-
1 coram publico
Adv. geh. in public, publicly* * *co|ram pub|li|co ['koːram 'puːbliko]adv (geh)publicly* * *co·ram pu·bli·co[ˈko:ram ˈpu:blɪko]* * * -
2 coram publico
coram publico (лат.) откры́то, при всем наро́де -
3 coram publico
-
4 coram publico
лат.открыто, при всём народе -
5 coram publico
прил.лат. открыто, при всем народе -
6 coram publico
-
7 coram publico
adv лат публично, открытоetw. (A) córam público ságen — сообщить что-л публично
-
8 Öffentlichkeit
',fəntlɪçkaɪtfopinión pública f, público m1 dig (Gesamtheit der Menschen) público Maskulin; die Öffentlichkeit scheuen temer al público; in aller Öffentlichkeit en público; etwas an die Öffentlichkeit bringen hacer algo públicodie (ohne Pl) -
9 öffentlich
1. ',fəntlɪç adj 2. ',fəntlɪç advpúblicamente, en públicoI Adjektivpúblico; nicht öffentlich a puerta cerradaII Adverben público; öffentlich bekannt geben publicarAdjektiv————————Adverb -
10 aufstellen
aufstellen, I) an einem Orte hinstellen: 1) eig.: statuere (machen, daß etw. wo steht, z. B. aram, statuam). – constituere (machen, daß etwas an einem bestimmten Platze steht, z. B. duos equos in conspectu eorum: als milit. t. t.,octo cohortes in fronte: u. naves in alto: u. reliquas sex legiones pro castris in acie: prägn., errichtend hinstellen, z. B. turres: u. publice in foro statuas). – collocare (machen, daß etw. am gehörigen Orte seinen Platz einnimmt, z. B. signum [Statue]: tabulas bene pictas bono in lumine: als milit. t. t.:unam legionem in dextro cornu: u. primā acie ante signa elephantos: prägn., errichtend hinstellen, z. B. tabernaculum sibi in campo Martio). – ponere (machen, daß etw. dasteh t. z. B. sellam: u. tabulam in publico: u. alci custodem: u. als milit. t. t.,legionem tuendae orae maritimae causā: u. insidias contra alqm: und als publiz. t. t., als Weihgeschenk, mit u. ohne donum, z. B. ex praeda tri podem aureum Delphis: und coronam auream in Capitolio donum). – proponere (offen, öffentlich hinstellen, z. B. legem in publicum: u. epistulam illam in publico: u. alqd venale, d. i. zum Verkauf). – exponere (ausstellen zur Schau, z. B. Samia vasa: u. picturamin publico). – disponere (an verschiedenen Punkten und in gehöriger Ordnung hinstellen, z. B. suo quidque loco: als milit. t. t.,stationes: u. tormenta in muris: u. peditum agmen in ripa). – imponere (in einer Funktion wo hinstellen, z. B. custodias ad portas oppidi: u. custodem in hortis, in den G.). – apponere (daneben, dabei hinstellen, z. B. mensam: u. custodem alci: u. zu einem Geschäfte jmd. au., accusatorem: als milit. t. t.,stationem portae). – erigere (aufrichten, in die Höhe richten, z. B. scalas ad moenia: prägn., in die Hohe bauen, turres). – instruere (schlagfertig aufstellen, als milit. t. t., z. B. aciem ad hunc modum: u. sua praesidia suosque exercitus contra Catilinae copias). – obicere (dem Feinde entgegenstellen, milit. t. t. z. B. sagit tarios in sinistro cornu). – sich aufst., consistere (übh. sich hinstellen, z. B. ad fores Capitolii: als milit. t. t.,ad Alliam, sub muro, pro castris: u. in sinistra parte acie [in Schlachtordnung] sine ducis opera copiae sie ordinatae [in Reih' u. Glied]consistunt, ut etc.); in ordines ire (als milit. t. t., sich [225] in Reih' und Glied stellen). – eine Bibliothek zum öffentl. Gebrauche au., bibliothecam publico usui destinare: etw. zum Verkauf au., s. ausstellen (zum V.). – hier u. da au., spargere (z. B. speculatores). – 2) übtr.: a) übh.: exponere (z. B. alqd ad imitandum). – proponere (z. B. praemium: u. in exemplum dicendi [als Muster inder Beredsamkeit] alqm sibi ad imitandum). – b) vorbringen etc.: ponere (als Meinung etc. hinstellen. z. B. alqd exempli causā: u. id non pro certo: u. ein Thema zur Besprechung aufst., z. B. quaestionem: u. ponere [einen Satz, ein Thema au.] iubebam, de quo quis audire vellet). – proponere (als Thema zur Erörterung vorbringen, aufstellen, z. B. alci poëticam quaestionem: u. bl. propon., de quo disputemus). – proferre (vorbringen = anführen, z. B. alqm alci auctorem: u. exempla omnibus nota). – afferre (beibringen, z. B. rationem, causam: u. affers omnia haec argumenta, cur di sint). – censere alqd esse (annehmen, daß etw. sei). – alqd inducere (einführen). – den Satz, die Frage au., ob. etc. ponere, quaerere, num etc., ob... oder, utrum... an etc.: er stellt den Satz auf, daß etc., vult mit folg. Akk. u. Infin. – II) geöffnet, aufgespannt hinstellen: ponere (z. B. retia). – tendere (ausspannen. z. B. plagas). – disponere (an verschiedenen Punkten in gehöriger Ordnung hinstellen, z. B. plagas).
-
11 öffentlich
öffentlich, I) was vor jedermanns Augen ist, geschieht: qui, quae, quod in aperto ac propatulo loco est od. fit (was auf einem offenen und freien Platze ist, geschieht). – qui, quae, quod palam oder coram omnibus fit (was unter den Augen aller geschieht). – Adv.palam. propalam. omnibus inspectantibus (vor aller Augen). – coram omnibus (im Beisein aller). – in publico (an einem öffentlichen, allen gehörigen Ort, dah. übh. in der Öffentlichkeit; versch. von publice, d. i. unter Mitwissen aller, z.B. jmd. töten, publice alqm interficere); in multitudine (bei od. vor der Menge, z.B. oratio habetur); in contione (in od. vor öffentlicher Versammlung des Volks, z.B. libros alcis comburere); civitate teste (indem der ganze Staat Zeuge ist od. war). – öff. speisen, in publico convivari od. epulari: etw. öff. machen, s. offenbaren. – II) zu jedermanns Gebrauch bestimmt: publicus. – communis (allen gemeinschaftlich). – ein öff. Ort, Platz, locus communis (übh. ein gemeinschaftlicher Platz, z.B. Markt); publicis usibus destinatus locus (ein zum öff. Gebrauch bestimmter Ort); locus, qui populum receptat (ein das Volk gewöhnlich aufnehmender Ort); locus ad populi otium dedicatus (für die [1826] Erholung des Volks bestimmter Ort): öff. Gebäude, opera communia: auf öff. Straße, in publico: die öff. Vergnügungen, voluptates vulgi. – III) den Staat, die Kommune betreffend etc.: publicus (im allg., Ggstz. privatus). – forensis (das öffentliche Leben betreffend, Ggstz. domesticus). – auf öff. Veranstaltung, publico consilio; publice: öff. Person, homo publicus (im allg.); magistratus (Magistratsperson): die öff. Meinung, publice recepta persuasio; vulgi opinio; omnium od. hominum existimatio: die öff. Stimme nicht achten, omnium sermonem atque existimationem contemnere. – Adv.publice (d. i. auf öff. Veranstaltung, im Auftrag des Staates, von Staats wegen, z.B. als Redner auftreten, dicere: jmdm. danken, alci gratias agere).
-
12 Staatsdienst
'ʃtaːtsdiːnstmder (ohne Pl) -
13 Kosten
Kosten, die, sumptus (Aufwand, auch mit dem Nebenbegr. des Übermaßes und der Verschwendung). – impensa (die Ausgabe, Verwendung von Geld etc., die gemacht wird oder zu machen nötig ist). – impendium (die Unkosten, die entstehen, verursacht werden; daher auch impendio alcis, unser »auf Kosten od. Unkosten jmds.« = zum Schaden, Nachteil jmds.). – die K. des Kriegs, s. Kriegskosten: die K. für die Leiche, s. Leichenkosten. – mit großen K., magnā impensā; sumptuose (kostspielig; dah. mit großen K. hergerichtet, sumptuosus). – ohne K., nullā impensā; nullo sumptu. – auf jmds. K., sumptu alcis; de pecunia alcis; alcis impensis; alcis impendio; cum damno alcis (zu jmds. Schaden): auf eigene K., privato sumptu; impendio privato (auf eigene Unkosten); suā pecuniā (von seinem eigenen Gelde); de suo (von dem Seinigen, Ggstz. de alieno, auf fremde, auf anderer K.): auf öffentliche K. (auf K. des Staates, Volkes), publico sumptu. de publico. publice (so daß der Staat, das Volk den Aufwand trägt); impensā publicā (so daß der Staat die Gelder hergibt); impendio publico (so daß dem Staat, dem Volke Unkosten verursacht werden): auf fremde K., largiendo de alieno (z.B. popularem fieri): nicht auf deine K., sine sumptu tuo: auf jmds. K. leben, alcis impensis ali: auf K. (zum Nachteil) anderer [1486] seinen Vorteil suchen, sich zu bereichern suchen, incommodo aliorum suum commodum augere: auf Kosten (zum Nachteil) der Gesundheit, cum damno-valetudinis: nicht auf K. der Gesundheit, salvā valetudine: auf K. des Rufes (guten Namens), non sine famae damno: auf K. des guten Namens eines andern, sub aliena invidia: K. machen, impendia. facere (Unkosten verursachen, von einer Sache, z.B. von einem Staate): jmdm. K. verursachen, sumptum alci afferre. sumptui od. impensae alci esse (v. Pers. u. Dingen): K. auf etwas aufwenden, verwenden, sumptum od. impensam od. verb. impensam et sumptum facere in alqd; sumptum impendĕre od. insumere in alqd: Mühe u. K., laborem et sumptum impendĕre in alqd: Mühe u. K. vergeblich aufwenden, verwenden, etoperam et oleum perdere (sprichw.). – die K. zu etwas tragen (bestreiten, hergeben) wollen, impensam in alqd polliceri: alle Kosten zu*tw. tragen (bestreiten, hergeben) wollen, omnem sumptum alcis rei polliceri: die K. tragen, bestreiten, hergeben, sumptus od. impensas tolerare; impendia sustinere: die K. mit bestreiten, in partem impensae venire: die K. nicht bestreiten können, imparem esse sumptui; non subsistere sumptui posse: die K. bestreiten können, haud imparem esse sumptui: die K. ersetzen, impendium reddere (auch »jmdm.«, alci): von etw. ersetzen quod impensae in alqd factum est praestare. – auf seine K. kommen, die K. wieder herausbringen, quod impensae factum est in alqd efficere: ich komme bei etwas auf meine K., alqd sarcit od. resarcit sumptum suum:
-
14 Öffentlichkeit
Öffentlichkeit, z.B. die Öff. scheuen, in publico esse non audere. se publico non committere. celebritatem odisse (et) fugere homines (nicht auszugehen wagen, nicht gern öffentlich erscheinen); lucem fugere (übh. das Tageslicht scheuen., bildl., nicht öffentl. auftreten): sich der Off., entziehen, carere publico od. foro: zur Öff. kommen, s. auskommen no. I, c.
-
15 Gemeingut
-
16 Landfriedensbruch
'lantfriːdənsbruxm JURder -
17 Münzfernsprecher
-
18 Publikum
'publɪkumnpúblico m, auditorio mPublikum ['pu:blikʊm]<-s, ohne Plural > público Maskulindas (ohne Pl) -
19 gemeingefährlich
gə'maɪngəfɛːrlɪçadjque constituye un peligro públicoAdjektiv————————Adverbde forma peligrosa oder temeraria -
20 staatlich
1. 'ʃtaːtlɪç adjestatal, gubernamental, público, oficial2. 'ʃtaːtlɪç advI AdjektivII Adverbpor el Estado; staatlich anerkannt reconocido oficialmenteAdjektiv————————Adverb
См. также в других словарях:
público — público, ca (Del lat. publĭcus). 1. adj. Notorio, patente, manifiesto, visto o sabido por todos. 2. Vulgar, común y notado de todos. Ladrón público. 3. Se dice de la potestad, jurisdicción y autoridad para hacer algo, como contrapuesto a privado … Diccionario de la lengua española
público — público, ca adjetivo 1. Que es de todos los ciudadanos o que está pensado para que todos los ciudadanos puedan utilizarlo o disponer de ello: colegio público, teléfono público, parque público, establecimiento público, transporte público, servicio … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Público — Saltar a navegación, búsqueda Público puede hacer referencia a: Los espectadores, cuyo conjunto también es llamado público; Un servicio público; Un bien público; El dominio público; El espacio público; El sector público; Público, periódico… … Wikipedia Español
Público — Beschreibung Portugiesische Tageszeitung Verlag Público Comunicação Social SA Erstausgab … Deutsch Wikipedia
Público — may refer to: Público (Portugal), a Portuguese newspaper Público (Spain), a Spanish newspaper launched in September 2007 This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an internal link … Wikipedia
público — adj. 1. Relativo ou pertencente ao povo, à população. = GERAL ≠ PRIVADO 2. Que serve para uso de todos. = COLETIVO, COMUM ≠ PARTICULAR, PESSOAL 3. Relativo à governação ou administração de um país. ≠ PARTICULAR, PRIVADO 4. Que é do conhecimento… … Dicionário da Língua Portuguesa
público — público, ca adjetivo notorio, patente, conocido, manifiesto. «Lo público es lo que a nadie se oculta; notorio es lo generalmente sabido. Hay cosas públicas y que, por la poca importancia que en sí tienen, no son notorias.» José Joaquín de Mora… … Diccionario de sinónimos y antónimos
Público — est le cinquième album d Adriana Calcanhotto, sorti en 2000. Il a été enregistré en public. Liste des chansons E o Mundo Não Se Acabou Mais Feliz Clandestino (reprise de Manu Chao) Uns Versos Devolva me Remix Século XX O Outro Vambora Vamos Comer … Wikipédia en Français
público — (Del lat. publicus .) ► adjetivo 1 Que es conocido por todos: ■ ya es público el compromiso de la princesa; han hecho pública la solución adoptada. SINÓNIMO sabido ANTÓNIMO secreto 2 De todo el pueblo: ■ suele pasear por un parque público; no… … Enciclopedia Universal
público — adj 1 Que es del conocimiento o del interés de todas las personas: un asunto público, una necesidad pública 2 Que es para el uso, el aprovechamiento o el beneficio de todos: un parque público, la vía pública, los servicios públicos, la hacienda… … Español en México
público — {{#}}{{LM P32143}}{{〓}} {{SynP32915}} {{[}}público{{]}}, {{[}}pública{{]}} ‹pú·bli·co, ca› {{《}}▍ adj.{{》}} {{<}}1{{>}} Que es visto, sabido o conocido por todos: • Me lo contó como un secreto, porque no sabía que ya era algo público.{{○}}… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos