płaszczyzny

См. также в других словарях:

• na płask — «przylegając równolegle największą płaszczyzną do innej płaszczyzny, najczęściej poziomej; wzdłuż największej płaszczyzny lub płaszczyzny równoległej do podstawy; płasko» Książki leżały na płask na półce. Położyć coś na płask …   Słownik języka polskiego

• długość — ż V, DCMs. długośćści; lm MD. długośćści 1. «rozciągłość linii albo płaszczyzny w tym kierunku, w którym dwa skrajne punkty leżą w największej odległości od siebie; w matematyce: liczba rzeczywista wyrażająca wielkość odcinka; w fizyce: jedna z… …   Słownik języka polskiego

• kład — m IV, D. u, Ms. kładzie; lm M. y mat. «figura płaska na rzutni powstała z danej figury płaskiej przez obrót płaszczyzny figury dokoła krawędzi przecięcia się tej płaszczyzny z rzutnią» …   Słownik języka polskiego

• koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… …   Słownik języka polskiego

• prostopadły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} w odniesieniu do każdego z pary obiektów geometrycznych, kierunków, przedmiotów: tworzący kąt prosty, umieszczony pod kątem prostym jeden względem drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kierunki, proste,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• biegun — 1. Być, stać itp. na dwóch biegunach, na (dwóch) przeciwnych, przeciwległych biegunach «różnić się od siebie w sposób zasadniczy, reprezentować przeciwstawne stanowiska, poglądy, płaszczyzny itp., stanowić krańcowe przeciwieństwa»: Jesteśmy na… …   Słownik frazeologiczny

• addukcja — ż I, DCMs. addukcjacji; lm D. addukcjacji (addukcjacyj) anat. «ruch kończyny polegający na zbliżeniu jej do płaszczyzny środkowej ciała lub zbliżeniu członu kończyny do jej osi; przywodzenie» ‹ze śrdwłc.› …   Słownik języka polskiego

• adduktor — m IV, D. a, Ms. adduktororze; lm M. y anat. «mięsień przywodzący kończynę do płaszczyzny środkowej ciała lub człon kończyny do jej osi» ‹n. łac.› …   Słownik języka polskiego

• aktywność — ż V, DCMs. aktywnośćści, blm 1. «skłonność, zdolność do intensywnego działania, do podejmowania inicjatywy; czynny udział w czymś» Aktywność życiowa. Aktywność członków załogi. Wykazywać aktywność w czymś. 2. chem. «miara zdolności substancji do… …   Słownik języka polskiego

• anamorfoza — ż IV, CMs. anamorfozazie; lm D. anamorfozaoz ∆ fiz. Anamorfoza optyczna «liniowe zwężenie lub rozszerzenie obrazu w jednym kierunku, stosowane w technice filmu panoramicznego» ∆ mat. Anamorfoza nomograficzna «takie odwracalne przekształcenie… …   Słownik języka polskiego

• czterospadowy — ∆ bud. Dach czterospadowy «dach mający cztery spady, cztery pochyłe płaszczyzny» …   Słownik języka polskiego