pływająca

См. также в других словарях:

• БОН — плавучий причал для мелких судов или плавучее заграждение из связанных между собой понтонов, поплавков или брёвен (Болгарский язык; Български) плаваща предпазна преграда (Чешский язык; Čeština) plovoucí ohrazení (Немецкий язык; Deutsch)… …   Строительный словарь

• ЗАПАНЬ — 1. часть водного пространства, ограждённая плавучими средствами, сооружаемыми обычно из брёвен или деревянных ферм, связанных шарнирами, предназначенная для хранения и сортировки леса на воде 2. плавучее заграждение в виде бона, используемое для… …   Строительный словарь

• КРЫША РЕЗЕРВУАРА ПЛАВАЮЩАЯ — плоский конструктивный элемент с кольцевым затвором и водоотводом, плавающий на хранимой жидкости в резервуаре, не имеющем стационарной крыши (Болгарский язык; Български) плаващ покрив на резервоар (Чешский язык; Čeština) plovoucí střecha nádrže… …   Строительный словарь

• ПОЛ ПЛАВАЮЩИЙ — пол, отделённый от основания и стен амортизирующими прослойками или изолирующими устройствами для повышения звукоизоляции смежных помещений (Болгарский язык; Български) плаваща подова настилка (Чешский язык; Čeština) plovoucí podlaha (Немецкий… …   Строительный словарь

• dryfkotwa — ż IV, CMs. dryfkotwawie; lm D. dryfkotwatew żegl. «kotwica pływająca w postaci stożkowatego worka z impregnowanego płótna żaglowego, hamująca bieg statku, pozwalająca mu pomału dryfować podczas sztormu, używana na większych jachtach i mniejszych… …   Słownik języka polskiego

• dryfować — ndk IV, dryfowaćfuje, dryfowaćował, dryfowaćowany żegl. «o statku: zbaczać z kursu pod wpływem wiatru lub prądu wody, być znoszonym przez prąd» ∆ Sieć dryfująca «pływająca sieć, długa na kilka kilometrów, zastawiana tuż pod powierzchnią wody w… …   Słownik języka polskiego

• drygawica — ż II, DCMs. drygawicacy; lm D. drygawicaic ryb. «sieć rybacka zastawna lub pływająca o trzech ścianach sietnych: dwu bocznych zrobionych z mocnej przędzy, o szerokich oczkach i wewnętrznej z cienkiej przędzy, o drobnych oczkach; służy do połowów… …   Słownik języka polskiego

• lichtuga — ż III, CMs. lichtugaudze; lm D. lichtugaug mors. «jednostka pływająca taboru portowego, najczęściej bez własnego napędu, przeznaczona do transportu ładunku ze statku do magazynów portowych, położonych przy płytkim nabrzeżu lub w innym basenie» ‹z …   Słownik języka polskiego

• lodowy — lodowywi 1. «utworzony z lodu» Sople lodowe. Pole lodowe. Pokrywa lodowa na morzu, rzece. ∆ Epoka lodowa «okres zlodowacenia w czwartorzędzie (częściej: epoka lodowcowa)» ∆ Góra lodowa «pływająca po morzu lub oceanie potężna bryła lodu, oderwana… …   Słownik języka polskiego

• mina — I ż IV, CMs. minie; lm D. min «wyraz twarzy, układ rysów wyrażający czyjś chwilowy nastrój, odzwierciedlający czyjeś usposobienie lub nadający komuś jakiś wygląd, pozory kogoś, czegoś» Wesoła, figlarna, zadowolona, zuchowata, bohaterska,… …   Słownik języka polskiego

• okręt — m IV, D. u, Ms. okrętęcie; lm M. y «jednostka pływająca marynarki wojennej; potocznie także: duży statek morski» Okręt dalekomorski, transportowy. Okręt wojenny. Tył, przód, pokład, spód okrętu. Dowodzić okrętem. Płynąć okrętem. Okręt odbija od… …   Słownik języka polskiego