Pannonia, ae, f. (Παννονία), eine Landschaft zwischen Dazien, Norikum u. Illyrien (j. ein Teil von Ungarn, Slavonien u. Bosnien), Ov. trist. 2, 225. Plin. 3, 147. Plin. pan. 8, 3: eingeteilt in Pann. inferior od. secunda (ἡ κάτω Πανν.), Unterpannonien, Eutr. 9, 4 u. 10, 5, u. Pann. superior (ἡ ἄνω Πανν.), Oberpannonien; dah. Plur. Pannoniae, Eumen. pan. Constant. 10, 2. Pacat. pan. Theod. 11, 4. Sulp. Sev. chron. 2, 38, 2; vit. S. Mart. 2, 1. Corp. inscr. Lat. 3, 6575 u. 8, 7977. – B) Pannoniacus, a, um, pannonisch, Spart. Sever. 10, 7. – C) Pannonicus, a, um, pannonisch, Plin. u. Mart.: exercitus, alae, Tac. – u. dav. Pannoniciānī, ōrum, m., die Soldaten der in Pannonien stehenden Legion, die Pannonizianer, Notit. dign. orient. 8. § 1. C. no. 15. p. 31 Boeck. – D) Pannonis, idis, f., pannonisch, ursa, Lucan. 6, 220.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Pannonii

  • 20 Sabaria

    Sabāria (Savāria), ae, f., alte Stadt der Bojer in Pannonia Superior, von Kaiser Klaudius kolonisiert (dah. mit dem Beinamen Claudia), oft Residenz der spät. röm. Kaiser, j. Ruinen im heut. Stein am Anger (ungar. Szombathely), Itin. Anton. 233, 5 u.a. Amm. 30, 5, 16. Aur. Vict. epit. 19, 2: Sabaria Pannoniarum urbs, Sulp. Sev. vit. s. Mart. 2, 1: colonia divi Claudii Sabaria, Plin. 3, 146: colonia Savaria, Corp. inscr. Lat. 3, 4198: colonia Claudia Savaria (abgek. C. C. S.), Corp. inscr. Lat. 3, 4191. – Dav. Savāriēnsis, e, savariensisch, zu Savaria, statio, Corp. inscr. Lat. 3, 4161.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Sabaria

См. также в других словарях:

  • Pannonia — is an ancient province of the Roman Empire bounded north and east by the Danube, coterminous westward with Noricum and upper Italy, and southward with Dalmatia and upper Moesia.Pannonia was located mostly over the territory of the present day… …   Wikipedia

  • PANNONIA — regio Europae maxima, inter Danubium ad Boream a Metanastis Iazygibus separantem, et Saum fluv. ad meridiem dividentem; ac inter Noricum ad occidentem et Mysiam ad ortum contenta; In superiorem (quae Prima Rufo, Marcellino, et Lib. Notit.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Pannonia — steht für: eine römische Provinz, siehe Pannonien die Landschaft Pannonische Tiefebene die Euroregion West Pannonia, siehe Euregio West einen Asteroid des Hauptgürtels, siehe (1444) Pannonia eine ungarische Motorradmarke (1954–1975), siehe… …   Deutsch Wikipedia

  • Pannonia — Saltar a navegación, búsqueda El término Pannonia puede referirse a: Panonia, la antigua provincia romana de Hungría; Pannonie, la granja cisterciense cerca de Rocamadour (Francia), que fue transformada en un gran castillo clásico en el siglo… …   Wikipedia Español

  • Pannonĭa — Pannonĭa, das südöstlichste der Süddonauländer; wurde begrenzt in Westen durch den Berg Cetius, welcher es von Noricum, u. die Julischen Alpen, welche es von Oberitalien schieden, in Norden u. Osten vom Danubius, welcher die Grenze gegen Dacien u …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Pannonia — Pannonia, seit Augustus röm. Provinz, begriff Ungarn jenseits der Donau, Slavonien, einen Theil Bosniens, das nordöstliche Kroatien, den östlichen Theil von Krain, Steyermark und Niederösterreich …   Herders Conversations-Lexikon

  • Pannonia — [pə nō′nē ə] ancient Roman province in central Europe, between the Danube & Sava rivers …   English World dictionary

  • Pannonia — Pannonian, adj., n. Pannonic /peuh non ik/, adj. /peuh noh nee euh/, n. an ancient country and Roman province in central Europe, S and W of the Danube, the territory of which is now mostly occupied by Hungary and Yugoslavia. * * * Province, Roman …   Universalium

  • Pannonia — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Du hongrois le pays du blé La Pannónia est une moto d origine hongroise Pannonia est le nom latin de la province de Pannonie, représentant grossièrement… …   Wikipédia en Français

  • Pannonia —    Roman province in central Europe that bordered the Danube (q.v.) to the north and east, and the province of Noricum (q.v.) to the west. Diocletian (q.v.) divided it into four provinces (Pannonia I, Pannonia II, Savia, and Valeria) ca. 295. It… …   Historical dictionary of Byzantium

  • Pannonia Prima — was an ancient Roman province. It was formed in the year 296, during the reign of Emperor Diocletian. Previously, it was a part of the province of Pannonia, which was gradually divided into four administrative units: Pannonia Prima, Pannonia… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»